บทที่ 174 ศิลารู้แจ้งชิ้นที่ 3 และวัตถุประสงค์ของมนุษย์ถ้ำ!

เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่อาจทราบได้

จู่ ๆ ฉู่โม่วก็ลืมตาแล้วสะดุ้งตื่นขึ้นมา

“นี่ฉัน… สลบไปงั้นเหรอเนี่ย?”

เขาประหลาดใจเล็กน้อย

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคลื่นพลังประหลาดที่ทำให้เขาหมดสติไปขึ้นมาได้ หัวใจพลันสั่นระรัวและสั่งให้ตนเองรีบตรวจสอบสถานะอย่างเร็วที่สุด

[เป้าหมาย : ฉู่โม่ว]

[พลังกาย : อัสนีบาตคงกระพัน, กายากระบี่เทวะ]

[พรสวรรค์ : ทักษะกระบี่ระดับดาราลับฟ้า, ธาตุลมระดับดาราลับฟ้า, ธาตุไฟระดับพิเศษ, ธาตุดินระดับพิเศษ, ธาตุเหล็กระดับพิเศษ, ธาตุไม้ระดับพิเศษ, พลังแห่งห้วงมิติระดับ 4, ธาตุน้ำระดับ 4, ธาตุมืดระดับ 4, พลังเนตรระดับ 3]

“ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนี่?”

ความสงสัยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉู่โม่ว

อ้างอิงตามข่าวลือ

เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้กลืนกินดอกผลึกลงไปแล้ว ผู้ปลุกพลังจะได้รับพรสวรรค์ที่ไร้เทียมทานมา ทว่าฉู่โม่วกลับพบว่าทั้งพลังกายและพรสวรรค์ของเขากลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยทั้งสิ้น

“หรือว่าดอกผลึกที่ฉันกินเข้าไปจะไม่ใช่ของจริงงั้นเหรอ?”

เขาอดขมวดคิ้วไม่ได้

ภาพแสงสีเงินที่วิ่งเข้าไปในสมองของตนทำให้เขาสลบไปนานพลันผุดขึ้นมา ซึ่งภาพนี้ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวอย่างชัดเจนจนอดสงสัยไม่ได้… ว่าร่างกายไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงหรือเปล่า

“ฮึ่ม…”

ชายหนุ่มสูดหายใจและพ่นออกมาเบา ๆ

ฉู่โม่วค่อย ๆ ผ่อนคลายตนเองและเริ่มตรวจร่างกายทั้งหมดใหม่อีกครั้งเพื่อไม่ให้มีอะไรถูกมองข้ามไป

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ชายหนุ่มตรวจร่างกายอย่างละเอียดแล้ว และพบว่ามีบางอย่างในร่างกายเปลี่ยนไปอยู่บ้าง

อันดับแรกคือพลังกาย เขารู้สึกได้ว่าความคิดของเขามันชัดเจนขึ้น รวมถึงหูและตาก็รู้สึกว่ารับสัมผัสได้ชัดเจนขึ้น

ร่างกายของเขาแข็งแรงขึ้นมากกว่ากว่าเดิม และเมื่อทดลองใช้คัมภีร์มังกรคชสารอมตะ เขาก็ค้นพบว่าร่างกายอยู่ไม่ไกลจากการทลายตรวนกายาขั้นที่ 3 แล้ว!

ขั้นที่สองคือร่างปฐมวิญญาณ

ร่างนี้มันชัดเจนขึ้นกว่าแต่ก่อน

ก่อนหน้านี้เขายังพอมองเห็นร่างปฐมวิญญาณของตนได้เลือนราง… แต่ตอนนี้มันดูสงบนิ่งมากขึ้นแล้ว รวมถึงความแข็งแกร่งของปฐมวิญญาณเองก็ดูจะเพิ่มขึ้นมาอย่างน้อย ๆ ก็สองเท่าแล้วด้วย!

