บทที่ 178 คำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์

“พวกท่านตามข้ามา”

หลังจากปลดปล่อยความตื่นเต้นในใจแล้ว มังกรเพลิงก็พูดกับหนิวลี่และมิเรียม จากนั้นก็กางปีกบินขึ้นไป

มิเรียมมองมังกรเพลิงจากไปด้วยความสงสัยมากมายในใจ เขาจ้องตาหนิวลี่แล้วพูดว่า “คุณไม่เคยบอกฉันเลยว่าคุณเป็นผู้สืบทอดเวทมนตร์โบราณอะไรนั่น”

หนิวลี่ยิ้มขื่น พลางคิดในใจว่า ‘ฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกัน’

หนิวลี่ไม่สามารถอธิบายได้ จึงได้แต่ก้มหน้าเดินไปข้างหน้า พร้อมกับติดต่อเหลิงต้านเพื่อสอบถามเหตุผลที่ทำแบบนี้

เสียงของเหลิงต้านมีความเป็นมนุษย์มากขึ้น “นายท่าน เมื่อครู่ตอนที่พบมังกรเพลิงตัวนั้น ระบบได้รับข้อมูลหนึ่งมา”

“ข้อมูลอะไร?” หนิวลี่สงสัย แหวนไม่เคยแสดงอะไรผิดปกติมาก่อน ทำไมจู่ ๆ ถึงมีข้อมูลปรากฏขึ้นมา?

“ไปหุบเขามังกรเพื่อรับคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์”

“คำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์คืออะไร?”

“คำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์เป็นอาวุธชนิดหนึ่ง”

หนิวลี่งุนงงอยู่พักหนึ่ง แล้วถามว่า “ทำไมนายถึงส่งข้อความแบบนี้มาล่ะ?”

“ไม่รู้เช่นกันครับ” เหลิงต้านตอบคำถามนี้อย่างงุนงงเช่นกัน

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” หนิวลี่อยากร้องไห้ ทำไมจู่ ๆ ถึงรู้สึกว่าแหวนวงนี้กลายเป็นสิ่งแปลกประหลาดไปแล้ว

“แต่ตามข้อมูลที่แจ้งมา การได้รับคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์เป็นทางเดียวที่เจ้าของแหวนจะก้าวข้ามชะตากรรมได้ นายท่านต้องเอาคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์มาให้ได้ครับ” พูดถึงเรื่องนี้ เสียงของเหลิงต้านกลับฟังดูจริงจัง หนักแน่น และกดดันมาก

หนิวลี่อึ้งจนพูดไม่ออก

เดินมาถึงส่วนลึกของหุบเขา สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าหนิวลี่และมิเรียมคือปากถ้ำขนาดใหญ่

มังกรเพลิงทาคิคอสลงบนพื้นแล้ว รอสองคนอยู่

“ตามข้าเข้ามา” มังกรเพลิงยังคงทำตัวลึกลับต่อไป

หนิวลี่ตัดสินใจแล้ว ยังไงก็เพื่อคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์

มิเรียมยิ่งงงไปกันใหญ่

เมื่อเข้าไปในถ้ำ ภายในเป็นสีแดงเพลิง ที่แท้ก็เป็นถ้ำประหลาดที่เชื่อมต่อกับแม่น้ำลาวาใต้ดินนี่เอง

ภายในถ้ำปรากฏโพรงขนาดใหญ่ บนพื้นด้านข้างมีกองสมบัติสูงประมาณภูเขาเล็ก ๆ

หนิวลี่เหลือบมองกองสมบัตินั้นเป็นอันดับแรก ดวงตาเต็มไปด้วยประกายระยิบระยับ ที่แท้ในนิยายที่บอกว่ามังกรเป็นสัตว์ที่ชอบสมบัตินั้นเป็นเรื่องจริง มีแก่นพลัง หินคริสตัลไฟ และสมบัติล้ำค่าต่าง ๆ บนพื้นสิ ช่างมากมายเหลือเกิน!

