วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 24 ให้เธอเช็ดตัวมันยากขนาดนั้นเหรอ
ตอนที่ 24 ให้เธอเช็ดตัวมันยากขนาดนั้นเหรอ
วัจสาส่ายศีรษะ เหมือนว่าต้องการที่จะเอาความคิดที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้ออกไปจากหัว แต่มีแขกอีกคนที่ไม่ได้รับเชิญมา เมื่อกี้ธัชชัยยังเรียกเธอเช็ดตัวให้เขา เหมือนได้ยินมาว่าเขามีนิสัยเรื่องความสะอาด ถ้ากี่วันนี้ไม่อาบน้ำคงจะเอาชีวิตเขาแน่เลย……
ว่าแต่เรื่องพวกนี้เกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ?ไม่งั้นก็เรียกคุณภูษิตขึ้นไปเช็ดตัวให้เขาก็พอ……ไม่ใช่!ทำไมเราต้องเป็นห่วงเขา เขาอยากเช็ดก็ให้เขาเรียกเองสิ ไม่สนแล้ว!
แต่พวกเรื่องล้อเลียนที่ธัชชัยทำกับเรา ช่างไม่เข้าใจจริง ทั้งที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับวรพล แต่มักจะล้อเลียนกับภรรยาของเขาเช่นนี้ แบบนี้มันไม่สมเหตุสมผล อย่าบอกนะว่าเขาเป็นโรคจิต
วัจสาคิด
ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิง ข้างนอกก็มีหลายแบบ ถึงธัชชัยจะเป็นคนจน เพียงแค่ใบหน้าที่น่าหลงใหลใบนี้ ก็มีผู้หญิงหลายคนยินยอม เช่น คุณหนูตระกูลเดิมขุนทดอะไรนั้น……แย่งกันอย่ากับสงครามชิงนาง
ในช่วงที่วัจสาคิดเหลวไหลอยู่ ธัชชัยใส่ชุดลำลองจากชั้นบนลงมา เหมือนทำท่าจะออกไปข้างนอก แต่บาดแผลของเขาจะทำยังไง?
วัจสาพยักปาก พอมองไป ใช่ว่าธัชชัยเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ หน้าตาเขาลุ่มลึกมาก ตาพีชสีลึก มีความหล่อที่แตกต่างกับผู้ชายใบหน้าขาวนวลเหล่านั้น แต่เขานิสัยบ้าระห่ำ รวมไปด้วยร่างกายที่แข็งแกร่ง นอกจากนี้ยังมีความผึ่งผายระหว่างคิ้ว ซึ่งทำให้คนไม่สามารถเพิกเฉยการมีอยู่ของเขา
ตอนแรกวัจสาอยากไปถามเขาว่าจะไปไหน บาดแผลเป็นยังไงบ้าง แต่สุดท้ายก็เงียบไป เธอไม่อยากเอาความหวังดีของตัวเองไว้ต่อหน้าเขาแล้วให้เขาเหยียบ
เมื่อธัชชัยเดินผ่านข้างวัจสาแล้วพูดว่า “อยู่ในบ้าน วางใจเถอะครับ คนข้างนอกฉันจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้จะไม่ให้เกิดอะไรขึ้นอีก”
ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากธัชชัยพูดประโยดนี้เสร็จ หัวใจของวัจสาก็เริ่มสงบลง ทั้งที่เธอตอนนี้ยังโกรธกับการกระทำที่ไร้มรรยาทและเหลาะแหละของเขาที่ทำกับตัวเอง
ในใจก็รู้สึกวุ่นวายมาก ภาพหลังที่สูงหล่อราวกับก้อนหินที่ถูกโยนลงในใจเธอ ระลอกคลื่นอย่างทีละชั้น
“คุณธัชชัยครับ จับเขาได้แล้วครับ แต่ก็ยังไม่ยอมสารภาพออกมาครับ”
กลุ่มผู้ชายชุดดำหลีกทางเป็นทางให้ธัชชัยที่มีกลิ่นอายความเย็นชาไปทั้งตัว
