บทที่ 177 มังกรเพลิงทาคิคอส

หลังจากเดินทางต่อเนื่องตลอดบ่าย ทุกคนก็มาถึงชายป่าเมื่อฟ้ามืด มองไปข้างหน้าก็เห็นเทือกเขาอัลฟาแล้ว

มาถึงที่นี่ทุกคนไม่กล้าประมาทอีกต่อไป เทือกเขาอัลฟามีสัตว์อสูรจำนวนมากและเป็นสัตว์อสูรระดับสูง

มาเรียคำนวณตามแผนที่สักครู่ แล้วแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา

จากที่นี่ไปถึงจุดหมายมีระยะทางไม่ไกลมากนัก อยู่ใกล้กับหุบเขาในแนวเทือกเขาอัลฟา

นี่เป็นจุดสุดท้ายแล้ว ถ้ายังหาสมุนไพรที่ต้องการไม่เจอ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี พ่อยังรอการช่วยชีวิตจากเธออยู่

“ไม่ต้องกังวลไป ผมมีความรู้สึกว่าที่นั่นจะมีความหวัง” หนิวลี่ตบไหล่มาเรีย ใบหน้าเต็มไปด้วยความจริงใจ

มาเรียยิ้มเล็กน้อย เก็บแผนที่ไป เธอรู้สึกดีขึ้นมาก แต่ก็แปลกใจ ถึงแม้จะชอบกัดฟันใส่หนิวลี่เสมอ แต่คำปลอบโยนของหนิวลี่กลับทำให้เธอรู้สึกสบายใจ เป็นเพราะอะไรกันนะ

“พวกคุณจะไปที่ไหนกันเหรอ?” มิเรียมถามหนิวลี่ด้วยความสงสัย

หนิวลี่จึงตอบไป “พวกเราต้องหาสมุนไพรชนิดหนึ่ง เอาไปช่วยชีวิตคน”

“สมุนไพรอะไรเหรอ?” มิเรียมถามอีก

มาเรียมองหนิวลี่แวบหนึ่ง แล้วฉายภาพสมุนไพรออกมา

“เหมือนอย่างที่ฉันคิดไว้เลย ฉันก็ว่าทำไมพวกคุณถึงต้องไปที่นั่น” สีหน้ามิเรียมดูเหมือนเข้าใจแล้ว จากนั้นก็รีบส่ายหน้าพูดว่า “หญ้ามังกรไม่ใช่สิ่งที่พวกคุณคิดจะเอาก็เอาได้”

“เธอรู้จักสมุนไพรนี้ด้วยเหรอ?” ใบหน้ามาเรียเต็มไปด้วยความยินดี แม้แต่หนิวลี่ก็รู้สึกประหลาดใจ

มิเรียมสีหน้าเคร่งขรึม “นี่คือหญ้ามังกร เป็นสมุนไพรที่เติบโตได้เฉพาะในถ้ำมังกรเท่านั้น”

“ถ้ำมังกร!”

ใบหน้ามาเรียซีดเผือด

มังกรระดับต่ำสุดก็เป็นสัตว์อสูรระดับแปดแล้ว!

“ที่นี่เป็นเพียงชายขอบของเทือกเขาอัลฟา ไม่น่าจะมีสัตว์อสูรระดับสูงอย่างมังกรนะ” ถึงแม้หนิวลี่จะไม่รู้ว่ามังกรที่นี่หน้าตาเป็นอย่างไร แต่ก็รู้ว่าไม่ใช่สัตว์อสูรระดับต่ำแน่นอน

มิเรียมพูดว่า “แต่เดิมไม่มีหรอก แต่เมื่อประมาณร้อยกว่าปีก่อน มีมังกรเพลิงระดับแปดตัวหนึ่งลงมาที่นี่ ประกาศว่าบริเวณนี้เป็นอาณาเขตของมัน”

“พูดแบบนี้ แสดงว่าเราต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับแปดงั้นเหรอ?” หนิวลี่ลูบคางพลางครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้

มิเรียมตกใจรีบพูดว่า “สัตว์อสูรระดับแปดเทียบเท่ากับนักเวทระดับสูง และพวกมังกรยังมีพลังเวทที่น่ากลัว รวมถึงพละกำลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ถึงแม้พวกเราจะรวมพลังกันก็ยังไม่อาจต่อสู้กับพวกมันได้”

หนิวลี่ยิ้มกว้าง “พูดเป็นเล่นไป”

“นี่ไม่ตลกนะ” มิเรียมมองเขาด้วยสายตาดุ ๆ

“แล้วพวกเราจะทำยังไงดี?” มาเรียหน้าซีดเผือด รู้สึกเหมือนตกลงไปในเหวลึก

ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ การเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งกว่าตัวเองมากขนาดนี้ การโจมตีโดยตรงเท่ากับเป็นการฆ่าตัวตาย

