'รักข้ามรุ่น' กับคุณลุงจอมขรึม - ตอนที่ 110 วันที่เราพบกัน
เยี่ยหลานซาน “……”
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าหลิงมู่วานเป็นศัตรูและระวังตัวเอง?
มันอาจจะเป็น…
เธอรู้ว่าเธอกับลุง…อืมมมม…มีความสัมพันธ์ที่อธิบายไม่ได้?
คำถามที่ถามอกมาแบบนี้ ทำให้ปากของฉืออวี้เฟิฃกระตุก “ศิลปินในบริษัทของฉัน เยี่ยหลานซาน คนที่เพิ่งร้องเพลงบนเวที คุณลืมมันไปได้ในพริบตาหรือ?”
“…..”
หลิงมู่วานจ้องมองเขา
ฉันต้องการให้คุณพูดเพิ่มเติม!
ฉืออวี้เฟิงตอบสนองทันทีและแตะจมูกของเขาอย่างเก้อเขิน
จู่ๆหลิงมู่วานก็พุ่งเป้าไปที่เยี่ยหลันซานเพื่อซักถาม?
เป็นไปได้ไหมว่าเธอสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง?
อัยยา!
ตอนนี้โอเค คนที่ลุงชอบและคนที่อยากจะแต่งงานกับลุงสู้กันอย่างเป็นทางการ ใครจะชนะกันนะ?
เขาคาดเดาโง่ๆ
“ไม่ใช่นักแสดง ใครจะไปจำได้” หลิงมู่วานพึมพำอย่างดูถูกเหยียดหยามและหันไปหาฉืออวี้เฟิง “ฉันมีเรื่องกับพี่ชายของฉัน คุณสามารถช่วยฉันหาเขาได้ไหม”
ฉืออวี้เฟิงลังเลและอยากจะพูดว่า จะไม่เร็วกว่านี้ถ้าคุณโทรหาหรือประกาศหาโดยตรง? !
ก่อนที่เขาจะลังเลว่าจะปฏิเสธหรือไม่ เยี่ยหลานซานได้กล่าวคำอำลา “ประธานฉือ ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ดังนั้นฉันจะไปห้องพักแขกเพื่อพักผ่อนก่อน”
“โอเค”
ฉืออวี้เฟิงรับผิดชอบอย่างหนัก แต่กลับละเมิดหัวใจของเขาอย่างไม่เต็มใจถูกมู่หลิงวานลากออกไป
เยี่ยหลานซานยักไหล่
ก่อนจากไปเขามองไปที่ทางของกงเส่าถิงโดยไม่ได้ตั้งใจ
ลุงยังคงอยู่ในสภาพที่ยังคงสงบนิ่งตั้งแต่เธอร้องเพลงจบดูเหมือนว่าเขาจะปลดผนึกของเขา ทันใดนั้นก็เหมือนฤดูใบไม้ผลิที่มีหมูนกจำนวนมากมารุมล้อมเขาทีละคนราวกับลูกหมาที่รอการลูบไล้
เยี่ยหลานซานกัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ เก็บสายตานั้น แล้วเดินไปที่ห้องพัก
เธอสัญญาว่าจะหาภรรยาให้เขาและตอนนี้ก็โอเค ผู้หญิงสวยงามมากมายที่อยู่รอบตัวเขา เขาสามารถหาคนที่เหมาะสมได้ใช่ไหม?
เธอคิดอย่างนั้น
กงเส่าถิงลุกขึ้นเกือบจะทันทีที่เธอจากไป
มีคนดังหลายคนอยู่รอบตัวเขายังไม่ทันได้พูดอะไร นับประสาอะไรกับวีแชทของเขาและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณกง คุณกำลังจะไปไหน?”
“คุณชายกง เชิญคุณมาเต้นรำ?”
“คุณชายกง…..”
“…..”
