บทที่ 195 ของฝากจางเจียงเย่วเหยา และพรสวรรค์ของเฉินซีเวยเปลี่ยนแปลง!

วันที่สอง

ฉู่โม่วตั้งใจจะออกไปข้างนอกเพื่อทำใบอนุญาตพกพาอสูรรับใช้ให้กับเสี่ยวจินและอาไต๋

ทั้งนี้ก็เพื่อทำให้ทั้งสองตนสามารถใช้ชีวิตภายในฐานได้โดยไม่ต้องหลบอยู่ในกระเป๋าจิตอสูรตลอด ตราบใดที่ไม่ก่อเรื่องวุ่นวาย

ส่วนเสี่ยวอู๋…

เพราะสายเลือดของอสูรตนนี้น่ากลัวเกินไป หากปรากฏตัวต่อหน้าคนอื่น การถูกรู้ว่าเป็นสายเลือดบริสุทธ์ของอีกาสามขาทองคำก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย และถ้าข่าวนี่แพร่สะพรัดออกไปจะต้องทำให้หลายคนตกใจและหมายปองเป็นแน่ ยิ่งภายในฐานแห่งนี้มีราชันย์เทพยุทธ์อยู่ด้วย เขาเกรงว่ามันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่

ถึงแม้ตอนนี้

มนุษยชาติจะสนับสนุนผู้ปลุกพลัง รวมถึงยังไม่มีข่าวเรื่องผู้ปลุกพลังต่อสู้กับเองด้วยความโลภส่วนตัวให้ได้ยิน แต่ยังไงเสียจะประมาทและเชื่อว่าคนอื่นจะไม่คิดแย่งชิงของคนอื่นเช่นตัวเขาไม่ได้

ด้วยเหตุนี้

เสี่ยวอู๋จึงอยู่ในสภาพจำศีลแทบจะตลอดเวลา และด้วยบุคลิกที่ค่อนข้างจะเป็นสัตว์อสูรที่เงียบสงบ เลยทำให้มันไม่เคยสร้างปัญหายามที่ต้องถูกเก็บไว้ในกระเป๋าจิตอสูรเป็นเวลานาน ดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่คิดที่จะทำใบอนุญาตให้เสี่ยวอู๋เหมือนอย่างเสี่ยวจินกับอาไต๋

ทว่า…

เพียงแค่เตรียมจะออกจากคฤหาสน์ไป

กำไลข้อมือก็สั่นรุนแรง และเมื่อยกมันขึ้นมาดูพบว่าเป็นหยางเซียวที่ส่งข้อความมา “คุณฉู่ครับ มีผู้ยิ่งใหญ่จากตำหนักมหาวรยุทธ์มาขอพบที่ด้านนอก ให้ผมปล่อยเข้าไปไหมครับ?”

“จากตำหนักมหาวรยุทธ์เหรอครับ?”

ฉู่โม่วถามทวนก่อนจะคิดตาม

‘หรือว่าเจียงเย่วเหยาส่งใครมาที่นี่นะ?’

คิดได้ดังนั้นจึงตอบข้อความกลับไป “ถ้ายังไงรบกวนคุณหยางให้เขาเข้ามาเลยก็แล้วกันครับ”

“เข้าใจแล้วครับ”

หยางเซียวส่งข้อความกลับมา

…

ที่หน้าประตูย่านรุ่งอรุณ

หยางเซียวเก็บกำไลลงไปก่อนจะหันไปพูดกับผู้ที่ยืนรอเบื้องหน้า “คุณฉู่อนุญาตให้เข้าไปด้านในแล้วครับ เพราะงั้นสามารถเข้าไปได้เลย… มันเป็นหน้าที่ของผมน่ะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะดูแคลนคุณหรอกนะครับ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ”

ผู้ปลุกพลังคนนี้เป็นเพียงจ้าวยุทธ์เท่านั้น

แถมเมื่อตอนอยู่ต่อหน้าหยางเซียว เขาก็ไม่ได้ปลดปล่อยกลิ่นอายพลังขั้นราชันย์ยุทธ์ออกมาแต่อย่างใด เพียงแค่แสดงท่าทีสงบใส่เท่านั้น

แต่ถึงอย่างนั้น…

เพราะคนคนนี้เป็นถึงผู้จัดการตำหนักมหาวรยุทธ์ ดังนั้นต่อให้ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากนัก แต่สถานะก็ย่อมไม่ธรรมดา

แม้แต่หยางเซียวยังไม่กล้าที่จะแข็งข้อใส่

หลังฟังที่หยางเซียวพูดแล้ว ผู้ปลุกพลังคนนี้ก็เพียงแค่พยักหน้าน้อย ๆ และเตรียมจะเดินเข้าไป

ทว่าตอนนั้นเอง หยางเซียวถามขึ้นมาด้วยความสงสัยเสียก่อน “เอ่อ พอจะถามได้ไหมครับว่ามาหาคุณฉู่เพราะอะไร? หรือว่าจะมาเชิญเขาไปเข้าร่วมกับตำหนักมหาวรยุทธ์เหรอครับ?”

