รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น - ตอนที่ 30พลิกผันการต่อสู้
"ฉันไม่ไป"ฉันตอบอย่างไม่ลังเล ฉันไม่อยากมีความยุ่งเกี่ยวกับเขา
ฉินจวิ้นเฟยยักคิ้ว"ถึงแม้เราจะอย่ากันแล้ว ก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนเป็นความแค้น ถ้าไม่มาผมคงคิดว่าคุณหึงผมอยู่"
"การ์ดเชิญก็เอาวางไว้ตรงนี้นะ ถึงเวลา..คุณคงจะไปกับเฉิงอี้เฉินป่ะ?"ฉินจวิ้นเฟยยิ้มเจ้าเลห์ เดิมมาข้างหน้าได้เอาการ์ดงานแต่งวางไว้บนโต๊ะชา
สายตาแสดงออกถึงการเยาะเย้ย "แต่ว่า ไม่รู้เฉิงอี้เฉิงจะยอมไปงานแต่ของสามีเก่าของภรรยาเขาไหมนะ?
ไม่ได้รอคำตอบ ฉินจวิ้นเฟยก็ได้ตรงดิ่งออกไป
ฉันขมวดคิ้วหยิบการ์ดงานแต่งมาดู พิธีแต่งจัดอีกสามวัน สถานที่คือโรงแรมเดียวกันกับฉันและเฉิงอี้เฉินจะจัดงาน เหมือนกับว่าตระกูลฉินจะใช้สถานที่ก่อนนั้นจัดงานแต่ง?
ฉันหงุดหงิดได้เอาการ์ดแต่งงานมาขยำจนกลมโยนลงไปถังขยะ แต่จากนั้นไม่นานก็อดไม่ได้ที่จะหยิบมันขึ้นมา
ดูการ์ดที่ยับยู้ยี้ฉันได้แต่ขมวดคิ้ว จริงแล้ว ฉันก็อยากไป ยิ่งคิดถึงคำพูดที่ทิ้งท้ายไว้นั้น ทำให้ฉันอยากรู้ว่าเฉิงอี้เฉินจะไปเป็นเพื่อนฉันไหม
ไม่ว่ายังไงฉินจวิ้นเฟยก็จะแต่งกับจิ้นเหวินเชี่ยนแล้ว ถึงแม้ฉันจดทะเบียนกับเฉิงอี้เฉินแล้ว แท้จริงแล้วก็เพราะสัญญาถึงได้อยู่ด้วยกัน
ฉินจวิ้นเฟยว่าฉันเป็นหญิงชู้ โหมดชีวิตของฉันตอนนี้ก็ไม่ใช่แบบนั้นหรอ?ฉัก็แค่ถือหลักฐานทำงานไปก็แค่นั้น
ฟ้ายังไม่มืดแต่เฉิงอี้เฉินก็ได้กลับมาแล้ว เพราะว่าฉันไม่สบาย เป็นแค่ชั่วคราวที่เขาจะกลับเร็วกว่าปกติ
ฉันมองเฉิงอี้เฉินครุ่นคิดในใจจะพูดยังไง ก็คาดไม่ถึงเฉิงอี้เฉินจะพูดกับฉันถึงเรื่องนี้ก่อน
"งานแต่งถ้าจะไป เดี๋ยวผมจะไปด้วย"
ฉันอึ้งไปสักพัก"ป้าหวังบอกคุณหรอ?"
เฉิงอี้เฉินสายหน้า"งานแต่งของฉินจวิ้นเฟยคนเขารู้ไปหมดแล้ว แล้วนิสัยของเขา คงจะไม่มาหาคุณไม่ได้"
"คุณยังรู้ใจเขาเนาะ….."ฉันพึมพำ ในใจลึกๆก็ว่าแม้แต่เฉิงอี้เฉินยังดูเขาออกเลยว่าจะมาทำให้ฉันขยะแขยง
เหตุการณ์แบบนี้ถ้าฉันไป นับว่าฉันหาเรื่องใส่ตัวเองไหม?
