เล่ม4 บทนำ

ท้องฟ้าไร้เมฆสีน้ำเงินใสดั่งกระจกบ่งบอกถึงการมาถึงของฤดูหนาวอย่างเป็นทางการ เทศกาลสึวะบุกิจบลง พอตั้งสติได้ก็พบว่ามันคือกลางเดือนธันวาคมแล้ว

ผมยืนรอไฟจราจรที่ทางม้าลายใกล้ประตูทิศตะวันออกของโรงเรียน ที่นี่เต็มไปด้วยนักเรียนสึวะบุกิที่กำลังไปโรงเรียน ความรู้สึกที่แปลกประหลาดแต่ก็น่าประทับใจสุดๆเมื่อผมรู้ว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งในหมู่พวกเขาวันที่ไม่มีนักเรียนปีสามนั้นเหมือนมีหมอกปกคลุม การสอบปลายภาคตามมาอย่างรวดเร็ว จากนั้น ผมก็เริ่มชินกับการมีแค่นักเรียนปีหนึ่งในชมรมวรรณกรรมหลังจากผลสอบออก

ความรู้สึกต่างๆเช่นความเศร้าหมองดูเหมือนไม่มีพลังเมื่ออยู่ต่อหน้ากงล้ออันใหญ่ของชีวิตประจำวันของเราไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว ผมก้าวออกไปช้ากว่าคนอื่นครึ่งจังหวะผมรีบตามกระแสนักเรียนไป ขณะเดียวกันก็มองต้นดอกทิวลิปที่ใบไม้กำลังร่วงหล่นบนกำแพงโรงเรียนฤดูใบไม้ร่วงสั้น ๆ ที่พันเกี่ยวกับความทรงจำของเทศกาลสึวะบุกิจะหายไปตลอดกาลเมื่อใบของต้นดอกทิวลิปสีเหลืองทั้งหมดร่วงหล่นไป

ผมมองต้นไม้นั้นขณะเดินและเกือบชนกับนักเรียนที่เดินอยู่ข้างหน้า ดูเหมือนว่ามีฝูงชนอยู่หน้าประตูโรงเรียน เมื่อเดินผ่านนักเรียนข้างหน้าไป ผมก็เห็นคนที่คุ้นเคยอยู่ที่ทางเข้าโรงเรียน

นั่นคือรองประธานสภานักเรียนโรงเรียนมัธยมสึวะบุกิ – บาโซริ เทียร่า เธอกำลังทักทายนักเรียนสึวะบุกิที่กำลังไปโรงเรียน ใบหน้าของเธอปราศจากรอยยิ้ม

นักเรียนบางคนยืนอยู่รอบ ๆ เธอด้วย คนที่เป็นคณะกรรมการห้องของผมดูเหมือนจะอยู่ที่นั่น…พวกนั้นทำอะไรกันน่ะ ?

พอดูดีๆ นักเรียนทุกคนเปิดกระเป๋านักเรียนเมื่อเดินผ่าน พวกเขาดูเหมือนจะเปิดกระเป๋าให้ดูข้างในกับนักเรียนที่ประตู

อ่าใช่สิ เซนเซบอกว่าพวกเขาจะตรวจของในกระเป๋าระหว่างชั่วโมงโฮมรูม

เอาล่ะ ผมไม่มีอะไรไม่เหมาะสมอยู่แล้ว ผมเปิดกระเป๋าและโชว์ข้างในก่อนจะเดินต่อไปที่ประตูโรงเรียน

[ ขอโทษค่ะ รอสักครู่นะคะ ]

เสียงที่คุ้นเคยหยุดผมไว้เทียร่าซังมองกระเป๋าผมด้วยท่าทางไม่พอใจ

[ ผมเหรอ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า? ][ ถ้ายังไม่ตรวจ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามีปัญหาหรือเปล่า ]

เธอพูดถูก แต่ทำไมนักเรียนคนอื่น ๆ ผ่านไปได้โดยไม่มีปัญหา ทำไมมีแค่ผมคนเดียวที่โดนหยุด ?