ยิ่งไปกว่านั้น กงล้อทองคำยังมีความหนาแน่นที่สมบูรณ์ขึ้นจนมันเริ่มจะเหมือนหลอดไฟวงกลมขึ้นมาทุกที

แถมยังเริ่มปรากฏเป็นเงาของกงล้อทองคำอีกหนึ่งชั้นอยู่จาง ๆ แล้ว

สิ่งนี้เป็นลักษณะเฉพาะของการฝึกฝนกระบวนท่าลับแสงสวรรค์แห่งต้าเหยี่ยนขั้นที่หนึ่งเลย!

‘หรือว่าจะเป็นเพราะดอกผลึกที่ช่วยให้มาได้ถึงขนาดนี้นะ?’

มองไปซ้ายขวา ฉู่โม่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าพฤกษาเพลิงดอกผลึกจะช่วยทำให้กระบวนท่าลับแสงสวรรค์แห่งต้าเหยี่ยนพัฒนาจากขั้นต้นเป็นสมบูรณ์ และคัมภีร์มังกรคชสารอมตะก็ใกล้จะทลายตรวนกายาขั้นที่ 3 ได้

ซึ่งรวม ๆ แล้วมันน่าจะช่วยลดระยะเวลาการฝึกฝนของเขาไปได้หลักปีเลย

แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเทียบกับข่าวลือและตำนานของพฤกษาเพลิงดอกผลึกแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้มานี้ค่อนข้างด้อยกว่าเรื่องเล่านั้นเยอะ เพราะงั้นมันเลยทำให้ฉู่โม่วรู้สึกเสียดายนิดหน่อย

‘เอาเถอะ’

‘อย่างน้อย ๆ ก็ยังได้อะไรกลับมาบ้างแหละนะ ไม่ตายจากแสงสีเงินนั่นก็นับว่าไม่เสียหายอะไรหรอก!’

เขาปลอบใจตนเอง

ภายหลังจากที่สงบจิตสงบใจลงได้แล้ว เขาก็วางแผนจะกลับออกไปพร้อมกับอาไต๋

ทว่า

ก่อนที่จะออกจากจุดนี้ไป

ฉู่โม่วก็หันกลับมาตักน้ำพุจิตวิญญาณปฐมกาลที่เหลือน้อยนิดกลับไปด้วย

จากนั้นก็ขุดเอาพฤกษาเพลิงขึ้นมาและเก็บใส่มิติพกพาไป

ถึงแม้ว่าดอกผลึกนั้นจะถูกเขากลืนกินเข้าไปแล้ว แต่ตัวลำต้นของพฤกษาเพลิงดอกผลึกก็ยังถือเป็นสมบัติล้ำค่าอยู่ดี โดยเฉพาะพลังวิญญาณระดับสูงที่อัดแน่นอยู่ภายในลำต้นนี้ หากผู้ปลุกพลังได้ฝึกฝนใกล้ ๆ มันแล้วละก็ มันจะช่วยเปลี่ยนแปลงร่างกายของคน ๆ นั้นให้ไร้ที่ติได้

ต่อให้ฉู่โม่วจะไม่มีเวลาฝึกฝนร่างกาย แต่ร่างกายของเขาก็ไร้ที่ติมาตั้งนานแล้ว สิ่งนี้ก็ยังถือเป็นประโยชน์กับตัวเขาเองหากพกไปด้วยอยู่ดี

‘ครั้งนี้ก็ถือว่าคุ้มค่าอยู่นะ เพราะงั้นคงถึงเวลาต้องกลับแล้ว!’

‘กลับไปคราวนี้ ฉันน่าจะบรรลุขั้นจ้าวยุทธ์สักที!’

