บทที่ 166 คำแนะนำสำหรับนักดาบ

เมื่อหนิวลี่พูดจบ ทุกคนก็เงียบกริบ

แม้ว่าหินคริสตัลไฟเหล่านั้นจะมีค่าน้อยกว่าแก่นพลัง แต่ก็มีจำนวนมหาศาล นับเป็นทรัพย์สมบัติที่ทำให้ใคร ๆ ก็ต้องตะลึง

แต่ทุกคนไม่สามารถเอามันไปได้ ได้แต่ยืนมองอย่างอิจฉา

หนิวลี่มีวิธีที่จะเอามันไป ทำให้ทุกคนทั้งตื่นเต้นและเริ่มคำนวณผลประโยชน์

“ฮ่า ๆ ๆ ไม่งั้นใครมีฝีมือก็เอาไป ใครได้ก็เป็นของคนนั้น” หนิวลี่เสนอ

“แต่พวกเราเป็นคนเจอก่อน จะทำแบบนั้นได้ยังไง” มาเรียจ้องหนิวลี่ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

หนิวลี่ไม่สนใจ ยักไหล่แล้วพูดว่า “งั้นพวกคุณก็หาทางเอาเองสิ ตอนนี้อสูรเพลิงใต้พิภพถูกกำจัดแล้ว ที่นี่ก็ปลอดภัยชั่วคราว”

มาเรียโกรธไม่น้อย หมอนี่สนแต่เงินจริง ๆ

“ถ้านายช่วยเอาหินพวกนั้นออกมาให้พวกเรา เราจะแบ่งกันห้าสิบห้าสิบ ถ้าไม่ตกลงฉันก็จะทำให้ที่นี่พังทั้งหมด ไม่ให้นายได้อะไรเลย” มาเรียพูดอย่างดุดัน

หนิวลี่ตกใจ ผู้หญิงคนนี้โหดจริง ๆ

เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าอย่างจนใจ “ก็ได้ เห็นแก่ที่พวกคุณเจอก่อน ผมตกลง แต่ตอนนี้ผมขอค่าจ้างงานก่อนหน้านี้ก่อน”

หนิวลี่ยื่นมือออกไปพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

มาเรียอึ้งไป แล้วก็กัดฟันกรอด เจอหินคริสตัลไฟมากมายขนาดนี้แล้ว ยังจะสนใจแก่นพลังระดับห้าแค่อันเดียวอีกเหรอ? คนนี้นี่มัน…

เธอโยนแก่นพลังระดับห้าให้หนิวลี่อย่างไม่เต็มใจ ใบหน้าแสดงความเสียดายเล็กน้อย

“ดี ตอนนี้เริ่มงานได้” หนิวลี่ยิ้มพลางโยนแก่นพลังเข้าไปในแหวน แล้วใช้พลังจิตติดต่อเหลิงต้าน ใบหน้าเขาปิดบังความตื่นเต้นไม่มิด

เมื่อครู่นี้ เหลิงต้านได้เตือนว่าพบวัสดุที่เหมาะสำหรับสร้างเกราะเหล็ก

ไม่ผิดแน่ คงเป็นหินคริสตัลไฟพวกนั้นและวัสดุพิเศษใต้ดินบางอย่าง

นี่เป็นโอกาสดีที่หาได้ยาก ได้ทั้งหินคริสตัลไฟและสร้างเกราะเหล็กได้ วันนี้ช่างเป็นวันที่โชคดีจริง ๆ

ตามคำอธิบายของเหลิงต้าน หนิวลี่ถอดแหวนออกแล้วโยนขึ้นไปในอากาศ จากนั้นแหวนที่ลอยขึ้นไปก็เริ่มขยายตัวอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนรูปร่าง ชั่วครู่ต่อมา เครื่องจักรก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าหนิวลี่

