วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 311 อย่าเป็นแบบนี้ 2
ตอนที่ 311 อย่าเป็นแบบนี้ 2
ธัชชัยตกใจนิ่งไป กรดลอยู่ในโรงพยาบาลเพียงแค่สิบวัน มันเป็นไปได้ยังไงที่เขาจะวิ่งหนีไปด้วยตัวเอง? และเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ชีวิตตัวเองยังเอาไม่รอด เขาจะวิ่งหนีไปไหนได้?
อยู่ๆ ธัชชัยก็นึกถึงว่าบางทีอาจจะเป็นการแก้แค้นของปลาใหญ่ก็เป็นได้
เขากระโดดออกจากเตียงตัดสินใจที่จะเดินออกไป แต่พอถึงบันได ก็เผชิญเข้ากับผู้หญิงทั้งสองคนที่กำลังจะขึ้นไปนอน
เมื่อเห็นว่าเป็นธัชชัย วัจสาจึงรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของกนิษฐาโดยสัญชาตญาณ
“วัจสา ทำเป็นหลอกใช้เสือเนี่ยสนุกมากมั้ยฮะ? จะใช้ทริคนี้ไปถึงเมื่อไหร่ฮะ? ” ธัชชัยมองดูวัจสาอยู่ข้างหลังกนิษฐา ถามขึ้นด้วยเสียงเย็นชา
“ธัชชัย คุณอย่าได้คิดแม้แต่จะแตะต้องปลายขนของวัจสา ฉันไม่ยอมให้คุณทำแน่ !” กนิษฐากางแขนออกและจับเธอเอาไว้แน่น เบิกตากว้างบริสุทธิ์เริ่มที่จะปล่อยเสน่ห์
“ถ้าคุณอยากจะแตะ มาแตะฉันก็พอแล้ว! ”
ดวงตาของธัชชัยหรี่เล็กน้อย มองดูท่าทีของกนิษฐาเกิดอะไรขึ้นกับเธอก่อนจะมีรอยยิ้มกระตุกที่มุมปาก
“หมาป่าต้องเล่นกับลูกแกะน้อยสิถึงจะสนุก เธอเห็นหมาป่าแล้วจะไปซ่อนอยู่หลังแม่เสือทำไมกัน? ”
“ธัชชัย คุณหมายถึงอะไร? คุณว่าใครเป็นแม่เสือฮะ? ” กนิษฐาจ้องเขาด้วยตาคมสวย
“ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? หรือจะให้ฉันต้องบอก? ” เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตามองไปที่วัจสา
“ระวังตัวด้วย อย่าให้มันมากไปถึงขนาดที่เล่นกับไฟจนเผาตัวเอง เข้าใจมั้ย? ”“ฟังดูเหมือนกำลังทำให้วัจสากลัว จริงๆ เธอรู้ว่าเขากำลังเตือนเธอให้ระวังกนิษฐาเอาไว้ด้วยเพราะกนิษฐาไม่ได้เป็นคนที่เธอสามารถจัดการได้ก่อนที่จะลงไปนั้น เขากระแทกไหล่ของกนิษฐาไปเต็มแรง ที่จริงแล้วเขาพยายามจะชนวัจสาแต่ด้วยเธอซ่อนตัวลึกเกินไป เขาจึงไม่มีวิธีไปชนเธออย่างช่วยไม่ได้ เว้นแต่จะใช้ความรุนแรงมากขึ้นกนิษฐามีความสุขมากเมื่อถูกธัชชัยชนแบบนั้น เขาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตัวเธองมานานมากแล้วกนิษฐามองตามเขาไปตลอดตั้งแต่ลงไปจวบจนเขาออกจากบ้านตระกูลศรีทองไปดูเหมือนหัวใจเธอได้โบยบินออกไปวัจสามองไปที่กนิษฐาที่กำลังมัวเมากับการสะกิดนิดๆ หน่อยๆ ของธัชชัยที่ทำให้หัวใจเธอเบ่งบาน ก็พลันก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อย กนิษฐาชอบเขามากกว่าตัวเองมากจริงๆผู้หญิงเลือดร้อนอย่างเธอ ธัชชัยกลับทำให้เย็นเป็นน้ำไปได้เลยหญิงสาวทั้งสองคนเดินเข้าไปในห้องหอด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันเตียงข้างในใหญ่มาก