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ”

ผู้ปลุกพลังคนนั้นตอบเสียงเบา “ฉันแค่รับคำสั่งมาจากท่านประมุขกับคุณหนูให้มาส่งของให้กับคุณฉู่เฉย ๆ”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าไป

ซึ่งหยางเซียวที่ยังยืนอยู่ถึงกับช็อกไปแล้ว

ตำหนักมหาวรยุทธ์มีประมุขแค่คนเดียว!

นั่นคือผู้ก่อตั้งตำหนักมหาวรยุทธ์ ราชันย์เทพยุทธ์ผู้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของสุดยอดฐานจงไห่!

และคุณหนูที่ว่าก็คือลูกสาวของราชันย์เทพยุทธ์คนนั้น…

ทั้งสองได้ฝากรอยเท้าไว้หลายแห่งทั่วทั้งฐาน แถมยังเคยทำให้ฐานต้องสั่นสะเทือนถึงสามครั้งสามคราอีก

แล้วตอนนี้…

เขาเพิ่งจะได้ยินอะไรไป!?

ประมุขแห่งตำหนักมหาวรยุทธ์กับคุณเจียงสั่งให้คนคนนั้นมาส่งของขวัญงั้นเหรอ!?

คุณฉู่… เป็นใครกันแน่น่ะ!?

สีหน้าตกใจของเขากลายเป็นหวาดหวั่นในทันที

…

“ผมมาที่นี่เพราะได้รับคำสั่งจากนายหญิงและท่านประมุขแห่งตำหนักมหาวรยุทธ์ครับ นี่ครับ… ของที่ท่านทั้งสองฝากมาให้”

ภายในคฤหาสน์

เมื่อครั้งเผชิญหน้ากับหยางเซียวที่ด้านหน้า ผู้ปลุกพลังคนนี้ค่อนข้างจะไม่แยแสอีกฝ่ายเลย แต่ยามที่มายืนอยู่เบื้องหน้าฉู่โม่วกลับยิ้มแย้มและพูดด้วยความนับถือ พร้อมกับหยิบเอากระเป๋าเก็บของมาวางไว้บนโต๊ะด้วย

“ของฝากเหรอครับ?”

ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ทำไมทั้งสองท่านนั้นถึงอยากจะมอบของฝากให้ผมล่ะครับ?”

“ท่านหญิงบอกไว้ว่าอยากจะขอบคุณคุณฉู่ที่ช่วยเธอไว้เมื่อครั้งก่อนน่ะครับ”

ได้ยินแบบนั้นแล้ว เจ้าตัวก็นึกเรื่องนั้นขึ้นมาได้ถึงกับรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ “นั่นมันเรื่องเล็กน้อยเองครับ ไม่เห็นต้องตอบแทนอะไรกันขนาดนี้ก็ได้!”

“ท่านหญิงเน้นย้ำมาว่า… โปรดรับของฝากชิ้นนี้ไว้ ไม่งั้นเธอจะไม่สบายใจน่ะครับ”

ผู้ปลุกพลังคนเดิมยังพูดต่อด้วยความเคารพ “อันที่จริงท่านทั้งสองอยากจะมามอบให้ด้วยตนเอง แต่ว่าตอนนี้ท่านหญิงเพิ่งจะเข้าไปในเขตแดนลับ และน่าจะไม่ออกมาเร็ว ๆ นี้เนื่องจากภายในนั้นมีปัญหานิดหน่อยจึงไม่ได้มาด้วยตนเองครับ”

“อย่างไรก็ตาม นายหญิงได้บอกไว้ว่า… เมื่อไหร่ที่ออกมาจากเขตแดนลับแล้ว เธอจะมาที่นี่อีกครั้งด้วยตนเองเพื่อขอบคุณ ส่วนนายท่านอยากจะเชิญชวนคุณฉู่ให้ไปเยี่ยมเยียนตำหนักมหาวรยุทธ์หากพอจะมีเวลาเพื่อแสดงความขอบคุณเช่นกัน”