“นายท่าน” เสียงของเหลิงต้านดังขึ้นจากภายในเครื่องจักร

“โอ้โห! ที่แท้ก็เปลี่ยนรูปร่างได้ด้วยนี่นา” หนิวลี่มองดูเครื่องจักรที่เปลี่ยนรูปร่างมาจากแหวนด้วยความสนใจ แม้แต่มาเรียและคนอื่น ๆ ก็ยังรู้สึกสนใจไม่น้อย ถึงแม้จะรู้ว่านี่เป็นผลผลิตทางเทคโนโลยีของมนุษย์ แต่บนดาวรกร้างสิ่งเหล่านี้จะพบเห็นได้ทั่วไปเฉพาะในเมืองระดับกลางขึ้นไปเท่านั้น ส่วนสถานที่ทั่วไปแทบจะไม่ค่อยได้เห็น

“เอาล่ะ เริ่มขุดเร็ว ๆ เข้า” หนิวลี่สั่งการเหลิงต้าน

“ครับ นายท่าน” เครื่องจักรตอบรับแล้วพุ่งเข้าหาแม่น้ำลาวาอย่างรวดเร็ว

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เครื่องจักร กลัวว่ามันจะพลาดพลั้งตกลงไปในลาวา

โดยเฉพาะหนิวลี่ แม้ภายนอกจะดูสงบนิ่ง แต่ในใจกลับตื่นเต้นจนแทบตาย

เครื่องจักรเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วภายใต้สายตาของทุกคนจนถึงริมฝั่งลาวา มันไม่ได้รับผลกระทบจากลาวาแม้แต่น้อย เส้นลวดสีเงินจำนวนมากพันรอบหินคริสตัลไฟบนพื้น

“สำเร็จแล้ว!” มาเรียและคนอื่น ๆ ร้องเรียกด้วยความตื่นเต้น

หนิวลี่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นสีหน้าก็ยิ่งดูสงบนิ่งมากขึ้น

เวลาค่อย ๆ ผ่านไป ทุกคนเริ่มทนความร้อนที่มาจากลาวาใต้ดินไม่ไหว จึงกลับขึ้นไป

หลังจากนั้น อับเนอร์ก็เริ่มตัดเนื้อจากตัวอสูรเพลิงใต้พิภพด้วยความตื่นเต้นแล้วส่งให้หนิวลี่ย่าง จากนั้นก็เริ่มมื้อเย็น

ต้องบอกว่าเนื้อของอสูรเพลิงใต้พิภพนั้นเหนียวนุ่มมาก มีความรู้สึกคล้ายเนื้อวัว แต่นุ่มและลื่นกว่า และเมื่อกินเข้าไปแล้วจะรู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นขึ้น ทำให้รู้สึกว่าร่างกายแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย

นี่คงเป็นข้อดีของสัตว์อสูรธาตุไฟสินะ

พวกเขากินกันอย่างเอร็ดอร่อย

หลังจากอิ่มหนำสำราญแล้ว อับเนอร์ก็เริ่มฝึกฝนตามคำแนะนำของหนิวลี่ตามปกติ

แต่ครั้งนี้หนิวลี่ปล่อยพลังธาตุน้ำลอยอยู่กลางอากาศ ให้อับเนอร์ฟัน

น้ำไม่มีรูปร่างที่แน่นอน เป็นของเหลว ดังนั้นแม้ดาบของอับเนอร์จะมีพลังมาก แต่ก็แค่ตัดผ่านไปเท่านั้น ไม่ทำให้น้ำเสียหายแต่อย่างใด

ข้อกำหนดของหนิวลี่คือ ฟันดาบลงไปครั้งเดียว น้ำต้องแยกออกเป็นสองส่วน และไม่สามารถรวมตัวกันได้อีก

นี่เป็นเรื่องที่ยากเกินความสามารถของคนทั่วไป แต่อับเนอร์กลับทำด้วยความสนุกสนาน เพราะทุกครั้งที่ฟันดาบลงไปเขาสามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยได้ นานเข้าก็สามารถรู้สึกถึงความก้าวหน้าของตัวเองได้

