วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 361 นี่เป็นของขวัญที่เขาอยากจะมอบให้เธอ 2
ตอนที่ 361 นี่เป็นของขวัญที่เขาอยากจะมอบให้เธอ 2
หรือว่าเขาจะให้มันแก่เธอเป็นของขวัญกันนะ?
จู่ๆใจของหญิงสาวก็เต้นขึ้นมาอย่างแรง เขาคงไม่ได้กำลังจะสารภาพว่าตัวเองเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอหรอกนะ?
“เปิดดูสิ คุณจะต้องดีใจที่เห็นมันผมรับประกันได้เลย มันเป็นสิ่งที่คุณฝันถึงเชียวหล่ะ
เสียงของธัชชัยละมุนนุ่มลึก ราวกับเหล้าที่บ่มเพาะมาเป็นเวลานาน มันทำให้คนที่ได้ยินหัวใจพองโต
เขาสัญญาเอาไว้แล้ว ว่าหากเขากลับมา เขาจะให้กล่องนี้เป็นของขวัญให้แก่เธอ
เธอเห็นแล้วจะดีใจงั้นเหรอ? เป็นสิ่งที่เธอฝันถึงอย่างนั้นเหรอ?
น้ำเสียงของเขาทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ผ่านมาเธอต้องผ่านอะไรมาบ้าง ไม่เพียงแต่กดดันเรื่องของศีลธรรมเท่านั้น เธอยังเจ็บปวดราวกับโดนขังมาเป็นเวลาเนิ่นนาน
เธอบาดเจ็บไปเสียขนาดนั้นแล้ว เขาจะตอบแทนเธอด้วยของขวัญกล่องนี้เพียงกล่องเดียวอย่างนั้นเหรอ?
เธอไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ? อะไรหล่ะที่จะทำให้เธอดีใจ? อะไรที่เธอเฝ้าฝันถึง?
ดูเหมือนชายหนุ่มจะคิดว่านี่คงจะเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตของหญิงสาวแล้ว
จู่ๆ วัจสาก็เกิดไม่อยากได้มันขึ้นมาเสียเฉยๆ ของขวัญที่ไม่มีแม้แต่ความจริงใจนี้ดูเหมือนจะบอกนัยๆ ว่า ผมยอมรับคุณเป็นภรรยาแล้วนะ ดีใจสิ ดีใจมากเลยหล่ะสิการตบหัวแล้วลูบหลังแบบนี้ เธอรับมันไม่ได้จริงๆ แล้วก็ไม่อยากจะยอมรับด้วย!“คุณเอากลับไปเถอะ ฉันไม่อยากได้ของขวัญของคุณ” วัจสาบอกเขาด้วยเสียงราบเรียบ แล้วส่งของขวัญกลับไปธัชชัยได้แต่ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย “แน่ใจนะว่าไม่อยากได้? ”“อื้ม แน่ใจ” วัจสาตอบอย่างมั่นใจผู้ชายคนนี้ช่างน่ารังเกียจเสียนี่กระไร ใช้เวลาเนิ่นนานเพื่อหลอกและรังแกเธอ ตอนนี้พอดูเหมือนว่าเธอสอบผ่านแล้ว ก็เลยมีเมตตาที่แสนจะกว้างใหญ่ไพศาลมอบรางวัลให้แก่เธองั้นเหรอ? คนอย่างเธอแน่นอนว่าไม่รับแน่นอนและยังมีหน้ามาคิดว่าเธอจะมีความสุขราวกับว่าเธอไม่มีสมอง เป็นคนโง่ไปแบบนั้น เธอไม่อยากให้เขาสมหวังดังใจเขาคิดหรอก!“วัจสา คุณคิดให้ดีๆ นะ ไม่อยากได้จริงๆเหรอ? ผมไม่ได้มีอารมณ์ที่จะอยากให้คุณทุกวันหรอกนะ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาให้ง่ายๆ ”ธัชชัยหน้าหงิกขึ้นเมื่อถูกหญิงสาวปฏิเสธยิ่งธัชชัยพูดแบบนั้น มันก็ยิ่งทำให้เธอยิ่งรั้นเข้าไปอีก เธอไม่มีทางยอมให้เขาบีบบังคับเธออีกแล้ว!“ถ้าคุณอยากที่จะให้ของขวัญกับฉันจริง ถ้าอย่างนั้นก็ให้ฉันซักแสนสิ เงินฉันไม่ค่อยจะมี อีกอย่างฉันก็ชอบเงินจะตายไป!”