บทที่ 165 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

เสียงคำรามและการสั่นสะเทือนหยุดลง ทั้งหุบเขากลายเป็นซากปรักหักพัง

อสูรเพลิงใต้พิภพนอนอยู่บนพื้น ร่างกายยังคงสั่นไม่หยุด บนพื้นมีเลือดไหลออกมา

สายตาดูเลื่อนลอย อสูรเพลิงใต้พิภพดูเหมือนจะยังไม่เชื่อว่าตัวเองที่คิดว่าจะชนะแน่ ๆ กลับกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

งูไฟก็เลื้อยลงมาจากเขา ม้วนตัวอ่อนแรงอยู่บนก้อนหินใหญ่ มันมองอสูรเพลิงใต้พิภพที่กำลังจะตายด้วยสายตาอาฆาตแค้น

แต่ครู่ต่อมา ดวงตาของงูไฟก็เป็นประกาย สายตาเปลี่ยนเป็นความโลภ

ในฐานะที่เป็นสัตว์อสูรธาตุไฟเหมือนกัน แก่นพลังของอสูรเพลิงใต้พิภพถือเป็นของดีสำหรับงูไฟ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอสูรเพลิงใต้พิภพยังเป็นสัตว์อสูรที่มีสายเลือดพิเศษ ถ้ากลืนกินแก่นพลังของมันได้ ตัวเองจะได้ยกระดับขึ้นไปอีก!

งูไฟเลื้อยร่างเข้าใกล้อสูรเพลิงใต้พิภพ

“บ้าเอ๊ย เจ้างูนี่กล้าคิดจะเอาแก่นพลังที่เป็นของฉันเนี่ยนะ!” หนิวลี่ที่กำลังสังเกตการณ์อยู่โมโหขึ้นมา ลุกพรวดขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปในหุบเขาทันที

อับเนอร์ตกตะลึงไปชั่วขณะ แล้วก็รีบตามไปติด ๆ

ส่วนมาเรียและคนอื่น ๆ ยังคงนิ่งสงบ ดูต่อไป

งูไฟมีสัญชาตญาณระวังภัยสูง พอหนิวลี่ปรากฏตัวก็รับรู้ได้ทันที มันรีบจัดท่าเตรียมสู้อย่างรวดเร็ว จ้องมองมาด้วยสายตาดุร้าย พอเห็นว่าเป็นหนิวลี่ก็หรี่ตาเล็กน้อย ความโกรธแค้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“ฮ่า ๆ ๆ วันนี้ไม่เลวเลย จะได้แก่นพลังระดับสี่สองอัน รวยใหญ่แล้ว!” หนิวลี่ยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ

อับเนอร์ตามมาทีหลัง ยกดาบใหญ่ขึ้น จัดท่าเตรียมสู้

งูไฟบิดร่าง เตรียมพร้อมที่จะโจมตี

“ฮ่า ๆ ๆ ยังจะสู้อีกเหรอ? โดนซัดจนเละขนาดนี้แล้ว วันนี้ฉันจะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวซะหน่อย” หนิวลี่พูดพลางรวบรวมใบมีดลมกว่าสิบใบ พอพูดจบ ใบมีดลมก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่างูไฟสูญเสียพลังงานไปมาก มันหลบไม่ทัน ยิ่งไปกว่านั้นผิวหนังของมันก็ถูกพิษของอสูรเพลิงใต้พิภพกัดกร่อนไปครึ่งหนึ่งแล้ว ใบมีดลมของหนิวลี่ส่วนใหญ่จึงพุ่งเข้าไปในร่างของงูไฟ

งูไฟทนรับความเจ็บปวดไม่ไหว ส่งเสียงอย่างทรมาน แต่ยังคงจ้องมองหนิวลี่ด้วยสายตาดุร้ายและอาฆาต จู่ ๆ มันก็พุ่งหัว แล้วพ่นเปลวไฟออกมา

“ฉันเตรียมพร้อมรับมือกับแกแล้ว” หนิวลี่หลบถอยหลังอย่างสง่างาม พร้อมกับโบกมือสร้างเวทน้ำสี่ห้าลูกขึ้นมา แล้วขว้างใส่ร่างของงูไฟ

เวทน้ำไม่ใช่เวทมนตร์การต่อสู้ แต่บางครั้งถ้าใช้ให้ดีก็อาจน่ากลัวยิ่งกว่าเวทมนตร์การต่อสู้ทั่วไปเสียอีก

ร่างกายของงูไฟเต็มไปด้วยบาดแผล เนื้อสดโผล่ออกมา กระแสน้ำที่ซัดใส่ทำให้งูไฟเจ็บปวด

ร่างของมันบิดเร่าอย่างเจ็บปวด ชนหินรอบข้างกระจาย

“อับเนอร์ จัดการมันซะ” หนิวลี่ส่งเสียงถึงอับเนอร์ ขณะดึงความสนใจของงูไฟ

อับเนอร์ที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วรู้สึกตื่นเต้น ค่อย ๆ เข้าใกล้งูไฟ แล้วพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ดาบใหญ่ในมือสั่นอย่างรวดเร็วแล้วแทงทะลุร่างงูไฟ