เทียร่าซังกระซิบ “ขอโทษนะ” แล้วก็ยื่นมือเข้ามาในกระเป๋าผมทันที

[ เอ๊ะ เดี๋ยว เธอทำอะไร ? ][ บอกแล้วไงว่ากำลังตรวจของ ชมรมวรรณกรรมจะเอาหนังสือลามกมาโรงเรียนด้วย ถ้าฉันไม่สนใจ- ]

จากนั้น เทียร่าซังก็หยิบหนังสือนิยายออกมาจากกระเป๋าของผม เธอเปิดดูภาพสีในไม่กี่หน้าแรกโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าเลย

[ โอเค นายคือคนที่สองของวันนี้น มาที่ห้องสภานักเรียนหลังเลิกเรียนด้วย ][ เธอเข้าใจผิดแล้ว นี่มันแค่ไลท์โนเวลปกตินะ เดี๋ยว อย่าถอดปกหนังสือตรงนี้สิ….เฮ้ย !? ][ นี่คือ- นิยายปกติ? ]

เทียร่าซังจ้องปกไลท์โนเวลด้วยความตั้งใจชื่อเรื่องคือ < ถ้าเราสองคนรวมอายุกันได้20เราก็แต่งงานได้ทันทีเลยสินะ? >บนปกมีสองสาวยืนกางแขนมาทางเราโดยไม่มีอะไรนอกจากริบบิ้นบนตัว

[ ปกแบบนี้เจอได้บ่อยๆในไลท์โนเวลพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยนะ แล้วก็ช่วยใส่ปกหนังสือกลับไปทีเถอะ? ][ เด็กอายุสิบขวบสองคนแต่งงานกันไม่ได้ใช่มั้ย ? ชื่อนี้มันหมายความว่ายังไง? ][ ก็บอกไปแล้วไง เรื่องนี้เกิดขึ้นในโลกที่กฎหมายอนุญาต- ต้องอธิบายเนื้อเรื่องหน้าโรงเรียนจริงเหรอ? เธอจริงจังเหรอ? ]

นักเรียนสึวะบุกิที่เดินผ่านไปมามองมาทางเรา พวกเขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเทียร่าซังดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เธอพยักหน้า

[ อีกนัยหนึ่ง นี่คือนิยายแนววิทยาศาสตร์เหรอ ? แต่ปกมันมีสาวน้อยครึ่งเปลือย…ตัดสินใจยากอยู่ว่าควรจะยึดไว้หรือเปล่า นายช่วยอธิบายเนื้อหาละเอียดกว่านี้ได้มั้ย ? ][ …ยึดไว้เลยเถอะ ][ ห๊ะ? ][ ขอร้องล่ะ ยึดไว้เถอะ จะสายแล้ว เจอกันนะ! ]

นี่คือขีดจำกัดของผม ผมวิ่งหนีจากที่นั่น เทียร่าซังยกหนังสือขึ้นมาแล้วโบกหาผม

[ เฮ้ นาย หยุดนะ! จะทิ้งหนังสือไว้ตรงนี้เลยเหรอ!? ]

…นี่เธอเป็นมือปืนที่จะฆ่าผมทางสังคมหรือยังไง?

ผมตั้งใจจะเมินเธอไป แต่จู่ ๆ ก็จำได้ว่าเธอพูดอะไรแล้วหยุดเดิน

— ผมคือคนที่สอง นั่นคือสิ่งที่เธอพูด

ผมเป็นแค่คนที่สองที่ถูกตรวจของหรือเปล่า? หรือว่า…ผมหันกลับมาด้วยความสงสัย คราวนี้ โคมาริก็ถูกจับโดยเทียร่าซังผมคิดอยู่สักพัก- ก่อนจะรีบเดินไปยังชั้นวางรองเท้า

⚠️ เนื้อหาจะต่อจากอนิเมะ หรือตั้งแต่ เล่ม 4 เป็นต้นไป ⚠️

💢 มากจากเพจ Monica モニカ  นั่นแหละครับ แค่เอามาลงในเว็บแมว 💢

คนที่ตามอยู่จะรู้ว่าตอนนี้เนื้อหาจะเป็นเล่ม 4 ขึ้นไปก่อน จะยังไม่แปลเล่ม 1-3 จนกว่าจะจบเล่ม 7 เพราะงั้น  ถ้าจบเล่ม 7 แล้วไม่มี LC จะอัพ 1-3 ให้ครับส่วนนิสัยคนแปลก็ ติดงาน ติดวิจัย เพราะงั้นอาจจะไม่ได้ลงถี่มาก+ภาษาแปลขึ้นๆลงๆ นะครับ 😎😎