วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 382 การค้าขายที่ขาดทุน
ตอนที่ 382 การค้าขายที่ขาดทุน
“ไอ้เด็กเวรนี่ ออกไปเลยนะ”
วรพลไม่อยากจะไปสนใจลับฝีปากกับธัชชัยแล้ว หันมาพูดกับวัจสาที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “สา ไม่ต้องไม่สนใจเจ้าเด็กเวรธัชชัยมัน เราไปกินข้าวกันเถอะ วันนี้ป้าอ้อยทำแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้นเลย”
ได้ยินวรพลเรียกกินข้าว วัจสายืนตัวลุกขึ้น แต่ด้วยเพื่อไม่ให้หน้าท้องบีบเกินไป เธอจึงลุกอย่างยากลำบากและออกจะเทอะทะ
แขนยาวธัชชัยของธัชชัยคว้าพยุงเอาตัวหญิงสาวเอาไว้
“สมบัติสองพันล้านเลยนะ แต่ดูรูปร่างก็ไม่เป็นทรง แถมมีพุงอีก ไม่สง่างามเอาซะเลย โยกเยกเป็นแพนกวิ้นไปได้”
ธัชชัยพูดเอาซะวัจสาดูไม่มีอะไรดีเลย ฟังดูเหมือนเอาเงินสองพันล้านไปทิ้งขว้างเล่น
เธออยากจะเป็นเหมือนนกแพนกวิ้นอย่างที่เขาว่าหรือยังไง? เธอต้องคอยระวังลูกของเธอนะ หมอภาคินสั่งไว้ว่าไม่ให้ท้องเธอตึงมากเกินไป
สง่างามหน่ะหรอ? คิดว่าเธอไม่อยากมีหรือไง? แต่ด้วยสถานการณ์แบบนี้จะให้เธอใส่ส้นสูงนุ่งกระโปรงหรือยังไง?
“คุณว่าคุณขาดทุนงั้นหรอ? ฉันเนี่ยที่ขาดทุน เพราะแต่งงานกับคนอารมณ์ร้ายอย่างคุณ ไม่อ่อนโยน ไม่เกรงใจความรู้สึกของคนอื่น ฉันเนี่ยขาดทุนมหาศาลเลย! ”
ธัชชัย ไอ้ผู้ชายบ้าคนนี้นี่ชอบทำให้วัจสาอยากจะเอาไม้ไล่ตี ไม่เพียงแต่หลอกลวงเธอ ยังจะชอบถากถางเธออีก
ธัชชัยอึ้งตะลึงไป ดูเหมือนว่าเขาจะตกใจที่อยู่ๆ วัจสาก็เกิดปะทุขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย“ถูกต้องเลย สาเธอพูดไม่ผิดเลยแม้แต่นิดเดียว นี่พี่ยังรู้สึกเลยว่าเธอหน่ะขาดทุน! ” วรพลพูดสนับสนุนเธอเข้าไปอีก ก็กลายเป็นว่าสองคนรวมตัวกันจัดการกับธัชชัย“อย่างที่เธอพูดเลยสา เจ้าชัยมันทั้งไม่อ่อนโยนไม่มีความเกรงใจ มองยังไงเธอก็ขาดทุน”จริงๆ ที่วรพลพูดซ้ำนั่นจุดประสงค์ก็เพื่อให้ธัชชัยรู้ตัวตัวเองสักที แล้วจะได้เอาไปปรับแก้ซะ เขาจะได้กลายเป็นคนอ่อนโยนและมีน้ำใจกับวัจสา“ใช้หน่ะสิ ผมมันไม่อ่อนโยน เพราะว่าแค่มองวัจสาความสัตว์ป่ามันก็ตื่นขึ้นมา! ”“ผมเองก็ไม่ตั้งใจเหมือนกัน เพราะผมไม่สามารถห้ามตัวเองที่จะไม่นอนกับเธอได้เลย”“สำหรับความรู้สึกพิเศษหน่ะ….”สองเหตุผลข้างหน้านั่นทำเอาวัจสาใจเต้นแรงและหน้าแดงขึ้นมาฉับพลัน แต่ธัชชัยก็ติดอยู่แค่นั้น มันทำให้เธอค่อนข้างคาดหวังถึงประโยคต่อไป“ทำไมไม่พูดต่อหล่ะ? ”วรพลรู้ว่าวัจสาอยากที่จะได้ยิน แต่ก็ไม่สะดวกใจที่จะถามเอง เขาจึงถามขึ้นมาให้ธัชชัยถอนหายใจออกมาอย่างหมดหนทาง “ผมไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร เดิมทีผมหน่ะอยากที่จะใช้ชีวิตทั้งหมดอยู่กับพี่ชาย แต่กลับต้องมาแต่งงานกับผู้หญิง”ไม่คิดเลยว่าธัชชัยจะตอบออกมาอย่างนี้ นั่นทำให้วรพลกับวัจสาตะลึงอึ้งไป“แกไม่ต้องโยนมาให้ฉันเลย รู้สึกพิเศษรึเปล่านั้น ตัวแกรู้ดีที่สุด” วรพลแย้งออกมาทันควันเมื่อตั้งสติได้เขาไม่ได้พูดแบบนี้มานาน จะพูดก็แค่กับกนิษฐา..