วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 356 ประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง
ตอนที่ 356 ประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง
“ฮ่าๆๆๆ อย่ามาทะเลาะกันที่นี่เลย นี่มันเป็นเรื่องที่เด็กๆ เขาทำกัน” วิศาลรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะไม่ให้ปะทะคารมกันอีก ด้วยเกรงว่าถ้าเรื่องบานปลายไปอีกนิดก็คงต้องมีการลงไม้ลงมือกันแล้วเป็นแน่
ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นถิ่นของวิศาล แต่เจ้าอำเภอพัดรักนี่ก็เป็นปลาปักเป้าที่ไม่ธรรมดา ไอบทจะมีปัญหาด้วยก็พยายามไม่จะดีกว่า
อีกอย่างที่นี่ยังมีธัชชัยที่อยากจะฆ่าปลานี่ให้ตายคามืออยู่เสียด้วย สิ่งแรกที่เขาคิดเลยคือจะทำยังไงให้ธัชชัยปลอดภัยก่อน
“เรามาทำในเรื่องที่คนโตๆ แล้วทำกันดีกว่ามั้ย เช่นเรื่องเงินหรือไม่ก็ผู้หญิง? ”
ขณะที่พูดวิศาลก็กดธัชชัยให้นั่งลงไปกับเก้าอี้ด้วยเกรงว่าอีกฝ่ายจะดิ่งตรงไปทำอะไรอำเภอพัดรักนั่นเสียก่อน
แพนกูตรงนี้เป็นถิ่นของเขา คนก็มากพอสมควร แต่ด้วยว่าเขาไม่รู้ว่าฝีมือของอำเภอพัดรักนั้นอยู่ขั้นไหนแล้ว เขากับธัชชัยอยู่แค่เพียงภายใต้จมูกเขาเท่านั้น บางที นี่มันอาจจะเหมือนมดที่จะต่อสู้กับตั๊กแตนก็เป็นได้
ธัชชัยแววตาเต็มไปด้วยความโกรธจ้องเขม็งไปที่อำเภอพัดรัก แต่อีกฝ่ายกลับดูเหมือนค่อยๆ ส่อเจตนาจะฆ่า ด้วยเริ่มจับเล่นกับสร้อยข้อมือที่เป็นไม้จันทน์บนข้อมือตัวเอง
มันคือไม้จันทน์ ที่ซึ่งดูเป็นไม้ที่ทรงค่าแต่ดูเหมือนว่าเม็ดมันจะขาดไปบ้างจึงทำให้ดูไม่ค่อยสมบูรณ์นัก
แต่นั่นก็แสดงให้เห็นถึงอายุที่ดูจะใส่มานานมากแล้ว
พนักงานนำชาแดงจากเขาอู๊กระไรมาเสิร์ฟ แต่ธัชชัยไม่ดื่ม เขาหยิบกาน้ำชานั่นขึ้นมาก่อนจะปล่อยให้มันตกแตกไปบนพื้นอย่างแรงวิศาลตกใจเล็กน้อย ในขณะที่อำเภอพัดรักไม่แม้แต่จะขยับตัวสักน้อย ไม่แม้แต่จะเปิดเปลือกตาขึ้นมาเกิดเสียงดัง“เพล้ง!”ขึ้นดังก้องแหลมอยู่ในหู ด้วยเพราะกาน้ำชากลิ้งไปกระทบกับพื้นหินอ่อน นั่นเลยยิ่งทำให้เสียงทวีความดังก้องเสียดหูไปอีกคนที่อยู่ด้านนอกแทบจะวิ่งกรูเข้ามาด้านในในทันทีราวกับฟ้าผ่า โดยเฉพาะคุณแปดนั่น ที่วิ่งไวประดุจสายลมเข้าไปอยู่ข้างตัวอำเภอพัดรักนั่นทันใดธัชชัยขมวดคิ้วเล็กน้อย ด้วยความเร็วของคนคนนี้นั้น เขากับวิศาลไม่มีทางที่จะชักปืนทันเขาได้เลยเหตุที่ธัชชัยทำกาน้ำตกน้ำด้วยเพราะประการแรกก็เพื่อจะประเมินประสิทธิภาพของบอดี้การ์ดว่าร้ายกาจขนาดไหน ประการที่สองก็เพื่อจะดูอำเภอพัดรักว่าชายคนนี้จะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร“ท่านทั้งสองอย่าได้ตกใจไป เป็นเพราะฉันไม่ดีเองที่ลืมไปว่าน้องรองผู้นี้ไม่ชอบดื่มชาแดง เป็นความผิดของฉันเอง”เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดของอำเภอพัดรักชักผืนขึ้นมาแล้ว