พูดจบ…

เขาก็โค้งทำความเคารพอีกครั้ง และจากไปก่อนโดยไม่ให้คนฟังปฏิเสธสิ่งที่พูดมาได้

เห็นเช่นนั้น

ฉู่โม่วทำได้เพียงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และจำใจยอมรับของฝากนั้นมาเท่านั้น

ห้องรับแขกเงียบลงอีกครั้ง ชายหนุ่มนั่งขัดสมาธิก่อนจะเริ่มเปิดกระเป๋าเก็บของออกมา

ภายในประกอบด้วยขวดหยกหนึ่งขวด เลือดอสูรจำนวนสามสิบขวดและบัตรสีขาวทองหนึ่งใบ

‘ขวดบรรจุสายธารหัวใจโลกาชิงหยวน เลือดสัตว์อสูรระดับ 7 สามสิบขวด แล้วก็บัตรหินปฐมกาลไม่ระบุชื่อที่มีมูลค่ากว่าสามพันล้านหินปฐมกาลระดับกลาง นี่มัน… ของดีทั้งนั้นเลยนะ!’

เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะได้ของตอบแทนมามากขนาดนี้

ลำพังเพียงสายธารหัวใจโลกาชิงหยวนก็มีมูลค่าสูงแล้ว เพราะมันสามารถช่วยเพิ่มพลังของพรสวรรค์ให้กับเหล่าผู้ปลุกพลังได้ และเหตุผลที่เจียงเย่วเหยาถูกอสูรเขียวครามไล่ล่าตั้งแต่ต้นก็เพราะว่าสิ่งนี้นั่นแหละ

เลือดอสูรระดับ 7 จำนวนสามสิบขวดนี่ก็ยิ่งเลอค่ามากเข้าไปอีก!

โดยเฉพาะ ครึ่งหนึ่งของสามสิบขวดนี้เป็นเลือดอสูรระดับ 7 ของสัตว์อสูรขนาดกลาง และมีหนึ่งขวดเป็นของสัตว์อสูรระดับ 7 ขนาดใหญ่ มูลค่าของมันยิ่งสูงมากกว่าเดิมเสียอีก!

สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่อะไรที่เงินสามารถซื้อได้!

ในส่วนของบัตรแทนหินปฐมกาล มันค่อนข้างที่จะคล้ายกับบัตรธนาคารที่มีมูลค่ากว่าสามพันล้านหินปฐมกาลมาก ซึ่งสิ่งนี้สามารถใช้จับจ่ายซื้อของได้จากร้านค้าทุกร้านภายในฐานจงไห่นี้เลย!

แน่นอน…

ว่าฉู่โม่วสามารถโอนย้ายหินปฐมกาลทั้งหมดในบัตรนี้ไปไว้ในชื่อของเขาได้เช่นกัน

เมื่อสรุปรวมแล้ว

มูลค่ารวม ๆ ของของฝากทั้งสามอย่างนี้ อย่างน้อยก็ราว ๆ ห้าพันล้านหินปฐมกาลระดับกลางแน่ ๆ!

แล้วถ้าเปลี่ยนค่าลงไป

มันก็จะเท่านั้นห้าแสนล้านหินปฐมกาลระดับต่ำ!

ฉู่โม่วเคยขุดเหมืองลงไปเพื่อหาแร่หินปฐมกาลมาก่อน ตอนนั้นเขาได้หินปฐมกาลระดับกลางและสูงมาด้วย ทว่ารวม ๆ แล้วยังไม่เยอะเท่าครั้งนี้เลย

ในตอนนี้ เพียงชั่วพริบตาก็ได้ทรัพย์สินมามากกว่าทรัพย์สินที่มีอยู่ก่อนหน้าทั้งหมดรวมกันอีก!

