วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 307 ระเบิดเวลา 2
ตอนที่ 307 ระเบิดเวลา 2
แต่ชีวิตในที่ราบสูงและภูเขามันไม่ใช่ที่ที่มนุษย์ทั่วไปจะอยู่ได้ ไปอยู่วันสองวันยังพอทน แต่หากให้เธอไปใช้ชีวิตอยู่ในระยะยาวเลย ร่างกายเธอมันไม่คุ้นชินจริงๆ
ตอนที่วัจสากินมื้อเย็นเธอก็กินเข้าไปเยอะมากโดย ไม่มีความกังวลในสายตาของกนิษฐาแต่อย่างใด
มันเป็นเพียงเพราะป้าอ้อยทำอาหารอร่อยมาก ทั้งสีสันและกลิ่นของมัน เพียงแค่กลิ่นมันก็ทำให้คนได้กลิ่นถึงกับน้ำลายไหลได้เลย
“วัจสา กินเยอะขนาดนี้คงไม่ใช่เพราะว่าท้องหรอกนะ” กนิษฐาพูดขึ้น ที่จริงเธอแค่พูดแบบสุ่มๆ ไปก็เท่านั้น แต่มันกลับทำให้วัจสากลัวจริงๆ นี่แหละคือสิ่งที่เราเรียกว่ามีชะงักติดตัว
แถมกนิษฐายังพูดต่อหน้าคนตั้งมากมาย วัจสากลืนลูกชิ้นปลาทั้งชิ้นทั้งยังไม่ได้เคี้ยวลงไปทันที
โชคดีที่ป้าอ้อยทำลูกชิ้นปลาไม่ใหญ่นัก ไม่อย่างนั้นหล่ะก็วัจสาก็คงจะสำลักตายไปแล้ว
มันเป็นแค่คำพูดที่ดูเหมือนกนิษฐาจะไม่ได้ตั้งใจพูด
แต่ทั้งโต๊ะที่กำลังกินข้าวกันอย่างลื่นไหล ไม่เพียงแต่คนทั้งโต๊ะที่หยุดชะงักไปทันที แม้แต่ป้าอ้อยกับพ่อบ้านภูษิตก็ตกใจ
คิดมากจริงเธอหน่ะ กนิษฐา ถ้าฉันทิ้งเธอบนที่ราบสูงสามหรือสี่วัน ได้กินอะไรนิดหน่อยแถมยังตั้งล้างตัวเป็นครึ่งค่อนวัน ฉันว่าเธอก็คงจะกินเหมือนฉันนี่แหละ
วัจสากู้ให้ตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ดีขึ้น ด้วยการตอบกนิษฐาไปอย่างใจเย็น
“และอีกอย่าง ประจำเดือนฉันก็เพิ่งจะมาอาทิตย์ที่แล้ว เธอเองก็รู้ เพราะมันเกือบจะทำให้เธอสกปรกนี่”เพื่อที่จะปกป้องเด็กในท้องของเธอ เธอทำทุกวิถีทางจริงๆ แล้วนะ แม้แต่เรื่องหลอกว่าเป็นประจำเดือน…แต่ด้วยเพราะพูดออกมาตรงนี่มันก็จะดูแปลกๆ ไปหน่อยไม่ใช่เหรอ? พูดถึงประจำเดือนบนโต๊ะอาหารเนี่ย ไม่ดีเลย แถมยังมีผู้ชายสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยแต่นั่นคือสิ่งที่เธอตั้งใจ ถ้ามันดูแย่และหยาบคาย ให้ป้าอ้อยและธัชชัยได้ยินเรื่องประจำเดือนพวกเขาจะได้หมดความสงสัยไป“กำลังกินข้าวอยู่แท้ๆ แต่มาพูดถึงประจำเดือนเนี่ยนะ? น่ารังเกียจจริงๆ”ด้วยคิดว่ามันน่าขยะแขยง กนิษฐาจึงวางตะเกียบลงและลุกไปเธอยักไหล่ ไม่ต้องพูดอะไรสายตาของสองหนุ่มเปลี่ยนไปตามสัญชาตญาณ สายตาของวรพลไปมองตามร่างกนิษฐาไป ส่วนธัชชัยก็จ้องมองไปที่ชิ้นเนื้อตรงหน้าอย่างคลุมเครือครู่เดียว ชิ้นเนื้อนั้นก็ส่งเข้ามาไว้ในชามของเธอ วัจสาไม่พูดอะไร เพียงแต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวงุดๆยิ่งกินยิ่งอร่อย