คราวนี้สีหน้าดุร้ายของงูไฟแข็งค้าง ร่างกายขนาดใหญ่บิดตัว เกิดรอยแยกขนาดใหญ่ตรงกลาง เลือดและอวัยวะภายในไหลออกมา แม้ว่าจะยังไม่ขาดออกจากกัน แต่ร่างกายทั้งหมดก็ไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป

มันร่วงลงพื้นอย่างแรง ดูเหมือนงูไฟกำลังจะตาย

ต้องฆ่าให้ตายตอนที่มันอ่อนแอ

หนิวลี่เคยเห็นความเจ้าเล่ห์ของงูไฟมาก่อน จะเชื่อว่ามันใกล้ตายได้อย่างไรในเมื่อยังไม่รู้สึกถึงพลังชีวิตที่อ่อนลงของมัน

เขาโบกไม้เท้าในมืออย่างรวดเร็ว เพราะความเร่งรีบ ไม้เท้าที่ไม่ค่อยแข็งแรงนักใกล้จะหักเสียแล้ว

พลังเวทมหาศาลรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นใบมีดลมก็ก่อตัวขึ้น สุดท้ายก็รวมตัวกันกว่าแปดสิบใบ

เวทลมระดับสูงโจมตีอีกครั้ง!

“อับเนอร์ หลบไป!”

หนิวลี่ชี้ไม้เท้าไปที่งูไฟ ใบมีดลมก็พุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว

งูไฟรู้สึกถึงอันตราย เมื่อกี้ยังอ่อนแรงแต่ตอนนี้กลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง มันบิดส่วนบนของร่างกายที่ยังควบคุมได้อย่างรวดเร็วพยายามหลบเวทลมระดับสูงที่น่ากลัวนี้

แต่หนิวลี่จะยอมให้มันสมหวังได้อย่างไร ใบมีดลมทุกระลอกล้วนโจมตีส่วนบนของร่างงูไฟ ทำให้ร่างกายของงูไฟที่เต็มไปด้วยบาดแผลอยู่แล้วยิ่งแย่มากขึ้น

ตอนนี้งูไฟหวาดกลัวอย่างแท้จริง ต่อให้พลังชีวิตของงูไฟจะมากแค่ไหน ก็ทนต่อการโจมตีเช่นนี้ไม่ไหว!

ตอนนี้งูไฟไม่มีความสามารถที่จะเคลื่อนที่แล้ว ได้แต่บิดหัวมองหนิวลี่ด้วยความแค้น

หนิวลี่หน้าซีดเล็กน้อย การใช้พลังเวทอย่างต่อเนื่องแม้จะมีแหวนคอยเติมพลังให้ตลอดเวลา แต่ก็เริ่มรับไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ธาตุลมในร่างกายก็เริ่มหม่นลง

“ฟันมันอีก!” หนิวลี่ตะโกนอย่างเร่งรีบ

อับเนอร์รีบฟันงูไฟอีกหลายครั้ง แต่ละดาบตัดร่างงูขาดเป็นท่อน ๆ ดาบสุดท้ายพุ่งเข้าไปที่หัวงู

งูไฟไม่ยอมแพ้ แต่ก็ต้องยอมตายอย่างจำใจ!

หลังจากพลังจิตรับรู้ว่าคลื่นชีวิตของงูไฟกำลังดับลง หนิวลี่จึงพิงก้อนหินใหญ่หอบหายใจเหนื่อย

‘สัตว์อสูรระดับสี่ยังยากขนาดนี้ แล้วระดับที่สูงกว่านี้จะทำยังไง ดูท่าต้องหาทางเพิ่มพลังแล้ว’ หนิวลี่คิดในใจ

ตอนนี้มาเรียก็พาทีมนักผจญภัยลงมาจากยอดเขา

หนิวลี่อดไม่ได้ที่จะมองมาเรียด้วยสายตาตำหนิ “แค่แก่นพลังระดับห้าเอง คุณนี่ขี้เหนียวจริง ๆ ช่วงสำคัญแบบนี้ยังไม่ยอมออกมาช่วยอีก”

มาเรียไม่ได้รู้สึกละอายใจเลย เธอถูกหนิวลี่กระตุ้นจนชินแล้ว “งั้นแก่นพลังระดับห้านี้ไม่เอาแล้วใช่ไหม?”