หญิงสาวแต่ละคนมุดลงไปในผ้าห่มแล้วก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างกันขนาดที่จะให้ใครอีกคนมานอนด้วยได้เลยธัชชัยเหรอ? รูปของชายหนุ่มก็กระโดดเข้าไปในหัวของเธออย่างฉับพลันทำไมเธอต้องคิดราวกับจะให้ธัชชัยมานอนระหว่างเธอกับกนิษฐาด้วย เธอต้องเมาไปแล้วแน่ๆหลังจากที่เงียบลง มันง่ายที่จะคิดอะไรที่ไร้สาระขึ้นมา ความเศร้าโศกเหล่านั้นจึงตามมาด้วยเธอม้วนผ้าห่ม หันหลังให้กนิษฐา ค่อยๆ สอดมือลงในเตียง เธอลูบท้องของเธออย่างแผ่วเบาและอ่อนโยนเจ้าตัวน้อย ไม่ทันไรลูกก็อายุสามเดือนแล้วนะ แต่ยิ่งคุณเติบโตขึ้น หัวใจของหม่ามี๊ก็ยากที่จะสงบสิ่งเดียวที่ทำให้หม่ามี๊มีความสุขนั่นก็คือให้ลูกเป็นที่เปิดเผยได้ ไม่ใช่ลูกนอกสมรส พ่อตามกฎหมายของลูกชื่อธัชชัย และลูกก็เป็นของขวัญในการแต่งงานที่มีค่าของเขากับหม่ามี๊นะจ๊ะความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว กลายเป็นความเศร้าโศกที่รู้ความจริงแล้วในตอนนี้ มันดูจะเศร้ามากเลยจริงๆมันเหมือนกับว่าสิ่งที่คุณหวังไว้ไม่เพียงแต่ล้มเหลว มันแหลกสลายเป็นชิ้นๆแค่คิดว่าเขาหลอกเธอมาโดยตลอด รู้สึกว่าเขาไม่ยอมรับให้เป็นภรรยาของเขา หัวใจของวัจสาก็เจ็บปวดมาก“ความรักที่แท้จริง จะต้องเป็นรักซึ่งกันและกัน มันจะต้องเพิ่มคุณค่าให้แก่กันและกัน และจับมือกันเอาไว้ เมื่อไม่มีความรักแล้วนั้น คุณควรรู้วิธีที่จะปล่อยมือกันไป”สิ่งที่เรรัตน์พูดกับเธอไว้ จู่ๆ ก็แวบเข้ามาในหัวใจเธอแต่ว่าปล่อยไปนี้ มันต้องปล่อยจริงๆ ใช่มั้ย?เสียงจากก้นบึ้งของหัวใจเธอบอกว่า ไม่นะ ไม่อยากปล่อยเลยแต่ดูเหมือนจะไม่ปล่อยไม่ได้แล้วหล่ะความรักที่มีการสับสนลังเลมากที่สุดขนาดนี้ ทำไมคนถึงยังจะรักกันนะ?ความเศร้าโศกที่สะสมกดเธอให้ดาวน์ลง เธอพยายามจะห้ามความอยากร้องไห้ให้ลงไปในคอของเธอ แต่มันไร้ประโยชน์ เธอจับผ้าห่มและกัดมันลงไป เธอไม่อยากให้ตัวเองร้องไห้ออกเสียง แต่เสียงสะอื้นน้อยๆ ก็รั่วไหลออกไป“วัจสา เธอ…กำลังร้องไห้อยู่เหรอ? ” เห็นได้ชัดว่ากนิษฐาได้ยินเสียงร้องไห้ต่ำๆ ของเธอ“ เปล่า..ไม่ได้ร้อง…..”วัจสาห้ามเอาไว้ไม่อยู่ เธอรีบเช็ดน้ำตาที่ปรกหน้าอยู่ด้วยความสับสน“ก็เห็นๆ อยู่ว่าร้องไห้ ฉันได้ยินเสียงสะอื้นของเธอ แถมตาเธออีกแดงอย่างกับตากระต่ายแล้ว ที่มันเศร้าเพราะเรื่องที่เขาฝืนบังคับเธอครั้งที่แล้วใช่มั้ย? ”ด้วยเพราะกนิษฐาไม่เข้าใจวัจสาเลยนึกได้เพียงเหตุผลนี้ เธอไม่รู้จะตอบยังไง จึงทำได้แค่พยักหน้าตามคำพูดของเธอ ไม่อย่างนั้นจะให้บอกว่าเพราะเธอไม่อยากจะเลิกรักธัชชัยเลยอย่างนั้นเหรอ?ดังนั้นเธอจึงต้องเอาตามที่กนิษฐาว่านั่นแหละ ด้วยเพราะก่อนที่ธัชชัยจะไปเขาก็จงใจเตือนตัวเองให้ระวังกนิษฐาไว้ซะด้วย