สถานการณ์เช่นนี้

มันทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในฝันไปจริง ๆ

เขาใช้เวลานานมากกว่าจะฟื้นคืนสติกลับมาดังเดิม

‘สายธารหัวใจโลกาชิงหยวนช่วยเพิ่มพลังความสามารถของพรสวรรค์จำพวกธาตุทั้งห้าของผู้ปลุกพลังได้ มันมีโอกาสที่จะเพิ่มพลังให้สูงขึ้นไปถึงระดับดาราลับฟ้าได้ก็จริง แต่โอกาสค่อนข้างน้อย ผนวกกับฉันมีพลังของระบบกลืนกินอยู่แล้ว… บางทีเจ้านี่อาจจะมีค่ากับซีเวยมากกว่า… เอาให้เธอไปเพิ่มพลังให้ถึงขีดสุดดีกว่า’

‘ส่วนเลือดอสูรระดับ 7 ทั้งสามสิบขวดนี่ ครึ่งหนึ่งเป็นอสูรตัวเล็ก แต่ทั้งหมดนี้น่าจะช่วยเพิ่มพลังให้ฉันได้สัก 30,000 ช้างสาร แล้วยังมีพลังของพวกอสูรระดับกลางกับใหญ่อยู่ อย่างน้อย ๆ น่าจะพอช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของฉันได้ระดับหนึ่งในช่วงเวลาสั้น ๆ แหละนะ!’

‘อืมมมม เจ้าบัตรแทนหินปฐมกาลสามพันล้านหินปฐมกาลระดับกลางนี่… ถ้ารวมเข้ากับหินปฐมกาลที่มีอยู่แตก่อนน่าจะเพิ่มมาได้มากกว่าห้าพันล้านหินปฐมกาล ถ้าเกิดจะเอามาจับจ่ายใช้สอยของภายในฐานนี้ อย่างน้อย ๆ น่าจะซื้อตำรากระบวนท่าระดับทองได้บ้างล่ะนะ!’

ฉู่โม่วคิดกับตนเอง

ตอนนี้ย่างก้าวปีศาจไร้เงายังอยู่แค่ระดับเงินเท่านั้น สำหรับตัวเขา มันเริ่มที่จะไม่สร้างความได้เปรียบหรือความต่างแล้ว…

ส่วนคมกระบี่สวรรค์เร้นลับถึงแม้ว่ากระบวนท่านี้จะเป็นถึงระดับทอง แต่ก็ใช้ได้แค่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูตัวใหญ่ ๆ เท่านั้น ในการต่อสู้ทั่วไป เขาเอาแต่ใช้กระบวนท่าระดับเงินอย่างกระบี่วายุอสนีบาตในการฟาดฟันศัตรูอย่างต่อเนื่องแทนเสียมากกว่า เพราะฉะนั้นเพิ่มเป้าหมายในการหากระบวนท่ากระบี่ไปอีกหนึ่งอย่างก็แล้วกัน

ภายหลังจากรับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จแล้ว

ฉู่โม่วก็เรียกเฉินซีเวยให้มาหาเพื่อนำสายธารหัวใจโลกาชิงหยวนมาให้เธอ “ซีเวย นี่คือสายธารหัวใจโลกาชิงหยวน มันมีโอกาสที่จะช่วยเพิ่มความสามารถของธาตุทั้งห้าได้หนึ่งอย่าง เธอเอาไปดื่มสิ”

ได้ยินแบบนั้น แววตาของเฉินซีเวยก็แสดงออกถึงความประหลาดใจ ทว่าไม่นานก็รีบส่ายหัวแล้วตอบกลับ “มันจะช่วยนายได้มากกว่านะ นายนั่นแหละ เอาไปดื่ม!”

“ฉันมีอยู่แล้วขวดหนึ่งน่ะ ส่วนนี่ฉันตั้งใจเก็บไว้ให้เธอโดยเฉพาะเลยนะ”

เขาหาข้ออ้างและพูดเกลี้ยกล่อม

เมื่อฟังแบบนั้นแล้ว หญิงสาวก็รู้สึกโล่งใจ

และหยิบเอาของเหลวหัวใจโลกามาแล้วจิบมันลงไปอึกเล็ก ๆ

ปริมาณของเหลวภายในขวดหยกไม่ได้มีมากมายนัก เพราะงั้นเพียงแค่จิบเล็ก ๆ ก็สามารถทำให้มันหมดเกลี้ยงได้ไม่ยาก

“รู้สึกยังไงบ้าง?”

ชายหนุ่มถามขึ้นมาทันที

“รู้สึก… ว่าร่างกายมันร้อนขึ้นมาน่ะ… เหมือนว่าเลือดกับอณูแห่งชีวิตกำลังเดือดปุด ๆ เลย!”

เฉินซีเวยหลับตาลงช้า ๆ และสามารถรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายได้ขณะพูดออกมาเสียงเบา

พักหนึ่ง

หญิงสาวก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับแววตาสวยที่แสดงออกถึงความตกใจ “รู้สึกเหมือนพรสวรรค์ฉันจะพัฒนาขึ้นเลย…”

พูดไม่ทันจบ

สีหน้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ในขณะเดียวกันกลิ่นอายที่เยือกเย็นก็แผ่ซ่านออกมาจากร่าง

ราวกับว่าไขกระดูกได้กลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว!