หนิวลี่รีบปิดปากทันที ล้อเล่นอะไรเนี่ย

หลังจากพักครู่หนึ่ง หนิวลี่ก็เริ่มค้นหาแก่นพลังจากซากงูไฟและอสูรเพลิงใต้พิภพ ส่วนมาเรียนำทีมเข้าไปในถ้ำของอสูรเพลิงใต้พิภพเพื่อหาสมุนไพร

ในหัวของงูไฟมีแก่นพลังคุณภาพสูงระดับสี่อย่างที่คาดไว้ แต่ในหัวของอสูรเพลิงใต้พิภพกลับมีแก่นพลังที่เปล่งประกายสองสี ทำให้หนิวลี่ตกตะลึง

“ท่านครับ นี่คือแก่นพลังสองธาตุที่หายาก เป็นคุณภาพสูงระดับสี่ด้วย มีค่ามาก” อับเนอร์ดูเหมือนจะรู้ราคาตลาด พูดอย่างจริงจัง

หนิวลี่ค่อย ๆ เก็บแก่นพลังเข้าไปในแหวน ให้จิ้งจอกสาวที่กำลังดูดซับพลังงานฝึกฝนอยู่ในแหวนเก็บไว้ให้ดี

หลังจากนั้นหนิวลี่ก็งัดเขาบนหัวอสูรเพลิงใต้พิภพออกมา แล้วลอกหนังงูส่วนที่ยังสมบูรณ์ออกมา หนิวลี่ลองวัดดู พอดีสำหรับทำเกราะหนังให้อับเนอร์

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง นักดาบของกลุ่มนักผจญภัยก็เดินออกมาจากถ้ำ บนใบหน้ามีความตื่นเต้นที่ปิดไม่มิด

“ท่านจอมเวท พวกเราค้นพบของดี!”

“ของดี?”

“ถ้ำนี้เชื่อมต่อกับลาวาใต้ดิน ข้างในมีหินคริสตัลไฟมากมาย”

“หินคริสตัลไฟ!”

ตาของหนิวลี่เป็นประกาย แทบจะน้ำลายไหล

“ไปกันเถอะ เข้าไปดูกัน”

หนิวลี่รีบเดินเข้าไปในถ้ำอย่างรวดเร็ว หลังจากผ่านไปสิบกว่านาที เขาก็มาถึงถ้ำใต้ดิน

ถ้ำนี้มีขนาดใหญ่มาก ภายในทำให้คนรู้สึกหายใจไม่ออก

บนพื้นที่สูงสีแดงเพลิง หนิวลี่เห็นมาเรียและคนอื่น ๆ เขาจึงรีบเดินเข้าไปหา

ยังไม่ทันได้พูดอะไร หนิวลี่ก็เห็นลาวาอยู่ห่างออกไปไม่กี่สิบเมตร

แม่น้ำลาวานี้กว้างราวสี่ถึงห้าเมตร ภายในเป็นลาวาสีแดงเพลิงที่ไหลราวกับน้ำ

ส่วนริมฝั่งแม่น้ำทั้งสองด้าน มีผลึกสีแดงเพลิงเรียงรายอยู่อย่างหนาแน่น ฝังอยู่ริมฝั่งแม่น้ำลาวาทั้งก้อนเล็กก้อนใหญ่

หนิวลี่สูดหายใจเฮือกใหญ่

มาเรียมีสีหน้าตื่นเต้นที่ปิดไม่มิด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความตื่นเต้น หรือเพราะถูกไอร้อนนี้จนเหงื่อออก

“ดูแม่น้ำลาวานี่สิ ทั้งสองฝั่งเชื่อมต่อกับใต้ดินลึก แต่กลับมาก่อตัวเป็นสาขาย่อยที่นี่ นี่เป็นปรากฏการณ์ที่หาดูได้ยากมาก และยังเป็นทรัพย์สมบัติมหาศาลด้วย”

หนิวลี่สังเกตอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเบ้ปากพูดว่า “สำคัญกว่านั้นคือ หัวหน้าทีมสาวสวย คุณมีวิธีไปเอาหินคริสตัลไฟพวกนั้นมาได้หรือเปล่า?”

มาเรียชะงัก สีหน้าดูอึดอัดเล็กน้อย

สิ่งที่หนิวลี่พูดก็เป็นความจริง

หินคริสตัลไฟพวกนั้นกระจายอยู่ริมแม่น้ำลาวา ความร้อนตรงนั้นสูงเกินกว่าที่มนุษย์จะทนได้ แม้แต่สัตว์อสูรธาตุไฟทั่วไปก็ไม่กล้าเข้าใกล้ ถ้าพลาดพลั้งตกลงไปก็จะกลายเป็นเถ้าถ่านทันที

จากร่องรอยบนพื้นโดยรอบ แม้แต่สัตว์อสูรธาตุไฟก็ไม่กล้าเข้าใกล้ อย่างมากก็แค่เคลื่อนไหวและดูดซับพลังธาตุไฟมหาศาลในระยะสิบเมตรจากแม่น้ำลาวาเท่านั้น

“นี่หมายความว่านายก็ไม่มีวิธีเอาหินพวกนั้นมาเหมือนกันเหรอ?” มาเรียดูไม่ค่อยพอใจ

หนิวลี่ดวงตาเป็นประกายมองไปที่หินคริสตัลไฟริมแม่น้ำลาวา แล้วหัวเราะพลางพูดว่า “จริง ๆ แล้วก็ไม่ใช่ว่าไม่มีวิธี แต่ที่สำคัญคือ ถ้าเอาหินคริสตัลไฟพวกนี้มาได้ มันจะเป็นของใครล่ะ?”