บทที่ 240 แสดงพลังเวทมนตร์โบราณ

ชายร่างยักษ์กระโดดขึ้น ดาบใหญ่ในมือเปล่งแสงสีฟ้า ฟันลงมาอย่างรวดเร็ว ปราณยุทธ์พุ่งออกไปเป็นทาง

“ตู้ม!”

เสียงดังสนั่นที่ประตูเมืองตงหลิน

เมื่อเสียงหยุดลง ประตูเมืองยังคงไม่เป็นอะไร

“อะไรกัน?!” ใบหน้าที่เคยตื่นเต้นของชายร่างยักษ์กลายเป็นงุนงงชั่วขณะ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดุร้ายอีกครั้ง “ฉันไม่เชื่อว่าประตูเมืองผุพังนี่จะต้านทานการโจมตีของนักดาบใหญ่อย่างฉันได้!”

ดาบใหญ่ยกขึ้น แสงสีฟ้าบนใบดาบสว่างจ้ายิ่งขึ้น

“พังซะ!” ชายร่างยักษ์ตะโกนอีกครั้ง

“ไสหัวไป!” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างกายชายร่างยักษ์อย่างกะทันหัน

ชายร่างยักษ์รู้สึกตัวทันที ปราณยุทธ์ที่เตรียมจะฟันประตูเมืองถูกเบี่ยงไปด้านข้างแทน

“ตู้ม!”

เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ร่างสองร่างแยกจากกันอย่างรวดเร็ว

เมื่อลงสู่พื้น ชายร่างยักษ์มองไปอย่างประหลาดใจ พบว่าคนที่ปะทะกับเขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง

ขยับมือเล็กน้อย แขนทั้งท่อนยังรู้สึกชา

สีหน้าของชายร่างยักษ์หม่นลงทันที “นักดาบธาตุสายฟ้า!”

คนที่ปะทะกับชายร่างยักษ์คือม่อฉี ดาบใหญ่ในมือมีปราณยุทธ์สีม่วง

“ตอนนี้เมืองตงหลินเปลี่ยนผู้ปกครองแล้ว ถ้าไม่อยากให้โจรสายลมเสียชื่อที่นี่ ก็รีบถอยไปซะ ไม่เช่นนั้นต้องรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง” ม่อฉีพูดเสียงเย็น

ชายร่างยักษ์ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะลั่นด้วยสีหน้าดูถูก “ช่างน่าขันจริง ๆ หลายร้อยปีมานี้ แกเป็นคนแรกที่กล้าพูดกับกลุ่มโจรสายลมแบบนี้ ฉันล่ะชอบแก แต่ไอ้หนุ่ม แกไม่รู้หรือว่าระหว่างนักดาบขั้นสูงกับปรมาจารย์ดาบนั้นต่างกันแค่ไหน อยากตายหรือไง!”

“ไม่ผิด แม้ฉันจะเป็นแค่นักดาบขั้นสูง แต่ด้วยพรสวรรค์ธาตุสายฟ้าของฉัน การต่อสู้กับแก ใครจะชนะใครแพ้ยังไม่แน่” ม่อฉีพูดอย่างดูแคลน

“มีความกล้าดี งั้นก็ใช้ฝีมือพูดแทนแล้วกัน ดาบฟาดฟัน!”

ชายร่างยักษ์หมุนดาบใหญ่อย่างบ้าคลั่ง สามคมดาบปราณยุทธ์ขนาดใหญ่พุ่งตรงมา ขณะที่ตัวเขาก็พุ่งตามมาอย่างรวดเร็ว มือถือดาบใหญ่ในมุมแปลกประหลาดตลอดเวลา

ม่อฉีไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย ยกดาบใหญ่ขึ้นเช่นกัน หมุนเบา ๆ วงแสงสีม่วงก็ปรากฏขึ้น “ดาบปราณยุทธ์สายฟ้า สายฟ้าคำราม!”