คิดได้ดังนั้น

ฉู่โม่วก็มุ่งหน้าเดินไปยังทางออกของอุโมงค์แห่งนี้ ตามเส้นทางเดิมที่เข้ามา

แต่แล้ว

ขณะที่กำลังเดินหมายจะออกจากอุโมงค์นี้นี่เอง เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่หลายแหล่งกำลังเดินตรงมา

หลังจากที่พลังจิตสัมผัสตรวจจับพลังเหล่านี้ได้ ฉู่โม่วก็รีบกระตุ้นพลังธาตุมืดแล้วซ่อนตัวอยู่ในเงาทันที

ไม่นานนัก

กลิ่นอายพวกนั้นก็เริ่มเข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อย ๆ

พลังเนตรถูกกระตุ้นเมื่อมองสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในอุโมงค์นี้ แล้วเขาก็พบมนุษย์ถ้ำร่างสูงอีกห้าถึงหกคน ซึ่งมนุษย์ถ้ำเหล่านี้ แข็งแกร่งเทียบเท่านายพลเมืองกันทั้งหมด พวกมันกำลังเดินและคุยกันไปเรื่อย

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉู่โม่วตกใจ

นั่นคือทุกคำพูดที่มนุษย์ถ้ำพวกนี้พูดเป็นภาษามนุษย์!

…

“ท่านผู้อาวุโสเพิ่งจะส่งข้อความให้ข้าเมื่อครู่นี้ ว่าศิลารู้แจ้งกำลังจะเปิดออกแล้ว พวกเราต้องรีบเข้าไป!”

“ข้าจำได้ว่าท่านผู้อาวุโสเรียกอาโม่อีกสองคนด้วยไม่ใช่หรือไง? ข้าไม่เห็นเจ้าพวกนั้นเลยนะ”

“เจ้าพวกสามคนนั้นชอบเล่นสนุกกันไปเรื่อย ถึงได้ไม่ยอมเรียนรู้ภาษามนุษย์เอาไว้ ข้าเดาไว้เลยนะว่าพวกนั้นคงจะเล่นอยู่ที่ไหนสักแห่งจนไม่รู้เรื่องที่ท่านอาวุโสเรียกมาแน่ ๆ เอาเถอะ ยังไงเสียที่ถ้ำแห่งนี้ก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่แล้ว พวกเราไปให้ถึงที่ศิลารู้แจ้งก่อนจะดีกว่า ขืนไปช้า ทุกอย่างจะเสียหายกันหมด”

“บางทีอาโม่กับคนอื่น ๆ ที่เหลืออาจจะได้ข่าวแล้วและกำลังรีบมาก็ได้”

“งั้นสินะ”

“รีบไปได้แล้ว อย่ามัวเสียเวลา!”

“บอกแล้วไงว่าถ้าพลาด มันจะเสียหายกันหมด!”

มนุษย์ถ้ำหลายคนต่างรีบเดินให้เร็วขึ้นขณะพูดเช่นนั้น

“พวกนี้เรียนรู้ภาษามนุษย์เพิ่มจริง ๆ ด้วยสินะ?”

หลังจากที่ร่างยักษ์พวกนั้นเดินผ่านไปแล้ว ฉู่โม่วที่ยืนแอบอยู่ในเงาก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา

หมายความว่ายังไงกัน?

พวกมนุษย์ถ้ำที่อาศัยอยู่ใต้ดินนี้ติดต่อกับมนุษย์ที่อยู่บนดินงั้นเหรอ?

มันยิ่งทำให้ฉู่โม่วสงสัยมากกว่าเดิมอีกว่า ความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิตพวกนี้กับมนุษย์ดำเนินไปในทิศทางไหนกันแน่

แต่ตอนนี้เรื่องนี้ยังไม่สำคัญ

เพราะสิ่งสำคัญที่ฉู่โม่วได้ยินมาจากบทสนทนาเมื่อครู่คือ

‘ศิลารู้แจ้งงั้นเหรอ?’

‘เจ้าพวกนี้มีศิลารู้แจ้งงั้นเหรอ!’

หัวใจของฉู่โม่วเต้นรัว

เขาเคยพบเจอศิลารู้แจ้งด้วยตนเองมาแล้วสองครั้ง

ครั้งแรกคือศิลารู้แจ้ง ‘เจตจำนงแห่งกระบี่’ ที่ทำให้เขาเข้าถึงเจตจำนงแห่งกระบี่ 30% ได้

และครั้งที่สองก็คือศิลารู้แจ้ง ‘บัญญัติแห่งห้วงมิติ’ ที่ทำให้เขาตระหนักได้ถึงอัตลักษณ์แห่งห้วงมิติ!

