วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 377 รู้แล้วน่าว่าเจ็บปวดหัวใจเพราะผม 2
ตอนที่ 377 รู้แล้วน่าว่าเจ็บปวดหัวใจเพราะผม 2
ธัชชัยประทับริมฝีปากหนักๆ ประกบกับริมฝีปากบางของวัจสาแนบแน่นราวกับแม่เหล็กที่ไม่มีทางจะแยกจากอีก
วัจสาไม่กล้าที่จะขออะไรจากเขา เธอเพียงอยากจะให้อะไรก็แล้วแต่ของเธอมอบให้แก่เขา
วัจสารู้ตัวเธอเองดีว่าเธอได้รักผู้ชายคนนี้เข้าไปอย่างจริงจัง
ไม่ว่าความฝัน ความหวานหรือความทุกข์ระทม ดูเหมือนจะมีเงาของชายคนนี้อยู่ในทุกห้วงของหัวใจเธอ
แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าความรัก ที่ไม่ว่าอะไรมาห้ามมันก็ไม่สามารถที่จะหยุดความรู้สึกได้ รู้ว่าไม่ควรรักก็ยังดึงดันที่จะรัก เธอรู้สึกเหมือนเธอป่วยอย่างไรอย่างนั้น
มันเป็นโรคประเภทที่ไม่อาจที่จะควบคุมหัวใจของตัวเองได้ ทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้นะ?
ความรักนั้น มันไร้ซึ่งการต้านทานของสิ่งใด
แต่วัจสาก็ไม่เสียใจเลยที่ได้รักผู้ชายคนนี้ แม้ว่ามันจะไม่มีผลลัพธ์ก็ตามที เธอก็พร้อมจะยอมรับมันอย่างน้อยเธอก็ได้อะไรที่ดีที่สุดในโลกมา
วัจสาสอดเอาลิ้นของเธอแทรกเข้าไปในปากของธัชชัย ใช้แรงบังคับริมฝีปากของเขาให้เปิดออก ทั้งผ่านประภาคารฟัน เธอเพียงอยากที่จะสัมผัสความนุ่มนวลที่อยู่ภายใน
ทั้งยังอยากที่จะเอาความอ่อนนุ่มของตัวเองมอบให้แก่ชายหนุ่ม
การที่หญิงสาวเป็นฝ่ายเริ่มนั้นทำให้ธัชชัยรู้สึกดี ร่างทั้งร่างของเขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เขาใช้ลิ้นของเขาตวัดรอบลิ้นของเธอทั้งสองสอดประสานไปมาระหว่างกัน สัมผัสอันหวานซึ้งนี้ซาบซ่านไปถึงขั้วหัวใจอาจจะด้วยเพราะเธอกำลังท้องน้อยตัวเล็กอยู่ด้วย นั่นทำให้ความจุอากาศในปอดไม่เสมอเท่าเขา ดังนั้นจึงทำได้ไม่นานเธอก็เริ่มควานหาอากาศหายใจธัชชัยหายใจรดรินบนหน้าของหญิงสาว ก่อนจะจุมพิตไปบนหน้าผากของเธอพร้อมกับพูดด้วยเสียงที่หนักแน่น “ดูเหมือนว่าเรายังฝึกหัดไม่พอนะ ไว้วันหลังจะฝึกให้มันหนักกว่านี้”หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาตอนนี้แทบจะตายเพราะการจูบเมื่อครู่ ดวงหน้าระเรื่อแดงเล็ก มีน้ำขังอยู่ในตาทั้งสองข้า มองๆ ดูแล้วช่างน่าสนใจไม่น้อยทีเดียววัจสาอ้าปากคว้าเอาอากาศบริสุทธิ์ เห็นได้ชัดว่าระดับความจุของปอดเธอไม่ได้เท่าเขา เธอไม่ต้องการจะบีบคอลูกตัวน้อยของตัวเองในขณะที่เธอกำลังหอบอยู่นั้น ธัชชัยก็ไม่ได้หยุดเคลื่อนไหว เขาใช้ปากของเขาละเลื้อยไปตามข้างหูของวัจสา แล้วใช้หนวดที่มีขึ้นเพียงหย่อมของเขาไซร้ไปที่ไหปลาร้าของหญิงสาว นั่นทำให้เขารู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อย“อย่านะ จั๊กจี้….”