บทที่ 168 โย่วเวยสร้างกายากระดูกหยกไร้ที่ติ ผู้เป็นที่รักแห่งสวรรค์และโลก!

“จุยเฟิงคารวะท่านประมุขฉู่!”

ณ ตำหนักลับแห่งสวรรค์ ทันทีที่ฉู่โม่วมาถึงห้องโถงใหญ่ จุยเฟิงก็รีบออกมาต้อนรับอย่างสุภาพ

“ไม่จำเป็นต้องมากพิธี ทำตัวตามสบายเถอะ… ก่อนหน้านี้คุณส่งข้อความมาหาฉันว่าบรรยากาศรอบ ๆ ที่พักของโย่วเวยมีสภาพแปลกไป แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ”

ฉู่โม่วตั้งคำถาม

ก่อนหน้านี้ จุยเฟิงส่งข้อความถึงเขาโดยบอกว่า โย่วเวยได้แยกตัวออกไปฝึกอย่างสันโดษ แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดไว้

เมื่อได้ยินเช่นนั้น

จุยเฟิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ผมคนนี้เองก็ไม่ทราบเช่นกัน แต่สัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันลึกล้ำและกว้างใหญ่มาจากสถานที่ที่เธออาศัยเป็นครั้งคราว ครั้งผู้อาวุโสสวี่ชวนเข้าไปตรวจสอบก็ไม่สามารถเข้าใจได้เช่นกัน ผมกลัวมีปัญหาจึงขอให้ท่านประมุขฉู่โปรดมาตรวจสอบด้วยตัวเอง”

“บรรยากาศลึกลับ?”

ชายหนุ่มตกตะลึง

ในขณะที่จะพูดอะไรบางอย่าง

ทันใดนั้น จู่ ๆ ก็สัมผัสได้ถึงบางอย่าง เขาอดไม่ได้ที่จะกวาดสายตามอง กลับต้องตัวแข็งทื่อไปทันที

ณ ที่พักอาศัยอันเงียบสงบ มีบรรยากาศอันยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม

ดูเหมือนว่าพลังบางอย่าง …กำลังตื่นขึ้น!

“นายท่าน ความรู้สึกเช่นนี้แหละ!”

จุยเฟิงรีบกล่าวอย่างรวดเร็ว

ฉู่โม่วไม่กล่าวอะไรต่อ เมื่อรับรู้ถึงบรรยากาศ ใบหน้าของเขาพลันแสดงออกไปอย่างเคร่งขรึมโดยไม่รู้ตัว หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เอ่ยว่า “ฉันจะไปเฝ้าดูด้วยตัวเองสักพัก จงอย่าให้เหล่าศิษย์เข้ามาใกล้โดยเด็ดขาด”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จุยเฟิงก็พยักหน้าทันที จากนั้นจึงเริ่มสั่งเหล่าศิษย์ทั้งหลายให้อพยพ

ด้านฉู่โม่ว

เขารีบตรงไปยังห้องฝึกฝน

ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไรยิ่งสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันลึกล้ำที่แผ่ซ่านปะทะใบหน้าเขาพร้อมกับแรงกดดันอันหนักหน่วง

ทำให้ฉู่โม่วรู้สึกกดดันอยู่สักพัก

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่การกดดันด้วยความแข็งแกร่ง

มันเป็นการกดขี่ทางสายเลือดราวกับว่ากำลังเผชิญตัวตนที่ดำรงอยู่ซึ่งมีสถานะสูงส่งเหนือกว่า ทำให้จิตใต้สำนึกถูกบีบให้ต้องเคารพโดยไม่รู้ตัว

ถึงกระนั้น

จิตใจของฉู่โม่วได้สั่นไหวเพียงเล็กน้อย จากนั้นเขาจึงปลดปล่อยกลิ่นอายอีกาสามขาทองคำออกมาปกคลุมร่างกาย