ทุก ๆ ครั้งฉู่โม่วจะได้รับความแข็งแกร่งที่เพิ่มมากขึ้นกลับมา

เช่นเดียวกับตอนนี้

เขาได้รับรู้ถึงสถานที่ตั้งของศิลารู้แจ้งอีกชิ้นหนึ่งแล้ว

“ฉันจะไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่!”

ชายหนุ่มตัดสินใจ

ถึงแม้ว่าศิลารู้แจ้งชิ้นนี้จะตกอยู่ในมือของเผ่าพันธุ์อื่นก็จริง แต่ด้วยพลังแห่งธาตุมืดที่ครอบครองอยู่นี้ ทำให้มนุษย์ถ้ำทั้งหลายยากที่จะสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขา

ส่วนพลังเนตร…

ฉู่โม่วไม่เชื่อหรอกว่าจะมีมนุษย์ถ้ำที่ได้ครอบครองพลังเนตรเช่นนี้มากกว่าหนึ่งคนในเผ่าเดียวกัน!

ยังไงเสียทักษะนี้ก็ถือว่าหาได้ยากยิ่ง

นอกจากนี้…

ต่อให้เขาโชคร้ายและอีกฝ่ายมีผู้ปลุกพลังที่มีพลังเนตรเช่นนี้อยู่อีกจริง ๆ หรือต่อให้มนุษย์ถ้ำคนนั้นจะแข็งแกร่งมาก

ทว่าชายหนุ่มในตอนนี้นั้น…

พลังกายของเขาแตะ 130,000 ช้างสารเข้าไปแล้ว ยิ่งภายหลังจากการได้พัฒนาตนเองด้วยดอกผลึก ยิ่งทำให้กระบวนท่าลับแสงสวรรค์ต้าเหยี่ยนถูกพัฒนา และมีพลังเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าด้วย!

หากต้องเจอกับราชันย์ยุทธ์ที่แข็งแกร่งจริง ๆ เขาต้องไม่มีทางแพ้แน่นอน เผลอ ๆ อาจจะมีโอกาสสังหารอีกฝ่ายได้ด้วยซ้ำไป!

แม้อีกฝ่ายจะมีพลังที่กล้าแกร่งเกินกว่าที่ชายหนุ่มจะรับมือได้หากต้องต่อสู้ อย่างมากเขาก็แค่ใช้พลังแห่งห้วงมิติเทเลพอร์ตตนเองออกไปก็ยังได้

เมื่อเทียบกับผลประโยชน์ที่อยู่เบื้องหน้าแล้ว สิ่งเหล่านี้ถือว่ายอมเสี่ยงได้!

คิดได้แบบนั้นแล้ว ฉู่โม่วก็ใช้พลังของธาตุมืดเพื่อตามมนุษย์ถ้ำเหล่านี้ไปอย่างติด ๆ

เขาตามร่างเหล่านั้นไปตามทางทอดยาวของอุโมงค์

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง มนุษย์ถ้ำเหล่านี้ก็นำทางฉู่โม่วมายังถ้ำอีกถ้ำหนึ่งที่ซ่อนอยู่ด้านในและมีขนาดใหญ่มาก ๆ

ที่นี่เป็นถ้ำใต้ดินที่มีความกว้างกว่าแสนตารางเมตร ซึ่ง ณ เวลานี้ ภายในถ้ำขนาดใหญ่แห่งนี้มีมนุษย์ถ้ำรวมกันอยู่กว่าร้อยคนได้ และแต่ละคนเองก็มีความแข็งแกร่งขั้นนายพลเมืองกันทั้งสิ้น!