วัจสาที่ยังอ้าปากอยู่ จงใจดันเขาออก“อะไรนะ? จั๊กจี้เหรอ? ตรงไหน? ใช่ตรงนี้หรือเปล่า? ”ธัชชัยแกล้งทำเป็นถามไถ่ แต่สองมือของเขาก็จั้กจี้ไปทั่วจากเอว ไปสะโพก จนถึงจุดอ่อนของเธอวัจสาเคยผ่านมาแล้ว เธอรู้ว่าที่ว่าจั้กจี้หน่ะมันตรงไหน แต่ก็นะพ่อเจ้าประคุณหน่ะหน้าปูนซีเมนต์ฉาบทีเดียวเธอหล่ะเกลียดเกลียดเขา ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยมือขอเขาพลิ้วไหวราวกับสายน้ำไปตามตัวของเธอพูดเอาตามจริงเลยนะ ถ้าหากไม่ใช่มือเจ้ากรรมของธัชชัยที่ลื่นซนเป็นปลาไหลแบบนี้ วัจสาก็จะเต็มใจที่จะเพลิดเพลินไปกับเขาด้วยแม้ว่าเธอเองจะบอกว่าไม่อยาก แต่เธอก็บอกเขาไม่ได้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่ก่อนหน้านี้มันมีแน่ความโกรธเคือง แล้วก็เกรงว่าชายหนุ่มจะไม่อยากให้เธอตั้งท้อง แต่ตอนนี้มันด้วยสถานการณ์ของบ้านตระกูลศรีทองที่ทำให้เธอไม่อาจที่จะปริปากบอกได้ว่าเธอท้องวัจสาเองไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงของกนิษฐาคนนั้นร้ายกาจมากเพียงไหน มันไม่ยากที่กนิษฐาจะบอก แต่ที่ยากก็คือไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันยังไงครั้งล่าสุดนั้นวรพลยังได้ชีวิตของเขากลับคืนมา แต่ก็ตกมาในสภาพแบบนั้น อนาคตก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นอีกอีกทั้งครั้งสุดท้ายที่ธัชชัยออกไปนั้นก็ไม่รู้ว่าได้รับการช่วยเหลือจากกนิษฐาหรือเปล่าตอนนี้ถ้าจะบอกกับเขาว่ามีเด็กตัวน้อยนี้อยู่ ไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ สำหรับเขามันก็คงเป็นอะไรที่มีผลทางความคิด มันไม่จำเป็นต้องเอาอะไรไปรบกวนเขาในตอนนี้วัจสาก็คิดที่จะออกจากเมืองนี้ไปอยู่แล้ว รอจนถึงตอนที่จากไป และรอให้เรื่องของพ่อเลี้ยงของกนิษฐาสิ้นสุดลงก่อนค่อยว่ากันสำหรับเรื่องของความรัก เธอไม่กล้าที่จะคาดหวังอะไร การแต่งงานที่ปราศจากความรักมันมีแต่ความช้ำใจ การแต่งงานเพื่อความปรารถนาของผู้อื่นยิ่งเจ็บปวดยิ่งไปอีกในตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ชายหนุ่มกำลังคลุกคูอยู่กับหน้าแกของเธออยู่เธอจะไม่ร่วมด้วยกับเขาก็ไม่ได้แล้ว ด้วยเพราะว่าเขาชั่วโมงการบินค่อนข้างสูงเธอไม่รู้ตัวถึงการเคลื่อนไหวของเขาเลย เสื้อผ้าของเธอตอนนี้หลุดลุ่ยไม่เป็นชิ้นแล้วจากมุมที่เธอมองเธอสามารถเห็นได้ถึงดั้งสูงตระหง่านและริมฝีปากรูปสวย ที่กำลังหยอกล้อเล่นกับร่างกายส่วนหน้าของเธอการกระทำของธัชชัยนั้น ทำเอาหญิงสาวหน้าแดง เธออยากที่จะดันเขาออกไป แต่มันก็สายไปเสียแล้ว เขาได้ครอบครองช่องทางที่อบอุ่นของเธอเป็นที่เรียบร้อย“ธะ ธัชชัย ฉันหิวแล้วหล่ะ เรากลับบ้านกันเถอะ…”วัจสาไม่ได้หน้าหนาเหมือนชายหนุ่ม เธอไม่คุ้นชินที่จะทำอะไรเอาตรงที่หน้าประตูโรงเรียนแบบนี้แต่ชายหนุ่มก็ปะไร แน่นอนหล่ะว่าไม่มีทางที่จะหยุดอย่างแน่นอน วัจสาไม่อยากที่จะมาทำอะไรต่อหน้าโรงเรียนแบบนี้….แบบนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเขาเป็นสามี แต่คนอื่นไม่ได้มารู้กับเธอด้วย คนอื่นยังเข้าใจอยู่ว่าคนที่เธอแต่งงานด้วยคือวรพลนะ!แม้แต่มนายุก็คิดแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?