ทักษะการทำอาหารของป้าอ้อยไม่มีที่ไหนเทียบเคียงได้เลย ทั้งนุ่มทั้งอร่อยป้าอ้อย อีกแป๊บก็เอาอาหารที่ไม่เลี่ยนให้คุณกนิษฐาด้วยเดี๋ยวเธอจะหิวแล้วคุณชายใหญ่ของป้าจะระทมใจธัชชัยพูดอย่างมีอารมณ์ขัน ไม่อยากให้วรพลกังวลเกี่ยวกับยัยปีศาจนั่น จนแม้แต่ข้าวตัวเองก็ไม่กินได้ค่ะฉันจะไปตอนนี้เลย" ป้าอ้อยรับคำและไปเตรียมตามที่เขาบอก ถูกธัชชัยจับไต๋ได้ เขาก็รู้สึกเขินอายนิดหน่อยโอเคๆ ไม่ต้องมาเสแสร้งอะไรเลย จะอายอะไรเล่า ตอนที่หน้าที่ของพี่คือแค่การดูแลสุขภาพ และการจับเอากนิษฐาใส่ชุดนอนของเธอ เขาพูดพลางยกชิ้นเนื้อเล็กๆ เข้ากับริมฝีปากของวรพลก่อนหน้านี้เขาได้แต่กินอาหารเหลวตอนนี้สามารถกินอาหารที่เรียบง่ายและนุ่มได้บ้างแล้ว“ชัย พูดเรื่องอะไรน่ะ สายังอยู่ที่นี่นะ!” วรพลรู้สึกอับอายขึ้นมาทันที “พอเถอะ เธอรู้เรื่องอะไรพวกนี้ดีกว่าพี่ซะอีก” เขาหัวเราะด้วยความไม่เห็นด้วยวัจสา:“…..”ด้านวรพลกับพ่อบ้านภูษิตต่างก็ไม่รู้จะมีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับดีเธอรีบลุกขึ้นวิ่งออกไป โดยทิ้งไว้เพียงประโยคเดียว “ฉันอิ่มละ”เธอรู้สึกว่าธัชชัยนี่มันคนที่หน้าไม่อายที่สุดในสามโลกละเพราะโลกมนุษย์อย่างเดียวมันไม่พอสำหรับเขาเขาส่งวรพลกลับไปที่ชั้นสองเพื่อพักผ่อน แล้วก็ลงมาข้างล่าง ปลายทางของเขานั้นชัดเจนมาก นั่นคือห้องของวัจสาไม่ได้กอดผู้หญิงคนนั้นมาหกวันแล้ว เขาไม่ได้แค่คันมือเท่านั้น แต่มันมีบางอย่างด้วยที่คันจนแข็งแล้วทำไมประตูไม่ได้ล็อกนะ? เขายืนขมวดคิ้วอยู่ที่ประตู ไม่เหมือนกับวัจสาจอมซื่อบื้อที่คอยจะระแวดระวังเขาเลย มีความรู้สึกบางอย่างที่สะกิดความคิดเขาเมื่อประตูถูกผลักเข้าไป สิ่งที่เห็นนั้นก็คือเรือนร่างของคนที่มากกว่าหนึ่ง เขาชะงักหน้าไปอย่างคาดไม่ถึงผู้หญิงสองคนกำลังนอนอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่ากำลังพูดถึงอะไร ทั้งพูดทั้งหัวเราะ ให้ความรู้สึกสงบและมีความสุขจริงๆธัชชัยจะต้องมองวัจสาเสียใหม่แล้วหล่ะมั้ง เธอสามารถจับเสือตัวเมียอย่างกนิษฐาไว้ได้ ถ้าเขาจำไม่ผิดพวกเขาทั้งสองเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว แต่ตอนนี้เธอสามารถจัดการกับกนิษฐาได้อย่างง่ายดายมันคงจะดีที่จะอยู่อย่างสงบสุขกับกนิษฐา แต่นี่ใช้กนิษฐามาเป็นก้างขวางเขาด้วยหรอเนี่ย?ได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามา กนิษฐาก็หันไปจ้องมองเขาอย่างดุเดือด “ธัชชัย นี่คุณแอบเข้ามาจะนอนกับวัจสาอีกแล้วใช่มั้ย?” สายตาของเธอดูเหมือนจะกลืนเขาทั้งเป็น“เกี่ยวอะไรกับเธอ? รีบกลับห้องนอนของเธอไป!” ธัชชัยพูดอย่างเย็นชา หัวร้อนจนแทบไหม้