นอกจากนี้

การที่ฉู่โม่วอยู่ไม่ไกลนัก มันก็ทำให้ตัวเขาสัมผัสได้ด้วยว่าในบรรดามนุษย์ถ้ำเหล่านี้มีบางคนที่มีพลังกล้าแกร่งแฝงอยู่

กวาดสายตาไล่มองไปเรื่อย ๆ เขาก็ตระหนักได้ว่ามีมนุษย์ถ้ำที่ดูสูงวัยอยู่ สังเกตได้จากผมและหนวดสีขาวโพลนราว ๆ ห้าคนที่มีพลังขั้นราชันย์ยุทธ์!

คนเหล่านี้นั่งขัดสมาธิอยู่บนแผ่นหินที่ยื่นออกมาจากกำแพงหินที่ตีล้อมถ้ำนี้ไว้และมองลงมาเบื้องล่าง

“ราชันย์ยุทธ์ถึงห้าคนเลยเหรอ!?”

หัวใจของฉู่โม่วรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาทันที

เขารีบเดินไปสำรวจดูรอบ ๆ อย่างระมัดระวังเพื่อหาทางหนีทีไล่เอาไว้

ทั้งนี้ก็เผื่อว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นมา อย่างเช่นการที่เขาถูกเห็นตัว เขาจะได้หนีออกจากจุดนี้ไปให้เร็วที่สุด

ทว่าเพียงแค่ได้เริ่มเดินสำรวจ เหล่ามนุษย์ถ้ำทั้งหมดก็เหมือนจะมากันครบแล้ว

เสียงระฆังดังกังวาน

ทันทีที่เสียงระฆังถูกลั่นดังออกมา เหล่ามนุษย์ถ้ำเบื้องล่างก็พากันนั่งคุกเข่าและทำความเคารพเหล่าผู้อาวุโสที่อยู่บนกำแพง “คารวะท่านผู้อาวุโส”

เสียงกล่าวนี้พร้อมเพรียงกันเป็นหนึ่ง และที่สำคัญคือเป็นภาษามนุษย์!

“ลุกขึ้น”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่มีพลังขั้นราชันย์ยุทธ์ลุกขึ้นยืนแล้วพูด “ศิลารู้แจ้งได้เปิดออกอีกครั้งแล้ว และพวกเจ้าทุกคน ผู้เป็นลูกหลานของชนเผ่ากูของข้าภายในถ้ำแห่งนี้ ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะเข้าใจบางสิ่งบางอย่างที่ศิลารู้แจ้งได้บันทึกไว้ และนำมันมาพัฒนาเผ่ากูของพวกเราให้เจริญรุ่งเรืองมากยิ่งขึ้น!”

“เวลาใกล้เข้ามาแล้ว พวกเจ้าจงเตรียมตัวให้พร้อม เตรียมเข้าไปในศิลารู้แจ้งซะ!”

คนคนนี้ไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงเยอะและเข้าประเด็นหลักในทันที

เหล่ามนุษย์ถ้ำเบื้องล่างตอนนี้ดูเหมือนจะเตรียมพร้อมกันมานานแล้ว แววตาของพวกเขาต่างจ้องมองไปยังบริเวณกลางถ้ำใหญ่นี้อย่างไม่ไหวติง

ซึ่งเมื่อฉู่โม่วมองตามไป

เขาก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

ในที่แห่งนี้ ไม่ว่าจะตรงจุดไหนเขาก็ไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของศิลารู้แจ้งปรากฏอยู่เลย ทว่าผู้อาวุโสของมนุษย์ถ้ำเหล่านี้กลับบอกให้เตรียมพร้อมสำหรับเข้าไปในศิลารู้แจ้ง นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?

แต่ขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น

ทันใดนั้นเอง

“เวลามาถึงแล้ว!”

ผู้อาวุโสทั้งห้ายังคงอยู่ในจุด ๆ เดิม พวกเขามีสถานะเหมือนตัวแทนของพระเจ้าที่ส่งลงมาปกครองคนเหล่านี้ ยามที่พูดออกมาเช่นนั้น ร่างทั้งห้าก็ลุกขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน ดวงตาเปล่งแสงจ้า จากนั้นก็เริ่มสร้างวงแหวนเวทขนาดใหญ่ด้วยมือพร้อมกับร่ายคาถาบางอย่างออกมาจากปากด้วย

เพียงอึดใจเดียว

ซู่!