เสียงที่ละเอียดอ่อนมากขึ้นทำให้ใบหน้าของกงเส้าถิงค่อยๆปกคลุมไปด้วยชั้นความเย็น
สายตาเย็นชาจ้องมองพวกเขากำจัดผู้หญิงที่มารบกวนเขาได้สำเร็จและเดินไปที่บริเวณห้องพัก
…………
เยี่ยหลานซานส่งการ์ดเชิญ แล้วบริกรก็ดู “คุณเยี่ยห้องของคุณอยู่ชั้นสอง หลังจากเรือสำราญเปิดเราก็เอากระเป๋าของคุณไปไว้ในห้องพักแล้วครับ”
“กระเป๋าของฉัน?”
เยี่ยหลานซานจำได้ว่าเธอดูเหมือนจะไม่ได้นำกระเป๋าเดินทางใด ๆ มาก่อนที่เธอจะมา “พวกคุณจำผิดหรือเปล่า?”
“กระเป๋าเดินทางได้รับการยืนยัน เป็นชื่อของคุณที่เขียนอยู่บนนั้น”
“……”
แม้ว่าห้องจะอยู่ห่างจากลิฟต์ไปสักหน่อย แต่ก็เป็นห้องที่มองเห็นวิวทะเลผ่านหน้าต่างบานใหญ่ที่สูงจากพื้นจรดเพดานสองด้าน ทำให้สามารถมองเห็นวิวทะเลนอกหน้าต่างได้อย่างชัดเจน
เยี่ยหลานซานล็อคประตูข้างและสายตาของเธอก็ก้มลงไปที่กระเป๋าเดินทางในห้อง
มันคือกระเป๋าเดินทางสีโรสโกลด์
มีคำเจ็ดคำที่เขียนถัดจากรหัสล็อค วันที่ที่เราพบกัน
วันที่พบ
ใครกัน!
เยี่ยหลาซานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและล็อกตัวใครบางคนไว้อย่างรวดเร็ว “อาจเป็น…ลุง?”
เมื่อความคิดนี้เกิดขึ้นในใจ
วันที่พบกันคือวันที่ 11 มิถุนายน
แน่นอนว่าเปิดออก “แก็ก” ในกล่องมีชุดนอน เครื่องสำอางและชุดใหม่เอี่ยมอีกสองชุด นอกจากนี้ยังมีแผ่นแปะร้อนอีกสองแผ่นอยู่ด้วย
เยี่ยหลานซาน “……”
แผ่นแปะร้อนนี่มันอะไรกัน?
เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาดูบันทึก และก็เจอช่วงเวลาที่ประจำเดือนของเธอต้องมาอีกแล้ว
“ลุงจำได้จริงๆว่าฉันกำลังจะมีประจำเดือน เขารู้ดีกว่าตัวฉันเองอีก”
อารมณ์ของเยี่ยหลานซานซับซ้อน
หวั่นไหว?
เธอถามคำถามกับตัวเอง
ก่อนที่เธอจะพบคำตอบ เธอได้ยินเสียงดังมาจากเหนือหัวของเธอ เธอขัดจังหวะความคิดของเธอและมองไปที่มัน
ข้างหน้าต่างมือข้างหนึ่งดันหน้าต่างให้เปิดออกและเขาก็กระโดดเข้าไป
ในขณะที่เขาล้มลงกับพื้น เยี่ยหลานซานก็ยืนขึ้นและร้องออกมาอย่างประหลาด “คุณลุง คุณมีนิสัยชอบกระโดดผ่านหน้าต่างหรือไง?”
“……”
การเคลื่อนไหวของกงเส่าถิงขณะที่เขากำลังจะเดินผ่านแข็งค้างไปเล็กน้อย
เหลือบมองเธอด้วยความเศร้าเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่กลัวที่จะมีข่าวเสียหายกับฉัน ฉันก็ไม่ติดนะที่จะเดินเข้าทางประตูใหญ่”
เยี่ยหลานซานโบกมืออย่างรู้ว่าต้องทำอะไร “ฉันขอคืนคำที่เพิ่งพูดละกัน”
เมื่อเขาเดินไป เธอก็ถามว่า “นี่กล่อง…?”
กงเส่าถิงก้มลงมองเห็นว่ากล่องถูกเปิดออก
แววตาของเขามีประกายแวววาว รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาก็เห็นได้ชัด “ฉือจึ บอกว่าคุณไม่ได้นำกระเป๋าเดินทางมาด้วย ฉันเดาว่าตอนที่คนตระกูลเฉียวส่งคำเชิญมา ไม่ได้พูดถึงงานเลี้ยงวันเกิดในวันพรุ่งนี้”
เยี่ยหลานซานแยกเขี้ยว “พวกเขาอยากจะให้ฉันขายหน้า!”