ฉันสายหน้า"ฉันไม่ไปหรอก"
เฉิงอี้เฉินงานก็ยุ่งมาก เขาบอกว่าจะไปกับฉันฉันก็ซึ้งมากแล้วแต่อดสงสัยไม่ได้ ปมที่ใจก็จัดการได้แล้วจริงแล้วไม่จำเป็นต้องไปงานแต่งของฉินจวิ้นเฟนกับจิ้นเหวินเซี่ยน
อีกทั้ง ตระกูลฉินเชิญแขกมาคงมีแขกที่เคยได้รับการ์งานแต่งของฉันกับฉินจวิ้นเฟย ถึงตอนนี้เห็นเข้าคงอึดอัดแน่
"แต่ผมอยากพาคุณไป"เฉิงอี้เฉินมองฉัน
"ทำไม?"ฉันสงสัย
"ถือนี้เป็นโอกาสที่จะประกาศอธิปไตร ให้คนรู้ว่าคุณเป็นภรรยาผม ลดปัญหาคนที่จะเอาไปกระจาย"เฉิงอี้เฉินสีหน้าจริงจัง ยังมีรอยยิ้มด้วย ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วเขาน่าจะรู้แล้ววันนี้ฉินจวิ้นเฟยพูดอะไรกับฉันแล้ว
รู้สึกตื่นตันแพร่กระจายอยู่ในใจ มองดูผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าชั่งหล่อเกินห้ามใจ เข้าใจหลินปิงชิงพูดทันทีว่าทำไมพูดว่าเขาหน้าเย็นชาแต่ใจอบอุ่น
เขาไม่พูดคำที่สวยหวาน แต่ทุกเรื่องสามารถพิจารณาอย้างครอบคลุมเพื่อฉัน
ในใจก็อดอยากลอง ฉินจวิ้นเฟนึกว่าฉันเป็นหญิงชู้ ตั้งใจส่งการ์ดงานแต่งจะทำให้ฉันอับอาย ถ้าหากว่าเฉิงอี้เฉินยอมรับว่าเราเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายในงานแต่งเขา เขาคงจะอาเจียนจนตายแน่
"ได้ งั้นคุณไปกับฉัน"ฉันอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้ฉันคาดหวังจะได้พลิกผันการต่อสู้ครั้งนี้
สามวันผ่านไปเพียงชั่วพริบตาเดียว ฉันได้ควงแขนเฉิงอี้เฉินเดินเข้าไปในโรงแรมนั้นได้งงเล็กน้อย แต่ก็ดึงดูดสายตาชของทุกคนได้สำเร็จ
เฉิงอี้เฉินก็เหมือนร่างกายที่ส่องแสง จะไปทางไหนก็เป็นจุดโฟกัส ใจฉันรู้สึกตื่นเต้น อยากถอยแบบไม่รู้ตัวแต่มือใหญ่ๆของเฮชฉิงอี้เฉินได้โอบกอดเอวฉันไว้ ทำให้ฉันยืดเอวตรง รักษาอารมณ์ไว้
เพื่อที่ไปร่วมงานแต่งนี้เฉิงอี้เฉินตื่นแต่เช้าพาฉันไปแต่งตัว ใช้คำพูดเขามาว่าท่าทางที่แสดงออกมาข่มศัตรูกลัวได้
ฉันอยากจะหัวเราะเฉิงอี้เฉินให้ความสำคัญกับการออกงานแต่งครั้งนี้มาก เมื่อเห็นฉินจวิ้นเฟยสายตาที่แสดงออกมาด้วยความสงสัยและช็อคแล้ว ฉันก็ได้เข้าใจในสิ่งที่เฉิงอี้เฉินทำให้ฉันแล้ว
"หลัวอีอี คาดไม่ถึงว่าเธอจะมาจริงๆ"ฉินจวิ้นเฟยเดินมา บรรยากาศเหมือนจะสู้รบกัน เขามองมาเห็นเฉิงอี้เฉินอยู่ข้างฉันก็ยิ้มที่มุมปากแบบเย็นชา"ดูเหมือนเฉิงอี้เฉิงจะชอบอีอีมากนะ ถึงได้พาเธอมาร่วมงานแต่งของสามีเก่า
