วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 303 ดึงเข้ามาในอ้อมกอด 2
ตอนที่ 303 ดึงเข้ามาในอ้อมกอด 2
ตอนที่เธออยู่ที่หมู่บ้านแจ่มใส เธอยังคงฝันไปแบบนั้น คิดว่าวันหนึ่งจะเปิดประตูออกมา แล้วจะเห็นชายรูปงามคนหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้า
เหมือนกับแพทเทินของนิยายรักทั่วๆไป ที่พระเอกจะต้องออกค้นหานางเอก วิ่งเป็นพันๆไมล์เพื่อมาอยู่ต่อหน้าเธอ แล้วขอร้องให้เธอยกโทษให้ จากนั้นเขาทั้งคู่ก็กลับมาครองรักกันอีกครั้ง และมีชีวิตที่ดีและมีความสุขตลอดไป
ทุกๆวันเธอเปิดประตูออกมาด้วยความหวัง แต่ข้างนอกมีเพียงเด็กนักเรียนที่วิ่งเล่นกันอยู่ไม่กี่คน
ไม่มีเงาของชายหนุ่ม ที่เธอคิดคำนึงหาเลย ไม่มี
พอคิดมาถึงตรงนี้ ตาของวัจสาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล น้ำตาไหลลงมาจากตางามไม่หยุด ทุกๆครั้งที่ต้องเจอธัชชัย เธอหล่ะอยากกลายเป็นสัตว์ตัวเล็กๆที่บาดเจ็บที่จะอยากหาที่หลบซ่อน ซ่อนจากเขาให้พ้นๆไป รอจนกว่าแผลจะหายดี
แต่เมื่อเธอหายจากความเจ็บปวดแล้ว ก็เหมือนจะต้องกลับมาสู่ความจริงอันโหดร้ายที่ว่าเธอยังคงจะต้องโดนชายหนุ่มทำร้ายซ้ำๆอยู่ร่ำไป
เรรัตน์บอกกับเธอเอาไว้ว่า ความรักที่แท้จริง จะต้องเป็นรักซึ่งกันและกัน มันจะต้องเพิ่มคุณค่าให้แก่กันและกัน และจับมือกันเอาไว้ เมื่อไม่มีความรักแล้วนั้น คุณควรรู้วิธีที่จะปล่อยมือกันไป
ตอนนี้วัจสาแค่ไม่รู้ว่าเธอควรจะปล่อยยังไง หรือจะพูดได้ว่า เธอเองไม่ได้อยากปล่อย ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน และเธอไม่มีทางที่จะได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้ แต่กลับดื้อดึงไม่ยอมจะปล่อย แม้ตัวเธอจะกระแทกกำแพงให้ตายยังไงเขาก็ไม่แล
ตัวเธอเป็นภรรยาที่ไปรักสามีของตัวเธอเอง มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่ก่อนหน้านี้ด้วยเพราะเธอไม่รู้ มันก็เลยเป็นทุกข์ที่ระทมในหัวใจ ถึงตอนนี้จะรู้ความจริงแล้ว แต่รู้สึกเจ็บปวดกลับมากทวีเพราะด้วยสามีของเธอไม่ได้รักเธอเลย ไม่มีอะไรที่น่าเศร้าไปกว่าความไม่รักแล้วหล่ะบางทีเธอก็อาจจะโลภมากเกินไป มันควรจะเป็นอย่างที่เคยเป็น เธอไม่ควรไปคาดหวังอะไรจากเขา แบบนั้นเธอจะได้ไม่ต้องเสียใจแบบนี้…..ร้องไห้ทำไม? หลายวันก่อนให้กนิษฐามาจัดการผม ไม่ใช่ว่าแรงเลยหนอนั่นหน่ะ?”ธัชชัยเอื้อมมือออกไปอีกครั้ง พยายามที่จะเช็ดน้ำตาที่กลิ้งตกลงบนข้างแก้มของหญิงสาวและเธอก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้อีกครั้งความอดทนของเขาดูเหมือนจะถูกทำลายลงโดยการที่ความดึงดีนที่จะปฏิเสธของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเสียงของเขาเริ่มเหมือนกับพยายามระงับความโกรธ “ไม่ให้ผมแตะ? เมื่อกี้ที่ในห้องประชุมนั่นคุณเองยอมรับไม่ใช่หรอว่าคุณหน่ะยั่วยวนผม แล้วทำไมตอนนี้กลายเป็นแบบนี้แล้วหล่ะ ปากไม่ตรงกับใจหรือไง?