วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 364 รู้ความจริงมาก่อนแล้ว
ตอนที่ 364 รู้ความจริงมาก่อนแล้ว
วัจสาส่ายหน้าเบาๆ ด้วยความขมขื่น “เปล่าหรอก ฉันสงสัยด้วยตัวของฉันเอง ก็เลยไปดูที่อำเภอหน่ะ”
วรพลร้องออกมาอย่างเจ็บปวด “สา มันคงเจ็บปวดมากเลยสำหรับเธอ ที่รู้ทุกอย่างแล้วแต่ก็ยังทนอยู่ ดูเหมือนว่าชัยจะยังไม่รู้ว่าเธอรู้ความจริงแล้ว ทำไมเธอไม่พูดออกไปหล่ะ? ”
“จริงๆ แล้วเรื่องทั้งหมดทุกอย่างมันเป็นเพราะฉันเอง หากไม่ใช่เพราะฉันอยากจะหาผู้หญิงสักคนหนึ่งให้มาเคียงข้างเขา อยู่กับเขาในบั้นปลาย ก็คงไม่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดแบบนี้……”
วรพลเอาแต่โทษตัวเองด้วยเพราะเขารับไม่ได้จริงๆ ที่วัจสาจะต้องมาเผชิญกับเรื่องที่เจ็บปวดแบบนี้เพราะเขา
“ไม่ ไม่เลย มันเป็นเพราะฉันที่ไม่ดีเอง ที่ทำให้ความหวังของพี่ใหญ่เป็นจริงไม่ได้ ชัยเขาไม่ชอบฉัน ขอโทษด้วยจริงๆ นะ ที่ทำให้พวกคุณต้องผิดหวัง……”.
“สา พี่หน่ะรู้ว่าเธอเป็นคนดีมันเป็นเพราะชัยมันโง่เง่าเต่าตุ่นเกินไป เธอให้อภัยตอนนี้แล้วให้โอกาสเขาอีกสักครั้งเถอะนะ ให้โอกาสพวกเธออีกสักครั้งหนึ่ง เธอสมควรได้รับความรักที่จริงใจของเขา”
วรพลรับรู้ได้ว่าวัจสาเองก็มีความรู้สึกดีๆ ให้น้องชายของเขา ไม่อย่างนั้นรู้ความจริงแล้วอย่างนี้ทำไมยังทนอยู่ ไม่หย่าๆ กับธัชชัยไปเลยหล่ะ
แต่ด้วยการโน้มน้าวที่เขาพูดนั้น วัจสาก็ได้แต่ร้องไห้และส่ายหน้าลูกเดียว
“พี่ใหญ่คะ ฉันขอร้องหล่ะ พี่อย่าไปบังคับเขาได้หรือเปล่า เขาไม่ได้รักได้ชอบฉันเลย ไม่ใช่ว่าพี่คิดว่าฉันดีแล้วเขาควรที่จะมาชอบฉัน ความรักนั้นมันบังคับกันไม่ได้หรอก พี่ปล่อยธัชชัยเขาไปเถอะ”วัจสาพูดจนพูดไม่ออก มันเป็นดั่งลูกสะอื้นลูกใหญ่ติดคอเธอจนพูดอะไรไม่ออกหากต้องถูกบังคับนั่นไม่ใช่ความรักหรอก หากยิ่งวรพลบังคับธัชชัยให้มารักเธอแล้ว มันจะออกมาเป็นยังไง ทำเพื่ออะไรหากสุดท้ายแล้วเขาจะมาดูถูกเธอ ทำแค่นี้มันก็มากเกินพอแล้วหล่ะ“สา เธอฟังพี่พูดหน่อยนะ พี่รู้ว่าเธอรักธัชชัย รับปากพี่นะ ว่าเธอจะรักเขาต่อไปอีก ตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับปลาปักเป้านั่น แต่หากสัญญารับปากพี่แล้ว เขาจะต้องกลับมาใช้ชีวิตปกติแน่ๆ ชัยเขาไม่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลยนะ เธอต้องเชื่อพี่!”วรพลพูดไปก็อยากที่จะร้องไห้ไป ยิ่งเธอเศร้าเสียใจ เขาก็ยิ่งรู้สึกเศร้าในใจไม่ต่างกันเขารู้ดีว่าธัชชัย เพื่อที่จะแก้แค้นให้เขาแล้ว ในลู่ทางที่เขาเดินเขาไม่สนหญิงใดให้มาอยู่ข้างกายเขาทั้งนั้น แต่หากเขาทำได้สำเร็จ มันจะไม่เป็นแบบนั้น เขาจะกลับมาอย่างแน่นอน!น้ำตาของวัจสาไหลไม่หยุด ให้รักต่อไปอย่างนั้นเหรอ? เธอจะต้องรออีกจนถึงเมื่อไหร่ รออีกนานไหมเหรอ?