วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 359 ห้ามตาย 2
ตอนที่ 359 ห้ามตาย 2
“ไม่ต้องหรอก คนของฉันมีประโยชน์มากกว่าแก” พอธัชชัยพูดจบ ก็เหยียบคันเร่งออกไป
เสียงคำรามของเฟอร์รารีที่ดังค่อยๆ หายไป เหลือทิ้งไว้เพียงวิศาลที่มองตามไปอย่างเงียบๆ
“พี่วิศาลครับ เราต้องส่งคนตามประกบคุณชายรองไปมั้ย? ” ผู้ช่วยของเขาคนหนึ่งถามขึ้น
“ไม่ต้องหรอก หากถ้าอำเภอพัดรักคิดจะฆ่าเขาหล่ะ ก็คงทำไปตั้งนานแล้วหล่ะ” เขาหยุดพูดไปพลางหันเหสายตาไปที่รถจีปคันนั้น ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “หาข้อมูลของคนที่ขับรถคันนั้นมาให้ฉัน”
“ได้ครับ หากถ้าเป็นคนของคุณชายรองจริงๆ งั้นบุรีก็จำต้องรู้จักเขาแน่ๆ ”
“ไปได้!”วิศาลตอบกลับเบาๆ
พอถึงระยะที่ห่างจากบ้านตระกูลศรีทองได้ประมาณ200เมตรแล้ว กรดลก็หยุดรถลง รถเฟอร์รารีที่อยู่ด้านหลังกวดตามเข้ามา
กรดลกำลังรอธัชชัยอยู่
เขาไม่ได้ลงจากรถไป เพียงให้ธัชชัยขึ้นรถของเขามา
“กรดล ชั่วโมงก่อนฉันสั่งให้นายมาเอาตัวเธอไป ไม่ได้สั่งให้ทิ้งเธอแบบนั้นนะ!”
ธัชชัยพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเป็นการกล่าวโทษ
รถในความเร็วขนาดนั้น แล้วกนิษฐาเองก็กระดูกบางทั้งยังตัวบางซะขนาดนั้น ถ้าเกิดตายไปเลยขึ้นมาจะทำยังไง?กรดลไม่มีแต่กระดกคิ้ว พูดออกมาด้วยเสียงราบเรียบ “ผมทิ้งเธอแบบนั้น คุณเจ็บปวดใจเหรอ? ”“ให้ตายเถอะ พูดดีๆ ได้มั้ย? ” ธัชชัยเริ่มจะโมโหขึ้นมาอย่างฉับพลัน“คุณเป็นห่วงเป็นใยเธอซะขนาดนั้น ทำไมไม่ตามเธอไปหล่ะ? ” กรดลพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบอีกครั้ง ครั้งนี้เขาเหลือบมองไปที่ธัชชัย“กนิษฐาเป็นผู้หญิงที่พี่ของฉันรัก เป็นแก่นชีวิตของเขาเลย ถ้าฉันปล่อยให้เธอตาย ชีวิตพี่ชายฉันก็ไม่เหลืออะไรเลย เข้าใจแล้วรึยัง? ”ธัชชัยเต็มไปด้วยความไม่พอใจชนิดที่อธิบายไม่ถูก“พี่ชายของคุณมีแก่นชีวิตของตัวเขาเองมากอยู่ คุณเป็นหนึ่งในนั้น กนิษฐาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แล้วของร่างกายเขาเองหล่ะ? ”คำพูดของกรดลกระตุ้นให้ธัชชัยโกรธขึ้นมา จนอยากที่จะต่อยหน้าเขาสักทีธัชชัยสูดหายใจเข้าลึกๆ ให้เต็มปอด เขารู้ดีว่าที่กรดลทำไปทั้งหมดนี้ก็เพื่อที่จะช่วยเหลือเขา เขารู้มันดีเลยในข้อที่ว่านี้“อำเภอพัดรักไม่แม้แต่จะลงมาดูดำดูดีกนิษฐา บางทีสำหรับเขากนิษฐาอาจจะเป็นเพียงแค่อาวุธสังหาร ที่หากแม้นายไปฆ่าเธอต่อหน้าเขา เขาอาจจะไม่แม้แต่กะพริบตาเลยก็ได้”ด้วยสติปัญญาของธัชชัย เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าที่กรดลทำไปนั้นก็เพื่อลองเชิงอำเภอพัดรัก?“ถ้าไม่ลองสักหน่อยสักหน่อยจะรู้ได้ยังไง? ” กรดลก็ยังคงวางท่าเรียบเฉยเป็นปกติแต่กลับกันในด้านของธัชชัยตวัดมามองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา “นี่นายอย่าลืมนะว่าใครเป็นหัวหน้า นายกำลังทำตัวเป็นเจ้านายอยู่นะ!”