ที่นี่เป็นท่าเรือที่หันหน้าไปทางทะเล ตอนกลางคืนมืด ลมทะเลที่ระยะไกลพัดมา ทำให้ค่ำคืนนี้น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวที่ไหล่ถูกผู้ชายกล้ามเนื้อที่สูงโตสี่คนบีบบังคับถึงริมท่าเรือ นอกรั้วเป็นทะเล ข้างล่างเต็มไปด้วยโขดหิน ถ้าตกลงไปก็ตายแน่
คลื่นทะเลที่ตีพัดกำแพงโขดหิน ฟังแล้วทำให้คนรู้สึกหวาดระแวง
“เคร้งๆๆ” เสียงของมีดกับรั้วที่ตีกัน ประกายไฟถูกเปล่งแสงออกมาในความมืด ราวกับสัญญาณที่มาจากนรก
“ไม่ยอมสารภาพ?ได้ยินมาว่ามีฉลามอยู่ที่ทะเลนี้ ถ้าตกลงไปต้องตายแน่นอน”ผู้ชายกล้ามเนื้ออีกคนพูด
ตอนนี้บนหน้าผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวแสดงความตื่นตระหนกออกมาเล็กน้อย “ผมไม่รู้จริงๆ ผมไม่รู้ว่ากนิษฐาตายยังไง……”“ฮึๆๆ”เสียงหัวเหราะเบาๆที่เย็นชาดังขึ้น สายตาที่ดุร้าย ผู้ชายชุดดำที่ปลดปล่อยกลิ่นอายราวกับนรกซาตานเดินมาทางผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาว บนมือเล่นมีดที่แหลมคมใบหนึ่งผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเห็นคนที่อยู่ข้างหน้า ในที่สุดก็เริ่มไม่สงบ ได้ยินว่าเป็นลูกคนที่สองของตระกูลศรีทอง เป็นคนที่เหี้ยม ไม่เพียงมีฐานะในวงการเศรษฐกิจและธุรกิจ แล้วยังมีนิสัยรุนแรง ฝีมือโหดเหี้ยม ใครตกอยู่ในกำมือเขา ไม่ตายก็บาดเจ็บหนักผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเริ่มเสียใจภายหลัง ทำไมตอนนั้นเขาไม่รีบเอาเงินแล้วออกจากเมืองSไป!ธัชชัยยกมือโบก ให้ผู้ชายกล้ามเนื้อถอยตัวไปอยู่ข้างหลัง“งั้น ผมถามนายอีกที กนิษฐาตายยังไง?” เสียงเย็นชาอย่างกับอยู่ในถ้ำน้ำแข็งผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวกัดฟัน ก็ยังตอบว่าไม่รู้ธัชชัยเดินไปข้างหน้าเขาด้วยสีหน้าเหรอ นิ้วมือที่เรียวลากคอเสื้อเขา ยิ้มว่า “งั้นเหรอ ดูเหมือนว่าจำเป็นต้องช่วยนายนึกภาพสถานการณ์ในตอนนั้นอีกที”ธัชชัยพูดไปด้วย แล้วเอามีดปาดเสื้อผ้าเขาไปด้วย หัวมีดที่แหลมคมปาดทีหนึ่ง เสื้อผ้าเขาก็ทะลุเป็นรูใหญ่ทันทีผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวหัวใจจู่ๆก็ใจเต้นอย่างรวดเร็ว หน้าอกหายใจขึ้นลงอย่างแรง และเขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ขาของเขามีอาการสั่น เขารู้ว่าผู้ชายที่เหมือนปีศาจตรงหน้านี้ไม่ว่าอะไรเขากล้าทำหมด“คุณธัชชัย……ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ……ผมเห็นกนิษฐาตอนถูกรถชนตาย…..อย่างอื่นไม่รู้เรื่องอะไรเลย……คุณถามผมก็เปล่าประโยชน์”ธัชชัยกดผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวไว้ที่พื้น แรงชนข้างหลังทำให้เขาอาเจียนเลือดออกมามีดเลื่อนไปที่ตำแหน่งหน้าท้อง “เห็นกับตาและแน่ใจว่ากนิษฐาตายแล้วใช่ไหม? ”ในดวกตาของผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเต็มไปด้วยความกลัว รูม่านตาหดลงไม่หยุด ความสัมผัสที่หนามเย็นของมีดใบนั้นตอนนี้อยู่ที่หน้าท้องของเขา ราวกับว่าถ้าเขาพูดอะไรผิด ธัชชัยจะเขามีดแทงลงไป……“ครับ……”“นายโกหก”“อากกกกกก!”ธัชชัยและผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวพูดพร้อมกัน แต่เป็นการที่เจ็บปวดแล้วตกใจอย่างหนึ่งผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเปิดตามองธัชชัยเอามีดค่อยๆแทงเข้าร่างกาย ประมาณครึ่งเซนติเมตร เลือดค่อยๆย้อมเสื้อผ้าของเขา เนื้อประมาณฝามือจู่ๆก็หายไปในชั่วพริบตาเดียว“อาก……ผมพูด ผมพูด ขอร้องคุณอย่าตัดอีกเลย” ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวรีบขอร้องทันที ถ้าเขาไม่ยอมสารภาพเขาอาจจะต้องตายจริงๆ เขานึกไม่ถึงว่าความตายจะใกล้ตัวเองมากขนาดนี้มีดของธัชชัยตอนนี้ยังอยู่ตรงที่หน้าท้องเขาอยู่ แต่ไม่ได้ขยับแล้ว“พูดเลย”“ที่จริงกนิษฐยังไม่ตาย ยังไม่ตาย เพียงแค่แกล้งตายเท่านั้น” ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวทนความเจ็บแล้วพูด หน้าท้องเขาตอนนี้เจ็บจนหายใจไม่ออกแล้ว“ดีมาก แกล้งตายใช่ไหม? นี่เป็นข่าวดีจริงๆ” ธัชชัยพูดเสร็จ เขาก็ถอนออกจากผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเขาสั่งผู้ชายกล้ามใหญ่ว่า “ทิ้งลงทะเล”“ธัชชัย! แกไม่รักษาความพูดของแก!”ธัชชัยเดินไปไม่หยุด “ผมไม่เคยพูดว่าจะปล่อยคุณ”ธัชชัยกลับไปถึงตระกูลศรีทอง ก็ค่ำแล้ว วัจสาและคุณหมอภาคินพึ่งไปส่งศัลยแพทย์สองคน เมื่อเห็นธัชชัยอยู่ที่หน้าประตู วัจสาอ่าปาก แต่ก็ไม่ได้กล่าวทักทายเขาเข้าไปแล้ว ป้าอ้อยถามเขากินอาหารว่างไหม วัจสาตามเข้ามาในใจแขวะว่า จะดีกับผู้ชายคนนี้ทำไม ทำดีกับเขายังไงเขาก็ไม่ซาบซึ้งหรอกเธอเดินไปข้างๆธัชชัย เตรียมขึ้นไปดูอาการของวรพล ถึงจะเข้าไปไม่ได้ หากฟังคุณหมอภาคินพูด ยังไงก็ไม่เลว“อา!คุณธัชชัย เสื้อคุณแดงหมดแล้ว บาดแผลเริ่มแตกอีกแล้วใช่ไหม? ทำไมไม่ระมักระมังค่ะ? ” ป้าอ้อยพูดอย่างเสียงดังวัจสาตกใจจนหยุดเดิน เมื่อกลับหันกลับมามอง สังเกตว่าเสื้อเขาเปียก ชุดลำลองสีดำที่พึ่งถอดเมื่อกี้ เหลือเพียงแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียว เลือดสีแดงที่บาดแผลบนไหล่ซ้าย ดูแล้วก็เจ็บมากวัจสาจู่ๆก็รู้สึกไม่สบายใจ ทำไมผู้ชายคนนี้มักไม่ชอบรักษาร่างกายตัวเอง“ไม่เป็นไรครับ แค่แผลแตกนิดนึงเท่านั้น ผมขึ้นไปก่อนนะ” ธัชชัยพูดเสร็จเดินขึ้นไปทางบันใด เดินแล้วก็หยุด “จริงสิ วัจสา เช็ดตัวให้ฉันด้วย”เมื่อกี้พึ่งออกไปข้างนอก ทำให้ร่างกายสกปรกมากขึ้น ถ้าเขาไม่ได้อาบน้ำ เขาคงหลับไม่ได้แน่ๆเช็ดตัว?