ทันใดนั้น

แรงกดดันทั้งหมดที่กำลังปะทะกับเขาก็สลายหายไป

แต่สีหน้าที่เคร่งขรึมของฉู่โม่วยังคงไม่จางไป

เพราะกลิ่นอายที่ถูกปล่อยออกมาจากลูกศิษย์ผู้นี้ ทำให้ฉู่โม่วยังคงต้องระมัดระวัง

ดังนั้นเขาจึงปล่อยพลังจิตวิญญาณทะลวงผ่านรูปแบบการป้องกันในห้องฝึกฝน

ช่วงเวลานั้น

สถานการณ์ในห้องมีบรรยากาศที่เงียบสงบ

เมื่อสังเกตเห็นสถานการณ์ข้างในห้อง รูม่านตาของฉู่โม่วก็หดตัวลงทันที

ในห้องเงียบสงบ

โย่วเวยนั่งหลับตา

บริเวณหน้าอกของเธอเปล่งแสงสีรุ้งจาง ๆ เมื่อแผ่จิตสัมผัสออกไป ทำให้ฉู่โม่วเห็นได้ชัดขึ้นว่าแสงสีรุ้งนี้มาจากกระดูกในร่างกายของโย่วเวยที่ถูกเคลือบไว้ราวกับหยกเคลือบ

ในขณะนั้นเอง

กระดูกหยกเคลือบตรงหน้าดูคล้ายจะมีชีวิตขึ้นมา มันเปล่งพลังกดดันมหาศาล

“นี่คือ…”

“สร้างกายากระดูกหยก?!”

ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

เมื่อไม่นานมานี้ โย่วเวยเพิ่งสามารถเริ่มฝึกยุทธ์ได้ตอนอายุสิบห้าปีไม่ใช่หรือ?

เธอได้เข้าสู่โลกแห่งผู้ปลุกพลัง ฝึกตนจากขอบเขตนักฝึกยุทธ์ และไต่ขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุด ด้วยเหตุนี้จึงเริ่มหลอมรวมวิญญาณก่อสร้างรากฐานพร้อมที่จะก้าวไปสู่การเป็นจอมยุทธ์!

ความเร็วในการบ่มเพาะเช่นนี้… นับว่าน่าสะพรึงยิ่ง!

อย่างไรก็ตาม

ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น

ฉู่โม่วยังคงตกใจกับมัน

ครื้น!

ทันใดนั้น เสียงหงส์เพลิงที่แหลมสูงก็ดังกึกก้องไปทั่วอย่างชัดเจน ราวกับว่ามันมาจากสมัยโบราณ ด้วยบรรยากาศที่กว้างใหญ่ เรียบง่าย สูงส่งและสง่างาม

เสียงกึกก้องขึ้นสู่สวรรค์ ไกลออกไปสุดใต้หล้า

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น

เหนือศีรษะของโย่วเวยก็ปรากฏร่างเงาของสัตว์เทวะสยายปีกออกและทะยานขึ้น!

แน่นอนว่าเป็น

หงส์เพลิงในตำนาน!

ขณะนั้นเอง

บนร่างของหงส์เพลิงเปล่งประกายแสงสีสันเจิดจ้าเต็มที่ ปีกของมันกระพือขึ้นลง เปล่งลำแสงและสีเรืองรองอันพิสุทธิ์นับพันออกมา

ความว่างเปล่าคือจุดกำเนิดของดอกบัวสีทองและสะพานสายรุ้งทั้งเก้า

กลีบดอกไม้ที่ผลิบานได้ร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า ส่งกลิ่นหอมประหลาด

ในชั่วพริบตา ทั้งตำหนักลับแห่งสวรรค์ก็สว่างไสว!

แม้แต่ฐานจินหลิงที่ห่างออกไปยังสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน

กับภาพดังกล่าว

นอกจากนี้ยังทำให้ผู้ปลุกพลังจำนวนมากในตำหนักลับแห่งสวรรค์ ตกตะลึงด้วยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

และยิ่งไปกว่านั้น

ในฐานจินหลิงยังเกิดปรากฏการณ์มากมายขึ้นบนขอบฟ้า มีลวดลายแสงหลายสิบดวงลอยขึ้น ซึ่งในจำนวนนั้นมีแสงสีทองสามดวงที่พุ่งขึ้นอย่างเจิดจ้าเหมือนดวงตะวัน

เห็นได้ชัดว่า จ้าวยุทธ์ที่ถูกเคารพนับถือของฐานใหญ่อื่น ๆ ยังคงประจำการอยู่ในฐานจินหลิงและยังไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหน เช่นเดียวกับราชันย์ยุทธ์ทั้งสาม

ช่วงเวลานี้เอง

เหล่าผู้ปลุกพลังทั้งหมดล้วนจับจ้องเป็นสายตาเดียว

“ท่าไม่ดีแล้ว!”

