“เจียงเป่ยเฉินขยะอย่างนายจะเข้าไปในที่แบบนี้นะหรอ หากนายสามารถเข้าไปได้ในวันนี้ฉันจะกินขี้ให้ดู!!” หวังซูเยาะเย้ย

 

“เกิดอะไรขึ้น?” ในเวลานี้ผู้จัดการเดินออกมาจาก ชุยหยุน

 

“โอ้ว พี่กวนไม่มีอะไรเราแค่มาทานอาหารเย็นแล้วเจอกับพวกขอทาน ผมกลัวว่าเขาจะทำให้ ชุยหยุน สกปรกดังนั้นผมเลยหยุดเขาไว้!” หวังซูกล่าวด้วยรอยยิ้ม ชายคนนี้คือ กวนเฉียง ผู้จัดการของ ชุยหยุน เขาเป็นเพื่อนของหวังซู วันนี้ที่เขาสามารถจองที่นี่ได้เพราะได้เขาคนนี่ช่วยเหลือ

 

กวนเฉียงเห็นสถานการณ์เขาก็ทราบทันทีว่าสองคนนี่ต้องมีปัญหากัน ถ้าทั้งคู่เป็นคนำที่ร่ำรวยเขาก็จะไกล่เกลี่ยด้วยความเป็นกลาง แต่จากที่เขามองดูเจียงเป่ยเฉิน เขาแต่งตัวดีกว่า รปภ. ที่ประตูนิดหน่อย เขาดูไม่เหมือนคนที่ะสามารถทานที่ ชุยหยุน ได้

 

“ขอโทษด้วยที่นี่เรามีกฏห้ามไม่ให้เขาไปทานอาหารถ้าไม่ได้ทำการจองล่วงหน้า โปรดไปทำการจองก่อนแล้วค่อยกลับมาอีกครั้งในเดือนหน้า” กวนเฉียงกล่าวกับเจียงเป่ยเฉิน

 

“แค่จะกินข้าวต้องรอถึงเดือนหน้าเลยหรอ?” เจียงเป่ยเฉินขมวดคิ้วที่เขามาก็เพราะหลี่หมิงหยวน

 

“ผมขอโทษด้วย แต่ที่จริงแล้วการจองในเดือนหน้าด็เต็มแล้ว คุณอาจต้องรอถึงเดือนถัดๆไปหรือเดือนถัดๆไปอีก นอกจากนี้เราไม่รับจองหมายทางโทรศัพท์!”

 

“ได้! งั้นผมก็ไม่กินแล้ว แต่หลังจากนี้หวังว่านายจะไม่ขอร้องให้ฉันเข้าไปกินแล้วกัน!” เจียงเป่ยเฉินเยาะเย้ย เขารู้ดีว่าผู้จัดการคนนี้ต้องการสร้างความอับอายให้เขา

 

“ขอร้อง?” หวังซูยิ้มเยาะ“ เจียงเป่ยเฉินนายคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ทำไมพี่กวนต้องขอร้องให้นายเข้าไปกินด้วย”

 

“สมองนายผิดปกติหรือไงเนี้ย!” กวนเฉียงไม่ได้แกล้งทำดีอีกต่อไป เขาถ่มน้ำลายลงพื้นและมองเจียงเป่ยเฉินด้วยท่าทางรังเกียจ”ฉันจะบอกไรให้นะ ถ้าวันนี้นายสามารถเข้าไปกินอาหารในนี่ได้ ฉันจะกลับมาเลียน้ำลายนี้!”

 

ขอทานแบบนี้จะท้าทายเขาหรอ?

 

บ้าไปแล้ว!

 

“นี่มันน่าขายหน้าจริงๆ!” หวังซูกล่าว

 

เจียงเป่ยเฉินไม่พูดอะไรเขาเพียงหันกลับมาและเดินไปที่แผงขายก๋วยเตี๋ยวข้างถนน เขาเพียงแค่สั่งบะหมี่เนื้อแกะชามนึ่ง

 

“หึ! ถ้ารู้ว่าจนก็สมควรกินแค่นั้น!” ใบหน้าของกวนเฉียงเต็มไปด้วยความรังเกียจ

 

“ขยะ!” หวังซูยังหัวเราะเยาะและพาสมาชิกในตระกูลหวังเดินเข้าไปข้างใน

 

ห้องโถง เหม่ยหลาน บนชั้นสองของ ชุยหยุน

 

“หลานชายช่างรู้ใจ! ย่าอยากมาที่นี่นานแล้ว!”