คลื่นประหลาดก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

วินาทีต่อมา

ฉู่โม่วเห็นช่องว่างมิติตรงหน้ามนุษย์ถ้ำเบื้องล่างเกิดรอยแยกขึ้นมา และรอยแยกนั้นก็ค่อย ๆ คายศิลารู้แจ้งออกมา จนกระทั่งมันวางนิ่งอยู่บนพื้นที่ตรงกลางถ้ำ

“เจ้าพวกนี้… สามารถอัญเชิญศิลารู้แจ้งออกมาได้งั้นเหรอ!?”

เมื่อมองยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า นัยน์ตาของฉู่โม่วก็สั่นเทาขึ้นมา ยากมากที่จะเชื่อสิ่งที่ตาเห็น

อย่างที่รู้กันดี

ว่าศิลารู้แจ้งนี้คือสิ่งที่สวรรค์และโลกสร้างขึ้นมาเพื่อบัญญัติกฎของสิ่งต่าง ๆ

สถานที่ที่ปรากฏขึ้นมา รวมถึงเวลาที่ปรากฏจะเป็นไปตามการสุ่ม ไม่มีทางที่มนุษย์จะสามารถกำหนดสิ่งเหล่านี้เองได้

แต่การที่มนุษย์ถ้ำนี้สามารถอัญเชิญศิลารู้แจ้งออกมาได้ ทำให้ความเข้าใจของฉู่โม่วสั่นสะเทือน!

เขาอดไม่ได้ที่จะคิดทบทวนเรื่องนี้อย่างหนัก

และในขณะเดียวกัน

ด้วยการปรากฏออกมาของศิลารู้แจ้ง วงแหวนเวทก็ถูกสร้างขึ้นมาครอบคลุมพื้นที่บริเวณรอบศิลาแผ่นนี้ด้วย

ทำให้เขาสามารถมองเห็นได้ยากกว่าเดิมอีกว่าเกิดอะไรขึ้นที่ด้านใน!

“ศิลารู้แจ้งมาแล้ว เร็วเข้า รีบเข้าไปในวงแหวนเวทซะ!”

ผู้อาวุโสตะโกนออกมาเสียงดัง

และเมื่อเสียงนั้นสิ้นสุดลง

มนุษย์ถ้ำจำนวนมากต่างก็รีบวิ่งเข้าไปรวมกันในค่ายกลเวทขนาดใหญ่

ร่างอันใหญ่โตของมนุษย์ถ้ำเหล่านี้เบียดเสียดเข้าไปในค่ายกล ก่อให้เกิดคลื่นบนผิวกำแพงเวทเหล่านั้นก่อนที่ร่างของมันจะหายไป

ต่อให้ใช้จิตสัมผัสตรวจหาก็ไม่สามารถตรวจจับอะไรภายในวงเวทนั้นได้เลย

เห็นแบบนั้นแล้ว ฉู่โม่วก็ลังเลใจขึ้นมา

ทว่าภายหลังจากที่คิดทบทวน เขาก็กัดฟันแน่น ซ่อนตัวเองไว้ภายใต้เงาของมนุษย์ถ้ำที่กำลังพากันเดินเข้าไป จากนั้นก็ลอบเข้าไปในวงแหวนเวทขนาดใหญ่นั่นด้วย

ในจังหวะที่ร่างสัมผัสกับวงเวท คลื่นสั่นสะเทือนพลันปรากฏขึ้นมา

แต่นั่นก็แค่เหมือนประตูที่คอยปิดกั้นไว้เฉย ๆ ในท้ายที่สุดฉู่โม่วก็สามารถเดินเข้ามาภายในได้

ซึ่งเมื่อเข้ามาแล้ว

เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสวรรค์และโลกที่เข้ามาห่อหุ้มร่างเอาไว้!