“จะให้คนนอกรู้ไม่ได้เด็ดขาด ว่าปรากฏการณ์นี้เกิดจากโย่วเวย!”

หัวใจของฉู่โม่วบีบแน่น จากนั้นเขาจึงกำหนดจิตออกไป ปรากฏปราณกระบี่ออกจากทวาราทั้ง 365 จุด บรรยากาศรอบตัวเขาสั่นสะท้าน และในชั่วพริบตา เสียงคำรามของกระบี่ก็ระเบิดออกไป

ในเวลาเดียวกัน

เจตจำนงแห่งกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวได้กวาดออกมา ก่อตัวเป็นดั่งกองพันม้าที่ปราดเปรียวทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

เมื่อเงากระบี่ปรากฏออกมา

เป็นร่างเงาแห่งหงส์เพลิง! ก่อนจะหยุดชะงักงันเช่นกัน และถูกปกคลุมด้วยเจตจำนงแห่งกระบี่ทันที

ทันใดนั้นเหล่าดวงตาที่กำลังจับจ้องเหตุการณ์ พลันรู้สึกถึงเจตจำนงแห่งกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัว และหรี่ตาลงโดยไม่รู้ตัว จากนั้นรีบดึงสัมผัสพลังวิญญาณที่แผ่ออกไปกลับทันที

พวกเขาทั้งหมดทราบแล้วว่าเจตจำนงแห่งกระบี่มาจากฉู่โม่ว

“นั่นจ้าวยุทธ์ฉู่กำลังฝึกยุทธ์อยู่ใช่หรือไม่?”

“ฉันเดาว่ามันต้องเป็นการฝึกฝนอะไรสักอย่างแน่ ๆ !”

“เป็นการดีกว่าที่จะไม่เข้าไปยุ่ง!”

ด้วยสถานะผู้ปลุกพลังที่แข็งแกร่ง มีกฎมารยาทที่ผู้อื่นห้ามสอดรู้สอดเห็น ดังนั้นหลังจากสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของฉู่โม่ว พวกเขาทั้งหมดจึงต้องละสายตามองไปทางอื่น

และเพื่อไม่ให้ฉู่โม่วเข้าใจผิด การเสียมารยาทในตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องดี

สำหรับราชันย์ยุทธ์ทั้งสาม พวกเขาทั้งหมดพยักหน้าให้ฉู่โม่วจากระยะไกล และเลิกสนใจก่อนรีบดึงสัมผัสพลังวิญญาณของพวกเขากลับทันที

ฉู่โม่วสังเกตเห็นเช่นกัน

เมื่อเห็นฉากนี้ฉู่โม่วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากนั้นเขาก็รีบส่งสัญญาณเสียงแก่จุยเฟิงทันที และออกคำสั่งให้กางค่ายกลเวทขนาดใหญ่ของตำหนักลับแห่งสวรรค์เพื่อปิดกั้นปรากฏการณ์นี้

โดยไม่ลังเล

ค่ายกลเวทถูกกางใช้งานโดยพลัน

ม่านแสงบางเบาปกคลุมตำหนักลับแห่งสวรรค์อย่างสมบูรณ์ เว้นแต่จะมีผู้ที่แข็งแกร่งบุกทะลวงด้วยความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจจับจนรับรู้ถึงสถานการณ์ภายใน

…

“กายากระดูกหยกไร้ที่ติ!”