เขาปล่อยให้ความเงียบปกคลุมไปสักพัก ก่อนที่จะเริ่มอธิบาย “คุณเคยเล่นโบว์ลิ่งรึเปล่า? ที่ผมโยนเธอไปนั้นก็ไม่ต่างกับโบว์ลิ่งหรอก มากสุดก็บาดเจ็บเพียงผิวภายนอกเท่านั้น ไม่ถึงตาย”ครั้งนี้เป็นทีของธัชชัยที่เงียบไปบ้าง มันยังคงมีความขุ่นมัวอยู่ในใจที่เขาก็อธิบายมันออกมาไม่ได้ จึงจุดบุหรี่ขึ้นสูบ ควันพวยพุ่งขึ้นปกคลุมใบหน้าที่หล่อเหลานั้นจนมองเห็นไม่กระจ่างชัดและราวกับเขาคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงบี้ก้นบุหรี่ออกไปแล้วพูดขึ้น “วันนี้ที่แพนกู ฉันเห็นได้เห็นทักษะของบอดี้การ์ดข้างตัวของปลาปักเป้านั่น โดยเฉพาะคนที่ชื่อว่าคุณแปดนั่น มันไม่ธรรมดาเลย เดาว่าเพียงแค่ดึงปืนฉันก็ตามเขาไม่ทัน“โชคดีที่คุณไม่ทำ ไม่อย่างนั้นวันนี้ผมคงต้องมาเก็บศพของคุณแล้วแน่”มีอีกคนแล้วสินะที่อยากจะเก็บศพเขาเนี่ย!ธัชชัยหันศีรษะไป มองเบาๆ ไปที่คนที่จะเก็บศพเขา ริมฝีปากกระตุกขึ้นมาแต่ก็ไม่เชิงจะเป็นรอยยิ้ม ค่อยๆ พูดขึ้นมาอย่าจริงจัง“กรดล นายเป็นไพ่ใบสุดท้ายของฉัน เป็นAของฉัน ดังนั้นต้องปกป้องตัวเองให้ดี วันที่ฉันยังไม่ตาย นายก็เป็นอะไรไปไม่ได้ !”กรดลเคลื่อนไหวอย่างไม่เป็นธรรมชาตินิดหนึ่ง และก่อนที่จะลงจากรถไป ธัชชัยก็ทิ้งประโยคทิ้งท้ายไว้ให้เขา “เชื่อฉันเถอะ ทันจะต้องมีวิธีที่จะจัดการกับอำเภอพัดรักนั่นได้แน่นอน!”สายตาของกรดลที่มองตามชายหนุ่มกลับไปยังรถเฟอร์รารีสีดำของเขานั้น เต็มไปด้วยความอบอุ่นในชั่วเวลาที่ความตายกำลังมาเยือนเขาแล้วนั้น เขาลืมตาขึ้นมาเห็นเป็นธัชชัยกำลังมองเขาด้วยตาลูกท้อของเขา แล้วพูดขึ้นว่า“ยังไม่ตายเหรอ? น่าสนใจดีนี่”เขาเป็นคนที่หยิ่งและทะนงมากคนหนึ่งเลยในตอนที่ธัชชัยจอดรถเฟอร์รารีสีดำอยู่ที่หน้าประตูนั้น บุรีก็รีบปรี่เข้ามาอย่างรวดเร็ว“ท่านชัย กลับมาปลอดภัยแล้วสินะครับ” เขาตื่นเต้นเสียจนอยากจะกอดเจ้านายของเขาเอาไว้ แต่ธัชชัยกลับเดินผ่านทิ้งอ้อมกอดของเขาเอาไว้แบบนั้น“พี่ชายฉันหล่ะ? ”“กำลังรอคุณอยู่ที่ห้องห้องนั่งเล่นครับ!”บุรีพูดพลางเดินกวดตามธัชชัยไปต้อยๆ “ท่านชัย พี่กรดลพาตัวกนิษฐาออกไป ทั้งยังเอาออกไปต่อหน้าต่อตาคุณชายใหญ่เลย เกรงว่าคุณชายใหญ่จะรู้สึกไม่ค่อยดีนักหน่ะครับ”ไม่ต้องสงสัยเลยว่าบุรีกำลังจะฟ้องว่ากรดลเอาตัวกนิษฐาไปต่อหน้าวรพลแน่นอนหล่ะ ว่าคิ้วของธัชชัยบิดไปในทันที เจ้ากรดลคนนี้นี่แหละนี่มันไม่ได้เป็นแบบที่เขาสั่งเอาไว้เลย เขาไม่ได้บอกให้ลักพาตัวออกไปอย่างนั้นเหรอ? เขาตั้งใจทำแบบนั้น!และเป็นความจริงที่ว่ามันเป็นสิ่งที่กรดลตั้งใจ เขาอยากที่จะให้วรพลรู้ไว้ว่าตอนที่ธัชชัยออกไปเพื่อที่จะแก้แค้นให้เขานี้ เขาไม่ควรที่จะห่วงผู้หญิงอยู่อย่างนี้ และซ้ำร้ายเขาไม่ควรให้กนิษฐามาเป็นจุดอ่อนของเขาด้วยซ้ำ เพราะไม่อย่างนั้นคนที่จะตายก็คือน้องชายของเขาเอง!วรพลเองก็รู้ถึงเหตุผลของกรดล เขาจึงยอมให้กนิษฐาไปอย่างเงียบๆเพียงแต่เมื่อเขานึกถึงกนิษฐาขึ้นมา ใจของวรพลนั้นก็เหมือนจะขาดรอนๆ“ฉันเป็นคนสั่งให้เขาทำแบบนั้นเองแหละ” ธัชชัยทิ้งประโยคนั้นส่งท้ายให้บุรีก่อนจะเดินเข้าประตูบ้านตระกูลศรีทองเข้าไป