และทั้งหมดนี้เมื่อตกอยู่ในสายตาของมาเรียและคนอื่น ๆ พวกเขาก็รู้สึกอิจฉาอย่างมาก

แต่ทุกคนไม่เข้าใจเทคนิคนั้น จึงไม่สามารถได้รับการฝึกฝนที่มีประสิทธิภาพ ได้แต่มองอย่างอิจฉา

เมื่อคุ้นเคยกันมานาน มาเรียรู้สึกว่าตนสนิทกับหนิวลี่แล้ว ภายใต้สายตาอันกระตือรือร้นของสมาชิกทีมทั้งหมด เธอจึงกัดฟันเดินเข้าไปข้าง ๆ หนิวลี่

หนิวลี่รู้สึกงุนงงเล็กน้อย มองมาเรียด้วยสายตาสงสัย

ใบหน้าของมาเรียแดงเล็กน้อย แต่ถ้าสามารถให้หนิวลี่ชี้แนะพวกตนได้ นั่นจะเป็นประโยชน์อย่างมาก โอกาสแบบนี้หาได้ยาก ถ้าไม่ทำเธอคงเสียใจในภายหลังแน่นอน

กดความอายในใจลงอย่างฝืน ๆ มาเรียพูดว่า “นายช่วยชี้แนะศิลปะการต่อสู้ให้พวกเราได้ไหม?”

หนิวลี่ตกตะลึงชั่วครู่ แล้วมองมาเรียอย่างมีความหมายลึกซึ้งพลางกล่าวว่า “ผมเป็นนักเวทนะ ไม่สามารถสอนนักดาบได้หรอก”

มาเรียโกรธทันที “แล้วทำไมอับเนอร์ถึงได้ล่ะ? ฉันรู้ว่านายไม่พอใจกับคำพูดของพวกเราครั้งก่อน แต่ฉันขอร้องด้วยใจจริงนะ ทำไมนายถึงเป็นแบบนี้?” คำพูดฟังดูเหมือนกำลังงอแงเล็กน้อย

หนิวลี่ยิ้มขื่น แต่พอคิดอีกที นี่ก็เป็นธุรกิจที่ดีไม่ใช่เหรอ

หนิวลี่ลุกขึ้นยืนพลางยิ้มแล้วพูดว่า “การชี้แนะอะไรพวกนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่พวกเราต่างก็เป็นนักธุรกิจ อย่างที่เขาว่า ได้เงินเท่าไหร่ก็ได้ของเท่านั้น ขอแค่คุณจ่ายไหว ผมรับประกันว่าพวกคุณจะได้รับผลการฝึกเหมือนกับอับเนอร์”

“นี่ก็ต้องเสียเงินด้วยเหรอ?” มาเรียตาโตด้วยความตกใจ

“อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ตามใจ” หนิวลี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ

“นาย!” มาเรียโกรธมาก

“หัวหน้า พวกเรายินดีจ่าย” กลับเป็นกรีกและเกรกที่ยอม เงินหมดแล้วก็หาใหม่ได้ แต่โอกาสที่จะได้รับคำแนะนำแบบนี้หายากนัก

“พอใจนายแล้วใช่ไหม” มาเรียเชิดหน้าขึ้นมองหนิวลี่อย่างดูแคลน

หนิวลี่ไม่สนใจสีหน้าของมาเรีย หันไปพูดกับกรีกและเกรกว่า “ตกลงตามนั้น ไม่มีปัญหา”

“ขอบคุณท่านนักเวท” กรีกและเกรกดีใจมาก ไม่กล้าดูถูกอีกต่อไป ท่าทางนอบน้อมมาก

“พวกคุณช่วยแสดงวิชาดาบที่พวกคุณเรียนมาให้ผมดูหน่อย” หนิวลี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ

กรีกและเกรกตื่นเต้น เริ่มแสดงทันที นี่คือการชี้แนะจากท่านนักเวทเชียวนะ

มองดูคนทั้งสองที่กำลังร่ายรำดาบอย่างมีความสุข หนิวลี่ชื่นชมอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เริ่มส่ายหัว “นี่มันอะไรกัน ท่าทางเยอะไปหมด”

มาเรียที่กำลังแอบฟังอยู่กัดฟันกรอด มองหนิวลี่ด้วยสายตาเดือดดาล อยากจะกัดเขาให้ตาย กล้าดีอย่างไรมาบอกว่าวิชาดาบที่พ่อของเธอถ่ายทอดให้ไม่ดี!