วงแสงสีม่วงแยกออกจากดาบใหญ่ แล้วขยายตัวอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตาก็กลายเป็นวงแสงขนาดใหญ่เท่าตัวคน

สามคมดาบปราณยุทธ์ของชายร่างยักษ์เข้ามาใกล้แล้ว ราวกับมีแรงดึงดูด กลับถูกวงแสงสีม่วงดึงเบี่ยงไปอีกทาง

“ฮึ ถึงกับรู้เทคนิคดาบนำทาง แต่วันนี้แกต้องตาย!” ชายร่างยักษ์ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็เข้าประชิดม่อฉีเร็วขึ้น ดาบใหญ่ในมือหมุนควงอย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว ปิดเส้นทางถอยของม่อฉีในชั่วพริบตา

ม่อฉีก็เกิดไฟสู้เช่นกัน ดาบสีม่วงปะทะกับชายร่างยักษ์ ปราณยุทธ์ปะทะกัน ก่อให้เกิดคลื่นกระเพื่อมเป็นชั้น ๆ

ฝ่ายนี้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด อีกฝ่ายก็ไม่ได้หยุดนิ่ง โจรสายลมหลายร้อยคนล้อมประตูเมือง ต่างปลุกปราณยุทธ์ เตรียมทำลายประตู

หน่วยคุ้มกันเจ้าหญิงของม่อฉีได้ไต่เชือกลงมาทันทีหลังจากม่อฉีลงบันได พวกเขาขวางกั้นโจรสายลมหลายร้อยคนไว้

ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่รอดชีวิตจากการต่อสู้ความเป็นความตาย แต่ละคนมีเทคนิคเด็ดเป็นของตัวเอง เผชิญหน้ากับโจรสายลมหลายร้อยคน หน่วยคุ้มกันเจ้าหญิงหลายสิบคนไม่ตื่นตระหนกเลย แบ่งกลุ่มโจรสายลมออกเป็นหลายส่วน ล้อมโจมตี

“ฝีมือไม่เลวเลยทีเดียว” หนิวลี่คอยดูอยู่ตลอด ใบหน้าเผยรอยยิ้ม

ถิงถิงไม่รู้ว่าวิ่งขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ซุกตัวข้างหนิวลี่ มองการต่อสู้ด้านล่างอย่างตื่นเต้น พูดว่า “พี่ชาย ทำไมคนเลวพวกนี้ฆ่าไม่ตายเลย ดูสิ ท่าของลุงอ้วนนั่นรุนแรงมาก แต่ล้มไปแล้วก็ลุกขึ้นมาได้อีก พวกเขาโกงแน่ ๆ!”

หนิวลี่ลูบหัวถิงถิงเบา ๆ พูดว่า “นั่นเพราะพวกเขาสวมอุปกรณ์เวทมนตร์ สามารถสร้างโล่เวทมนตร์อย่างง่าย ๆ ขึ้นมาได้ ลดทอนพลังโจมตี ลุงอ้วนคนนั้นจึงไม่ตาย แต่ดูจากแสงบนตัวแล้ว คงจะใกล้หมดพลังแล้ว มันต้องตายแน่”

“ต้องฆ่าพวกมันให้หมด ล้วนเป็นคนเลวทั้งนั้น” ถิงถิงพยักหน้าอย่างจริงจัง

หนิวลี่สงสัย “เธอรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาเป็นคนเลว”

ใบหน้าถิงถิงเผยความเศร้า “เมื่อคืนมีลุงคนหนึ่งบอกว่า ภรรยาและลูกสาวของเขาถูกคนเลวพวกนี้จับตัวไป แล้วก็ไม่เคยพบอีกเลย ลุงคนนั้นน่าสงสารมาก”

หนิวลี่มองหน่วยคุ้มกันเจ้าหญิงที่กำลังต่อสู้กับโจรสายลมอย่างครุ่นคิด พวกนี้ช่างมีสายตาดีจริง ๆ ถึงกับรู้จักเข้าหาถิงถิง

แต่พวกโจรสายลมเหล่านี้ก็ไม่มีคุณธรรมจริง ๆ กำจัดไปก็ดี

หนิวลี่บิดร่างกาย ใบหน้าเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ในเมื่อโจรสายลมดูถูกพวกเรา งั้นเราก็จะให้พวกเขาได้ประหลาดใจสักหน่อย ดาร์ม เตรียมตัวโต้กลับ!”

