วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 380 อุ้มท้องกว่าสามเดือน
ตอนที่ 380 อุ้มท้องกว่าสามเดือน
“คุณผู้หญิงของผม ผมไม่รู้จริงๆ ว่ากรดลมันอยู่ที่ไหน! ที่อยู่ของเขานั้นลึกลับมาโดยตลอด อย่างกับบ้านผีสิงอย่างนั้นแหละ คุณปล่อยผมไปเถอะนะ”บุรีร้องด้วยความหวาดกลัว
ในขณะที่พูดบุรีก็เหลือบมองชายชุดดำที่อยู่ด้านหลังของกนิษฐา ชายคนนั้นมีทักษะแปลกประหลาด สังเกตดูไม่ออกว่าเขาใช้อาวุธอะไรในการสังหาร
รอจนเห็นนั้น เขาก็ถูกมัดไว้กับเก้าอี้แล้ว
“นายคิดว่าฉันต้องเชื่อนายหรือไง? ”
ดาบของกนิษฐาตอนนี้ราบไว้กับตัวของบุรี ค่อยๆ แฉลบออกทีละหน่อย เผยให้เห็นอกแกร่งของเขา
กนิษฐากระชับดาบขึ้นมา แต่นั่นไม่ได้ทำให้บุรีกลัวเลย เขาจ้องไปหญิงสาวคนสวยที่ห่างไม่กี่นิ้วเงียบๆ หัวใจเต้นรัวๆ นั้นค่อยๆ ช้าลงๆ
ปลายคมของดาบสะกิดเป็นรอยข่วนหน้าอกของชายหนุ่ม เส้นสีแดงค่อยๆ ไหลลงตามคมดาบที่ลากผ่าน
“กนิษฐา เชื่อผมเถอะ ผมไม่เคยคิดที่จะหลอกคุณ”
บุรีราวกับว่าไม่รู้สึกถึงความเจ็บที่ร่างกายถูกกระทำ เขามองหน้าหญิงสาวนิ่ง
กนิษฐาเชื่อเขา ด้วยเพราะธัชชัยเคยพูดเอาไว้ว่านอกจากตัวของเขาแล้ว ไม่มีใครรู้ว่ากรดลอยู่ที่ไหน
แต่ปลายดาบของกนิษฐาก็ยังไปตกอยู่ที่จุดบอบบางของชายชกรร สะกิดเอาเนื้อในของชายหนุ่มออกมา ชั่วอึดใจนั้นก็เกิดหยุดเลือดจับไหลไปตามเส้นขน
“ก็ได้ๆ ฉันเชื่อนาย! ” ราวกับคิดได้ว่าดาบนั้นมันเปื้อนเลือดแล้ว เธอจึงทิ้งมันไป แล้วหยิบเอาโทรศัพท์ของบุรีขึ้นมา ไม่รู้ว่ากำลังหาอะไร“ไม่ต้องหาหรอก ผมไม่มีเบอร์เขา อีกอย่างเขาใช้เบอร์ลับด้วย เบอร์แต่ละครั้งก็ไม่เหมือนกัน”กนิษฐามองดูรูปภาพในโทรศัพท์ของบุรีแล้วรู้สึกอยากจะอาเจียนทั้งยังมีผู้ติดต่อที่ชื่อว่า : นมใหญ่ ,โม๊กเก่ง, แน่นแน่น?“อ้อ แล้วก็อย่าเปลี่ยนชื่อที่ผมตั้งไว้ให้พวกบอดี้การ์ดด้วยหล่ะ” บุรีรู้สึกอายหน่อยๆ ต่อหน้าหญิงสาวที่ตนชอบ เขาต้องการเพียงอยากจะรักษาภาพพจน์ตัวเองให้ดูสะอาดหมดจด“ชื่อเล่นของบอดี้การ์ดหรอ? ฮ่าๆๆ ” กนิษฐาหัวเราะออกมาอย่างเย็นๆ “ฉันว่าเป็นพวกคู่ขาของนายซะมากกว่ามั้ย? ”กนิษฐาปาโทรศัพท์เข้าไปที่อกแกร่งของบุรี จากนั้นก็ไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย แม้แต่กลอกตาเธอก็ไม่ทำทำให้ผู้ชายแบบนั้นเป็นขันที มันก็เพียงแต่ทำให้มือของเธอสกปรกเท่านั้นแหละกนิษฐานั่งลงในรถคาดิลแลคคันเทา ตบพวงมาลัยย้ำๆ ด้วยความเคืองโกรธ แต่จู่ๆ ก็เหมือนว่าเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ เธอหยิบมือถือขึ้นมาเช็กตำแหน่งที่เธอติดเอาไว้ติดตามวัจสามองแวบเดียวเธอก็รู้ว่าวัจสาไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน แต่กำลังเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว ความเร็วระดับนั้นไม่เหมือนกับนั่งรถประจำทาง และกำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านตระกูลศรีทองความเป็นไปได้ที่กนิษฐาคิดนั้นมีเพียงอย่างเดียวเลยนั่นก็คือ ธัชชัยเป็นคนไปรับเธอผู้ชายคนนี้นี่ก็นะจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ ยังจะอยากนอนกับยัยอินโนเซนต์นี่อีก ไม่ว่าจะรูปร่างหรือหน้าตา เธอเทียบเคียงกนิษฐาคนนี้ไม่ได้แม้แต่ปลายก้อย ยัยนั่นมันมีดียังไง?