วิถีไลฟ์สตรีมของโอนิสาวสายอัดกระแทก - ตอนที่ 54
เวลาโบนัสห้านาทีได้ผ่านพ้นไปแล้ว และสุดท้ายฉันก็ไม่อาจฝ่าพลังป้องกันของโคฮาคุไปได้จนค่าSPหมดลง
“รีเจนขี้โกง…ขี้โกง…”
“อ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่า! โทษทีนะ ฉันก็ลืมเรื่องนั้นไปเลย”
ฉันที่กำลังล้มพับอยู่บนพื้นเพราะค่าSPที่หมดเกลี้ยงไปได้แต่จ้องไปยังโคฮาคุ ต่างจากฉัน โคฮาคุกำลังหัวเราะพร้อมกับพูดบอก
ไม่สิ เอาจริงนะ โคฮาคุขี้โกงอ่ะ เธอไม่ยอมบอกเรื่องที่เธอมีสกิลฟื้นฟูอัตโนมัติอยู่ด้วยอ่ะ พอฉันสร้างความเสียหายให้เธอได้ เธอก็ฟื้นฟูกลับมา แม้แต่พลังโจมตีที่เพิ่มขึ้นมาของฉันยังพึ่งพาไม่ได้เลย
ขณะที่ฉันบ่นออกมาราวกับเด็กๆ โคฮาคุดูเหมือนจะอารมณ์ดีสุดๆเลย
เมื่อกี้มันสนุกตรงไหนกัน? เธออารมณ์มากเสียจนฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยเห็นเธออารมณ์ดีขนาดนี้ด้วย
ถึงจะผ่านไปแค่สองวันนับตั้งแต่ที่ฉันได้รู้จักกับโคฮาคุก็เถอะ ผ่านไปไวจังนะ
“อุเฮะ…ฟื้นฟูเสร็จสักที ไม่ชินกับการที่SPหมดเลยจริงๆนะ…”
“ก็นะ ไม่ใช่อะไรที่จะรู้สึกดีจริงๆด้วยนั่นล่ะ ตอนฉันยังเด็กฉันก็เป็นเหมือนกันนะ”
“เป็นปัญหาอยู่ตลอดเลยสินะ…”
พอเลเวลเพิ่มขึ้นค่าSPก็จะเพิ่มด้วย แต่ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นก็ยิ่งมีสกิลให้ใช้มากขึ้น แล้วสุดท้ายก็จะใช้ค่าSPไปจนหมดได้ง่ายๆอยู่ดี
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ควรจะฝึกฝนสกิลเบื้องต้นให้เชี่ยวชาญ
อย่างสกิล[หวด]ของสายสกิล[อาวุธไร้คม] ถึงจะเป็นแค่การโจมตีธรรมดาๆที่รุนแรงขึ้น มันก็มีอัตราการใช้ค่าSPที่ต่ำ
สำหรับในกรณีของฉันแล้ว ฉันรู้สึกว่าฉันขยับไปมามากเกินไปหน่อย ถึงจะบอกได้ว่าค่าSPที่ฉันมีมันมากกว่าเดิมถึงสองเท่า ก็ใช่ว่ามันจะไม่มีวันหมดสักหน่อย ฉันเลยต้องหาวิธีการโจมตีใหม่ๆแล้วสิ
☆
“โอเค ถ้างั้นก็ตาของฉันแล้วนะ ซุคุนะ เธอยืนอยู่ตรงนั้นนะ”
“อืม เข้าใจล่ะ”
ขณะที่โคฮาคุพูดขึ้นมา เธอก็ก้าวห่างออกไปประมาณสิบกว่าเมตร
“ฉันจะพุ่งตรงไปหาเธอพร้อมกับใช้หมัดโทรศัพท์นะ หลบให้ได้นะ!”
“โอเค~!”
เลียนเสียงตะโกนของโคฮาคุ ฉันตอบกลับไปเสียงดัง
หมัดโทรศัพท์อะไรกันล่ะนั่น หรือว่าหมัดโทรศัพท์ของจริงคือสิ่งนี้กัน? (หมัดโทรศัพท์ = ชื่อการต่อยแบบยกกำปั้นขึ้นสุดเหนือหูของตัวเอง ท่าทางเหมือนยกหูโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าในไทยเรียกยังไง)
ฉันตั้งท่าเตรียมพร้อมขณะที่เธอค่อยๆยกกำปั้นขึ้นมาเลยผ่านหูของตัวเองไป
“อุ โอ๊ะ”
โคฮาคุไม่ได้เอาจริงเลยนี่นา เธอไม่ได้คิดจะสู้จริงๆแต่แรกด้วยซ้ำ
แต่ว่าทันทีที่โคฮาคุตั้งท่า ฉันก็รู้สึกถึงความเยือกเย็นที่ไหลไปทั่วทั้งร่างกาย
ตั้งสมาธิเอาไว้ สมาธิ
ตอนนี้คู่ต่อสู้ข้างหน้าฉันไม่ใช่โคฮาคุ คิจินผู้ทำตัวสบายๆ
คู่ต่อสู้ของฉันตอนนี้คือผู้ที่มีพลังทำลายล้างระดับทำลายปราสาทลงได้ เธอคือปีศาจผู้ครอบครองตำแหน่งผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกนะ
“คึ!”
