วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 150 ใครทำให้ฉันเหนนื่อยขนาดนี้
ตอนที่ 150 ใครทำให้ฉันเหนนื่อยขนาดนี้
วัจสากัดริมฝีปากตัวเองแน่น อยู่ดีๆเธอก็รู้สึกเจ็บใจแทนวรพล
ที่จริงไม่ว่าจะเป็นการหลอกแบบไหน ก็เป็นการทำร้ายวรพลทั้งนั้น ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้ว วัจสาก็เลือกโกหกเพราะเจตนาดีแบบธัชชัยแล้วกัน เรื่องทั้งหมดขอให้อาการของวรพลดีขึ้นค่อยพูดกันอีกที
แต่ว่าถ้ากนิษฐายังหลอกว่ารักวรพลอยู่แบบนี้ต่อไป ก็ถือว่าใจร้ายมากนะ ถ้าเกิดวันใดวันหนึ่งเขารู้ความจริงขึ้นมา ความเจ็บปวดคงทวีคูณจากตอนนี้เป็นร้อยเท่า
ทำไมวรพลถึงได้คลั่งไคล้เธอมากขนาดนี้นะ? ผู้หญิงคนนี้มีอะไรดีขนาดนั้นเลยเหรอ? หรือว่าเธอจะเหมือนธัชชัย เป็นดอกป็อปปี้ที่มีพิษ ถ้าได้เข้าไปใกล้แล้วล่ะก็ ก็จะถลำลึกลงไปเรื่อยๆ ชาตินี้วรพลคงไม่มีทางถอนพิษจากกนิษฐาได้แน่ๆ
ทันใดนั้น วัจสาก็คิดได้ว่าเธอไม่อยากหย่าแล้ว
เพราะเธอรู้สึกผิดต่อเขาและรู้สึกว่าเขากับเธอต่างก็เจออะไรคล้ายๆกัน เธออยากจะทำอะไรให้เขาบ้าง ไม่อย่างนั้นเขาจะน่าสงสารมากกว่านี้อีก
ธัชชัยเห็นว่าเธอนิ่งเงียบไม่โต้ตอบอะไร ก็คิดว่าเธอน่าจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ และเธอก็คงเห็นด้วยกับการกระทำของเขา
“ถ้าเกิดมันมีวิธีอื่น ฉันก็ไม่อยากจะหลอกพี่ชายฉันหรอก” ธัชชัยพูดด้วยน้ำเสียงไม่มีทางเลือก “ฉันล่ะอยากจะล้างสมองกนิษฐา แล้วโยนขึ้นเตียงพี่ชายฉันจริงๆ!”
วินาทีนั้นวัจสาพูดอะไรไม่ออก ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้พูดจาหยาบคายและไร้มารยาทขนาดนี้? ถึงแม้ว่าจะไม่มีทางเลือกจริงๆก็เถอะ แต่จำเป็นต้องมาพูดจาเหยียบย่ำผู้หญิงแบบนี้ด้วยเหรอแต่ว่าเธอก็ขี้เกียจจนไม่อยากจะทะเลาะกับเจ้าบ้าธัชชัยนี้อีกแล้ว“เด็กดี ไปนอนเป็นเพื่อนฉันปะ”ธัชชัยพูดไป พลางวางไหล่ลงบนบ่าของวัจสา เขางอร่างกายสูงกำยำของเขาเล็กน้อย แล้วก็พักคางของเขาบนไหล่ของเธอ สูดดมกลิ่นหอมจากร่างกายเธอ ยังเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยจากเมื่อคืน“นอนบ้าอะไรของนาย! ถอยไป!” วัจสาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว คิดว่าเธอสมองกลับไปแล้วหรือไงถึงจะไปนอนกับเขาน่ะ!แต่อย่างไรก็ตาม การต่อต้านไม่เป็นผล ยังไงธัชชัยก็เป็นผู้ชายย่อมมีแรงมากกว่าผู้แล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเหนื่อย แต่ว่าเขาก็สามารถใช้มือเดียวยกวัจสาพาดบ่าเขาได้แต่ว่าวัจสาที่โดนผู้ชายคนนี้จับพาดบ่าด่าเขาใจในนับครั้งไม่ถ้วน! ผู้ชายคนนี้คิดจะทำอะไร! นิดๆหน่อยๆก็จับคนอื่นพาดบ่าแล้ว!