“บางทีเราอาจจะไปเจรจากับมังกรเพลิงตัวนี้ได้” มิเรียมพูดอย่างลังเล

“เจรจากับสัตว์อสูร! คุณล้อเล่นใช่ไหม?” หนิวลี่ตะโกนออกมา

มิเรียมจ้องหนิวลี่อย่างหงุดหงิดพลางพูดว่า “อย่าดูถูกเผ่าพันธุ์มังกรสิ พวกมันเป็นเผ่าพันธุ์ที่สูงส่ง และยังมีสติปัญญาสูงมาก ในอดีต เผ่ามังกรเคยเป็นมิตรกับมนุษย์ด้วยซ้ำ คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ”

หนิวลี่พูดไม่ออก เขาไม่ใช่คนของสหพันธ์ดวงดาว จะไปรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง

แต่วิธีนี้ก็เป็นทางเดียวที่เป็นไปได้ในตอนนี้ แม้จะมีอันตรายอยู่บ้าง

เหลือแต่คำถามว่า แล้วใครจะไป?

ทุกคนมองหน้ากันไปมา สุดท้ายก็หันไปมองหนิวลี่

“มองอะไรกัน อย่าบอกนะว่าจะให้ฉันไปเจรจากับสัตว์อสูร?” หนิวลี่ตกใจ

มาเรียยิ้มอย่างขมขื่น “ตอนนี้มีแต่นายเท่านั้นที่เป็นความหวังสุดท้าย พวกเราไม่มีใครที่ทำได้”

หนิวลี่อ้าปากค้าง มองมาเรียที่แสดงท่าทางเหมือนสาวน้อยที่ต้องการการปกป้อง เขาปฏิเสธไม่ออกเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น ในป่าที่อยู่รอบนอกเทือกเขาอัลฟา มีร่างสองร่างกำลังเดินทาง

“บ้าจริง งานนี้ขาดทุนชัด ๆ! รู้อย่างนี้ตอนแรกไม่น่าโลภเลย เฮ้อออ”

สองคนนั้นคือหนิวลี่กับมิเรียม

หนิวลี่เดินทางไปด้วยความหดหู่ใจ บ่นถึงความยากลำบากไม่หยุดหย่อน

ส่วนมิเรียมทำเป็นไม่ได้ยิน สีหน้ายังคงเรียบเฉย

หนิวลี่มองมิเรียม แล้วอดถามไม่ได้ว่า “ผมยอมเสี่ยงอันตรายเพราะสงสารผู้หญิงและค่าตอบแทนจำนวนมาก แต่ทำไมคุณถึงมาด้วยล่ะ? แถมไม่เอาอะไรเลย”

มิเรียมไม่มองหนิวลี่ ตอบว่า “แค่อยากรู้”

“อยากรู้เกี่ยวกับสัตว์อสูรระดับสูงเหรอ? คุณไม่กลัวตายหรือไง” หนิวลี่ประหลาดใจ

มิเรียมหันมาถามอย่างสงสัย “ตายคืออะไร?”

“เอ่อ… ไม่มีอะไร อ้อใช่ แล้วทำไมคุณไม่พาหมาป่าอสูรของคุณมาด้วยล่ะ?” หนิวลี่เปลี่ยนเรื่อง

“ฟลายสโนว์เป็นสัตว์อสูรระดับห้า หากเผชิญหน้ากับมังกรคงไม่รอด” มิเรียมตอบอย่างตรงไปตรงมา

หนิวลี่พูดไม่ออก หาหัวข้อสนทนาไม่ได้ จึงเงียบไป

ทั้งสองเดินทางอย่างรวดเร็ว คนหนึ่งเป็นทายาทสายเลือดเทพมีพลังไม่แพ้นักเวท อีกคนฝึกฝนธาตุโบราณ มีพลังเวทเทียบเท่านักเวทระดับสูง ใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงก็มาถึงจุดที่ระบุในแผนที่

เป็นหุบเขาขนาดใหญ่

ภายในหุบเขาไม่มีเสียงใด ๆ เงียบจนน่ากลัว เมื่อหนิวลี่และมิเรียมเดินเข้าไปในหุบเขา พวกเขาเห็นซากกระดูกเต็มพื้น มีทั้งสัตว์อสูรและเผ่าพันธุ์อื่น ๆ รวมถึงมนุษย์ด้วย

ดูเหมือนว่าไม่ใช่ว่าไม่มีใครสนใจมังกรตัวนี้ แต่ส่วนใหญ่พ่ายแพ้ให้กับมัน

“อย่าปล่อยพลังเวทของตัวเองต่อหน้ามังกร ถ้าทำแบบนั้น พวกมันจะคิดว่าคุณเป็นผู้บุกรุก” มิเรียมเตือนอย่างจริงจัง

หนิวลี่เบ้ปาก เขามาเจรจา ใครจะอยากปะทะกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งระดับนี้

“กรรรร!”