ครู่ต่อมา หนิวลี่มองออกถึงนิสัยและวิชาดาบที่เหมาะกับสองพี่น้อง เขาจึงให้กรีกและเกรกหยุด แล้วถอนหายใจพูดว่า “ตามมาตรฐานทั่วไป พวกคุณก็ถือว่าเป็นนักดาบที่ใช้ได้แล้ว แต่ถ้าพูดตามมาตรฐานของผม มันห่วยแตกมาก แค่แสดงท่าทาง ถ้าออกสนามรบคงเป็นได้แค่ตัวถ่วง”

กรีกและเกรกฟังแล้วงงงัน รู้สึกอัดอั้นตันใจมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้กำลังขอให้อีกฝ่ายสอน

“ไม่เชื่อเหรอ? ได้ งั้นกรีกคุณมานี่ ผมจะบอกว่าต่อไปคุณต้องฝึกยังไง” หนิวลี่ดึงกรีกไปด้านข้างแล้วเริ่มกระซิบบอก

สีหน้าโกรธ ๆ ของกรีกค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นจริงจัง และสุดท้ายก็พยักหน้าอย่างตั้งใจแสดงว่าเข้าใจแล้ว

“ดี ลองแสดงวิชาดาบอีกทีสิ งั้นเกรก คุณเป็นคู่ต่อสู้ให้เขา” หนิวลี่พูด

เกรกรู้สึกไม่ยอมรับอยู่บ้าง เขาจ้องมองกรีกอย่างเขม็ง อยากรู้ว่าการแนะนำแค่ไม่กี่คำนี้จะมีพลังมากแค่ไหน

“ลงมือเลย!” กรีกยิ้ม

“ได้!”

เกรกยกดาบใหญ่ฟันเข้าใส่ คมดาบฝ่าอากาศจนมีเสียง

แต่กรีกกลับไม่ตื่นตระหนก ดาบในมือเขาเบี่ยงออกเป็นวงโค้ง หลบผ่านไปทางด้านข้างอย่างคล่องแคล่ว เกรกฟันพลาด ยังไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกฟาดเข้าที่แขนอย่างแรง เซถอยหลังไปหลายก้าวด้วยความเจ็บปวด มองกรีกด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ฉันทำได้จริง ๆ ด้วย!” กรีกเองก็ไม่อยากเชื่อ เมื่อครู่นี้เป็นเพียงเทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่หนิวลี่แนะนำ แต่ใช้ครั้งแรกก็ได้ผลดีขนาดนี้ ปกติเวลาซ้อมกับเกรก พวกเขาก็สูสีกัน แพ้บ้างชนะบ้าง แต่ตอนนี้แค่ครั้งเดียวก็เอาชนะเกรกได้แล้ว ถ้าเมื่อกี้ใช้คมดาบแทนที่จะเป็นด้ามดาบ เกรกคงล้มลงไปแล้ว

“เป็นไปได้ยังไง?” เกรกก็รู้สึกไม่อยากเชื่อเหมือนกัน

ไม่ต้องพูดถึงมาเรียและคนอื่น ๆ ที่ยืนดูอยู่ข้าง ๆ

“ตอนนี้คิดว่าคุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไหมล่ะ?” หนิวลี่เอามือไพล่หลังแล้วยิ้ม กำลังดีใจสุด ๆ สิ่งที่เขาสอนเป็นเพียงเทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เห็นจากหลี่เตาปาและคนอื่น ๆ แล้วนำมาผสมผสานกับวิชาดาบเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าจะได้ผลดีทีเดียว