วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 327 ใจเธอมันกระด้าง
ตอนที่ 327 ใจเธอมันกระด้าง
เธอพูดพลางเดินเข้าไปหมายจะคว้า
มือชั้นอย่างธัชชัยจะให้เธอคว้าได้อย่างนั้นหรอ? มันเป็นอะไรที่ง่ายมากที่เขาจะเอามันหลบเอาไว้ให้พ้นมือของเธอ
“ทำไมหน่ะเหรอ? ฉันเกรงว่าทั้งชีวิตของเธอก็คงจะไม่มีวันเข้าใจหรอก เพราะว่าหัวใจของเธอมันกระด้าง มันหยาบเกินไป!”
ธัชชัยพูดด้วยความเย็นชา ใบหน้าหมองลง
มือของกนิษฐากับถูกแช่ค้างเติ่งอยู่บนอากาศ เธอจ้องไปยังหน้างามของธัชชัย ที่ดูเหมือนเธอจะเข้าใจที่เขาพูด แต่ก็ยังคงเต็มไปด้วยความสงสัยอยู่
วัจสาที่อยู่โรงเรียนพอเรียนเสร็จไปแล้วสองคาบ เธอก็เผ่นออกมาทันที เธอไม่โง่พอที่จะอยู่ในโรงเรียนให้ชายหนุ่มนั่นมาจับตัวเธอเอาไว้ได้หรอก
เมื่อก่อนเธอทั้งโง่ทั้งไร้เดียงสาจนเกินไป แต่ตอนนี้จะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว!เพราะมันได้กลายเป็นบทเรียนที่มีราคาของเธอไปเสียแล้ว
ในเวลาที่วัจสากลับมาถึงบ้านตระกูลศรีทองก็พอดีกับวรพลกลับมาจากโรงพยาบาลพอดิบพอดี
เขาดูอารมณ์ไม่ค่อยจะสู้ดีเสียเท่าไหร่ เอาแต่จ้องมองไปที่เบย์แม๊กที่อยู่ในมือ ราวกับจะมองให้มันทะลุเข้าไป ตัวทั้งตัวของเขาดูมัวหมองไปหมด
วัจสาแอบสงสัยในใจว่าเรื่องที่ทำให้วรพลไม่พอใจนั้นเกี่ยวกับกนิษฐารึเปล่า หรือว่าเขาจะค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างธัชชัยกับกนิษฐาเข้าให้แล้ว?
แต่จริงๆ มันก็ไม่ยากเลยนะที่จะรู้ ด้วยเพราะการกระทำเล็กๆ น้อยของทั้งคู่ มันไม่ได้ทำให้คนดูออกได้ยากเลยอีกด้วยวันนี้ธัชชัยกับกนิษฐาก็ไปโรงพยาบาลกับวรพลด้วยกันอีกด้วยวัจสาถอนหายใจยาวๆ อย่างเงียบเชียบ เดินเข้าไปข้างๆ รถเข็นของวรพลอย่างเงียบๆเธอไม่ได้พูดอะไร ด้วยเพราะไม่อยากจะรบกวนอะไรวรพล เธอเพียงนั่งคุกเข่าลงเงียบๆ และนั่งดูเจ้าเบย์แม๊กเป็นเพื่อนเท่านั้น“สา เธอกลับมาแล้วเหรอ? ”วรพลดูเหมือนว่ากำลังจมอยู่ในความคิดที่เศร้าโศกของตัวเอง พอเขาเรียกคืนสติขึ้นมาได้ ก็พบว่าวัจสามานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ รถเข็นของเขาเสียแล้ว“ไม่ได้บอกแล้วหรือยังไงว่าไม่ให้นั่งบนพื้นแบบนี้แล้วหน่ะ? มันเย็นนะ รีบลุกขึ้นเร็วเข้า”วรพลเป็นคนดีขนาดนี้ อบอุ่นเสียขนาดนี้ ทำไมกนิษฐาถึงไม่ชอบนะ? วัจสาไม่เข้าใจเลยสักนิด เธอไม่เข้าใจพอๆ กับไม่รู้ว่าทำไมตัวเธอเองถึงรักธัชชัยนั่นแหละพวกเขาต่างก็เป็นดั่งแมลงเม่า ที่คอยแต่จะวิ่งปรี่เข้ากองไฟแต่ว่าตอนนี้เสียงของวรพลนั้นแหบต่ำเอามากๆ“คุณผู้หญิงกลับมาแล้วเหรอคะ? นี่ป้าเพิ่งจะทำพายถั่วแดงเสร็จน่ะค่ะ คุณทานรองท้องก่อนนะคะ ข้าวเย็นอีกสักพักถึงจะเสร็จน่ะค่ะ”ป้าอ้อยส่งพายถั่วแดงที่เพิ่งทำเสร็จมาให้เธอ โดยวางเอาไว้ข้างๆ วัจสา“ขอบคุณนะคะป้าอ้อย” วัจสาพูดขอบคุณไป จริงๆ แล้วเธอหิวขึ้นมานิดหน่อย เธอจึงหยิบพายถั่วแดงนั่นขึ้นมาแล้วกัดไปคำหนึ่ง ก็พบว่ามันอร่อยมาก ทั้งกรอบทั้งนุ่ม อร่อยมากจริงๆ“อ้อจริงสิ วรพล รอฉันประเดี๋ยวนะ”วัจสาพูดพลางกุลีกุจอลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งปรี่เข้าไปในห้องครัว พอเธอเดินออกมานั้น ในมือก็ถือช้อนออกมาคันหนึ่งด้วยวัจสาแบ่งพายออกเป็นสองส่วน ชิ้นหนึ่งใหญ่ชิ้นหนึ่งเล็ก ชิ้นเล็กนั้นเอาใส่เข้าปากของตัวเอง ส่วนชิ้นใหญ่ก็ใช้ช้อนตักเอาถั่วแดงที่อยู่ตรงกลาง ไปป้อนให้แก่วรพล“วรพล นี่นุ่มมากเลยนะ อร่อยด้วย คุณกินมันได้”รอยยิ้มของวัจสาเต็มไปด้วยความอบอุ่น มันบริสุทธิ์ราวกับแสงรุ่งอรุณในยามเช้าที่ไม่มีสิ่งแปดเปื้อนใดๆ นั่นทำให้หัวใจของวรพลอบอุ่นขึ้นมาทันที“สา เธอ…ช่างเป็นคนที่ดีจริงๆ ”วรพลกล่าวชมเธอด้วยความจริงใจ เป็นอีกครั้งที่หูตาของเขาสว่างกระจ่างชัด“อ๋าาาา ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก ฉันเพียงแต่ชอบกินขนมปังด้านนอกก็เท่านั้น ฮ่าๆๆๆๆ ทำแบบนี้แล้วได้คำชมกลับมา ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ”วัจสาพูดเชิงเล่นไป พลางตักถั่วแดงที่อยู่ข้างในป้อนให้วรพลกินต่อธัชชัยกลับมาถึงบ้านก็มาพบกับฉากที่อบอุ่นน่าประทับใจเข้าจู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ายัยซื่อบื้อของเขานี้ยิ่งนานวันยิ่งน่ามอง ยิ่งนานวันยิ่งน่ารักจริงๆ มันก็ไม่ใช่เพียงเพราะความอบอุ่นและความเมตตาของเธอเท่านั้น ร่างกายของเธอก็ยังทำให้เขาหลงใหล จนอดไม่ได้ที่จะคว้าเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เพื่อที่จะแสดงออกถึงความรัก ทั้งจูบ ทั้งกอดเธอ และให้เธอทำแบบนั้นกับตัวเขาเองเช่นกัน!แรกเริ่มเดิมทีวรพลไม่ค่อยอยากกินเท่าไหร่ แต่เมื่อเขาเห็นธัชชัยกลับมา เขาจึงรับถั่วแดงที่วัจสาป้อนอีกครั้งเพื่อปกปิดความรู้สึกที่ไม่ดีในหัวใจ เขาไม่ต้องการให้น้องชายของเขารู้เห็นว่าเขาไม่มีความสุขได้ยินเสียงฝีเท้าที่หนักหน่วงนั่นแล้ว วัจสาไม่ต้องหันไปมอง เธอก็รู้ว่าเป็นธัชชัยที่กลับมา แม้ว่าจะเห็นเพียงปลายหางตาเธอก็สามารถบอกได้เลยว่าเป็นเขา แต่เธอก็ไม่ได้หันกลับไปมองเขาเมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาพูดที่โรงเรียนในวันนี้ วัจสาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้พูดว่าตัวเอาอาจจะตาย พูดออกมาได้เฮงซวยจริงๆ อายุก็ยังไม่ได้เยอะ จะพูดความเป็นความตายทำไมก็ไม่รู้