เสียงคำรามของมังกรดังก้องจากส่วนลึกของหุบเขา

หนิวลี่รู้สึกหนาวสะท้านจากก้นบึ้งของหัวใจ ความหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้ผุดขึ้นมา

นี่คือผลกระทบจากอำนาจของมังกรเทียบเท่ากับอำนาจของเทพเจ้า มันส่งผลโดยตรงต่อจิตใจ

พลาดแล้วล่ะ หนิวลี่คิดในใจ แต่ก็มีความสนใจมังกรตัวนี้มากขึ้น เพียงแค่เสียงคำรามจากระยะไกลก็ทำให้เขาเกิดจิตใต้สำนึกว่าสู้ไม่ได้ ช่างน่ากลัวจริง ๆ นี่คือสัตว์อสูรระดับสูงงั้นเหรอ?

“มันมาแล้ว ระวังอย่าปล่อยพลังเวทออกมา” มิเรียมเตือนอีกครั้ง หนิวลี่เห็นร่างสีแดงลอยขึ้นมาจากหุบเขา บินสูงขึ้นแล้วพุ่งตรงมาทางพวกเขา

ไม่ใช่มังกรจีนแบบดั้งเดิม แต่เป็นมังกรแบบตะวันตก

ความรู้สึกกดดันในใจของหนิวลี่หายวับไปในพริบตา ไม่มีความรู้สึกหวาดกลัวในจิตใจอีกต่อไป

สิ่งนี้แม้จะแข็งแกร่ง แต่ก็เป็นแค่กิ้งก่ามีปีกเท่านั้น จะนับเป็นมังกรได้อย่างไร ขนาดเทียบกับวิญญาณของมังกรวารีที่อยู่บนตัวถิงถิงก็ยังด้อยกว่ามาก หนิวลี่ดูถูกในใจ แต่ใบหน้ายังคงไม่แสดงอาการใด ๆ

“นี่คืออาณาเขตของมังกรเพลิง ทาคิคอส นักผจญภัยออกไปซะ”

เสียงภาษากลางดังมาจากมังกรขนาดใหญ่ที่บินวนอยู่เหนือศีรษะ

มิเรียมกล่าวอย่างนอบน้อม “ท่านมังกรเพลิง ทาคิคอสผู้สูงส่ง ข้าคือทายาทของโอมาร์ เทพีแห่งผืนดิน ครั้งนี้มาเพื่อขอความช่วยเหลือจากท่าน”

“ทายาทของโอมาร์ เทพีแห่งผืนดินงั้นหรือ” น้ำเสียงของมังกรเพลิงมีความหนักแน่นขึ้น จากนั้นก็บินวนลงมา

ท่ามกลางลมกระโชกแรง ร่างใหญ่ของมังกรเพลิงลงมาตรงหน้าหนิวลี่และมิเรียม ดวงตาขนาดใหญ่จ้องมองมา

มังกรเพลิงพิจารณามิเรียมครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ไม่ผิด นี่คือกลิ่นอายของเทพีแห่งผืนดิน ท่านไม่ได้โกหก”

จากนั้นมังกรเพลิงก็หันมามองหนิวลี่ ใบหน้าดุร้ายดูมีความสนใจ “เขาเป็นใคร? ทำไมข้ารู้สึกว่ากลิ่นอายของเขาแปลกมาก”

มิเรียมชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองหนิวลี่อย่างครุ่นคิดแล้วแนะนำ “นี่คือเพื่อนร่วมผจญภัยของข้า เขาเป็นนักเวท”

“นักเวท?” ดวงตาใหญ่ของมังกรเพลิงดูสับสน มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้หนิวลี่ “นี่ท่านก็มีสายเลือดของเทพด้วยหรือ?”

หนิวลี่ชะงักไป

‘นายท่าน บอกเขาไปว่าท่านเป็นผู้สืบทอดเวทมนตร์โบราณ!’

จู่ ๆ เสียงของเหลิงต้านก็ดังขึ้นในจิตของหนิวลี่

หนิวลี่ไม่ลังเลที่จะเอ่ยปาก “ท่านมังกรเพลิงผู้สูงส่ง ข้าหนิวลี่ คือผู้สืบทอดเวทมนตร์โบราณ”

“ผู้สืบทอดเวทมนตร์โบราณ!”

มังกรเพลิงรีบถอยหน้ากลับไปด้วยความตกใจ

“เวทมนตร์โบราณคืออะไร?” สีหน้าของมิเรียมเปลี่ยนไป รู้สึกว่าได้พบที่มาอันลึกลับของหนิวลี่แล้ว

“สิ่งที่ท่านพูดเป็นความจริงหรือ? ท่านคือผู้สืบทอดเวทมนตร์โบราณหรือ!”

น้ำเสียงของมังกรเพลิงสั่นเครือเล็กน้อย ราวกับว่าเวทมนตร์โบราณนี้มีความสำคัญมาก

หนิวลี่รู้สึกสงสัยในใจเช่นกัน แต่การที่เหลิงต้านติดต่อมาหาเขา ต้องมีเหตุผลสำคัญแน่นอน หนิวลี่พยักหน้ารับอย่างจริงจัง

“เวทมนตร์โบราณ กลับมาปรากฏอีกครั้งจริง ๆ” มังกรเพลิงตื่นเต้นอย่างมาก มันเงยหน้าขึ้นส่งเสียงคำรามดังกังวานไปทั่วทุกทิศทาง