 

ในขณะนี้หญิงชรากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยรอยยิ้ม เธอมาถึงที่นี่ก่อนหวังซู

 

ชุยหยุน ค่าอาหารที่นี่เริ่มต้นอย่างน้อยๆ 2 หมื่นหยวน หากต้องการจัดงานวันเกิดค่าใช้จ่ายอย่างน้อยๆ 1 หมื่นหยวนต่อหัว

 

หวังซูไม่ได้อยากมากินที่นี่วันนี้ แต่เขาก็ต้องพาหญิงชรามาที่นี่ในวันนี้ ตอนนี้หญิงชรารักและเอ็นดูหวังเฉินเป็นอย่างมากและเหมือนจะตั้งใจให้ต่ำแหน่งผู้สืบทอด หวังซูจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้หญิงชราพึงพอใจ

 

หญิงชราไม่มีงานอดิเรกอื่น เธอชอบอาหารมากอย่างแรกคือหม้อไฟอีกอย่างคืออาหารขึ้นชื่อของ ชุยหยุน สัปดาห์ที่แล้ว หวังซูไปหากวนเฉียงและทำการจอง เขาสั่งให้จัดงานเลี้ยงใหญ่สำหรับหญิงชรา

 

“คุณย่าหากว่าคุณย่าอยากมากินที่นี่ ผมจะพาคุณย่ามากินที่ ชุยหยุน ทุกวันเลย!” หวังซูกล่าวด้วยความประจบประแจง

 

“โอ้วว จะว่าไปคุณย่าทราบหรือเปล่าเมื่อกี้ผมเข้ามา ผมเจอกับสามีของหวังซู เจียงเป่ยเฉินด้วย เขาคงอยากจะเข้ามากินอาหารใน ชุยหยุน ผมกลัวว่ามันจะดูไม่ดีกับเรา ผมจึงไล่เขาออกไป! “หวังซูกล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

“หืมม เป่ยเฉินเขามากินข้าวที่นี่ด้วยหรอใครเชิญเขามาที่นี่กันละ” หญิงชราสงสัย

 

“คุณย่าเขาเป็นแค่ขยะเท่านั้น!”

 

เมื่อหวังซูกล่าวเช่นนั้นหญิงชราก็ไม่พูดอะไรต่อ เธอไม่ได้ให้ความสนใจกับหวังเสี่ยวหู่และหลานเขยอยู่แล้ว

 

ต่อมาเจียงเป่ยเฉินนั้นได้กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้ว อากาศในวันนี้ไม่เย็นเท่าไร อาหารร้อนๆทำให้เขามีเหงื่อออกมาบ้างเล็กน้อย

 

“คุณเจียง?”

 

ขณะนี้รถเบนท์ลีย์คันหนึ่งวิ่งมาหยุดอยู่ริมถนน ทันทีที่รถหยุดหลี่หมิงหยวนก็รีบวิ่งลงมาและกล่าวด้วยความตื่นตระหนก “คุณเจียงทำไมคุณกินที่นี่ ทำไมคุณไม่เข้าไปข้างใน”

 

“คุณจะให้ผมเข้าไปใน ชุยหยุนหรอ” เจียงเป่ยเฉินหัวเราแล้วส่ายหัว “ผมอยากจะเข้าไปอยู่หรอก แต่พวกนั้นไม่ยอมให้ผมเข้าไป!”

 

“อะไรพวกนั้นจะไม่ยอมให้คุณเข้าไป” หลี่หมิงหยวนโกรธมาก!

 

เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ผูกมิตร แต่เขาไม่คาดคิดว่าคนเหล่านี้จะทำทุกอย่างพังแบบนี้

 

มันแย่ที่สุด!

 

“คุณเจียงกรุณารอสักครู่!” หลี่หมิงหยวนสงบสติอารมร์และเดินไปที่ ชุยหยุน

 

ว่ากันว่าหุ้นครึ่งหนึ่งของชุยหยุนเขาเป็นผู้ถือครองนับได้ว่าเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของที่นี่ นี่เป็นเหมือนถิ่นของเขา แต่ว่าทำในในถิ่นของเขาถึงได้มีหมาตาต่ำแบบนี้ได้ยังไงกัน!

 

“สวัสดีครับคุณหลี่!” เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นหลี่หมิงหยวนมาเขาก็รีบทักทายเขาทันที เขาเป็นนายใหญ่ของที่นี่ มันก็เหมือนกับการที่เขากลับมาที่บ้านของเขาเองเพื่อมาทานอาหารค่ำทั่วทั้งชุยหยุนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักเขา

 

“พวกแกเป็นอะไรกัน!” หลี่หมิงหยวนตบรปภ. แล้วตะโกนเสียงดัง “โทรหาผู้จัดการของแกให้มาหาฉันเดี๋ยวนี้!”

 

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจับไปที่ใบหน้าของเขาและมองไปที่เจียงเป่ยเฉินด้วยความหวาดกลัว เมื่อรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเขาจึงวิ่งเข้าไปหากวนเฉียงอย่างเร่งรีบ หลังจากนั้นไม่นานกวนเฉียงก็ออกมา

 

“คุณหลี่ คุณมาที่นี่ ผมจะให้พนักงานเตรียมห้องที่ดีที่สุดให้คุณ!” กวนเฉียงหัวเราะ

 

“ไม่จำเป็น แกควรไปขอโทษคุณเจียงและรีบเชิญเขาเข้าไปไม่อย่างนั้นแกไม่ต้องมาทำงานที่นี่อีกต่อไป” หลี่หมิงหยวนชี้ไปที่เจียงเป่ยเฉินที่นั่งอยู่แผงขายของริมถนนและกล่าว

 

“คุณหลี่เขาเป็นเพื่อนของคุณเหรอ?” กวนเฉียงสับสน

 

“เขาไม่ใช่แค่เพื่อน คุณเจียงเป็นแขกคนสำคัญที่ฉันเชิญมา ถ้าวันนี้ฉันไม่สามารถสร้างความประทับใจให้คุณเจียงได้เพราะแกทำอะไรไม่ดีกับคุณเจียงไว้ละก็แกคงรู้ถึงผลที่จะตามมาดีสินะ!” หลี่หมิงหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงบึ้งตึง

 

หลี่หมิงหยวนตกใจเป็นอย่างมาก!