“ร่างเงาแห่งหงส์เพลิง!”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เขาดึงเจตจำนงแห่งกระบี่กลับ หลังจากนั้นก็มองไปยังห้องฝึกฝนที่เงียบสงบอีกครั้ง ความสงสัยเกิดขึ้นในใจของเขา

เขาไม่สามารถหาเหตุผลได้

เหตุใดบนร่างกายของโย่วเวยจึงปรากฏอัตลักษณ์แฝด

“หรือว่าอาจจะเป็น…”

“มีดวงวิญญาณอื่นแฝงอยู่ในร่างกายของเธออีกหรือไม่”

ความคิดนี้ปรากฏขึ้นมาในใจของฉู่โม่ว

ในขณะที่เขากำลังง่วนอยู่กับความคิดในใจ

ทันใดนั้น

ภาพแห่งสวรรค์และโลกทั้งหมดเริ่มค่อย ๆ ไหลเป็นสายธารมาบรรจบกัน และกลิ่นอายที่ปั่นป่วนของโย่วเวยก็ค่อย ๆ สงบลงเช่นกัน

ฉู่โม่วสังเกตอย่างใกล้ชิด

และได้พบว่าเธอสร้างกายากระดูกหยกไร้ที่ติได้สำเร็จ และไม่มีความผิดปกติอื่น ๆ เกิดขึ้น ทำให้ฉู่โม่วรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเห็นเช่นนั้น เขาจึงดึงพลังวิญญาณกลับ และรอให้กลิ่นอายของโย่วเวยสงบลง จากนั้นกลับมาที่ห้องโถงใหญ่เพื่อรอถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น

…

ในห้องที่เงียบสงบ

โย่วเวยนั่งอยู่ด้วยใบหน้าสงบนิ่ง และยังคงมีกลิ่นอายกดดันแผ่จากร่างกาย

ทันใดนั้น รากฐานของเธอก็ได้ปะทุอณูแห่งชีวิตออกมาอย่างรุนแรง

นอกเหนือจากนั้นก็ยังมีกลิ่นอายอื่นอีก

“จิตวิญญาณหงส์เพลิง”

โย่วเวยพึมพำกับตัวเอง

นี่เป็นอีกหนึ่งความโชคดีสำหรับเธอ จิตวิญญาณหงส์เพลิงตื่นขึ้นโดยบังเอิญ เมื่อเธอสร้างกายากระดูกหยกไร้ที่ติสำเร็จ และก่อเกิดร่างกายใหม่ที่แข็งแกร่งขึ้นด้วยกระดูกหยกเคลือบอันเป็นรากฐาน

มันไม่ใช่เพราะร่างกาย และไม่เกี่ยวกับความสามารถ

แต่มันคือจิตวิญญาณของเธอ!

ทุกคนมีวิญญาณเพียงดวงเดียว แต่เธอ… มีมากกว่าหนึ่งดวง!

ขณะที่กำลังจะสัมผัสมันโดยละเอียด

ในตอนนั้นเอง

“ฉันเห็นว่าเธอเพิ่งสร้างกายากระดูกหยกไร้ที่ติได้สำเร็จ เธอควรพักฟื้นฟูก่อน หลังจากนั้นค่อยมาหาฉัน”

เสียงของอาจารย์ดังก้องอยู่ในหู

เมื่อได้ยินเช่นนั้น

โย่วเวยก็พยักหน้า

แม้เธอจะรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่บริเวณใกล้ ๆ แต่ก็ยังมีสีหน้าที่เคารพและพูดว่า “ขอบคุณท่านอาจารย์ ฉันจะไปที่นั่นทันที!”

หลังจากนั้นไม่นาน

โย่วเวยทำให้พลังของเธอมั่นคง จากนั้นเดินออกจากห้องที่เงียบสงบและเดินไปยังทิศทางที่อาจารย์พำนักอยู่

ในขณะนี้ หัวใจของเธอตื่นเต้นอย่างมาก

เมื่อไม่นานมานี้

เธอยังเป็นบุตรสาวคนโตของตระกูลหลี่และเป็นที่รักของครอบครัว

อย่างไรก็ตาม เพียงชั่วข้ามคืน ครอบครัวของเธอได้ถูกสังหารหมู่ และเธอทำได้เพียงหนีเอาชีวิตรอดกับน้องชายเพียงคนเดียวเท่านั้น

ในเวลานั้นเธอเกือบจะตายไปแล้ว

และเป็นฉู่โม่วที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาช่วยเธอไว้!

