วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 354 เพราะหน้าของนายมันไม่ใช่
ตอนที่ 354 เพราะหน้าของนายมันไม่ใช่
ตอนที่ธัชชัยออกจากบ้าน เป็นจังหวะที่บุรีพาคนเข้ามาพอดี
“ดูแลเขาให้ดี!”
ธัชชัยพูดเบามาก เหมือนกับกำลังสงบสติ
ในใจเอาแต่หวนคิดถึงถึงประโยคนั้นของวัจสา
“ได้ นายไปเถอะ ถ้านายตายไปจริงๆ ฉันจะดูแลพี่ของนายแทนเอง! ขอแค่มีข้าวกิน ฉันก็จะไม่ให้พี่นายหิว! ฉันจะดูแล ทำทุกอย่าง ที่ฉันพอจะทำได้ ฉันก็จะทำ!”
ผู้หญิงซื่อบื้อคนนี้ ตอนที่ไม่ควรเข้มแข็ง เอกลับเข้มแข็งเหมือนกับก้อนหินอย่างนั้น!
ไม่รู้ว่าทำไม ธัชชัยไม่รู้สึกเหมือนว่ากำลังจะไปสู้เลยซักนิด แต่เหมือนเป็นการออกไปกินข้าวมากกว่า กลางคืนกลับมา ก็จะได้เจอภรรยาตัวเองที่รอจนผล็อยหลับไป และพี่ชายที่นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วง
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ธัชชัยก็ยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจ
รอจนเฟอรารี่สีดำขลับของธัชชัยแล่นออกจากบ้านไป โทรศัพท์ของกรดลก็ดังขึ้น
“กรดล หลังจากนี้หนึ่งชั่วโมงถ้าฉันยังไม่ออกมาจากในนั้น นายก็ไปพากนิษฐามา แล้วจะทำยังไงต่อ นายก็วางแผนเอาเอง!”
แล้วเขาก็พูดเสริม “อย่าลักพาตัวเธอมา ต่อหน้าพี่ชายฉัน”
“ครับ” กรดลตอบรับในลำคอ แล้ววางสายธัชชัยอึ้งไป เจ้านี่ดูเป็นเจ้านายมากกว่าเขาเสียอีก บอกตามตรง ว่าธัชชัยก็ไม่ค่อยชอบนิสัยเย็นชาของกรดลซักเท่าไหร่ เหมือนกับไม่ใส่ใจเขาเขาและเขาก็เหมือนกับลูกจ้างกับนายจ้างทั่วๆไป แต่เขานั้นยังไม่รู้จักกันดีซักเท่าไหร่เมื่อเทียบกันแล้ว ธัชชัยชอบบุรีที่ประจบสอพลอมากกว่าแต่เมื่อนึกถึงคนที่มีฝีมือเก่งกาจ ธัชชัยก็จะนึกถึงกรดลเป็นคนแรก ถึงแม้ว่าจะตัวเล็ก และดูเย็นชา แต่เขาซื่อสัตย์ต่อเจ้านายมาก อย่างหาใครเทียบไม่ได้มือที่กุมพวงมาลัยอยู่ออกแรงเยอะมาก จนเกร็งขึ้นมาเป็นสันกระดูกสีขาวณ ตอนนั้น ธัชชัยแปลกใจ ว่าสิ่งที่เขานึกถึงนั้นไม่ใช่วรพลพี่ชายของเขา แต่เป็นผู้หญิงที่ชื่อว่ากนิษฐาขณะที่เขากำลังสับสน กลับนึกถึงคำสัญญาคำนั้นของเธอ ผู้หญิงที่แข็งแกร่งคนนี้ความอ่อนโยนในใจของเธอ ที่ไม่อาจมองเห็นมันได้จากภายนอกก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวัจสานั้นเป็นคนกล้าหาญมีจิตใจหรือเปล่า จึงทำให้เขาชอบ มุมปากของธัชชัยคลี่ยิ้มขึ้นเบาๆจนกระทั่งรถเฟอร์รารี่หยุดลง ธัชชัยปรับลมหายใจตัวเอง แล้วจึงค่อยๆเดินออกมาจากรถณ ตอนนี้ มีเงาดำพุ่งตัวมาทางเขาธัชชัยขมวดคิ้วเบาๆ คนที่จะรุกเข้าหาเขาแบบนี้ ก็มีเพียงโสธรเท่านั้นไม่คิดว่าคนที่ทำในครั้งนี้จะเป็นวิศาลแต่ว่าเขาไม่ได้เข้ามาเพียงฉิวเฉียดอย่างโสธร เขากอดธัชชัยที่เพิ่งเดินออกมาจากรถเอาไว้“ธัชชัย นายตกลงฉันนะ ว่าอย่าวู่วาม ต้องสงบสติ เข้าใจไหม?”