ตอนนี้ลูกในท้องเธอก็ปาเข้าไปสามเดือนได้แล้วนะ ตอนนี้เธอยิ่งลูบยิ่งรู้สึกถึงตัวของเขาแล้ว และน้าท้องของเธอเองก็เริ่มที่จะขยายแล้วอีกด้วย“จริงสิ สา ฉันจะเอาอะไรให้เธอดู นี่ฉันให้ ไม่สิ ไม่ใช่ให้ มันควรจะเป็นการส่งมอบให้เธอรักษามากกว่า”พอได้ยินวรพลพูดแบบนั้น พ่อบ้านภูษิตก็ค่อยๆ หยิบเอากล่องไม้พยูงขึ้นมาเงียบๆ แล้ววางมันเอาไว้ในมือของวัจสาแรกเริ่มเดิมทีเธอคิดว่ามันเป็นกล่องใส่ใบทะเบียนสมรสของเธอ แต่เมื่อเธอพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอก็เห็นถึงความวิจิตรและดูโบราณมากกว่า เดาว่าน่าจะไม่ได้เอาไว้ใส่พวกเงินทองใดๆ“นี่เป็นของสิ่งเดียวที่แม่ของชัยเขาทิ้งเอาไว้ให้ แต่ชัยเห็นครั้งไหนก็ทำลายมันไปทุกที ฉันจึงแอบซ่อนมันเอาไว้ ไม่อย่างนั้นมันก็คงจะพังไม่ตั้งนานแล้ว”ของที่แม่ธัชชัยทิ้งเอาไว้อย่างนั้นเหรอ? วัจสาก้มลงมองดูกล่องไม่พยูงในมืออีกครั้ง“ตอนนี้เขายังเด็กเกินไป มันไม่เป็นไรที่เขาจะไม่ยอมรับของที่มาจากแม่ของเขา ทุกๆ ครั้งที่เขาทำลายมันฉันก็จะให้พ่อบ้านภูษิตเอามันไปซ่อม วันหนึ่งวันใดในอนาคต เมื่อเขาคิดได้แล้ว ฉันคิดว่าวันนั้นเขาอาจจะรู้วิธีที่จะเก็บรักษาสมบัติชิ้นเดียวที่แม่ของเขาทิ้งไว้ให้ก็เป็นได้พอได้ยินวรพลพูดว่ามันเป็นของที่แม่ธัชชัยทิ้งไว้ให้เขา ทั้งยังเป็นของชิ้นเดียวอีกต่างหาก วัจสาจึงค่อนข้างจะรู้สึกอึดอัด“พี่ใหญ่…..มันมี…ค่ามากเกินไป ฉันเก็บไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”“ของที่อยู่ด้านในไม่ใช่ว่าจะมีค่ามากมายอะไรเลย จริงๆ แล้วมันก็เป็นเพียงแค่ภาพที่วาดไว้ครึ่งหนึ่ง พอของฉันเองก็เคยเห็นมันมาก่อน ช่วงเวลาก่อนที่เขาจะตายไป เขาก็เอาแต่จ้องมองมัน เลือดที่เปรอะเปื้อนนิดๆอยู่ในนั้น…นั่นก็เป็นของพ่อฉันเอง————วรพลถอนหายใจออกมาอีกครั้ง “แต่จากที่ฉันเห็น ดูเหมือนว่าพ่อฉันจะรักแม่ของชัยมากเลยหล่ะ”พอได้ฟังว่าของที่อยู่ในกล่องนั้นไม่ได้มีค่าอะไรมากนัก วัจสาจึงรับเอาไว้“อ้อ จริงสิ สา ตั้งแต่วันนี้ไป เธอก็อยู่ที่โรงเรียนก่อนเถอะนะ แม้ว่าสภาพแวดล้อมมันจะดูพื้นๆ แต่ความปลอดภัยสูง และคนก็เยอะอีกต่างหาก”วรพลรู้ดีว่าตอนนี้เขาสองพี่น้องกำลังโดนหมายหัวโดยปลามีพิษนั่น จึงเป็นเหตุให้ที่บ้านตระกูลศรีทองไม่ปลอดภัยอีกต่อไปวัจสาเข้าใจในข้อความข้างต้นได้เป็นอย่างดี เธอไม่โกรธเลยแม้แต่นิดเดียว เธอเพียงพยักหน้าอย่างเงียบๆ ตอนนี้เธอเข้าใจคำพูดของหมอภาคินที่ให้เธอรักษาตัวรอดเป็นยอดดีไว้ก่อนแล้วแม้ว่าสุดท้ายแล้วตระกูลศรีทองจะถูกถอนรากถอนโคนไป แต่มันก็ยังมีรากๆ หนึ่งที่อยู่ในท้องของเธอหลังจากที่เฝ้ามองดูวัจสาถือกล่องลงจากรถไป พ่อบ้านภูษิตก็ได้แต่ถอนหายใจยาวออกมา“เห้อ มันคงจะดีกว่านี้หากถ้าคุณผู้หญิงท้องลูกคุณชายรอง เพราะนั่นก็ยังเป็นความโชคดีที่ยังมีให้แก่ตระกูลศรีทอง”แน่นอนอยู่แล้วว่าวรพลนั้นรู้สึกเสียใจอย่างสุดแสน แต่ก็อย่างที่วัจสาได้บอกไว้นั่นแหละว่า ความรักนั้น มันไม่สามารถที่จะบังคับกันได้