วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 288 งูสาวสวย
ตอนที่ 288 งูสาวสวย
วัจสาจะพูดออกมาก็ได้ แต่เธอเลือกที่จะเงียบ
เธอไม่รู้ว่ายิ่งเธอเงียบนี้ แวววัยก็จะยิ่งสืบหา เพราะด้วยไม่มีหญ้าให้กลิ้งแล้วจะไปเอาหญ้ามาจากที่ไหน
“ว้าว นี่มันกลางวันแสกๆนะ พวกแกเกลือกกลิ้งได้ไม่เหมือนใครจริงๆ แล้วมันดีมั้ย? บอกฉันมาเร็วๆ ไปกลิ้งกันที่ไหนมา”แวววัยดูเหมือนจะยิ่งตื่นเต้นขึ้นอย่างไม่มีเหตุผลประกอบ
เพราะเธอเชื่ออย่างสุดซึ้งว่า ในลักษณะที่อวดดีและป่าเถื่อนของธัชชัยนั้น เขาสามารถทำสิ่งต่างๆ เช่นเกลือกกลิ้งกันบนหญ้าได้แม้ในเวลากลางวัน
เธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยทั้งร่างกายและจิตใจ ถ้าไม่พูดอะไรเลย แวววัยก็คงจะคอยตามหลอกหลอนเธอ ไม่ยอมให้เธอได้พักแม้แต่เสี้ยววินาที
“ที่โรงเรียนเรา”แค่เพียงขยับเท้าเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่หัวเข่าของเธอก็จี๊ดขึ้นมาจนต้องกลั้นหายใจ
เข่าก็ไม่ดีอยู่แล้ว แล้วยังไปโดนซ้ำอีก ครั้งล่าสุดที่ถูกธัชชัยโยนออกมาจากบ้านนั้นก็ยังไม่ค่อยจะดีขึ้นเท่าไหร่เลย นี่ก็ซ้ำเข้าไปอีก
“โรงเรียนของเราเหรอ? ส่วนไหนของโรงเรียน? ทำไมฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน? ”
ด้วยเพราะแวววัยยังไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ดังนั้นจึงอยากรู้อยากเห็นเป็นพิเศษ
ความสนใจของวัจสาทั้งหมดถูกเอาไปไว้ที่หัวเข่าของเธอ “มีผ้าพันแผลไหม? ฉันเป็นแผลที่หัวเข่าหน่ะ”“ให้ตายเถอะ จะมาหาผ้าพันแผลในเวลาแบบนี้ รีบบอกฉันมาเลยนะว่าแกไปกลิ้งเอาหญ้าที่ไหนมา? ส่วนไหนของโรงเรียน? เหนือหรือใต้? ”“…….แกนี่ชอบจะฟังแต่เรื่องอย่างว่ารึไงฮะ? ฉันไปล่ะ แกเอาผ้าพันแผลมาให้ฉันแล้วฉันจะบอก!”แวววัยตาลุกวาวขึ้นมาทันที “ตกลง! ”วัจสาอดที่กลอกตามองบนไม่ได้เลยจริงๆ ยัยนี่ นี่มันไร้จิตสำนึก อะไรขนาดนี้!เมื่อไม่มีเรียนคาบบ่าย หญิงสาวทั้งสองคนจึงนอนเกลือกกันอยู่ในหอพักจริงๆแล้ว มันควรจะเป็นแวววัยที่กำลังหลับอยู่คนเดียว ด้วยเพราะวัจสาไม่ได้นอนเลยจนถึงตอนนี้วัจสาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าผู้ชายที่แต่งงานกับเธอเองจริงๆ แล้วคือคุณชายรองธัชชัย ชายผู้ซึ่งหยิ่งทะนงและร้ายกาจอย่างเขาทำไมถึงมาแต่งงานกับผู้หญิงที่เกือบจะต่ำต้อยเทียมดินแบบนี้ด้วย?แต่ความจริงเธอเองก็พอจะเดาออก เขาเป็นคนที่นับถือพี่ชายของเขามาก แล้วจะมาดูถูกผู้หญิงของพี่ชายตัวเองได้ยังไงหล่ะ? ตัวเขายังเคยบอกเลยว่าเขาจะคอยตามวรพลไปจนสิ้นชีวิตคิดไปคิดมาวัจสาก็เข้าใจและเข้าใจความโกรธและหมดหนทางที่ธัชชัยถูกบังคับให้แต่งงาน แต่ทำไมเขาถึงต้องเล่นกับความรู้สึกของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยหล่ะ?เธอก็เป็นคนนะ ร้องได้เจ็บเป็น!