วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 350 ตามตื๊อ “พี่สะใภ้” คนนี้
ตอนที่ 350 ตามตื๊อ “พี่สะใภ้” คนนี้
“วรพล ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้จริงๆว่านายคือพี่ชายของธัชชัย ถ้าฉันรู้ ฉันไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนายแน่! ตอนนี้ธัชชัยมองฉันเป็นศัตรู ฉันล่ะ เจ็บปวดจริงๆ! ฉันขอโทษนะวรพล ขอโทษจริงๆ…”
กนิษฐาซบหน้าลงบนตักของวรพล แล้วร้องไห้ออกมา
“กนิษฐา ฉันไม่เคยคิดจะโทษเธอเลย… ไม่แม้แต่นิดเดียว! และธัชชัยจะต้องให้อภัยเธอแน่นอน เธออย่างรู้สึกแย่ไปเลย”
ที่จริงวรพลนั้นรู้สึกแย่มากขึ้น และรู้สึกแย่มากกว่าใครๆ ใจของเขาตอนนี้เหมือนกับกำลังมีเลือดไหลออกมา แต่เขาก็ยังเลือกที่จะปลอบโยนเธอ
“วรพล นายไม่โทษฉันเลยซักนิดเดียวจริงๆเหรอ?” กนิษฐาเงยหน้ารูปงามของเธอขึ้นมา เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ที่ทำให้เขารู้สึกสงสาร
“ไม่เลย ไม่เลยจริงๆ กนิษฐาอย่าร้องไห้ เธออย่าร้องไห้ ฉันเสียใจ…”
วรพลรักผู้หญิงคนนี้มาก แม้กระทั่งน้ำเสียงที่พูดยังแฝงไปด้วยความเจ็บปวด
เขานอกจากจะมอบใจที่เร่าร้อนดวงนี้ให้เธอไปทั้งดวงแล้ว แต่เขาแค่กลัว ว่ากนิษฐาจะรู้สึกว่าหัวใจดวงนี้ของเขามันช่างน่ารังเกียจวัจสามองดูวรพลที่เป็นเช่นนี้ น้ำตาพลันไหลลงมา อย่างห้ามไว้ไม่ได้เขารักกนิษฐามากจริงๆ โง่เกินไป โง่จนวัจสาเห็นแล้วก็รู้สึกสงสาร ต่อให้ผู้หญิงตรงหน้าทำร้ายเขาจนเป็นขนาดนี้ เสียโฉม ใช้ชีวิตเองไม่ได้ ผ่านไปทุกวันอย่างยากลำบาก แต่เขาก็ไม่ได้รักเธอน้อยลงเลยแต่ว่าหญิงสาวกลับไม่รักวรพลที่ดีเพียบพร้อมขนาดนี้ แถมยังไปหลงรักน้องชายของเขา ธัชชัย!ความรักสิ่งนี้ มันช่างทรมาน!ขณะที่ธัชชัยกลับมาถึงบ้าน เห็นกนิษฐาที่คุกเข่าคอยป้อนอาหารให้วรพลกินอยู่ และวัจสาที่นั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆนางมารเจ้าเล่ห์นี่เป็นอะไรไป? เปลี่ยนวิญญาณไปแล้วเหรอ? หรือเปลี่ยนนิสัย?ธัชชัยไม่เชื่ออยู่แล้ว เขายอมเชื่อว่าหมามีงวงช้างงอกออกมาเสียยังดีกว่า“ธัชชัย นายกลับมาแล้วเหรอ” เสียงแหบพราของวรพลแทบจะฟังไม่ออกกนิษฐาหันกลับไปมองธัชชัย แล้วหันกลับมาป้อนวรพลต่อธัชชัยไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ดึงถ้วยจากมือของกนิษฐาแล้วกินอาหารในนั้นเข้าไปเอง“ฉันล่ะเป็นห่วงว่าเธอจะวางยาให้พี่ชายของฉันจริงๆ” คำที่ธัชชัยพูดออกมาเหมือนจะเยาะเย้ยแต่ก็ไม่“ธัชชัย นายพูดอะไร? กนิษฐาไม่ได้เลวแบบที่นายคิด!” วรพลเตือนธัชชัยด้วยเสียงอบอุ่น“หึ เธอไม่เลว แต่เธอมันยาพิษ” ธัชชัยตะคอกเสียงเย็นเพียงแต่กนิษฐาที่จะหัวฟัดหัวเหวี่ยงในปกติ วันนี้กลับทนได้ เหมือนกับยอมถูกกระทำวรพลยังคงปกป้องกนิษฐา “ธัชชัย นายพูดอะไรที่มันน่าฟังกว่านี้หน่อยได้ไหม?”ธัชชัยไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เดินไปหาวัจสาที่โซฟา เมื่อเห็นว่าเขาเดินมา วัจสาที่เตรียมจะลุกให้เขา กลับถูกเขายกตัวขึ้นมาไว้ที่เอว หนีไปไหนไม่ได้“เด็กโง่ ทำไมร้องไห้เสียล่ะ? นางมารยากนิษฐาแกล้งเธอใช่ไหม?” ธัชชัยถามวัจสารีบส่ายหัว “ไม่ใช่!”“แล้วทำไมถึงร้องไห้ล่ะ? หรือเพราะว่าคิดถึงฉัน?” ธัชชัยยังคงไล่ถาม เหมือนกับจะเอาคำตอบให้ได้“นายคิดว่าพี่สะใภ้คิดถึงน้องสามี เรื่องนี้มันเหมาะสมแล้วเหรอ?” กนิษฐาและวรพลก็อยู่ในสถานการณ์ วัจสาจึงไม่ตอบแต่ถามกลับแทนธัชชัยชะงักไปอย่างเห็นได้ชัด แล้วจึงพูดขึ้น “มีอะไรไม่เหมาะสมกัน? พี่ชายฉันไม่ถือสาเสียหน่อย ใช่ไหม? พี่?”“ฉันถือ” ไม่คิดว่าวรพลจะไม่เล่นไปตามบทของธัชชัย “ขอให้นายอยู่ห่างจากเธอหน่อย อย่ามาตื๊อเธอ!”