เขาแบกวัจสามาจรถึงที่ห้อง วัจสาที่ขัดขืนมาตลอดทาง แต่พอธัชชัยโยนเธอลงบนเตียง น้ำเสียงของเขาก็กลายเป็นอ่อนโยน“คุณผู้หญิง ช่วยเชื่อฟังหน่อยได้ไหม? ฉันเหนื่อยมากแล้ว”วัจสาอดทนที่ตะไม่กลอกตาใส่เขา “นายเหนื่อยแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย? ฉันไม่ได้ทำอะไรให้นายซักหน่อย!”พอผู้ชายคนนี้ได้ยินที่เธอพูดก็ฉีกยิ้มออกมา แล้วก็ถอนหายใจราวกับสัตว์ร้าย “เธอแน่ใจเหรอว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำ? ใครกันที่ทำเป็นไม่อยาก ทำเป็นเล่นตัว ก็เลยทำให้ฉันยิ่งห้ามใจไม่ไหว?”……ระดับความไร้ยางอายของผู้ชายคนนี้ยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆเลยนะ อะไรคือบอกว่าฉันทำเป็นเล่นตัว ฉันขัดขืนอยู่ชัดๆ! ฉันต่อสู้! คำพูดใดๆก็ตามที่มันออกมาจากปากผู้ชายคนนี้มันต้องตรงกันข้ามตลอด!“ธัชชัย หัดรู้จักยางอายซะบ้าง!” วัจสาทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าแดงไปหมด “ออกไปเลยนะ! ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว! ให้ฉันลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! ฉันจะออกไปข้างนอก!”ผู้หญิงตัวเล็กๆของเธอจะไปต่อสู้ร่างกายยักษ์ใหญ่ของธัชชัยได้ยังไง? เธอพยายามผลักแขนยาวๆของผู้ชายคนนี้ที่พาดอยู่ตรงเอวของเธอ แต่ผลักยังไงก็ผลักไม่ออก แล้วผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย“ธัชชัย! อย่ามาเสแสร้งนะ! อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายแกล้งหลับนะ! ฉันบอกให้ตื่นได้ยินไหม?” วัจสาตะคอกใส่หูเขาไม่หยุด อยากให้เขาเลิกแกล้งหลับซะ เธอคิดว่ายังไงเขาก็ต้องแกล้งหลับแน่ๆ“ธัชชัยได้ยินที่ฉันพูดไหม? ไม่งั้นฉันจะตะโกนให้คนเข้ามาแล้วนะ!”แต่ไม่ว่าวัจสาจะทั้งผลักทั้งดันเขายังไง ผู้ชายที่กำลังนอนอยู่บนเตียงก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น แล้วก็ไม่ตอบอะไรทั้งนั้นหลังจากนั้น ฉากที่วัจสาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่คนเดียวก็จบลงริมฝีปากหนาของผู้ชายอยู่ตรงสายตาเธอพอดี ตอนนี้มันแดงและบวมเล็กน้อย น่าจะมาจากร่องรอยการต่อสู้ที่เข้มข้นเมื่อคืนใบหน้าของวัจสาก็ค่อยๆร้อนขึ้นเรื่อยๆ เพราะเมื่อคืนเธอเสียสติไปหน่อย เลยกัดจนเขากลายเป็นแบบนี้….เพียงพริบตา เวลาก็ล่วงเลยมาหลายวันแล้วอาทิตย์นี้ ทุกคนต่างแยกกันไปทำหน้าที่ของตัวเองคนที่ต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลอย่างวรพลก็คอยโทรมาหากนิษฐาตลอด วันนึงสามถึงสี่ครั้ง ทั้งอาทิตย์นี้ เขามีชีวิตอยู่ต่อได้จากเสัยงปลอมๆของกนิษฐาและวัจสาที่ยังเรียนหนังสืออยู่ก็ค่อนข้างยุ่งกำลังจะถึงการสอบภาษาอังกฤษรอบสุดท้ายของเธอแล้ว แต่ทุกครั้งที่เธอบอกว่าเธอจะอ่านหนังสือ จิตใจกลับไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มีแต่ภาพผู้ชายคนนั้นเด้งเข้ามาในหัวตลอด ใบหน้าหล่อเหลาของเขานั่นแหละ