 

ชายคนนี้แต่งตัวไม่ได้ดูดีอะไรมากมายเขาเป็นเพียงแค่ลูกเขยของตระกูลหวัง ทำไมเขาถึงกลายเป็นแขกวีไอพีของประธานหลี่กัน?

 

“นายมัวรออะไรอยู่!” หลี่หมิงหยวนคำราม

 

กวนเฉียงรีบวิ่งไปหาเจียงเป่ยเฉินอย่างรวดเร็ว “คุณเจียงผมขอโทษด้วยผมไม่ทราบว่าคุณเป็นแขกของคุณหลี่… “

 

“ไม่รู้?” เจียงเป่ยเฉินหัวเราะส่ายหัวและกล่าวว่า: “มีหลายสิ่งหลายอย่างที่คุณไม่รู้ บางทีคุณอาจจะโดนปืนจ่ออยู่ที่หัวของคุณก็ได้”

 

“ใช่คุณเจียงที่คุณพูดถูกแล้ว!” กวนเฉียงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าจากนั้นก็กล่าวอย่างขมขื่น “โปรดตามผมไปที่ชุยหยุนด้วยครับ มิฉะนั้นผมคงจะอธิบายกับคุณหลี่ไม่ได้!”

 

“คุณต้องการให้ผมไป?”

 

“คุณยังจำที่คุณพูดเมื่อกี้ได้ไหม” เจียงเป่ยเฉินเหลือบมองไปที่ทางเขาและกล่าว “ไหนว่าถ้าผมเข้าไปได้คุณจะมาจัดการกับมันไงละ!”

 

ทันทีที่สิ้นเสียงของเขา ใบหน้าของกวนเฉียงพลันแดงก่ำ

 

“คุณเจียงนี่มันไม่มากไปหน่อยเหรอ?” กวนเฉียงกล่าวด้วยใบหน้าที่น่าเกลียด

 

เลียน้ำลาย? มันจะน่าขยะแขยงเกินไปไหม

 

มันน่าเกลียดที่สุดเลย!

 

“แกไม่ได้ยินหรอ คุณเจียงบอกให้แกทำแกก็ทำไป”หลี่หมิงหยวนตะโกนเสียงดัง

 

กวนเฉียงไม่มีทางเลือกหากเขาไม่ทำตามเขาก็ต้องตกงาน เรื่องก่อนหน้านี้ที่เขาทำไว้ ถ้าเรื่องทั้งหมดแดงขึ้นมา เขาไม่มีทางอยู่ที่เมืองนี้ได้อย่างสงบสุขอย่างแน่นอน! ถึงแม้เขาจะไม่เต็มใจที่จะทำ แต่เขาทำได้เพียงกัดฟันทนไป เขาก้มลงไปบนพื้นและเริ่มเลียฉากนี้คนอื่นๆหลายคนเห็นอย่างชัดเจน หลายคนทำได้เพียงส่ายหัว

 

ไม่มีใครคาดคิดว่ากวนเฉียงจะยอมทำ! เพราะจริงๆแล้วกวนเฉียงเป็นคนที่หยิ่งผยิงเป็นอย่างมากชอบวางอำนาจให้ตัวเองดูเหนือกว่าคนอื่น ตอนนี้คนเหล่านั้นมีความสุขมากที่เห็นเขาถูกลงโทษให้กระทำแบบนี้!

 

“พอแล้ว!”

 

อย่างไรก็ตามเมื่อหน้าของกวนเฉียงกำลังจะถึงพื้นเขาก็ถูกเจียงเป่ยเฉินหยุด

 

“ผมหวังว่านี่คงจะเป็นบทเรียนให้คุณแล้ว นอกจากนี้แล้วหวังซูทำให้ผมไม่พอใจเป็นอย่างมากหวังว่าคุณคงรู้ว่าต้องทำยังไง แต่ผมไม่ต้องการให้ใครรู้ถึงตัวตนของผมคุณเข้าใจใช่ไหม” เจียงเป่ยเฉินกล่าว

 

“เข้าใจ ผมเข้าใจ!” กวนเฉียงโค้งตัวและพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า เขาโล่งใจเป็นอย่างมากถ้าเกิดว่าเขาต้องเลียมันจริงๆเขาจะไม่เหลือศักดิ์ศรีอีกเลยในชีวิตของเขา!

 

“แกควรจะดีใจที่คุณเจียงยังให้โอกาสแก!” หล่หมิงหยวนตะคอกใส่และเดินเข้าไปพร้อมกับเจียงเป่ยเฉิน