ร่านอารมณ์ Sensitive - ตอนที่ 36 ยินดีต้อนรับ
หลังจากทำแผลเสร็จ เธอเดินเข้าไปในห้องพร้อมลูเซี่ยนเหมือนวันแรกที่เธอเข้ามาในตระกูลลี
ทุกคนนั่งพร้อมหน้ากัน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเช่นเดิม เธอเดาสถานการณ์ทั้งหมดออก เธอคงโดนดุและคงต้องออกไปจากชีวิตลูเซี่ยนแน่ ๆ เธอเตรียมใจเอาไว้แล้ว ทันทีที่เธอนั่งลง อันก้มคำนับบนเสื่อ
“ขอโทษที่ทำให้ทุกคนวุ่นวาย และต้องเดือดร้อนเพราะตัวของฉัน”
อันก้มอยู่อย่างนั้น รอเสียงตอบรับ เธอรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่กล้าที่จะลุกขึ้นนั่ง สบตานายใหญ่
“…”
ทุกคนในห้องเงียบ ราวกับเธออยู่ในห้องนั้นแค่คนเดียว
“เงยหน้าขึ้นเถอะ”
นายหญิงใหญ่พูด
“ขอโทษนายหญิงใหญ่ที่ไม่ฟังคำสั่ง และออกไปข้างนอกโดยพลการ ส่วนคำตอบของฉัน ขอโทษที่ฉันยังหาคำตอบที่ดีไม่ได้”
อันก้มนั่งลงกับพื้นไม่กล้าสบตา เธอรีบขอโทษและสำนึกผิด
นายหญิงใหญ่ยิ้ม แล้วพูดว่า
“ลุกขึ้นนั่งปกติเถอะ”
อันค่อย ๆ นั่งตัวตรง แต่ไม่ยอมสบตา มองแก้วน้ำชาที่ตั้งอยู่ข้าง ๆ ตัว มีสีหน้ากังวล
“คำตอบของเธอ พวกเราทุกคนได้มาแล้วละ” นายหญิงพูด
“เอ๊ะ”
ตอนไหนเธอยังไม่ได้บอกอะไรเลยสักคำ อันมองหน้านายหญิงอย่างสงสัย
“ขยับเข้ามาใกล้ ๆ สิ”
นายหญิงรินเหล้าลงในจอกเล็ก ๆ ให้อัน
“จากนี้ไปจงอยู่เคียงคู่กับลูเซี่ยนไปจนวันตายนะอัน คอยเป็นกำลังให้เขาต่อไป”
“คะ?”
อันไม่เข้าใจ
“ดื่มซะสิ นี่เป็นจอกเหล้าคำมั่นสัญญารักษาสัจจะว่าเธอคือคนที่จะมาเป็นนายหญิงของลูเซี่ยน เธอเหมาะสมที่จะเคียงคู่กับลูเซี่ยน”
อันดื่มอย่างงุงงง
นายหญิงยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน และให้เธอหันหน้าไปทางนายใหญ่ นายใหญ่ก็รินเหล้าใส่จอกให้เธอเช่นกัน เธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ลูเซี่ยนแอบยิ้มบาง ๆ กับท่าทีประหลาดของอันที่ทำตัวไม่ถูก
ทำไมไม่มีใครพูดอะไรเลยล่ะ อันคิด
“ฝากลูเซี่ยนด้วย จากนี้ต้องพบเจออะไรอีกมาก อย่าเผยจุดอ่อนให้ใครเห็น”
นายใหญ่ยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วดื่มจอกเหล้าเล็ก ๆ
ทันทีที่นายใหญ่และอันดื่มเหล้าคำมั่นสัญญาจบลง บรรยากาศภายในห้องเริ่มสดใสขึ้น อันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เหลือบมองลูเซี่ยนที่นั่งอยู่เยื้อง ๆ กับเธอ ลูเซี่ยนยิ้มให้อันเล็กน้อย เชิงบอกว่า นี่เป็นเรื่องดี ทุกคนยอมรับให้ตัวอันแล้ว
“เฮ้อ ในที่สุด ก็จบภารกิจการจับตาดูว่าที่นายหญิงสักที เล่นเก๊กท่าซะเหนื่อย ยินดีด้วยนะ”
ชายคนหนึ่งในห้องผ่อนกิริยาที่ดูเกร็ง ๆ ตอนแรก ให้อยู่ในท่าทางที่สบาย ๆ บรรยากาศในห้องโถง ดูมีชีวิตชีวาขึ้นทันตา
“ยินดีด้วย”
ทุกคนในห้องต่างพูดแสดงความยินดี เมื่อนายหญิงใหญ่และนายใหญ่ยอมรับในตัวอัน
การมาที่นี่เหมือนเป็นการพิสูจน์ว่าเธอเข้ากับคนที่นี่ได้หรือไม่ และเธอก็เข้ากับทุกคนได้ดี ทุกคนต่างยินดี ดีใจ ยิ้มแย้มแจ่มใส่ หัวเราะอย่างสนุกสนาน ภาพวันแรกที่เคร่งขรึม ดูน่ากลัว หายไปในพริบตา เหลือแต่ความครื้นเครงและความเป็นกันเอง
นี่สินะที่เรียกว่าครอบครัว มันช่างอบอุ่นจริง ๆ อันน้ำตาคลอออกมาเล็กน้อยด้วยความดีใจและซาบซึ้ง เธอไม่เคยได้สัมผัสกับคำว่าครอบครัวมานานแล้ว
ระหว่างนั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับมาจากไต้หวัน…
เมื่อทุกคนในครอบครัวของลูเซี่ยนยอมรับในตัวอัน มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีเรื่องหนึ่ง และในอีก 1 เดือนต่อจากนี้ เธอต้องเข้าพิธีแต่งงาน มันเป็นงานที่กะทันหันมาก เพราะทางฝั่งลูเซี่ยนต้องการสร้างอำนาจให้ลูเซี่ยนขึ้นไปยังจุดสูงสุดให้เร็วที่สุด จึงจำเป็นต้องมีนายหญิงคอยอยู่เคียงข้างเสริมบารมี เสริมอำนาจ
อันเข้าใจเรื่องนั้นดี เธอจึงไม่มีปัญหาเรื่องการจัดการแต่ง เพราะทุกคนต่างช่วยกันเต็มที่ อันเลยเบาใจไปได้ แต่เรื่องที่เธอกังวลที่สุดคือ พี่สาวฝาแฝดของเธอ เธอเป็นญาติทางสายเลือดเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ อันอยากให้อิงเป็นส่วนหนึ่งในช่วงเวลาที่สำคัญของเธอ แต่ไม่รู้ว่าอิงจะยินยอมรึเปล่า เพราะเธอเคยคบกับลูเซี่ยนมาก่อน และเหมือนทั้งสองคนจากกันไปแบบไม่ดีเท่าไหร่นัก
อันจ้องการ์ดงานแต่งที่อยู่ในมือ จ่ายหน้าซองถึงอิง และกำลังจะเอาไปให้อิงทันทีที่ถึงประเทศไทย นี่เป็นอีกด่านที่หนักอึ้งจริง ๆ