วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 365 รู้ความจริงมาก่อนแล้ว 2
ตอนที่ 365 รู้ความจริงมาก่อนแล้ว 2
“ปล่อยพวกเขาให้เป็นอิสระเถอะ พวกเราทำได้เพียงแต่เฝ้ามองเท่านั้น เราจะไม่บังคับเขาอีกต่อไปแล้ว”
“อั้ยหยา คุณผู้หญิง ทำไมกลับขึ้นมาหล่ะเจ้าคะ? ไม่ใช่ว่าคุณชายตระกูลศรีทองมารับไปแล้วหรือไง? ” แวววัยที่กำลังเตรียมออกไปกินข้าวก็พอดีเจอวัจสาเข้า
“แล้วถือสมบัติอะไรมาด้วยหล่ะนั่นน่ะ? ” ขณะที่กำลังพูดหยอกล้อวัจสา แวววัยก็พลันเสตาไปมองกล่องที่อยู่ในมือของวัจสา เห็นแค่แวบเดียวก็จินตนาการได้เลยว่ามันจะต้องมีค่าแน่นอน
“ยัยแวว แกรีบไปกินข้าวเถอะไป เลิกทำเสียงดังที นี่มันก็แค่กล่องธรรมดาเท่านั้น”
ขณะที่พูดวัจสาก็ซ่อนกล่องใบนั้นไว้ด้านหลัง
แต่ยิ่งวัจสาทำแบบนั้น แวววัยก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นไปอีก
“ถ้าแกซ่อนอีกนะฉันจะปล้น” แวววัยมีกำลังที่มากกว่าวัจสาอยู่พอตัวอยู่แล้ว อีกทั้งเธอก็ไม่อยากให้กล่องบุบสลายไปจากการยื้อแย่ง เธอจึงจำต้องปล่อยมือ
กลิ่นอ่อนๆ นั้นเตะจมูกของแวววัยตั้งแต่แรก มันเป็นกลิ่นอ่อนๆ ที่มีความละเอียดลออ แต่เมื่อเปิดออกมาดูแล้ว เธอกลับพบว่าข้างในนั้นว่างเปล่า
วัจสารู้อยู่แล้วว่าแวววัยของเธอนั้นเป็นพวกอยากรู้อยากเห็นขั้นสุด ดังนั้นก่อนที่เธอจะขึ้นมานั้นเธอก็ได้เอากระดาษในกล่องนั้นไว้ในกระเป๋าก่อนแล้ว
ด้วยเพราะมันเป็นเรื่องยากจริงๆ ที่คิดจะซ่อนกล่องนั้นไม่ให้แวววัยได้เห็น
แวววัยเคาะกล่องไม้นั้นอย่างเจ้าเล่ห์ “วัจสา นี่มันคือกล่องไม้จันทน์ที่มีชื่อจักรพรรดิสลักเอาไว้ และมีช่างที่แกะสลักได้อย่างยอดเยี่ยม ที่ซึ่งมีมูลค่ามากมหาศาล บอกฉันสิ้ แกได้มันจากไหน? ”“วรพลเป็นคนให้ฉันมา”“มันเป็นของขวัญสื่อรักอย่างนั้นเหรอ? กล่องแตกๆ แบบนี้เนี่ยนะ? เกินไปหน่อยไหมเนี่ยวรพลอ่ะ? อย่างน้อยสุดในกล่องนี้มันควรจะมีแหวนเพชรเม็ดโตเท่าไข่ห่านสิ! ”“เอากล่องนั้นคืนมา ฉันชอบกล่องนี้โอเคมั้ย? ไม่ได้อยากจะได้แหวนเพชรหายากอะไรนั่น”วัจสาดึงเอากล่องคืนมาจากมือของแวววัยด้วยเพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรที่แวววัยจะไม่อยากให้ เธอจึงคืนกลับไปอย่างง่ายๆ“เอ้อจริงสิสา วันนี้ฉันจะไปเต้นที่ Richbabyแหล่ะ แกจะไปไหม? ”แวววัยถามอย่างมีเลศนัยแม้ว่าไปแล้วจะมีเงินแน่นอน แต่ด้วยเพราะนึกถึงเจ้าตัวน้อยในท้อง วัจสาจึงส่ายหน้า “ไม่ไปหรอก แกก็ระวังตัวด้วยนะ”“ไม่ต้องมาเฉไฉเลย แกเป็นคุณนายบ้านตระกูลศรีทองนะ แล้วแกก็ออกจะสนิทกับธัชชัยขนาดนั้นด้วย ไปกับฉันเลยนะ! ”แวววัยขอร้องเธอ ด้วยเพราะธัชชัยกับโสธรนั้นสนิทชิดเชื้อกัน“แกกับธัชชัยก็ไม่ใช่ว่าสนิทกันหรือไง? เห็นแกคอยจะรายงานเรื่องฉันกับเขาตลอด ไม่ใช่ว่าแกก็ทำเองได้เราะ” วัจสาเหลือบตามองแวววัย“ตั้งแต่แกกลับมาจากหมูบ้านแจ่มใสฉันก็ไม่ทำแล้วมั้ยเล่า