“อะไรนะ! คุณพูดว่าอะไรนะ?” ดาร์มตกใจ

“ฉันบอกว่า โต้กลับ!” หนิวลี่พูดอย่างหนักแน่น “ตีก่อนได้เปรียบ ฉันเคยบอกแล้วว่า วันนี้จะเป็นจุดจบของโจรสายลม”

พูดจบ หนิวลี่ก็ลูบหัวถิงถิงแล้วพูดว่า “รออยู่ตรงนี้นะ อย่าตามมา”

ถิงถิงพยักหน้าอย่างว่าง่าย

จากนั้นหนิวลี่ก็รวบรวมกำลังพล ที่จริงก็คือพ่าวเม่ย เตียวเสี้ยน จิ้งจอกสาว มิเรียม และหมาป่าอสูร

“แปลงร่างเถอะ หมาป่าอสูร!”

มิเรียมตะโกนเสียงดัง

หมาป่าอสูรที่ตัวเล็กได้ยินเสียงก็หอนขึ้นฟ้า แล้วกระโจนออกจากยอดกำแพงเมือง

กลางอากาศ หมาป่าอสูรแปลงร่างอย่างรวดเร็ว ในพริบตา ร่างกายก็พองขึ้นหลายสิบเท่า กลายเป็นสัตว์ร้ายน่าสะพรึงกลัว!

“พวกเราไป!” หนิวลี่นำหน้ากระโดดออกจากกำแพงเมือง

“เอ๊ะ! พวกนี้!”

พวกโจรสายลมที่คอยดูอยู่ไกล ๆ ต่างประหลาดใจ หัวหน้าชายวัยกลางคนยิ่งสีหน้าเคร่งเครียด รีบออกคำสั่ง ทั้งกลุ่มโจรสายลมก็เริ่มเคลื่อนไหวทันที

“ฝ่ายเวทมนตร์ โจมตีด้วยลูกไฟ!”

เสียงดังขึ้น ท้องฟ้าพลันเต็มไปด้วยลูกไฟ มีอย่างน้อยหลายร้อยลูก

ลูกไฟเหล่านี้แต่ละลูกมีขนาดใหญ่พอสมควร พุ่งขึ้นฟ้าแล้วตกลงมาทางฝั่งของหนิวลี่

หนิวลี่ไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย กลับแสดงสีหน้ากระตือรือร้นอยากท้าทาย

“พลังลมแห่งสวรรค์ จงฟังคำสั่งข้า โล่ลม!”

“พลังน้ำแห่งสวรรค์ จงฟังคำสั่งข้า รวมตัว!”

คำสั่งโบราณสองประโยคถูกเปล่งออกมาอย่างต่อเนื่อง โดยมีหนิวลี่เป็นศูนย์กลาง ปรากฏโล่ป้องกันลมขนาดใหญ่ครอบคลุมพื้นที่รัศมีสิบเมตรขึ้นมาบนท้องฟ้าอย่างไร้ที่มา

ขณะที่ธาตุต่าง ๆ ในหลังฟ้าเคลื่อนไหว ไอน้ำจำนวนมากลอยขึ้นมาจากความว่างเปล่า ภายในชั่วครู่ก็หนาแน่นราวกับจะกลายเป็นมหาสมุทร

ลูกไฟมากมายตกลงมาจากฟากฟ้า ตอนแรกกระแทกกับโล่ลม จากนั้นก็ถูกดับด้วยน้ำหนาแน่นที่ลอยขึ้นมา

การโจมตีครั้งนี้ของกลุ่มโจรสายลมรุนแรงมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย

“อะไรกัน!” พวกโจรสายลมทุกคนตะลึง ไม่กล้าเชื่อสิ่งที่เห็นกับตา

หมอนี่ก็เป็นนักเวทเหรอ? แต่ทำไมถึงสร้างโล่เวทมนตร์ใหญ่ขนาดนี้ได้? แถมความเร็วในการใช้เวทมนตร์ของเขาก็เร็วมาก!

