วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 239 ความคลุมเครือของเขาและเธอ 2
ตอนที่ 239 ความคลุมเครือของเขาและเธอ 2
ธัชชัยยอมที่จะกัดมันหมูออกให้ยัยวัจสาเนี่ยนะ? แถมเธอก็ยังกินระรื่นดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกนะ
ต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ!
กนิษฐาพูดขึ้นมาอย่างอิจฉา “ฉันหล่ะไม่เคยเห็นน้องเขยกัดมันหมูให้พี่สะใภ้ที่ไหนเลยจริงๆ นะ!ฉากนี้นี่มันช่างน่าประทับใจเสียจริงๆ ”
ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพราะตั้งใจพูดให้วรพลได้ฟังให้เขาได้เห็นว่าน้องชายของตนเองกับภรรยาของเขานั้นทรยศเขาอยู่ อยู่ต่อหน้าเขายังกล้าที่จะคลุมเครือๆ ขนาดนี้แล้วเมื่อลับหลังหล่ะไปถึงขึ้นไหนๆ กันแล้ว?! ”
วัจสาเมื่อถูกกนิษฐาพูดอย่างนั้นถึงตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นอยู่ต่อหน้าคนมากมายแต่ดันเอาสามชั้นที่ผู้ชายกัดมันหมูออกไปให้มากินอย่างระรื่นแถมสามีตนเองยังนั่งอยู่ตรงหน้า!
วัจสาก็เปลี่ยนไปเป็นรู้สึกเก้ๆ กังๆ และอับอายขึ้นมาทันที ใบหน้าสวยก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งหน้า
ทันใดนั้นหัวใจของวัจสาก็แทบระเบิดออกมาเมื่อเธอนึกถึงคำพูดที่โหดเหี้ยมของวัจสา “ผู้หญิงที่ต้องการจะหลอกล่อเกลี้ยกล่อมธัชชัย เธอจะไม่ปล่อยเอาไว” ความอับอายทั้งหมดที่มีก็หายไปหลงเหลือแต่เพียงความกลัว
แถมตอนที่ยังไม่ได้เข้ามาในห้องนั่งเล่น ธัชชัยก็พูดกับตนเองว่าต้องระวังกนิษฐาให้ดีๆ แต่ตอนนี้ตัวเองกำลังก่ออาชญากรรมดีๆ นี่เอง ในสายตากนิษฐามองว่าตนเองกับธัชชัยมีอะไรคลุมเครือนี่ไม่ใช่รนหาที่ตายรึไง?
ก็อย่างที่เธอพูดว่าไม่เคยเห็นน้องเขยกัดมันหมูให้พี่สะใภ้แล้วจะอธิบายยังไงดีหล่ะ? จะอธิบายไปยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์แล้วมั้ย?
แต่ธัชชัยไม่ได้สนใจคำพูดที่แฝงไปด้วยความอิจฉาอย่างรุนแรงของกนิษฐา ยังคงคีบเนื้อชิ้นบางๆ แล้วก็ใช้ปากกัดเข้าไปครึ่งนึงแล้วก็ใส่เข้าไปในถ้วยน้ำซุปของตนเองเพื่อล้างเครื่องปรุงออกแล้วค่อยเอาเข้าปากไปอีกครั้งธัชชัยที่เคยหล่อเหลาสง่างามแต่ว่าตอนนี้ได้กลายเป็น “……” อย่างสมบูรณ์แบบรอจนวรพลกินหมดแล้วธัชชัยจึงพูดขึ้นมาอย่างเรียบๆ ว่า “ครอบครัวของพวกเราแจ๊ค ชอบกินกระดูก ดังนั้นเอากระดูกให้มันกินก็ไม่ผิดหนิบางครั้งฉันก็ยังเอาเนื้อข้างบนให้กินเลย”ประโยคเรียบๆ นี่พูดตามตรงมันยอดเยี่ยมมาก ไม่เพียงแต่เป็นการแก้ตัวให้วัจสาแถมยังเป็นการแก้แค้นที่วัจสากับวรพลร่วมมือกันเปรียบเปรยว่าเขาเป็นแจ๊คธัชชัยกินเนื้อข้างบนกระดูกแทนแจ๊ค ช่วยวัจสากัดมันหมูออกไป แล้วก็กินชิ้นเนื้อครึ่งนึงของวรพล นี่มันเหมือนเป็นการพลิกเกมกลับมาชนะเลยนะเนี้ยวรพลก็ตอบกลับ ตำหนิอย่างอ่อนโยนว่า “ธัชชัยเด็กคนนี้นี่กำลังหลอกด่าคนอื่นอยู่หรอ?! ”“พี่ พวกเราเป็นพี่น้องที่รักกัน ผมจะกล้าด่าพี่ได้ยังไง? ! ด่าพี่ก็เท่ากับด่าตัวเองนั่นแหล่ะผมไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ! ”ธัชชัยเอาช้อนเล็กๆ จุ่มลงไปในไวน์แดงแล้วป้อนเข้าวรพล โดยปกติแล้วตอนที่เขาอยู่จะไม่ยอมให้คนอื่นมาทำเรื่องแบบนี้วรพลถอนหายใจ “แกรู้ก็ดี! ”“พร้อมกับพูดกับป้าอ้อยว่า “ป้าอ้อยกนิษฐาชอบกินลูกชิ้น ช่วยไปเอาชามเล็กๆ มาใส่ให้เธอกินหน่อยนะ”แน่หล่ะว่าวรพลไม่ละเลยผู้หญิงที่ตนเองรัก แต่เพียงแค่มือของเขาไม่สะดวกที่จะจับตะเกียบยิ่งไม่ต้องพูดถึงการคีบอาหารให้เธอ”ป้าอ้อยตอบกลับมา “ฉันกำลังจะไปแล้วค่ะ”“พี่นี่ก็แปลกนะตรงนี้ก็มีไม่ใช่หรอ? ทำไมต้องวานป้าอ้อยให้ไปหยิบด้วยหล่ะ” ธัชชัยเหน็บแนมพร้อมกับใช้ช้อนตักลูกชิ้น2ลูกให้กนิษฐากนิษฐากินกับข้าวที่ธัชชัยตักมาให้ด้วยหัวใจที่พองโต เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ธัชชัยตักอาหารให้แก่เธอคนที่นั่งมองดูอยู่ข้างอย่างวัจสารู้สึกว่าธัชชัยผู้ชายคนนี้นี่เก่งจริงๆ ชาติที่แล้วเขากู้ชาติไว้ใช่มั้ยเนี่ย? ถึงได้ช่วยกู้สถานการณ์ตอนนี้ได้ เพราะเพียงแค่การกระทำเล็กๆของเขาก็สามารถที่จะทำให้ความโกรธของกนิษฐาหายไปได้อย่างรวดเร็วแต่ดูๆ แล้วเขาก็ต้องเหนื่อยมากจริงๆ ไม่เพียงแต่จะต้องดูแลพี่ชายของตัวเองแล้วยังต้องมามีส่วนร่วมในการสู้กันระหว่างหญิงสาวทั้งสองคนและความสัมพันธ์ของผู้หญิงสองคนนี้กับพี่ชายเขาก็ไม่ธรรมดามันต้องเป็นเรื่องยากสำหรับเขาจริงๆวรพลที่กินอยู่ อยู่ๆ ก็ถามขึ้นมาว่า “สา คุณเรียนคณะอะไรหรอ?“ดีไซเนอร์” วัจสายิ้มตอบ“อ๋ออย่างนี้นี่เอง มิน่าหล่ะการผสมสีของคุณดีมากๆ เค้กผลไม้ที่คุณทำให้ฉันครั้งที่แล้วฉันชอบมากๆ ขอบคุณนะ”วรพลจำได้ว่าวัจสาแต่งเข้ามาในตระกูลศรีทองไม่นานก็ทำให้เขากิน“ถ้าหากว่าคุณชอบงั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันทำสารพันผลไม้ให้คุณดีกว่า ครั้งนี้จะใช้ผลไม้มาทำเป็นปั่นแค่นี้คุณก็กินได้แล้ว” วัจสายิ้มอย่างสดใสเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผู้คนใจเต้นและสดใสราวกับแสงอาทิตย์ที่มีค่าแต่พอเมื่อคิดว่าอีกไม่กี่วันก็จะต้องหย่ากับวรพลแล้วเธอก็รู้สึกแย่ไม่น้อย วรพลเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งตั้งแต่วันแรกจนทุกวันนี้เขายังสุภาพ อ่อนโยนไม่เปลี่ยน เธอไม่อยากที่จะทำร้ายเขาจริงๆแต่ว่าเด็กที่อยู่ในท้องก็รอไม่ได้เหมือนกันเธอเอื้อมมือไปกอดท้องของตัวเองอย่างไม่รู้ตัว นี่คือลูกของเธอกับธัชชัยและโอกาสที่ลูกจะได้ทานอาหารร่วมโต๊ะกับพ่อก็มีน้อยลงไปทุกที ดังนั้นเธอจึงอยากจะถนอมช่วงเวลานี้เอาไว้เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตามองตรงไปยังธัชชัยอย่างไม่รู้ตัว…….