ทำไมผู้ชายคนนี้ยังไม่ยกเลิกความคิดบ้าๆนี้อีก?แต่วัจสาไม่ได้ตกลงและก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอคิดแล้วคิดอีก ไปหาคุณภูษิตเถอะ ผู้ชายด้วยกันทำเรื่องพวกนี้จะสะดวกกว่าคุณภูษิตไปที่ห้องบัญชีเพื่อจัดแยกบิด วัจสาจึงเดินไปห้องสมุดชั้นหนึ่ง แล้วเคาะประตู“เข้ามาเลยครับ” ว่าแล้วเป็นเสียงของคุณภูษิตเมื่อวัจสาเข้าไป คุณภูษิตตกใจ “คุณวัจสา มีอะไรครับ?หรือว่าเป็นคุณวรพลและคุณธัชชัยเป็นอะไรไปครับ?”เธอส่ายศีรษะ ที่จริงก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับธัชชัย “บาดแผลธัชชัยแตกอีกแล้วค่ะ”แค่พูดประโยดนี้ออกมา คุณภูษิตปิดสมุดบัญชีแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ครับ?”“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ลุงช่วยไปทำแผลและเช็ดตัวให้เขาเถอะค่ะ คุณหมอภูวิศว่าแผลห้ามโดนน้ำเด็ดขาด เลยต้องรบกวนลุงค่ะ” วัจสาพูดเพิ่มใครจะรู้ว่าหลังจากคุณภูษิตฟังประโยดนี้แล้วค่อยๆนั้งลงเปิดสมุดบัญชีแล้วเริ่มคำนวณต่อตอนแรกคุณภูษิตกับวรพลก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าวัจสาเป็นผู้หญิงที่ดี แต่ที่มีการกระทำที่คลุมเครืออย่างนี้ ถ้าให้พวกเขาดำเนินการต่อไป อาจมีความสัมพันธ์ก้าวหน้าไปอีก คุณภูษิตไม่โง่ที่จะไปทำลายมัน“ก็ให้คุณวัจสาช่วยทำแผลให้คุณธัชชัยก็แล้วกันครับ ลุงแก่แล้ว ตาไม่ค่อยดี กลัวทำไม่ดี และสมุดบัญชีลุงยังตรวจไม่เสร็จ ”วัจสาอึ้งจนตาโต นี่หมายความว่ายังไงค่ะคุณภูษิต?“แต่ว่า……” วัจสาอยากจะพูด คำนวนบัญชีมันสำคัญกว่าการบาดเจ็บของธัชชัยเหรอ?“คุณวัจสาอย่ามัวแต่พูดเลย รีบไปเถอะครับ ไม่งั้นบาดแผลของคุณธัชชัยอักเสบขึ้นมาก็แย่สิ แล้วรบกวนคุณเช็ดตัวให้เขาด้วยครับ” เมื่อคุณภูษิตพูดเสร็จ ก็ดูสมัดบัญชีอย่างตั้งใจ ดูท่าทางไม่ยอมไปวัจสามองคุณภูษิตอย่างหน้าทึ้ง พอได้สติก็ออกไปห้องรับแขก อย่างไรก็ตามยังมีบางคนที่เต็มใจที่จะช่วยป้าอ้อยเก็บข้าวของที่ห้องรับแขก เงยหน้าก็เห็นวัจสายืนอยู่ข้างหน้าตัวเอง “คุณวัจสา คุณทำไมยังอยู่ตรงนี้ค่ะ ไม่ไปทำแผลให้คุณธัชชัยละค่ะ เลือดดูเหมือนไหลออกมาเยอะมาก เขาบาดเจ็บเพื่อพวกเรา” ป้าอ้อยพูดแล้วขอบตาก็เริ่มแดงขึ้นมาวัจสาตอนแรกจะพูดแต่กลับพูดออกมาไม่ได้ จริงสิ ธัชชัยเพื่อช่วยเราถึงโดนมีดแทงหนี่งที แต่เธอกลับทำแบบนี้ถือว่าเนรคุณไหม……ช่างมัน ก็แค่เช็ดหลังไม่ใช่เหรอ เช็ดก็ได้วัจสาตัดสินใจเสร็จก็ขึ้นไป เมื่อเดินผ่านห้องแต่งงาน ธัชชัยเรียกเธอ “เข้ามาสิ”“ทำไมนายยังอยู่ห้องฉันกับพี่ชายนายอีก?” วัจสาไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้ ชอบห้องนี้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