วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 309 นอนกับเธอไม่ได้ 2
ตอนที่ 309 นอนกับเธอไม่ได้ 2
ร้ายอย่างธัชชัย การที่ฉันจะอยู่เป็นคุณผู้หญิงบ้านตระกูลศรีทองไปเรื่อยๆ นั้น ฉันหน่ะสามารถฟันฝ่าไปได้อีกเป็นยี่สิบปีได้เลยล่ะ!”
คำพูดที่เธอพูดนั้น บางอย่างมันก็เป็นความจริงที่มาจากใจ แต่เรื่องไหนที่เธอแต่งเรื่องเอา เรื่องนั้นเธอเองก็รู้ตัวเองดี
“แต่ธัชชัยนั่นก็เป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจจริงๆ ฉันไม่คิดว่าฉันสามารถต่อสู้กับเขาได้อีกต่อไป ฉันต้องหนี!”
วัจสาถอนหายใจอย่างหมดหนทาง จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนกับเจินหวน จากที่เป็นสาวน้อยผู้บริสุทธิ์ พอเข้าไปในวังไปได้ เพื่อความอยู่รอดแล้ว เธอจึงต้องค่อยๆ กลายเป็นผู้หญิงที่มีหัวใจหนักแน่น”
แต่เธอก็จำเป็นที่จะต้องทำแบบนั้น มิฉะนั้นชีวิตของเด็กและตัวเธอเองจะไม่ปลอดภัย
“ไม่เป็นไรหรอกเธอจะอยู่ที่บ้านตระกูลศรีทองได้อย่างสบายใจ ฉันจะคอยมองเขาให้เอง ปลอดภัยแน่นอน!”เมื่อกนิษฐาได้พูดประโยคที่ว่านั่นออกมา วัจสาก็รู้อย่างทันทีว่าเธอได้บรรลุเป้าหมายของเธอเรียบร้อยแล้วก่อนที่จะไม่รู้ความจริง เธอถูกลงโทษด้วยศีลธรรมอย่างสาหัส แค่คิดอยากจะทำเรื่องอย่างว่ากับเขาได้ แต่หลังจากที่เรารู้ความจริงเธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับมันอีก เธอไม่ต้องการที่จะใกล้ชิดกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว”เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น“งั้นฉันก็ต้องขอบคุณเธอล่วงหน้าเลยกนิษฐา แต่ฉันคิดว่าฉันอยู่หอพักมันสะดวกและปลอดภัยมากกว่า”การที่ได้อยู่บ้านอีกวันหนึ่ง วัจสาก็ยิ่งรู้สึกอันตรายมากขึ้น เธอไม่รู้ว่าวันไหนที่กนิษฐาจะค้นพบความจริงได้ และรู้ว่าเธอท้องลูกของเขา มันจะเป็นยังไงนะ? หากถ้าเธอจับคนทรยศได้ วัจสาไม่รู้จริงๆ ว่ากนิษฐาจะเลือกที่จะฆ่าใครเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้ว วัจสากลัวจริงๆ เธอไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าถ้าม้านั่งนั้นตกลงบนตัวของเธอ เจ้าตัวน้อยในท้องของเธอจะสามารถทนมันได้รึเปล่า“ไม่ได้นะ!” กนิษฐาปฏิเสธข้อเสนอของเธอในครั้งนี้ “มันอันตรายมากที่จะกลับไปที่หอพัก นั่นจะทำให้เขาทำเรื่องที่น่าเกลียดนั่นได้อย่างสะดวกสบายมากขึ้น ป้ายามดูแลล่างหอของเธอปกป้องเธอได้หรือไง? ”หลังจากก็หยุดไปพักหนึ่ง ก่อนที่กนิษฐาจะพูดขึ้นอีกครั้ง ด้วยเสียงที่ออกเป็นคำสั่ง “เธอต้องกลับบ้านทุกวัน มีฉันกับวรพลอยู่ เขาไม่สามารถแตะต้องเธอได้หรอก นอกจากเธอจะโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาเอง”กนิษฐาหรี่ตาลงเหมือนกับธัชชัยเวลาโกรธ เธอได้แต่บังคับตัวเองให้ยอมรับ เพราะหากถ้าเธอยอมรับมันก็พิสูจน์ได้ว่าเธอต้องการโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของธัชชัย“ก็ได้ ฉันจะกลับมานอนที่บ้านทุกวัน”ห้องข้างล่างไม่ใช่เตียงใหญ่อะไรนัก อีกอย่างการมีกนิษฐาที่นอนกินที่ด้วยนั้น ทำให้เธอต้องกระเถิบตัวไปขอบเตียง ถ้าถอยไปอีกนี่ก็มีแต่จะตกลงไปเท่านั้นอีกอย่างวัจสาก็ไม่อยากจะนอนบนโซฟา แต่เธอก็กลัวว่าเด็กในท้องของเขาถูกบีบอัด ดังนั้นเธอจึงมีความคิดที่กล้าหาญ“กนิษฐา ทำไมเราไม่ไปที่ห้องนอนใหญ่บนชั้นสองหล่ะ? เตียงมันทั้งใหญ่และนุ่มด้วย หลับสบายขึ้นเยอะเลยอีกอย่างมันก็อยู่ใกล้กับห้องของวรพลด้วย มันจะปลอดภัยกว่า”กนิษฐาเพียงแค่มองเธอแวบเดียว ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจในสิ่งที่วัจสากำลังสื่อ ดังนั้นจึงยินดีที่จะยอมรับมัน