กองกำลังนักเวทของโจรสายลม ทุกคนทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ อ้าปากค้าง

หัวหน้ากลุ่มวัยกลางคนของโจรสายลมสีหน้าเคร่งเครียด คู่ต่อสู้ครั้งนี้ดูเหมือนจะเหนือความคาดหมาย

“พี่ชายเก่งจัง นี่คือเวทมนตร์โบราณใช่ไหม สุดยอดจริง ๆ!” เอลฟ์น้อยที่ยืนอยู่ในโล่เวทมนตร์ของหนิวลี่ เห็นลูกไฟมากมายถูกทำลายโดยไม่ต้องออกแรง จึงเอ่ยชื่นชมอย่างตื่นเต้น

หนิวลี่ภูมิใจไม่หยุด นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้เวทมนตร์โบราณ ไม่คิดว่าพลังจะเกินความคาดหมายขนาดนี้ สามารถควบคุมธาตุเวทมนตร์ของฟ้าดินได้อย่างง่ายดาย ดูเหมือนว่าบรรพบุรุษนักเวทสมัยโบราณจะเก่งกาจจริง ๆ

มิเรียมเป็นคนที่ประหลาดใจที่สุด เธอไม่รู้เรื่องการพัฒนาของหนิวลี่ จู่ ๆ ก็เห็นหนิวลี่แสดงพลังอันยิ่งใหญ่ ความตกตะลึงในใจเห็นได้ชัด

“หมอนี่ซ่อนความสามารถไว้ลึกจริง ๆ!” มิเรียมบ่นออกมา

อยู่ภายใต้โล่เวทมนตร์ขนาดใหญ่ หนิวลี่เดินอย่างองอาจไปทางกลุ่มโจรสายลมราวกับกำลังเดินเล่น

“กองกำลังนักเวท โจมตีด้วยใบมีดลม!”

นักเวทของโจรสายลมไม่ยอมแพ้ รวบรวมพลังเวทอีกครั้ง สร้างใบมีดลมมากมายอย่างรวดเร็ว

จากนั้นภายใต้สายตาของโจรสายลมทั้งหมด ใบมีดลมมากมายก็พุ่งไปทางหนิวลี่อีกครั้ง

หนิวลี่มองอย่างดูแคลน เงยหน้าเปล่งวาจาเบา ๆ “พลังลมแห่งสวรรค์ จงฟังคำสั่งข้า พายุหมุน!”

ลมเคลื่อนไหวตามคำสั่ง ธาตุลมมากมายในท้องฟ้าหมุนวนอย่างรวดเร็วเกือบจะในพริบตา พายุหมุนหกลูกยาวห้าหกเมตรก็ก่อตัวขึ้นบนโล่เวทมนตร์ ปกป้องโล่เวทมนตร์ไว้

ใบมีดลมมากมายร่วงหล่นลงมาพร้อมกัน มุ่งโจมตีโล่เวทมนตร์

“รวมพลัง!”

หนิวลี่ดวงตาวาบขึ้นด้วยประกายแห่งความมุ่งมั่น ก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมาเพียงคำเดียว

ทันใดนั้น บนโล่เวทมนตร์ พายุหมุนทั้งหกก็เริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตา ธาตุแสงบนท้องฟ้าก็เริ่มปั่นป่วนวุ่นวาย

ใบมีดลมที่พัดกระหน่ำลงมาจากฟากฟ้าพร้อมเสียงน่าสะพรึงกลัว เมื่อเข้าใกล้พายุหมุนก็พลันแตกสลายทีละอัน แล้วกลายเป็นอนุภาคธาตุลมละเอียดผสานรวมเข้ากับพายุหมุน

ในชั่วขณะ ธาตุลมที่แผ่กระจายทั่วท้องฟ้าก็หายวับไป ขณะที่บนโล่เวทมนตร์ของหนิวลี่ พายุหมุนทั้งหกกลับยืดยาวขึ้นเป็นสิบเมตร