ทั้งยังรับเป็นศิษย์และดูแลเป็นอย่างดี

วาสนานี้ทำให้เธอสามารถสร้างกายากระดูกหยกไร้ที่ติ ปลุกพรสวรรค์ของเธอ และสร้างความภาคภูมิใจที่เป็นหนึ่งในใต้หล้าอย่างที่ไม่มีใครเทียบได้!

สำหรับเธอ ราวกับได้ชีวิตใหม่!

นอกห้องโถงใหญ่ เธอดูเหมือนจะมองเห็นชายในชุดดำผ่านประตูเข้ามา

ตั้งแต่วันนั้นที่เธออยู่ในอาการบาดเจ็บสาหัส อาจารย์ก็ได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้

บุญคุณนี้ฝังลึกสลักอยู่ในจิตใจของเธอแล้ว

จนถึงตอนนี้…

เปรียบเสมือนรอยประทับแห่งจิตวิญญาณอันลึกซึ้งและเป็นนิรันดร์

‘ถ้าไม่ใช่เพราะการช่วยเหลือของท่านอาจารย์ ฉันจะมีสภาพชีวิตที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ได้อย่างไร?’

‘จากนี้ไป…’

‘จะพยายามฝึกฝนอย่างหนัก และจะไม่มีวันทำให้อาจารย์ของฉันผิดหวัง!’

‘และสำหรับสำนักหมื่นอสูร!’

‘เมื่อเวลานั้นมาถึง…’

เด็กสาวได้แต่คิดและกำมือไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว

…

“คารวะท่านอาจารย์!”

โย่วเวยมาหาฉู่โม่วและคำนับด้วยความเคารพ

ฉู่โม่วพลางมองสำรวจไปที่โย่วเวยอย่างระมัดระวัง และพบว่าแม้กลิ่นอายในร่างกายจะสงบลง แต่มันยังบริสุทธิ์และหนาแน่น เผยให้เห็นรากฐานที่มั่นคง ซึ่งทำให้ฉู่โม่วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ดูเหมือนว่าเธอจะประสบความสำเร็จในการสร้างกายากระดูกหยกไร้ที่ติ ต่อจากนี้เธอก็สามารถก้าวเข้าสู่โลกแห่งผู้ปลุกพลังได้แล้ว!”

ชายหนุ่มกล่าวต่อ “ทั้งหมดเป็นเพราะการฝึกฝนของท่านอาจารย์ทั้งนั้น ศิษย์ต้องขอขอบพระคุณ”

โย่วเวยกล่าวด้วยความเคารพ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉู่โม่วก็ยกยิ้มอ่อนโยน และพูดให้กำลังใจอีกสองสามคำ จากนั้นถามว่า “อย่างไรก็ตาม ตอนที่เธอสร้างกายากระดูกหยกไร้ที่ติปรากฏเงาของหงส์เพลิงขึ้นเหนือศีรษะ แต่ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

โย่วเวยไม่ได้ปิดบัง เธอรีบอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟังทันที

“ว่าไงนะ? เกิดมาพร้อมกับจิตวิญญาณแฝด เกิดมาพร้อมกับดวงจิตแห่งหงส์เพลิง?!”

หลังจากได้ยินคำตอบของโย่วเวยแล้ว ฉู่โม่วก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง

ย้อนกลับไปขณะที่กำลังเฝ้ารอ

เขาคาดเดาความเป็นไปได้มากมายในใจ แต่ไม่เคยคิดถึงเหตุการณ์เช่นนี้!

นี่เป็นเรื่องเหลือเชื่อ!

เป็นที่รู้กันว่า…

ผู้ปลุกพลังคนใดก็ตามที่มีวาสนาเช่นนี้บนร่างกาย ถือได้ว่ามีคุณสมบัติครบถ้วนมากพอที่จะเรียกตัวเองว่าเป็นที่รักของสวรรค์และโลก!

ในร่างกายของโย่วเวยมีจิตวิญญาณแฝดจริง ๆ !

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง

ฉู่โม่วไม่รู้จะกล่าวอะไร

เพียงไม่นาน

เขาจึงดึงสติกลับมาได้และถอนหายใจ

“เธอคู่ควรแล้วที่จะเป็นที่รักแห่งสวรรค์และโลก!”