เมื่อความเย็นพุ่งผ่านหน้าฉู่โม่วไป แม้แต่เขายังรู้สึกได้ถึงความหนาวเหน็บที่รุนแรงจนร่างสั่นเทิ้มไม่ได้

เพียงชั่วพริบตา ทั่วทั้งห้องก็กลายสภาพเป็นห้องแช่แข็งไปแล้ว…

“นี่มัน…”

เมื่อตระหนักได้ถึงความเปลี่ยนแปลง สีหน้าของชายหนุ่มก็วูบไหวแปรเปลี่ยน

เขากำลังคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นนี้

อย่างไรก็ตาม

ขณะนั้น

สัมผัสได้ถึงพลังงานลึกลับที่กำลังเพิ่มปริมาณขึ้นภายในร่างของเฉินซีเวยช้า ๆ ราวกับว่ามันคือสิ่งที่ถูกเก็บงำมาโดยตลอดและถูกปลุกจนตื่นในที่สุด

ภาพตรงหน้านี้

เหมือนกับตอนที่หลี่โย่วเวยปลุกจิตวิญญาณแห่งหงส์เพลิงขึ้นมาได้ก็มิปาน!

‘เป็นไปได้ไหมว่าร่างกายของซีเวยซ่อนพลังกายแบบพิเศษเอาไว้ด้วย!?’

ฉู่โม่วคิดกับตนเอง

แต่เพราะร่างกายของเธอไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่น่าเป็นห่วง ฉู่โม่วจึงพยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้และค่อย ๆ ดูจนกว่ากระบวนการนี้จะเสร็จสิ้น

ด้วยเวลาที่ผ่านไป

ความเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างของหญิงสาวก็เริ่มเย็นขึ้นเรื่อย ๆ จนมีแนวโน้มว่าไอเย็นเหล่านี้คงจะต้องแผ่ออกไปจนครอบคลุมคฤหาสน์ทั้งหลัง เผลอ ๆ อาจครอบคลุมคฤหาสน์ทุกหลังในย่านที่อยู่อาศัยแห่งนี้ด้วย

โชคยังดี ที่ขณะนั้นฉู่โม่วรีบชักกระบี่ขึ้นมาและสร้างเขตแดนกระบี่ปกคลุมทั่วทั้งห้องนี้เอาไว้ มันจึงช่วยลดทอนปริมาณความเย็นที่จะกระจายอกไปด้านนอกได้ในปริมาณมาก

ทว่า…

กลิ่นอายที่ร่างของเฉินซีเวยปลดปล่อยออกมากลับเพิ่มขึ้นตลอดเวลา!

จนในท้ายที่สุด!

หลังจากที่รอมาพักใหญ่ ๆ!

“ฟู่…”

ควบคู่ไปกับเสียงผ่อนลมหายใจที่แผ่วเบา รังสีของลำแสงมากมายนับไม่ถ้วนเปล่งออกมาจากร่างของเฉินซีเวย และครั้งนี้มันก็ครอบคลุมไปทั่วทั้งย่านที่อยู่อาศัยจริง ๆ

ความเย็นที่ก่อนหน้านี้เทียบไม่ติด

แผ่ซ่านออกไปเป็นวงกว้าง ความเย็นแบบสุดขั้วที่พวยพุ่งออกมาโดยที่มีหญิงสาวเป็นศูนย์กลาง มันก่อตัวกลายเป็นคลื่นอัดกระแทกที่เชี่ยวกราดที่แผ่รัศมีเกือบสองร้อยกิโลเมตรเลยทีเดียว

ทุกที่ที่คลื่นไอเย็นนี้ไปถึง อุณหภูมิในพื้นที่นั้นจะลดฮวบลงทันใด

แม้แต่บนฟากฟ้า…

ไอเย็นยังสามารถส่งพลังออกไปได้

มันเปลี่ยนให้พื้นที่ในบริเวณเกือบสองร้อยกิโลเมตรกลายเป็นโลกที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งและหิมะไปในพริบตา!

สถานการณ์แปลกประหลาดนี้กลายเป็นที่จับตามองของเหล่าผู้ปลุกพลังจากทั่วฐาน มันรุนแรงขนาดที่ต้องจับตามองกันอยู่พักใหญ่ ๆ เลยทีเดียว