ฉันไม่ได้ประมาทเลย ฉันตั้งสมาธิด้วยทุกสิ่งที่มีด้วยซ้ำ
แต่ว่าก่อนจะไหวตัวทัน โคฮาคุก็มาอยู่ข้างหน้าฉันโดยที่ฉันไม่ทันได้ทำอะไรด้วยซ้ำ
ระยะห่างระหว่างโคฮาคุกับฉันมีอยู่ไม่กี่เมตร
อย่างน้อยระหว่างตอนที่สู้กับอาเรีย ถ้ามีระยะห่างประมาณนี้ฉันยังพอจะคาดเดาการเคลื่อนไหวได้
ภายในพริบตาเดียว โดยที่ไม่เห็นการขยับใดๆก่อนหน้าเลย มีเพียงสัญชาตญาณเท่านั้น เพียงพริบตาเดียวการโจมตีของโคฮาคุก็พุ่งผ่านการป้องกันของฉันและเข้าใกล้กับอกของฉัน ด้วยพลังทั้งหมดที่มีฉันกระโดดไปข้างๆเพื่อหลบมัน
เสียงและแรงประทะที่มาช้านิดหน่อยตามมา เพราะว่าฉันกระโดดออกมาด้วยท่วงท่าผิดธรรมชาติ ฉันเลยทนต่อแรงลมรอบตัวของโคฮาคุไม่ได้และปลิวไปจนสุดขอบสังเวียน
ฉันได้ปรับท่าทางร่างกายของตัวเองกลางอากาศและได้เห็นโคฮาคุตั้งท่าเตรียมการโมตีต่อไปแล้ว ฉันเลยเตะเข้ากับกำแพงของสังเวียนเพื่อหลบการโจมตีอีกครั้ง
ขณะที่หลบออกมาได้ หมัดของโคฮาคุได้ปะทะเข้ากับกำแพงของสังเวียน บาเรียสักอย่างที่คลุมทั่วสังเวียนเกิดรอยแตกที่เหมือนกับรับแรงระเบิดนิวเคลียร์ไปจนร้าว
การโจมตีครั้งที่สองไม่เร็วเหมือนครั้งแรกจนฉันสามารถมองตามได้ทัน – มันเป็นเพียงการต่อยธรรมดา แต่ถึงอย่างนั้นหมัดธรรมดาของเธอก็สามารถทำให้บาเรียรองสังเวียนนี้ใกล้พังได้เลย
“หลบได้เก่งมากเลยนะ”
โคฮาคุลดหมัดที่เกือบพังบาเรียลงโดยที่ไม่อาจปกปิดความประหลาดใจเอาไว้ได้
ถึงส่วนใหญ่จะมาจากความบังเอิญก็เถอะ ดูเหมือนว่าฉันจะหลีกเลี่ยงการถูกฆ่าอย่างไร้ปราณีไปได้นะ
ถ้าฉันรับการโจมตีนั้นไปล่ะก็ ไม่แปลกเลยที่ฉันจะสลายกลายเป็นเศษโพลีกอนในทันทีน่ะ
ขณะที่รู้สึกราวกับกำลังเล่นเกมที่ไม่มีทางชนะได้ หัวใจฉันแทบจะยอมแพ้ แต่สายตาของฉันยังคงมองหาวิธีเอาชนะอยู่ ในตอนนั้นเองที่ฉันสังเกตอะไรผิดปกติ
ถึงแม้ตอนนี้จะกำลังค่อยๆฟื้นฟูก็ตาม แต่ค่าHPของโคฮาคุถูกลดลงไปครึ่งหนึ่งเลย
ไม่ใช่ว่าฉันเป็นคนทำความเสียหายนั่น ฉันไม่มีวิธีทำแบบนั้นด้วยซ้ำ อีกสาเหตุหนึ่งที่ฉันคิดได้คือความเสียหายที่เกิดจากเจ้าตัวเอง
คำถามคือ ทำอะไรไปล่ะ?