แค่ชอบทำแกล้งโง่ก็เท่านั้น! หรือมันจะเป็นแบบไอ้ที่เขาล่ำลือกันว่าผู้ชายไม่เลวผู้หญิงไม่รัก หรือว่าถ้าผู้หญิงฉลาดก็ไม่มีชายใดกล้าที่จะรักหล่ะ?บอกกันตามตรงนะ กนิษฐาเรียนรู้วิธีโง่ๆ แบบวัจสาไม่ได้จริงๆคิดไปคิดมากนิษฐาก็กระตุกยิ้มขึ้นวัจสาน่าโง่ โง่นักใช่มั้ย? โง่เหมือนตัวเธอรึเปล่า?วัจสาคนนี้แอบท้องอยู่ใต้จมูกเธอมาตั้งกว่าสามเดือนเลยไม่ใช่หรือไง?รอยยิ้มของกนิษฐาเริ่มกระตุกขึ้นอย่างดูแปลกประหลาด……พอวัจสากลับมาถึงที่บ้านตระกูลศรีทอง ก็รอจนธัชชัยเปิดประตูรถให้ จากนั้นเธอก็วิ่งต๊อกๆ ไปที่ห้องครัวอย่างรวดเร็ววรพลกำลังนั่งอยู่ที่รถเข็น มือของเขายังถือเจ้าเบย์แม๊กที่วัจสาซื้อให้เอาไว้ด้านของป้าอ้อยนั้นกำลังจัดเตรียมมื้อเย็นอยู่ ดูเหมือนว่าคืนนี้อาหารจะดูมากมายตระการตามากทีเดียว เจ้าตัวน้อยของเธอถึงกับน้ำลายไหลออกมาเลยหล่ะ!เมื่อวรพลเห็นวัจสาเดินเข้ามาก็เอ่ยทักขึ้นอย่างอ่อนโยน “สา กลับมาแล้วหรอ? ”เขายังพูดไม่ค่อยชัดถ้อยเท่าไหร่นัก แต่นั่นก็ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจนี่เป็นคืนพิเศษสุดที่วัจสากลับมาบ้านตระกูลศรีทองก่อนหน้านี้เธอเคยใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังในฐานะภรรยาของวรพล แต่ตอนนี้ ในค่ำคืนนี้เธอได้เข้ามาในบ้านนี้โดยชื่อของภรรยาธัชชัยอย่างเป็นทางการยังไงก็แล้วแต่แม้ว่าธัชชัยจะยอมรับหรือไม่ ซึ่งเขาก็ยอมรับอยู่แล้วแค่ไม่พูดออกมา นั่นทำให้เธอรู้สึกโปร่งโล่งใจมากๆ“พี่ใหญ่” วัจสาเรียกด้วยน้ำเสียงหวานหู พูดออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ เธอเข้าไปฟุบอยู่ข้างๆ รถเข็นของวรพลเหมือนทุกทีจากนั้นก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองวรพล ด้านของวรพลก็มองไปที่การกระทำที่สุดจริงใจของวัจสาจะไม่พูดก็คงไม่ได้ว่าเธอหน่ะเป็นคนที่จิตใจดีมากเลยจริงๆ“เรียกว่าพี่ใหญ่แล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ฮ่าๆๆ ….”วรพลมองวัจสาที่เรียกตัวเองด้วยเสียงหวานหูด้วยตาอันเรื่อแดงจู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าบางทีสิ่งที่หญิงสาวต้องการนั้นมันก็เพียงแค่น้อยนิด มันเพียงแค่คำพูดประโยคที่เป็นห่วงเป็นใยไม่กี่คำของธัชชัยหรือไม่ก็เพียงแค่กอดเบาๆ จากธัชชัยเท่านั้นวัจสาเธอช่างเป็นคนที่จิตใจดีอะไรแบบนี้ มันดีเสียจนทำให้เขาเจ็บที่หัวใจวัจสาหน้าบางมากทีเดียว เพียงแค่วรพลหัวเราะน้อยๆ เท่านั้นก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา เวลานั้นเองเธอก็ฉวยเอาเบย์แม๊กในมือเขาไปครอง