จู่ๆ เธอก็นึกถึงค่าใช้จ่ายของเจ้าตัวเล็กในท้องขึ้นมาธัชชัยเปลี่ยนแววตาเป็นขรึมไปในทันที “แค่หนึ่งแสนเองเหรอ? คุณต้องทะเยอทะยานมากกว่านั้นสิ”“ฉันรู้ตัวฉันดี ฉันมีค่าเพียงเท่านี้แหละ” วัจสาไม่หยุดที่จะดูถูกตัวเองธัชชัยโยนกล่องสีทองนั่นออกไป พลองหรี่ตามองใบหน้าของหญิงสาวเงียบๆ อย่างประเมินความคิด“แสนเดียวหน่ะ…ผมให้ได้ แต่คุณต้องเอาตัวคุณมาแลก!”ความรุนแรงของชายคนนี้ไม่มีวันหายไปเลย เขาทำให้เธอประทับใจได้ไม่นานเท่าไหร่มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น ในหัวใจของเขาก็ยังคงปักธงว่าเธอเป็นพวกผู้หญิงบูชาเงินอยู่ดีวัจสาถอนหายใจออกมาอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ ฉันไม่ต้องการของขวัญอะไรจากคุณทั้งนั้นแหละ”“ไม่ได้สิ คุณผู้หญิงบ้านตระกูลศรีทองเอ่ยปากทั้งที ผมจะไม่ทำให้พอใจได้ยังไง? ”เสียงของธัชชัยดังขึ้น พร้อมกับกดตัวเธอลงไป วัจสาในตอนนั้นหันหลังให้แก่เขา เขาจึงได้โอกาสรัดเธอไว้ได้อย่างเหมาะเจาะเสียงของธัชชัยนั้นทำให้เธอคิดมาได้อีกหนึ่งเรื่องนั่นก็คือ ที่ผ่านมาเขาเรียกเธอว่าคุณผู้หญิงบ้านตระกูลศรีทองมาตลอด เธอคิดว่าที่เขาเรียกอย่างนั้นเพราะเธอเป็นพี่สะใภ้ ใครจะไปคิดหล่ะว่าที่เรียกนั่นมันจะหมายถึงเธอเป็นภรรยาของเขาเพียงแต่เขาไม่ยอมรับเท่านั้นเอง!จู่ๆ วัจสาก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเสียเฉยๆ เธอไม่อยากจะมาทะเลาะอะไรกับชายหนุ่มอีกแล้ว ตอนนี้เธอเพียงอยากนอนพักผ่อน แล้วคุยกับลูกในท้องของเธออีกหน่อยว่าเราจะจากที่นี่ไปได้ยังไงแต่ชายหนุ่มหัวร้อนคนนี้ไม่มีทางเลยที่จะปล่อยให้เธอนอนดีๆ ได้ด้วยเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เวลาวัจสานอนเธอมักจะใส่ชุดหนาๆ หน่อย ซึ่งธัชชัยเพียงใช้มือของเขา เสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่นั้นก็ถูกกระชากฉีกออกด้วยน้ำมือของเขา“ธัชชัยนี่คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไง? ”เมื่อร่างเปล่าเปลือยเธอก็รู้สึกเย็นขึ้นมา เลยพยายามคว้าเอาเสื้อผ้าตัวเองคืนแต่ธัชชัยไม่ยอมให้เธอทำงั้นหน่ะ มือใหญ่ของเขาผู้ไว้กับเอวของเธอราวกับเชือกด้วยเพราะถูกธัชชัยรัดเอวเอาไว้ วัจสาจึงไม่กล้าที่จะต่อสู้รุนแรงอะไรมาก หากเธอเป็นคนตัวคนเดียวนั้น แหงหล่ะเธอจะสู้ยิบตา แต่นี่ยังมีเด็กตัวน้อยอยู่กับเธอด้วยแบบนี้ เธอจึงจำต้องปกป้องเขาเอาไว้เธอพลิกตัวพยายามหลีกเลี่ยง วัจสาไม่เขินอายใดๆ แล้วตัวของเธอเจ็บปวดและเธอไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนั้น"ผู้หญิงนั้นทำไปด้วยความรัก กลับกันกับผู้ชายที่สนเพียงแต่สิ่งที่อยู่เบื้องล่าง ราวกับว่าตัวเองเป็นสัตว์ป่าก็ไม่ปาน!