พวกเราต่างก็เป็นสมาชิกเผ่าพันธุ์คิจิน และโคฮาคุก็มีค่าสถานะเน้นความแข็งแกร่ง ฉันเลยพอกะประมาณค่าสถานะของโคฮาคุได้บ้าง
เพราะอัตราการเติบโตของเผ่าพันธุ์เดียวกันนั้นเหมือนกันยังไงล่ะ
การโจมตีของเธอเมื่อก่อนหน้านี้ ฉันเดาไว้ว่าเธอเลเวล200กว่าแต่ต่อให้ปัดขึ้นเป็นเลเวล300 ค่าความว่องไวโดยไม่มีบัฟของโคฮาคุไม่น่าจะห่างจากฉันตอนที่ใช้สกิลบัฟทั้งหมดแล้วนะ
แต่ว่า ความเร็วของการโจมตีก่อนหน้านี้มันผิดปกติไปมาก
เร็วในระดับที่ว่าถ้าโคฮาคุบอกว่ามันเป็นการวาร์ป ฉันก็เชื่อล่ะ
แต่อย่างน้อยๆต่อให้ฉันใช้สกิลบัฟทั้งหมดที่มีฉันก็ไม่สามารถมีความเร็วแบบนั้นได้ ถ้าอย่างนั้นแล้วฉันจึงสรุปได้ว่ามันคือสกิล หรือเทคนิคบางอย่างที่ฉันไม่รู้
อ้างอิงจากแรงลม แรงกระแทกหลังการโจมตีแล้ว โคฮาคุไม่ได้วาร์ป นั่นเป็นเพียงแค่การที่เธอเข้าใกล้ด้วยความเร็วสูงและต่อยมาตรงๆ
ต้องเป็นอะไรที่แบบ เหมือนในชีวิตจริงที่ถ้าหากคุณเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าเสียงแล้วจะเกิดแรงกระแทกขึ้นมา อะไรแบบนั้นสินะ?
อีกอย่างหนึ่งที่ฉันคิดได้คือการที่เธออาจจะมีสกิลบัฟความว่องไวก็ได้
ถ้าเป็นโคฮาคุที่มีสกิลมากกว่าฉันแน่ๆล่ะก็ เป็นไปได้เหมือนกันนะ
เธอมีแม้กระทั่งสกิลฟื้นฟูที่ทำงานอัตโนมัติอยู่ตลอดเวลา บางทีอาจจะมีสกิลที่เสริมค่าสถานะตรงๆเลยก็ได้
เพราะว่าNPCไม่สามารถเปลี่ยนสกิลของตัวเองได้อย่างอิสระ จะบอกว่าโคฮาคุสามารถมีความว่องไวสูงได้อยู่ตลอดก็ได้
อะไรพวกนั้น ในตอนนี้ฉันยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก
แต่ว่านะ ต่อให้เป็นแบบนั้นจริงๆแล้ว ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันสงสัยนิดหน่อย
ทำไมถึงมีหลุมบ่อขนาดใหญ่อยู่บนพื้นในจุดที่โคฮาคุยืนอยู่ตอนแรกด้วยล่ะ อย่างกับว่ามีการระเบิดเกิดขึ้นตรงนั้นเลย
พอมองดูดีๆแล้วมีบ่อหลุมแบบเดียวกันขนาดเล็กกว่าในจุดที่ฉันเคยยืนอยู่เหมือนกัน
หืม หรือว่าบางทีโคฮาคุจะกดเท้าของตัวเองแรงมากๆจนพื้นยุบลงไปกันนะ?