พอนึกถึงกนิษฐาขึ้นมา ความรู้สึกของเขาก็เริ่มที่จะดิ่งลง จริงๆ แล้วเขาพยายามที่จะไม่คิดถึงเธอ แต่ก็ทำไม่ได้สักที เธอยังคงคอยวนเวียนอยู่ในความคิดของเขาเรื่อยมาพรุ่งนี้ทุกคนอาจจะต้องแยกย้ายกันไปชั่วคราวแล้ว ดังนั้นก็มากินมื้อค่ำร่วมกันดีๆ เถอะพรุ่งนี้วัจสาจะต้องไปที่หมูบ้านดาว ส่วนวรพลเองก็ต้องไปที่ฐานฝึกกองกำลังพิเศษของไผ่ส่วนธัชชัยก็ปักหลักอยู่ที่บ้านตระกูลศรีทองเพื่อที่จะต่อสู้กับอำเภอพัดรักที่ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผลออกมาจะเป็นยังไง วรพลรู้สึกว่าการที่เขาจะได้กับกนิษฐานั้นน้อยลงแล้วป้าอ้อยได้จัดสำรับเอาไว้เรียบร้อยแล้ว “คุณชายใหญ่ คุณชายรอง คุณผู้หญิง ทานข้าวได้แล้วนะคะ”วรพลถอนหายใจออกมาน้อยๆ แล้วทำทีสบายๆ ต่อ “พวกเธอกินข้าวเถอะ เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปพักผ่อนข้างบนก่อน พรุ่งนี้เช้าจะต้องไปที่ฐานฝึก ฉันต้องตุนพลังงานเอาไว้”ตั้งแต่ที่พวกเขาเปิดอกคุยกันแล้วเผชิญหน้ากับความจริง ทำให้สำหรับคืนนี้ของพวกเขานั้นมีค่าเสียยิ่งกว่าคืนแต่งงานเสียอีกตัวเขาเองเป็นแค่ตัวปั่นไฟ มันจะดีกว่าที่จะออกจากวงมา อีกอย่างตอนนี้เขาก็เจ็บปวดไปทั้งใจจึงไม่อยากที่จะเผชิญหน้ากับใครทั้งนั้นธัชชัยจะไม่รู้ได้ยังไงว่าพี่ชายของเขาคิดถึงยัยปีศาจกนิษฐานั่น? นั่นแหละคือเหตุผลที่อยู่ๆ เขาก็เศร้าไปเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอด ไม่ยอมเปิดปากพูด ไม่ว่าในหัวใจจะเจ็บปวดถึงเพียงไหน ทำได้เพียงแค่มองไปที่เจ้าเบย์แมก มองอยู่อย่างนั้นเป็นชั่วโมงๆราวกับเป็นคนที่ไม่มีแสงสว่างในชีวิต ไม่มีจุดหมายที่จะเดินหน้าต่อธัชชัยเดินเข้าไปหา แล้วเข็นวรพลมาที่โต๊ะกินข้าว ก่อนจะเอ่ยปากขึ้นเบาๆ ที่ข้างหู “เริ่มจะคิดถึงกนิษฐาอีกแล้วใช่มั้ย? ”“…..เปล่า” วรพลตอบอย่างอึดอัดใจธัชชัยไม่ปล่อยให้พี่ชายตอบเลี่ยงเขาแน่นอน “ไม่คิดถึงจริงๆ หรอ? ”เขาไม่อาจจะให้พี่ชายของเขาหลีกเลี่ยงตลอดไปได้ ไม่เช่นนั้นต่อไปเขาจะเป็นคนที่ปิดตัวเอง แต่คำพูดมากน้อยยังไงก็ช่วยบรรเทาได้เพียงนิดน้อย ด้วยเพราะมันเป็นโรคที่ป่วยทางหัวใจวรพลก็ยังคงเลือกที่จะหนี และต้องการจะหนีไปเลยในตอนนี้ “ไม่จริงๆ พี่อยากกลับไปนอน ชัย พี่เหนื่อยแล้วนะ”ไม่รอให้พวกเขาพูดกันจนเสร็จดี ปีศาจร้ายก็มาเยือน