ที่นี้มีคนไม่น้อยคนเลยที่รู้เรื่องของฉันกับเฉิงอี้เฉิน ตอนนี้ทั้งหมดก็ได้หันมาทางนี้ ฉันตื่นเต้นมากเฉงอี้เฉินก็โอบกอดฉันไว้แน่น
"จริงแล้วผมชอบอีอีมาก งานแต่งคุณผมไม่ได้สนใจเลย แต่คุณก็ได้เชิญภรรยาของผม ผมก็ต้องมาเป็นเพื่อนเธอสิ
"ภรรยา?!"ฉินจวิ้นเฟยอึ้ง
เฉิงอี้เฉินพยักหน้าเบๆ "ฉันกับอีอีได้จดทะเบียนกันแล้ว พูดมาแล้วก็ต้องขอบใจคุณ ถ้าไม่ใช่คุณแอบมีใหม่ ผมก็ไม่มีโอกาสได้แต่งกับอีอี"
ฉันก็ได้ตาโตฟังเขาพูดคำพวกนี้ เกือบอดไม่ได้ที่จะปรบมือพูดดีให้กับเขา
เรื่องอื้อฉาวของฉินจวิ้นเฟยทุกคนที่อยู่ที่นี้ก็รู้อยู่แก่ใจ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าฉันหน้าตาฉันเป็นยังไง พอได้ยินชื่อของฉันก็ได้รู้เองเลยว่าฉันเป็นภรรยาเก่าของฉินจวิ้นเฟย
คำพูดพวกนี้ของเฉิงอี้เฉินได้ทำให้รู้แล้วว่าที่ฉันกับฉินจวิ้นเฟยอย่ากันก็เพราะเขาแอบไปมีใหม่ ต้นสายปลายเหตุเรื่องนีก็มีแล้ว ทุกคนก็เข้าใจเองได้ ถึงแม้จะเป็นข้อสงสัยของเฉิงอี้เฉิน แต่ไม่ได้เปิดเผย จะมีใครรู้ล่ะ?
"เธอแต่งงานกับเขาตอนไหน"ฉินจวิ้นเฟยถามฉัน
เฉิงอี้เฉินพูดเบาๆ"หลังที่อีอีอย่ากับคุณนั่นแหละ"
ฉันยิ้มแล้วได้ซบไปที่ตัวเฉิงอี้เฉิน ดูท่าทางที่เขาอึ้งค้างยิ่งมองยิ่งทำให้ฉันมีความสุข
"ยินดีด้วยนะ เจ้าสาวล่ะ?ทำไมยังไม่เจอหน้าเลย?"
พอพูดเสร็จฉันก็ได้เห็นจิ้นเหวินเชี่ยนใส่ชุดเจ้าสาวเดินดิ่งเข้ามา พอเห็นฉันก็ได้เดินไปกอดแขนฉินจวิ้นเฟย
"ที่รักคะ ประธานบอกว่างานจะเริ่มแล้ว เรารีบไปขึ้นเวทีกันเถอะ"
สีหน้าของจิ้นเหวินเชี่ยนเต็มไปด้วยความสุข มองมาที่ฉันอย่างมีชัย ท่าทางของคนที่ชนะ
ทำให้ฉันอยากจะหัวเราะ ใครจะเคยพบคนที่กินรสชาติอันเยี่ยมยอดจะมาอิจฉาคนที่กินหมั่นโถวล่ะถ้าตอนนี้ฉันยังโสด เห็นเธอกับฉินจวิ้นเฟยแต่งงานกันฉันอาจจะอิจฉาทำเรื่องบ้าก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันมีเฉิงอี้เฉินแล้วฉินจวิ้นเฟยไม่มีอะไรจะเทียบกับเขาได้หรอกเนอะ?
"อีอีก็มาแล้วหรอ ก่อนหน้าที่จวิ้นเฟยจะเอาการ์ดไปให้ ฉันก็กลัวเธอจะไม่มา ตอนนี้เธอมาอวยพรเรา ฉันก็ดีใจจริงๆ"จิ้นเหวินเชี่ยนมองฉันหัวเราะอย่างพอใจ เห็นได้ชัดว่าอยากจะดึงสถานการณ์ให้กลับมา
"ต้องอวยพรพวกคุณแน่ ถ้าไม่ใช่ฉิ้นจวิ้นเฟยไปอยู่กับเธอ ฉันก็ไม่มีโอกาสจะได้แต่งกับอี้เฉินแน่"ฉันก็เหมือนจิ้นเหวินเชี่ยนกลับมากอดแขนเฉิงอี้เฉิน เห็นหน้าตกใจของเธอเลยเจตนาพูด"ใช่แล้ว แล้วเรื่องลูกในท้องเธอเป็นยังไงบ้า?แน่ชัดแล้วใช่ไหม?"