เธอถูกเขาพูดเสียดสีแบบนี้ ด้วยตัวเธอเองก็ไม่ได้อยากจะร้องไห้ เธอจึงพยายามอดกลั้นไม่ให้มันไหลอีกถูกต้องแล้วหล่ะ ผู้ชายที่น่ารังเกียแบบนี้มันช่างไม่คุ้มค่ากับน้ำตาของเเธอเสียจริงวัจสา เธอลองคิดดูสิ ถ้าเธอร้องไห้ต่อหน้าผู้ชายคนนั้นแบบนี้ ดูท่าเขคงไม่ได้สำนึกเห็นใจอะไร มันจะมีอยู่ก็แค่ความสมเพช และรังเกียจก็เท่านั้นคนมีปัญญาระดับคุณชายรองก็ดูไม่ออกหรอว่าที่ฉันพูดไปนั่นก็เพื่อปกป้องรักษาชื่อเสียงของตระกูลศรีทอง และเพื่อรักษาสมบัติของวรพลสามีของฉัน? ฉันแต่งงานเข้ามาในตระกูลศรีทองที่ร่ำรวยเงินทองขนาดนี้ ไม่มีทางคว้าน้ำเหลวแน่นอนเธอเปรียบเสมือนเม่นไปแล้ว เมื่อเขาเยาะเย้ยความรักของเธอ แทงเธออย่างหนักหน่วงแบบนี้แล้ว เป็นธรรมดาที่เธอจะเก็บหัวใจที่แท้จริงของเธอเอาไว้ และเผยด้านที่เต็มไปด้วยหนามให้เขาเพียงด้านเดียวพ่อบ้านภูษิตที่นั่งอยู่ด้านหน้าข้างคนขับรถ ได้ยินเสียงที่เต็มไปความเหน็บแนมตัวเอง ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณผู้หญิงของเขาอยู่ดีๆถึงได้ว่าทำตัวเองขึ้นมา? และใบหน้าที่งดงามของธัชชัยเริ่มตึงขึ้น“ในที่สุดคุณก็ยอมรับว่าคุณแต่งงานเพื่อเงิน?”“คุณคิดว่านอกจากเงิน มันจะมีเหตุผลอะไรอีกล่ะ? เงินตั้งสองพันล้านดอลลาร์เชียวนะ!” เธอยังคงปกป้องหัวใจเธอเองด้วยกายที่เป็นดั่งเม่นธัชชัยเงียบลง เขาจ้องมองใบหน้าและดวงตาที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาอย่างพินิจด้วยดวงตารูปพีชของเขา“ยอมรับว่าคุณรักผมเนี่ย มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”เสียงของเขาสัมผัสได้ถึงความภาคภูมิใจละคนปนเศร้าโศก นั่นทำให้หัวใจเธอเต้นแรงยอมรับว่ารักธัชชัย แล้วปล่อยให้หัวใจของเธอเองโดนเหยียบย่ำงั้นหรอ? เธอทำไม่ได้หรอก แล้วก็ไม่อยากทำด้วยเจ้าตัวน้อยในท้องได้อายุได้ 13 สัปดาห์แล้ว อาการง่วงนอนและอาการแพ้ท้องของเธอจึงลดลงอย่างมาก แต่ในเวลานี้ จู่ๆท้องเขาเธอก็มวลขึ้น แล้วก็รู้สึกอยากอาเจียนความรู้สึกที่อยากจะอาเจียนนั้นรุนแรงมาก และไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ยังไงก็ตามเธอต้องสำลอกมันออกมา แน่นอนว่าวัจสารู้ดีว่าเธอไม่ควรจะอ้วกในรถ ไม่ควรจะอาเจียนต่อหน้าของธัชชัยแต่เธอไม่มีวิธีที่จะหยุดยั้งกรดหรืออะไรก็ตามที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนี้บางทีมันอาจเป็นเพราะการเผชิญหน้ากับมนายุที่บริษัทบีเค-เทโร นั่นมันทำให้เธอโกรธมากมันช่วยไม่ได้จริงๆที่เธอหัวเสีย ในความสับสนวุ่นวายที่เกิดขึ้นนี้เธอคว้าแขนของธัชชัยเอาไว้ จากนั้นก็กัดมันอย่างรุนแรงชายหนุ่มมีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งมาก กระดูกเองก็ค่อนข้างแข็ง พอดีกับที่เธอจะสามารถใช้กัดได้เพื่อยับยั้งอาการอยากอาเจียนในด้านของภูผาที่เห็นเหตุการณ์จากกระจกมองหลังก็ตกใจ คุณชายรองกับคุณผู้หญิงทำไมคุยๆกันอยู่ถึงเป็นกัดกันได้หล่ะ หรือมันจะเป็นอย่างที่เขาเคยพูดกันมาว่าผู้หญิงโกรธแปลว่าผู้หญิงรักกันนะ?เมื่อเขาต้องการที่จะเห็นมันอย่างชัดเจน พ่อบ้านภูษิตเลยบังคับหัวของเขากลับมาที่หน้ารถเหมือนเดิม แม้แต่กระจกก็ถูกเอาออก