เป็นความคิดที่บ้า แต่ฉันกลับคิดว่ามีความเป็นไปได้อยู่นะ
หลังจากที่คิดหลายๆเรื่องแล้ว ฉันสรุปได้ว่าความเสียหายนั่นเกิดจากแรงสะท้อน
มันยังให้คำตอบกับเรื่องที่โคฮาคุสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างพริบตา ดูเหมือนว่าเธอจะ[โจมตีพื้นเพื่อใช้แรงสะท้อนในการเคลื่อนที่]
ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันค้นคว้าเรื่องของ[สิบกลีบซากุระ] ฉันได้เรียนรู้ว่าความเสียหายสะท้อนจะคำนวณกับค่าความทนทาน หรือก็คือ ค่าความเสียหายสะท้อนจะเปลี่ยนไปตามพลังป้องกันทางกายภาพ
ถ้ารวมค่าความแข็งแกร่ง พลังโจมตีของอาวุธ ตัวคูณความเสียหายจากสกิล แล้วพลังโจมตีสูงกว่าพลังป้องกัน ความเสียหายสะท้อนก็จะเกิดขึ้น ในทางทฤษฎีล่ะนะ
โคฮาคุมีแต้มโบนัสทั้งหมดของเธอที่ค่าความแข็งแกร่ง เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่ค่าสถานะของเธอจะจบลงที่ค่าพลังโจมตีอันมหาศาล
ไม่ว่าจะพูดยังไงในเรื่องของความสามารถทางกายภาพของคิจิน ในกรณีของโคฮาคุแล้ว ระหว่างความแข็งแกร่งกับความทนทานของเธอนั้นยังห่างกันมากเกินไป
แน่นอนว่าถ้าเป็นการโจมตีปกติแล้วความเสียหายสะท้อนก็จะไม่เกิดขึ้นแต่ว่า….ถ้าคิดถึงวิธีที่โคฮาคุใช้เคลื่อนที่เมื่อกี้ล่ะก็ยังไงเธอก็ต้องรับความเสียหายสะท้อนไปบ้างแน่นอน
แต่ทั้งหมดนั้นก็แค่การคาดเดา แต่ว่า ถ้าการสันนิฐานเป็นเรื่องจริงล่ะก็ มีสิ่งหนึ่งจะเป็นตัวแปรสำคัญ
แน่นอนว่าการโจมตีนั่นไวจนฉันไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ แต่ในขณะเดียวกัน ตราบใดที่HPของโคฮาคุลดลงไปจำนวนหนึ่ง เธอก็ไม่อาจใช้มันได้บ่อยๆ
และเพราะแม้แต่การโจมตีครั้งที่สองของเธอยังเป็นการโจมตีธรรมดาเป็นไปได้สูงว่าสิ่งที่ฉันคิดไว้ถูกต้อง
หมายความว่าก็มีโอกาสอยู่สินะ?
“เอาล่ะ!”
“ฟุฟุ สีหน้าเปลี่ยนไปนะ”
คราวนี้จะเป็นฉันบ้างล่ะที่จะเอาคืน พอเห็นฉันคึกโคฮาคุก็พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“ถ้างั้นฉันทำแบบนี้ละกัน”
พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มหยอกล้อ เธอก้าวแตะพื้นแล้ววิ่ง
ไว ไวเกินไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นตัวฉันในตอนนี้ก็สามารถตามได้ทันอยู่
หวนนึกถึงตอนที่สู้กับอาเรีย ฉันตั้งใจรอโอกาสเพื่อที่จะสวนกลับ
ชั่วขณะที่กำปั้นของพวกเราทั้งสองกำลังจะปะทะ ฉันหลบหมัดของโคฮาคุก่อนที่จะใส่แรงที่มีไปยังกำปั้นของตัวเอง ในตอนนั้นเองที่ฉันพึ่งจะรู้ตัว
กำปั้นของโคฮาคุไม่ได้เล็งมาที่ฉันแต่แรกแล้ว
วินาทีที่รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของโคฮาคุ ฉันก็รับรู้ถึงความผิดพลาดของตัวเอง
ในตอนนั้น “ปึง!!” เสียงแบบเดียวกันกับตอนที่เท้าของโคฮาคุกดลงที่พื้นดังสะท้อนขึ้นมา
แรงกระแทกอย่างไม่น่าเชื่อกระจายไปทั่วทั้งสังเวียนขณะที่มันสั่นไหว มันสั่นราวกับกำลังเกิดแผ่นดินไหวขึ้นอยู่เลย และยังรุนแรงระดับที่บาเรียรอบข้างเองก็แตกทลายไปด้วย ยิ่งไปว่านั้นฉันที่อยู่ใกล้จุดศูนย์กลางยังไม่อาจทรงตัวไว้ได้
และในขณะที่พื้นแผ่นดินสั่นไหวอยู่นั้น มีเพียงโคฮาคุ ผู้เดียวที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเป็นอิสระ
ขณะที่ฉันกำลังชะงักจากแรงสั่นกระแทก ชึบ… เธอง้างหมัดของเธออย่างเงียบเชียบพร้อมกับแสงสีฟ้าที่ส่องออกมาแสดงให้เห็นถึงสกิลที่กำลังใช้งาน
อ๊ะ ไม่รอดแล้วล่ะ
“ไม่เป็นไรหรอก ใช้สันดาบน่ะ”
“โกหกกันเห็น-…อั้ก!???”
โคฮาคุพูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม โดยที่ไม่รอให้ฉันพูดจบก่อนก็ได้กระแทกฝ่ามือเข้ามายังท้องของฉัน
————————
โน้ต
ถ้ารับหมัดของโคฮาคุเข้าตรงๆที่ท้องจะรู้สึกเหมือนเครื่องกระทุ้งประตูปราสาทเลยล่ะ ถ้าใช้สกิลสันดาบแล้วล่ะก็…ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็…!