ผู้ชายที่น่ารังเกียจคนนี้เจอกันครั้งแรกก็ปลอมตัวเป็นพี่ชายของเขาเพื่อหลอกเธอ ทำให้เธอขายหน้า แล้วก็ยังดูถูกเธออีก อีกทั้งยังไม่ให้เธอรู้ว่าสามีที่แท้จริงคือใคร ปล่อยให้เธอติดอยู่ในหลุมลึกของศีลธรรม คิดว่าตัวเธอแค่รักก็ไม่มีสิทธิ์รึไงเขาจะมีสิทธิ์ที่จะไม่รักเธอได้ จะเกลียดเธอก็ได้ แต่ทำไมถึงเลือกที่จะหลอกเธอด้วยวิธีแบบนี้ เล่นกับเธอแบบนี้ มันสนุกจริงๆ เหรอ?ยิ่งวัจสาคิดเธอยิ่งรู้สึกเศร้า มันเป็นเรื่องยากที่จะสงบจิตสงบใจได้ เธอไม่บังคับตัวเองให้หลับอีกต่อไปแล้ว จึงลุกขึ้นมานั่งดูแวววัยนอนบนเตียง ในใจก็เต็มไปด้วยความอิจฉาเธอ ตอนนี้แวววัยได้อาศัยความสามารถของเธอเองให้กินอิ่มนอนหลับตอนที่เธออยู่ที่บ้านตระกูลเดิมขุนทด ก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีนัก แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ใจอะไรขนาดนั้น แต่ตอนนี้อยู่ที่บ้านตระกูลศรีทอง ร่างกายไม่ได้โดนกระทบกระทั่งใดๆ แต่ใจแหลกสลายเป็นปุ๋ยแล้ว!อยู่ๆ วัจสาก็รู้สึกว่าตอนที่เธออยู่บ้านตระกูลเดิมขุนทดนั้นเธอไม่ได้เจ็บหัวใจเลยแม้แต่นิดเดียวอย่างน้อยตอนนั้นเธอยังมีความหวังสำหรับชีวิตรัก ตอนนี้หน่ะเหรอ? ไม่เหลืออะไรเลยไม่สิ เธอยังมีอยู่เธอค่อยๆ ก้มศีรษะของตัวเองลง ยกมือลูบไปที่หน้าท้องของตัวเอง ก่อนจะกัดฟันลุกออกจากเตียงเป็นเวลาเกือบจะห้าโมงเย็นแล้ว แวววัยที่กำลังหลับอยู่บนเตียงในความมืดก็ถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงร้องของเสียงโทรศัพท์“ให้ตายเถอะ อยากตายหรือไงวะ? ”แวววัยก่นด่าออกไปอย่างไม่พอใจ ด้วยคิดว่าสายที่โทรเข้าคงจะเป็นสถาบันสอนเต้น แต่เมื่อเห็นชื่อของธัชชัยปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ เธอก็ลุกผึงขึ้นจากเตียงอย่างเร็วไว ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มตา“คุณชายรอง มีอะไรหรือเปล่าคะ? ”เธอกลายเป็นหญิงสาวผู้เรียบร้อยไปในทันที“คุณแวววัยผมรบกวนคุณรึเปล่า? ตรงแน่วธัชชัยใช้เสียงเซ็กซี่แหบต่ำอันทรงเสน่ห์และสุภาพอย่างชัดเจน“ไม่ค่ะไม่ ไม่ต้องเกรงใจใดๆ เลยค่ะเรียกฉันว่าแววก็ได้เลย” แม้ว่าแวววัยจะรู้อยู่แน่แล้วว่าที่เขาโทรหาเธอก็เพราะวัจสา แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักเขา“อ้อ แววครับ สาหล่ะ? หลับอยู่เหรอ? ” ธัชชัยพูดถึงจุดประสงค์ที่เขาโทรมาจริงๆ แล้วพอวัจสากลับมาถึงหอได้เสี้ยววินาที เธอก็แอบไปบอกกับธัชชัยแล้ว แล้วก็ได้บอกเขาด้วยว่าตอนบ่ายไม่มีคาบเรียน พวกเธอเลยใช้เวลานี้ในการพักผ่อน“สา…”ถึงแม้จะรู้ว่าที่เขาโทรมานั้นก็เพื่อหาวัจสา แต่หัวใจของแวววัยก็ยังสูญเสียเล็กน้อย “เดี๋ยวฉันเรียกหาเธอตอนนี้เลย”แต่เมื่อเธอมองไปที่เตียงของวัจสาด้วยสายตาที่พร่ามัวนั้นก็พบว่าบนนั้นมันว่างเปล่า