ไม่ว่าจะเป็นคนในวงการบันเทิงหรือไฮโซการปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนในชุดเดียวกันเป็นเวลาสองวันติดต่อกันก็เท่ากับเป็นการตบหน้าตัวเอง
“ขอบคุณนะ”
ก่อนหน้าที่ตั้งใจจะห่างจากเขาสักหน่อย ตอนนี้ กลับเพราะเรื่องนี้ถึงต้องกลับเข้ามาใกล้เขาอีกแล้ว
อารมณ์ของเยี่ยหลานซานเบาลงมาก
“แค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ”
หลังจากเหยียบตระกูลเฉียวได้สำเร็จ กงเส่าถิงก็ไม่ลืมที่จะพูดว่า “เดิมทีฉันกังวลว่าเธอจำวันที่ที่เราพบกันไม่ได้ ฉันจึงมาที่นี่เพื่อบอกเธอ ดูเหมือนว่า ฉันจะกังวลมากเกินไป”
นี่เป็นเพียงข้ออ้าง!
เยี่ยหลานซานฉลาดมาก เธอตอบกลับทันที “คุณโทรมาหาฉันก็ได้” ทำไมคุณถึงต้องทำให้มันเยอะด้วย?
“เพราะ……”
ทันใดนั้นสายตาของเขาก็ยิ่งลึก เต็มไปด้วยความรู้สึก “ฉันมีเรื่องอื่นที่อยากจะบอกคุณด้วยตัวเอง”
“!!!”
เขาจะสารภาพอีกครั้งหรอ?
“ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า” เยี่ยหลานซานหยิบชุดนอนไว้ในอ้อมแขนของเธอและวิ่งออกไป
ในห้องนอน หัวใจของเธอเต้นแรง
รู้สึกแทบจะทนต่อสเน่ห์ของลุงไม่ไหวแล้ว ร่างกายที่ตื่นตระหนกเอาชุดมูลค่าแปดล้านแปดแสนแปดออกจากร่างกายของเขาอย่างระมัดระวังแล้วใส่ลงในกล่อง ก่อนที่เธอจะเดินออกไปอีกครั้ง
ภายใต้แสงดาวที่ส่องประกายกงเส่าถิงกำลังเอนกายบนโซฟานุ่ม ๆ มองไปที่วิวทะเล ท่าทางของเขาดูสบาย ๆ สบาย ๆ ราวกับรูปปั้นที่สวยงามและเป็นอิสระ
“คืนให้คุณ”
เธอก้าวไปข้างหน้าและยื่นเสื้อผ้าให้เขา
กงเส่าถิงถอนสายตาที่มองไปที่ท้องทะเล จ้องมองไปที่ใบหน้าของเยี่ยหลานซานแทน ไม่ได้ตอบรับ “แค่ชุดชุดเดียว”
“นี่ไม่ใช่เสื้อผ้าธรรมดา แพงวะขนาดนั้น!”
“แพงกว่านี้ก็ยังเทียบไม่เท่าเธอ”
“… ”
อาอาอา ลุงนี่ คุณเก่งมากที่ทำให้สาว ๆ อารมณ์ดี ฉันล่ะปลื้ม!
“ฉันจะไปอาบน้ำ”
เธอวางกล่องในมือไว้ตรงหน้าเขา ไม่อยากคุยกับเขาต่อ ไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทันที
ในห้องนั่งเล่นกงเส่าถิงมองไปที่ทิศทางของห้องน้ำและบิดนิ้วของเขาเบา ๆ
ครั้งที่สาม
เขาสารภาพสามครั้ง เธอก็หนีไปสามครั้ง
แต่เขายังคงมั่นคง
ข้างกาย หน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอสว่างขึ้น เมื่อเห็นแจ้งเตือน กงเส่าถิงจึงปิดเสียงและวางโทรศัพท์คว่ำไว้บนโต๊ะ