อย่ามาใส่ร้ายกันสิ”ผ่านไปประมาณสิบนาทีหลังจากนั้น แวววัยก็จึงลงไปหาอะไรกินด้านล่างพอพ้นเงาของแวววัยแล้ว วัจสาจึงรีบนำกระดาษออกมาจากกระเป๋าทันที เธอเปิดมันออกอย่างระมัดระวังกระดาษแผ่นนั้นออกจะแสนจะธรรมดาทั่วไป แต่ด้วยว่าผ่านมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว กรอบกระดาษจึงเป็นสีออกเหลืองๆ หน่อยวัจสาค่อยๆ เปิดมันออกมาอย่างระมัดระวัง เมื่อเทียบกับแหวนเพชรเม็ดเท่าไข่ห่านของแวววัยแล้ว วัจสาดูจะสนใจกับภาพวาดของแม่ธัชชัยมากกว่าเสียอีกพอเปิดแผ่นกระดาษนั้นมาก็เห็นว่ามันเป็นรูปวาดของชายคนหนึ่งที่ยังวาดไม่เสร็จดี ด้วยเพราะส่วนของจมูกนั้นหายไป อีกทั้งส่วนปลายคางก็เป็นแค่ร่างๆ ไว้เท่านั้นวัจสาขมวดคิ้วแน่น ด้วยเพราะไม่รู้ว่าคนในรูปวาดนั้นคือใครคณะที่เธอเรียนคือคณะออกแบบ ดังนั้นเธอจึงได้เรียนรู้การวาดรูปขั้นพื้นฐานอยู่บ้าง ภาพของชายหนุ่มที่อยู่ในรูปวาดนั้นมันค่อนข้างเป็นลายเส้นที่ง่ายทั้งยังธรรมดาทั่วไป ดังนั้นจากที่เธอเรียนๆ มาเธอจึงไม่ได้รู้สึกถึงความพิเศษของรูปวาดนี้แม้ว่าหากใบหน้าของชายในรูปภาพนั้นมันได้ถูกตราตรึงเอาไว้ในหัวใจของคนวาด แต่มันก็เป็นเพียงรูปที่ไม่สมบูรณ์สิ่งเดียวที่จะเป็นจุดสนใจขอรูปนี้ได้ นั่นก็คือดวงตาของชายหนุ่มในรูปแม้ว่าภาพจะเก่ามากแล้ว แต่ก็ยังเห็นดวงตาที่คมประดุจพญาเหยี่ยวของชายหนุ่มได้อย่างชัดเจน แต่ว่า…คิ้วนั้นดูจะผิดพลาดไปหน่อย มันมีริ้วรอยอย่างชัดเจน สีขาวนั้นเพิ่มความรู้สึกที่แปรเปลี่ยนไปวัจสาเพียงรู้สึกสงสัย ว่าใครเป็นผู้ที่วาดรูปนี้ขึ้น และชายในรูปนั้นคือใครกันแน่?เธอหยิบกล่องไม้ขึ้นมาอีกครั้ง เธอหมุนมันดูรอบๆ กล่อง อีกทั้งยังเขย่ามันเล็กน้อย แต่ไม่ว่าเธอจะทำยังไงก็ไม่เห็นถึงความผิดปกติของมันเลย มันก็เป็นเพียงแค่กล่องประดับธรรมดาที่มีราคาแพงเท่านั้นภายในนั้นไม่มีอะไรเลย มีเพียงรูปที่วาดไม่เสร็จ และรูปนั้นก็ดูจากสาหรักสำคัญเอามากๆ เสียด้วยมันเป็นสิ่งเดียวที่แม่ของเขาทิ้งไว้ให้ธัชชัย มันก็เพียงพอแล้วที่จะสะท้อนว่ามันมีค่ามากกว่าเงินตราใดๆวัจสาคิดไปคิดมาก็สรุปกับตัวเองว่านี่อาจจะเป็นรูปที่แม่ของธัชชัยเป็นคนวาด แล้วหากที่เธอวาดไม่ใช่ธัชชัยแล้ว ก็คงจะวาดคนที่เธอสมัครใจรักได้ยินว่าธัชชัยเป็นลูกนอกสมรส เมื่อเขาอายุได้ไม่กี่ขวบนั้นปรีดิทพ่อของเขาก็พาเขากลับไปที่บ้านตระกูลศรีทอง รูปนี้จึงมีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นพ่อของธัชชัย และก็คือพ่อของวรพลและธัชชัยนั่นเองพอคิดได้มาถึงตรงนี้ วรพลนั้นเป็นคนที่นิสัยดีมากเลยจริงๆ ธัชชัยนับได้ว่าไม่ใช่น้องที่คลานตามกันออกมา แต่เขาก็ยังปฏิบัติกับธัชชัยราวกับเป็นพี่น้องกันจริงๆอีกทั้งยังช่วยชีวิตน้องชายคนนี้อีกด้วย