วิศาลก็รีบเอ่ยปากขึ้นมาทันทีเขาคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าธัชชัยจะใช้วิธีนี้ในการกระตุกหนวดของอำเภอพัดรัก วิธีที่ชาญฉลาดเช่นนี้มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นแหละที่จะคิดได้ดูเหมือนเวลาแบบนี้ จำต้องต่อสู้ด้วยกระไรย่างเดียวแล้ว ด้วยเพราะหากสู้ทางร่างกายแล้วความเร็วของพวกเขาไม่สามารถต่อกรกับบอดี้การ์ดซ้ายขวาของอำเภอพัดรักได้เลย“ชัย วันหลังแกอย่าทำให้ฉันใจหายใจคว่ำแบบนี้อีกนะ ถ้าไม่อยากดื่มก็พูดสิ ฉันจะได้ให้คนมาเปลี่ยนเลย แกก็รู้ว่าฉันตกใจง่าย อย่าทำให้ตกอกตกใจแบบนี้อีกหล่ะ ”วิศาลทำทีพูดกับธัชชัยอำเภอพัดรักที่เดิมทีก้มจับลูกปัดไม่จันทน์บนข้อมือค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้น ก่อนจะกวาดผ่านไปที่ธัชชัย ด้วยแววตาเย็นชาแฝงไปด้วยความเลือดเย็น“หรือว่าคุณอยากตายหล่ะ ได้นะ ฉันจะคอยวันที่คุณกำลังจะสิ้นลมหน่ะ” นั่นนับว่าเป็นคำพูดที่โหดร้ายและเลือดเย็น แต่อำเภอพัดรักสามารถที่จะพูดมันออกมาด้วยเสียงอันเรียบเฉย ราวกับว่ากำลังจะต่อรองกับธัชชัยก็ไม่ปาน“ได้สิ งั้นเรามารอคอยวันนั้นด้วยกัน พอถึงเวลานั้นแล้ว ก็หวังว่าจะทำคุณประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึงเลย”ธัชชัยพูดพลางกระตุกยิ้มที่บ้านตระกูลศรีทองกนิษฐายังคงไม่หยุดที่จะด่าทอวัจสา“วัจสา สมองเธอนี่มันมีไว้แค่กั้นหูหรือยังไงฮะ? นี่เธอเห็นด้วยที่จะให้ชัยไปตายอย่างนั้นเหรอ? เธอไม่รู้หรือไงว่าชีวิตของเขา วรพลเป็นคนแรกมันมา? ถ้าเกิดว่าชัยตายขึ้นมา มันไม่นับว่าการที่วรพลเสียสละไปมันไร้ค่าอย่างนั้นหรอ? ชีวิตคนทั้งคนนะ!”ด้านวรพลทำได้แค่หลับตาทั้งสองข้างลงแน่น แต่วัจสารู้ดีว่าจิตใจของเขาไม่สงบอีกต่อไปแล้วแล้ววัจสาจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ? ใจของเธอตอนนี้คิดไปถึงงานศพของธัชชัยแล้วด้วยซ้ำเธอจะเธอจะไม่รู้สึกแย่ที่ผลักเขาไปสู่ความตายเลยหรือไง? เธอเองก็ไม่อยากจะให้เป็นแบบนั้น แต่เธอเองก็รู้ตัวดีว่าไม่สามารถไปรั้งธัชชัยเอาไว้ได้การที่กนิษฐาด่าทอเธอนั้นมันทำให้ใจเธอเบาลง ด้วยสิ่งมีชีวิตในท้องน้อยๆ ของเธอนั้นบังคับให้เธอต้องใจเย็นท้ายสุดวัจสาก็รู้แล้วว่าการที่หมอภาคินพูดกับเธอแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง ให้รักษาตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก แต่เธอทำไม่ลง และก็ทำไม่ได้ด้วย!กนิษฐายังอยากที่จะด่าต่อ แต่ด้วยมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นทำให้เธอต้องเงียบเสียงไปโดยพลัน ชายผู้นั้นคือ กรดลเขาไม่ใช่บุรี ไม่หลงในความงามของหญิงสาว ไม่มีแม้กระทั่งความเมตตา ดังนั้นเขาจึงทำให้กนิษฐาหวาดกลัว“พี่ใหญ่ มีอะไรรึเปล่า? ”ปกติแล้วการที่กรดลปรากฏตัวนั้นไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่นัก และบุรีเองก็รู้ในข้อนี้ ดังนั้นเขาจึงกันกนิษฐาออกไปโดยสัญชาตญาณ“คุณไม่ได้บาดเจ็บอยู่หรอ? มีอะไรเดี๋ยวฉันทำแทนให้ก็ได้นะ”