วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 302 ดึงเข้ามาในอ้อมกอด
ตอนที่ 302 ดึงเข้ามาในอ้อมกอด
วัจสาเสียสละศักดิ์ศรีของความเป็นหญิงของตัวเอง ด้วยการบอกว่าตัวเองไม่ซื่อสัตย์และทำไม่ดี ทั้งน่ารังเกียจ แต่นั่นก็ได้ปกป้องหน้าตาของสองพี่น้องตระกูลศรีทองเอาไว้ได้
“วัจสาเธอนี่มันหน้าไม่อายจริงๆ เธอยังมีหน้าไปดุด่าผู้ใหญ่อีกเหรอ? ฉันดูแล้วเธอคงขาดการสั่งสอนจากที่บ้านมาล่ะสิ วันนี้ฉันคงต้องช่วยสั่งสอนเรื่องความไม่เป็นผู้หญิงไร้ยางอายแทนพ่อแม่ของเธอสักหน่อยแล้ว”
เมื่อเห็นสามีถูกปาของใส่หน้าผากในที่สาธารณะ ผริตาภรรยาของเขาก็ไม่พอใจวิ่งตรงไปข้างหน้า เพื่อจะตบวัจสาสักฉาด
สายตาของธัชชัยที่อยู่ในรถเข็น ก็ดึงเอาวัจสาที่ยืนอยู่นั้นให้เซเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
พ่อบ้านภูษิตพร้อมกับภูผาก็ไม่ได้อยู่เฉย ตัดสินใจในเสี้ยววินาที ในชั่วพริบตาทั้งสองก็ข้ามมาขวางอยู่ตรงหน้าของรถเข็น
จังหวะนั้นเอง ทั้งห้องประชุมที่จากที่มีปากเสียงแค่สองด้านก็อลหม่านไปทั้งห้อง
จากที่วัจสาไม่ได้อยากจะนั่งบนรถส่วนส่วนตัวของวรพลสักเท่าไหร่ด้วยเพราะธัชชัยกำลังนั่งอยู่ อีกด้วยบ้านตระกูลศรีทองเธอก็ไม่อยากจะกลับ
แต่ด้วยตอนนี้เธอไปไหนไม่ได้เลย ธัชชัยจับข้อมือของเธอเอาไว้แน่น ไม่ให้ห่างตัวเลยแม้แต่ครึ่งก้าว อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เธอกลัวว่ามนายุกับภรรยาที่เธอเพิ่งทำให้เขาโกรธมานั้นจะส่งคนมาจับตัวเธอไป
หากมันมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอก็เหมือนกับเกิดขึ้นกับเจ้าตัวเล็กด้วย เธอจึงไม่อยากจะเสี่ยง และเดินตามธัชชัยขึ้นรถไปอย่างว่าง่าย
“หลายวันมานี้ไปไหนมา? มอมแมมอย่างกับผู้อพยพในแอฟริกา”
ธัชชัยถอดเอาหนังที่ปกคลุมร่างของเขาออกพร้อมกับถามวัจสาอย่างอ่อนโยนแต่วัจสาไม่ได้อยากจะตอบคำถามของเขา ตัวเธอเองยังไม่ทันพร้อมจะเผชิญหน้ากับผู้ชายที่เอาความรู้สึกของตัวเองไปเล่นสนุกพอธัชชัยเอื้อมมือออกไป วัจสาก็โยกตัวหนีแต่เขาก็ไม่ล้มเลิกและก็ไม่ได้โกรธด้วย ตรงกันข้ามเขายิ่งตามติดเธอ เขาถามเสียงต่ำน่าฟัง “ไปให้ความรักกับเด็กๆ อีกแล้วเหรอ? ”วัจสากลับไม่พูดอะไรทั้งยังก้มหน้างุดลงไปเป็นอะไร? อารมณ์ไม่ดีเหรอ?ธัชชัยเขยื้อนร่างกำยำของเขาเข้าไปใกล้ๆ เพื่อลดช่องว่างเธอ“หรือคำพูดของมนายุกับเมียทำให้คุณเจ็บใจ? ” ชายหนุ่มถามอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย เขาเอื้อมมือไปช่วยเอาผมที่ปรกหน้ามาอย่างยุ่งเหยิงไปวัดที่หูวัจสากลับเอียงตัว หลบหลีกเลี่ยงการสัมผัสจากเขา พยายามที่จะย้ายที่หนีอีก แต่ก็อยู่ริมขอบรถแล้ว ขยับไม่ได้อีกต่อไป“หรือเพราะให้ความรักกับเด็กๆ ไปหมดแล้ว? ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นคนเย็นชาไปซะแล้ว? งั้นคุณก็ให้ ให้มันน้อยลงหน่อยเป็นไง ถ้ารักมันล้นใจ ที่เอามาให้ผมนี่”เขามองดูเธอขยับตัวไปใกล้กับประตูราวกับอยากจะเอาเทือกเขาหิมาลัยมากั้นกลางระหว่างเธอกับเขาแต่มันจะมีประโยชน์อะไร แขนของเขาก็ออกจะยาว ทำให้หญิงสาวกลับมาอยู่ในอ้อมกอดได้ไม่ยากไม่ใช่เหรอ? แต่เขาไม่ทำแบบนั้น เขาเอียงตัวไปดันเธอไว้ เพื่อไม่ให้เธอมีทางหลบได้อีก“ธัชชัย เขยิบออกไปหน่อย อย่ามาดันฉันนะ!” วัจสายกมือขึ้นดันตัวเขาให้ออกห่าง แต่ตัวเขาก็หนักเสียเหลือเกิน จึงคิดจะเปิดประตูหนีออกไป แต่ประตูก็กลับล็อก“ภูผา รบกวนจอดข้างทางให้ฉันลงหน่อย”วัจสาเอียงหน้าไปพูดกับภูผาเจ้าคนโง่อย่างภูผาก็ว่าง่าย จึงเปิดไฟเลี้ยว เตรียมจะจอดข้างทาง“แกกล้าเหรอ? ขับต่อไป ถึงบ้านแล้วค่อยจอด!” ธัชชัยตวาดเสียงดังภูผามือไม้สั่นไปหมด ไม่กล้าแม้แต่ขยับตัว ปิดไฟเลี้ยวไปอย่างเงียบๆ รถดิ่งตรงไปที่บ้านตระกูลศรีทอง พออยู่ต่อหน้าคุณชายรองที่จอมเผด็จการ เขาก็ทำได้เพียงแค่ขอโทษคุณผู้หญิงวัจสาอดกลั้นธัชชัยพฤติกรรมไม่ดี วัจสาพยายามอดกลั้นกับการกระทำของธัชชัย เธอกัดฟันปิดปากไม่พูดอะไร ตอนนี้เธอไม่อยากจะพูดอะไรหรือทำอะไรเลยโต้แย้งพ่ายแพ้เรียกร้องความสนใจยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่อยากจะสู้รบตบมือกับผู้ชายคนนี้ด้วยเพราะเขาชอบบังคับขู่เข็ญเธอมาโดยตลอด ยังไงก็ตามเวลาที่เธอทะเลาะกับเขาบทสรุปก็คือเธอต้องพ่ายแพ้แถมยังโดนดูถูกทุกทีเจ้าตัวเล็กในท้องของเธอนั้นไม่อาจที่จะทนต่อความรุนแรงของชายหนุ่มได้หรอกนะเมื่อสักครู่ที่เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันที่บริษัทบีเค-เทโร ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ถูกทำร้ายโดยตรงจากพวกของมนายุ แต่เมื่อธัชชัยต่อสู้กลับ ด้วยเพราะถูกจำกัดไว้ด้วยรถเข็น ดังนั้นมันไม่ได้เป็นอย่างรวดเร็ว มีตอนหนึ่งที่เขาบิดแขนของเธอเข้า แต่เหมือนว่าเขาจะไม่ได้สังเกตเห็นมันสิ่งที่ทำให้เธอใจชื้นคือมันไม่กระทบต่อเด็กในท้องของเธอบางทีถึงธัชชัยจะเห็นเข้า ด้วยเรี่ยวแรงแขนที่มากมายของเขาแบบนั้น เขาก็คงไม่เจ็บอะไร แต่เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่บอบบางคนหนึ่งเท่านั้นที่ไม่สามารถทนต่อการกระทำที่รุนแรงและหยาบคายได้ ด้วยพละกำลังของเขานั้น เธอเกรงว่าจะทำให้มุมปากของมนายุได้เลือดอาบแน่ๆเห็นว่าวัจสาตกอยู่ในความเงียบ ความจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดขึ้นอีก “คุณหนีออกจากบ้านไปตั้งหลายวัน พี่ฉันอยากจะพบเธอหน่ะ เขาไม่สบายใจ”วรพลอยากที่จะเจอน้องสะใภ้ของตัวเอง แล้วเขาเองที่เป็นสามีไม่อยากเจอหรือยังไง? ไม่เป็นห่วงเลยใช่มั้ย?แต่เธอไม่กล้าคาดหวังว่าชายหนุ่มจะคิดถึงตัวเธอ เพราะมันเป็นไปได้ยากมากจริงๆแม้แต่คนที่เป็นภรรยาของตัวเขาเองเขายังไม่อยากจะยอมรับ แล้วยังจะหวังให้เขาคิดถึงหรอ?