ถึงแม้ว่าเขาจะสั่งในโทรศัพท์แล้วครั้งหนึ่ง แต่เหมือนธัชชัยไม่ฟัง วิศาลจึงเตรียมมาเจอเขาที่นี่อีกครั้ง“วิศาล นายเปลี่ยนเป็นนิสัยอ่อนโยนเหมือนผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? ฉายามือฆ่าของนาย ถูกคนอื่นเอาไปแล้วมั้ง”ธัชชัยรับไม่ได้ที่วิศาลเปลี่ยนไป นิสัยเขาอ่อนไหวเสียยิ่งกว่าพี่ชายเสียอีก“ธัชชัย พวกเรายังไม่รู้เกี่ยวกับปลาตัวนั้นแน่ชัด นายเข้าไปแล้ว ห้ามวู่วามเป็นอันขาด รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ทุกอย่างต้องมองการณ์ไกล”วิศาลเดินเคียงข้างธัชชัยเข้าไป พลางเตือนเขาทำไมต้องวางแผนมองการณ์ไกลอีก จริงๆเลย วิศาลพูดเหมือนพี่ชายเขาเปี๊ยบ ฟังแล้วรำคาญ!“วิศาลนายเป็นพี่ใหญ่ของขาวดำเทาทั้งสามสายไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้ตกต่ำ มากลัวปลาตัวหนึ่ง?”โบราณกล่าวไว้ว่า: มังกรใหญ่ไม่อาจเอาชนะได้ในรังงู และพรมมินเป็นแค่ปลาที่มีพิษเท่านั้นเองถึงแม้จะพูดเช่นนั้น แต่วิศาลก็ไม่อยากเห็นจุดจบอันน่าสลดใจของทั้งสอง กว่าจะช่วยธัชชัยออกมาจากกองเพลิงได้ วิศาลก็เสี่ยงเข้าไปแล้วครึ่งชีวิต“ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ไม่ช่วยนายจับปลาตัวนี้หรอก ให้นายค่อยๆเล่นไปเรื่อยๆ!” วิศาลเห็นว่าธัชชัยมองข้ามเขา จึงบ่นอุบแดนผันกู่เป็นเขตของวิศาล แค่ชื่อนี้ก็ทำให้รู้ว่าวิศาลนั้นดุร้ายขนาดไหนไพ่ในนั้นเป็นรูปหน้าของวิศาลทั้งหมดหน้าห้องประชุมมีชายหนุ่มยืนอยู่สองคน ดูคุ้นหน้าคุ้นตา แต่พวกเขาไม่เหมือนกับลูกน้องของวิศาลคนอื่นๆที่ใส่สูทสีดำ พวกเขาแต่งตัวลำลองสบายๆเท่านั้นหนึ่งในนั้นมีสองที่บอกให้กนิษฐากลับไปเพอร์ริสเบิร์กในครั้งก่อน และอีกคนคือแปดลูกน้องคนใหม่ตอนที่ธัชชัยเดินผ่าน สองยังค้อมหัวและยิ้มเบาๆ ส่วนแปดนั้นไม่แม้แต่จะเงยมามอง ท่าทางดูเหมือนกรดลมากแต่คนที่เคยทำร้ายพี่ชายเขา เขาไม่ปล่อยไปแน่ และสองคนนี้ก็รวมอยู่ในนั้น เมื่อคิดเช่นนี้ อารมณ์์ของธัชชัยก็เริ่มพลุ่งพล่าน ฮึกเหิมขึ้นมาวิศาลสัมผัสได้ว่าเขาแปลกไป จึงรีบจับไหล่เขาเอาไว้ แล้วตบเบาๆ“อยากดื่มอะไร? แกนี่ลาภปากจริงๆ ฉันเพิ่งไปต่างประเทศแล้วซื้อเหล้ากลับมาด้วย!” วิศาลเพียงแค่ต้องการให้ธัชชัยผ่อนคลายลงหน่อย อารมณ์์ของเขาไม่สงบเหมือนตอนที่เพิ่งมาจากบ้านแต่ธัชชัยไม่สนใจ เขารีบเดินก้าวเข้าไป แล้วผลักประตูออกด้วยความรวดเร็วธัชชัยมองดูอำเภอพัดรักหนึ่งในสองคนนั้น!