“ผู้สืบทอดเวทมนตร์โบราณ ท่านมีหลักฐานพิสูจน์ว่าเป็นผู้สืบทอดเวทมนตร์โบราณหรือไม่?” มังกรเพลิงมองหนิวลี่อย่างจริงจัง

หนิวลี่เงียบไป แล้วเริ่มใช้พลังเวท จุดสว่างสองจุดสีเขียวอ่อนและสีแดงปรากฏขึ้นที่หน้าอก พลังเวทลมและไฟถูกปลุกขึ้นมา แล้วผสานเข้าด้วยกัน

มิเรียมมองอย่างตะลึงงัน ไม่อยากเชื่อสายตา

แต่มังกรเพลิงกลับตื่นเต้นขึ้นมาทันที คนผู้นี้มีแก่นธาตุมากกว่าหนึ่งธาตุ ตำนานเป็นเรื่องจริง ดูเหมือนเผ่ามังกรผู้พิทักษ์ของตนจะไม่ได้เข้าใจผิด มันเป็นเรื่องจริง

“ผู้สืบทอด ท่านรู้ภารกิจของท่านหรือไม่?” เสียงของมังกรเพลิงมีความสั่นเครือ

หนิวลี่เข้าใจทันที จึงตะโกนดัง ๆ ว่า “นำคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์ออกมา”

“ท่านเป็นผู้สืบทอดจริง ๆ ด้วย พวกข้าเผ่ามังกรผู้พิทักษ์ได้ปกป้องคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์มานานหลายปี ก็เพื่อรอคอยการปรากฏตัวของผู้สืบทอด ผ่านมาหลายปีมากแล้ว พวกข้าเกือบจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นแค่ตำนานที่เผ่าของพวกข้าเข้าใจผิด แต่แล้วท่านก็ปรากฏตัวขึ้น พิสูจน์แล้วว่าตำนานนี้เป็นเรื่องจริง พวกข้าเผ่ามังกรผู้พิทักษ์ไม่ได้เข้าใจผิด!”

คำพูดของมังกรเพลิงทำให้หนิวลี่และมิเรียมพูดไม่ออก

หนิวลี่ยังพอฟังเข้าใจบ้าง แต่มิเรียมถึงกับพูดอะไรไม่ออก รู้สึกเหมือนมีเครื่องหมายคำถามมากมายอยู่เหนือศีรษะ

“ท่านมังกรเพลิง ข้าขอถามว่าคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ใดหรือ? ตอนนี้ข้าสามารถรับมันมาได้หรือไม่?” หนิวลี่รู้สึกสงสัยเกี่ยวกับคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์นี้ มันเป็นอาวุธที่แหวนบอกว่าจำเป็นต้องได้มา มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

มังกรเพลิงเงียบไป ครู่หนึ่งจึงถอนหายใจกล่าวว่า “คำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์อยู่กับข้า น่าเสียดายจริง ๆ ถ้าท่านปรากฏตัวเมื่อร้อยกว่าปีก่อนคงจะดีกว่านี้ เผ่ามังกรผู้พิทักษ์ของพวกข้าคงไม่ต้องแยกออกมา”

หนิวลี่ฟังแล้วไม่อยากเชื่อ เหลิงต้านไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์อยู่ในหุบเขามังกร ทำไมถึงอยู่กับมังกรเพลิงตัวนี้ได้?

แต่พอได้ยินคำพูดของมังกรเพลิง หนิวลี่ก็พบเบาะแสบางอย่าง

ที่แท้เพื่อคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์นี้ มังกรกลุ่มหนึ่งถูกขับไล่ออกมาสินะ แต่การที่บังเอิญได้พบกับเจ้าของคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์ หนิวลี่อดสงสัยไม่ได้ว่าตัวเองโชคดีเกินไปหรือเปล่า

แน่นอนว่าสำหรับการแยกตัวของเผ่ามังกร เขาไม่ควรพูดอะไรมาก ปัญหาครอบครัว คนนอกไม่ควรไปยุ่ง

“นี่คือคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์ ให้ท่านแล้วกัน”

ทันใดนั้นมังกรเพลิงก็โยนของบางอย่างออกมา

หนิวลี่รับมันด้วยความยินดี แต่พอมองดูก็ชะงักงัน นี่มันอะไรกัน?

สิ่งที่เรียกว่าคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์นั้นก็คือแท่งเหล็กอันหนึ่ง ทั้งอันมีสีดำเป็นมันวาว ดูไม่ออกว่าทำจากวัสดุอะไร แต่ดูจากรูปทรงแล้วก็ไม่น่าจะเป็นของดีอะไร

หนิวลี่เงยหน้ามองมังกรเพลิง แล้วอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านมังกรเพลิง ท่านหยิบผิดหรือเปล่า? นี่คือคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ หรือ?”

มังกรเพลิงเบิกตาโพลง “ใช่แล้ว ข้าอายุแค่พันกว่าปีเอง ยังเป็นมังกรหนุ่ม ยังไม่ได้แก่จนตาฝ้าฟางหรอกนะ”

หนิวลี่พูดไม่ออก ของแค่นี้เองหรือที่พวกมันปกป้องมานานหลายร้อยปี

มิเรียมที่อยู่ข้าง ๆ มองดูคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์แล้วก็ยิ้ม ก่อนจะหันไปมองทางอื่น

หนิวลี่พูดอย่างหงุดหงิด “คุณยิ้มอะไร คำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์เป็นของวิเศษ มีอะไรแปลก ๆ บ้างก็เป็นเรื่องปกติ มีอะไรให้ขำด้วย”

เขารีบติดต่อกับเหลิงต้าน หนิวลี่โยนคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในแหวน

“ท่านผู้สืบทอด ในตำนานการปกป้องคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์ของพวกข้า ยังมีอีกประโยคที่อยากจะบอกท่าน” มังกรเพลิงกล่าวขึ้นอีกครั้ง “เมื่อผู้สืบทอดรับคำพิพากษาศักดิ์สิทธิ์แล้ว การแย่งชิงก็จะเริ่มขึ้น ชะตากรรมในภายภาคหน้าขึ้นอยู่กับการฆ่าฟัน ความเมตตาซ่อนตัวอยู่หลังเงามืด”

“แค่นี้?” หนิวลี่ฟังแล้วก็งุนงง นี่พูดอะไรกัน? ไม่มีหัวมีท้าย อยากจะบอกอะไรฉันกันแน่?

“แค่นี้แหละ ตอนนี้การส่งมอบเสร็จสิ้นแล้ว ภารกิจของพวกข้าเผ่ามังกรผู้พิทักษ์ก็จบลงแล้ว พวกท่านจะบอกจุดประสงค์ที่มาก็ได้” มังกรเพลิงดูผ่อนคลายขึ้นมาก

หนิวลี่จึงนึกขึ้นได้ถึงเรื่องสำคัญ รีบเล่าเรื่องหญ้ามังกรให้ฟัง แล้วมองมังกรเพลิงด้วยสายตาน่าสงสาร

น่าเสียดายที่มังกรเพลิงไม่มีความรู้สึกแบบมนุษย์ จึงไม่สามารถเข้าใจภาษากายของหนิวลี่ได้

แต่หญ้ามังกรดูเหมือนจะไม่ใช่ของแปลกสำหรับเผ่ามังกร มังกรเพลิงพูดอย่างใจกว้างว่า “ท่านลองหาดูสิ ถ้ามีก็เอาไปได้เลย”

หนิวลี่ดีใจมาก พลังจิตแผ่คลุมทั่วทั้งถ้ำในชั่วพริบตา

อย่างที่คาดไว้ ในมุมหินใกล้กับลาวามีหญ้าสีแดงเพลิงห้าต้น นั่นคือหญ้ามังกรที่มาเรียต้องการ

หนิวลี่ถอนมันขึ้นมาจนหมดไม่เหลือสักต้น ของพวกนี้เติบโตในสภาพแวดล้อมแปลก ๆ แบบนี้ ต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่ เป็นของมีค่า หนิวลี่ไม่คิดจะปล่อยผ่าน

“เรียบร้อยแล้ว พวกท่านก็ได้หญ้ามังกรแล้ว หากไม่มีเรื่องอันใดอีก ก็กลับไปได้แล้ว” มังกรเพลิงดูเหมือนจะหมดความสนใจ จึงไล่แขกออกมา

หนิวลี่ทำภารกิจสำเร็จ ยังได้ของดีเพิ่มเติมด้วย แม้จะอยากได้กองสมบัตินั่น แต่ไม่มีเวลาจะลงมือ และก็ไม่กล้าลงมือด้วย จึงได้แต่ยอมแพ้อย่างจนใจ

หลังออกจากถ้ำของมังกรเพลิง หนิวลี่หายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกว่าการผจญภัยครั้งนี้คุ้มค่า เขาเป็นพระเอกแห่งโชคชะตาจริง ๆ ผลประโยชน์เขามาอย่างต่อเนื่อง

ส่วนมิเรียมกลับมีสีหน้าหม่นหมอง

หนิวลี่สังเกตเห็นสีหน้าของมิเรียม จึงรู้สึกสงสัย และถามว่า “คุณกำลังมองหาอะไรอยู่เหรอ?”

“รอยยิ้มเทพี… นี่คุณแอบมองฉันเหรอ” มิเรียมขมวดคิ้ว

“ฮ่า ๆ ๆ ผมเห็นนานแล้ว แต่รอยยิ้มเทพีนี่คืออะไร? ทำไมต้องมาหาที่ถ้ำมังกรด้วย” หนิวลี่สงสัย

มิเรียมมีสีหน้าหม่นหมอง “รอยยิ้มเทพีเป็นของสืบทอดของสายเลือดเทพีแห่งผืนดินของพวกเรา เป็นรูปปั้นเทพีแห่งผืนดินที่กำลังยิ้ม แกะสลักจากหินใต้พิภพ ซึ่งมีกลิ่นอายของเทพีอยู่ เป็นสัญลักษณ์ เป็นจิตวิญญาณของเผ่าเรา เมื่อสามร้อยกว่าปีก่อน สถานที่ซ่อนตัวของเผ่าเราถูกโจมตีโดยคนลึกลับ รอยยิ้มเทพีถูกขโมยไป ต่อมาได้สืบถามจากหลายแหล่ง พบว่ารอยยิ้มเทพีถูกมังกรตัวหนึ่งเก็บสะสมไว้”

“อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง” หนิวลี่เข้าใจแล้ว จากนั้นก็มองมิเรียมด้วยสายตาเห็นใจ ผู้หญิงคนนี้น่าสงสารจริง ๆ ต้องไปค้นหาตามถ้ำมังกรทีละแห่ง ถ้าเจอมังกรดุร้ายที่ไม่ฟังเหตุผล คงจะแย่แน่

“ช่างเถอะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผิดหวัง ขอเพียงได้พบรอยยิ้มเทพีในช่วงชีวิตนี้ของฉันก็พอ ไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถชดเชยความผิดพลาดที่บรรพบุรุษก่อไว้ได้ ฉันก็ไม่มีหน้าไปพบเทพีแห่งผืนดิน”

“ผมเชื่อว่าคุณต้องหาเจอแน่นอน ผมรู้สึกได้ว่าในไม่ช้าคุณจะได้เห็นรอยยิ้มเทพีแล้ว” หนิวลี่พูดปลอบโยนอย่างจริงใจ

“ขอบคุณนะ ฉันก็เชื่ออย่างนั้นเหมือนกัน” มิเรียมมีสีหน้ามุ่งมั่น