บทที่ 112 หัวเชื้อปฐมวิญญาณ และกลั่นปฐมวิญญาณ!

รางวัลของชั้นที่ 60 ไม่ใช่สิ่งที่ให้เลือกเหมือนกับชั้นก่อน ๆ มันมีรางวัลเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น

ไม่ผิดแน่ สิ่งที่มีรูปร่างคล้ายก้อนวิญญาณนี้

มีขนาดเพียงสามนิ้ว

ขณะที่เขากำลังนั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศ การปรากฏขึ้นของมันก็ทำเอาเขาต้องหลุดออกจากท่วงท่าดังกล่าว

พลันเมื่อฉู่โม่วเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ผสานเข้ากับข้อมูลที่อยู่ในหัวของตนเอง

แทบจะวินาทีเดียวกัน

นัยน์ตาของเขาก็สั่นคลอน

บนใบหน้าของชายหนุ่มแสดงให้เห็นสีหน้าของความตกตะลึงทีละนิด ๆ

พักใหญ่ ๆ กว่าฉู่โม่วจะได้สติกลับคืนมา แต่ถึงอย่างนั้นสีหน้าของเขาก็ยังเปี่ยมด้วยความไม่เชื่ออยู่ดี

อันที่จริง มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก หากฉู่โม่วจะตกตะลึงเช่นนี้

นั่นเพราะเจ้าสิ่งนี้ มันยิ่งใหญ่เสียจนไม่คิดว่าจะได้เจอของจริงตลอดชีวิต แม้จะเป็นฉู่โม่วก็ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอสิ่งนี้

มันคือ หัวเชื้อปฐมวิญญาณ!

จุดประสงค์เพียงอย่างเดียวของมัน ก็คือการช่วยให้ผู้ปลุกพลังแยกปฐมวิญญาณออกจากร่างกายได้

อย่างที่พวกเรารู้กันอยู่แล้ว ว่าทุกคนมีจิตวิญญาณของตนเอง ความแตกต่างของคนธรรมดากับผู้ปลุกพลังที่ฝึกวรยุทธ์ก็อยู่ที่ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณภายในร่างกายด้วย

เมื่อกายหยาบถูกทำลาย ไม่ว่าจะเป็นผู้ปลุกพลังหรือคนธรรมดา จิตวิญญาณของพวกเขาก็จะถูกทำลายไปด้วย

แต่ด้วยหัวเชื้อปฐมวิญญาณนี้ มันจะทำให้ผลลัพธ์ต่างออกไป

ปฐมวิญญาณนั้นคือสิ่งที่ได้จากการกลั่นจิตวิญญาณของตนเอง หากผู้ปลุกพลังที่ฝึกวรยุทธ์สามารถกลั่นเอาปฐมวิญญาณออกมาได้ เขาสามารถทิ้งกายหยาบและไปท่องเที่ยวทั่วโลกหรือแม้แต่ต่างโลกได้!

หากกายหยาบถูกทำลายลง ปฐมวิญญาณก็จะยังคงอยู่รอดต่อไป!

ทว่าก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะหากไม่สามารถหาร่างสำหรับรองรับปฐมวิญญาณใหม่ได้ในเวลาที่กำหนด คนคนนั้นก็ไม่สามารถหนีความตายพ้นอยู่ดี

มันเป็นเพียงการซื้อโอกาสในการรอดชีวิตเท่านั้น แต่ใครเล่าไม่อยากมีชีวิตที่สอง!

นอกจากนี้ หลังจากที่ปฐมวิญญาณถูกกลั่นแล้ว

เขาก็ไม่ต้องกลัวเรื่องผลกระทบที่อาจจะตามมากับจิตวิญญาณด้วย

เพราะสิ่งนี้มีแต่จะทำให้พลังวิญญาณในร่างสูงขึ้น หรือบางครั้งก็มอบกระบวนท่าโจมตีด้วยจิตวิญญาณที่ไม่มีใครเคยครอบครองมาก่อนให้อีก

ทั้งหมดทั้งมวลจะเกิดขึ้นได้จากการกลั่นปฐมวิญญาณได้ และมีผลประโยชน์มากมายกำลังรออยู่

ดังนั้นแล้ว การกลั่นปฐมวิญญาณจึงเป็นสิ่งที่ทำได้ยากมาก ๆ

ไม่ว่าคนคนนั้นจะมีดวงวิญญาณที่มีพรสวรรค์มากขนาดไหน แต่ก็ยังจำเป็นต้องมีตัวช่วยในการกลั่นวิญญาณอยู่ดี ไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้จะแข็งแกร่งในขั้นจ้าวยุทธ์ก็ยังไม่สามารถกลั่นจิตวิญญาณได้อยู่ดี

ตั้งแต่ที่ฉู่โม่วฝึกฝนตนเองมาเนิ่นนาน

ทั้งในฐานลู่หยางและในฐานจินหลิง เขายังไม่เคยได้ยินเลยว่ามีคนที่สามารถกลั่นปฐมวิญญาณได้สำเร็จ

นี่แสดงให้เห็นถึงความยากของมันและสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าเขานี้…

สิ่งนี้จะสามารถมอบโอกาสในการกลั่นปฐมวิญญาณให้กับเขา!

‘นี่มันโอกาสที่วิเศษมากเลยนี่น่า!’

สีหน้าประหลาดใจยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของฉู่โม่ว

เขายื่นมือไปหยิบเอาปฐมวิญญาณอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเก็บมันลงไปในมิติพกพา

ในตอนนั้นเอง เสียงเตือนจากหอคอยวรยุทธ์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

[ผู้เข้ารับการทดสอบ ฉู่โม่ว คุณอยากจะไปบททดสอบขั้นต่อไปหรือไม่?]

ฉู่โม่วไม่ได้ตอบกลับไปในทันที

ทุก ๆ สิบชั้นของหอคอยวรยุทธ์ สัตว์อสูรจะแข็งแกร่งขึ้นมา และในตอนนี้ เขาเพิ่งจะเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรที่มีระดับพลังสูงพอ ๆ กับนายพลเมืองระดับสูงไป

หากฉู่โม่วเดาไม่ผิด ในชั้นที่ 61 นี้ เขาจะต้องเจอกับสัตว์อสูรระดับ 6 แน่นอน นั่นหมายถึงพวกมันจะเก่งกาจได้เท่ากับขั้นจ้าวยุทธ์แล้ว!

ด้วยความแข็งแกร่ง ณ ปัจจุบันของฉู่โม่ว การจะต้องมาเจอกับสัตว์อสูรระดับ 6 คงจะเป็นอะไรที่ต่อกรได้ยากมากเลยทีเดียว

แต่… ฉู่โม่วอยากจะลองเผชิญหน้ากับมันดู

เพราะงั้นแล้ว ภายหลังจากกลืนยาฟื้นฟูร่างกายและปล่อยให้ร่างกายกับพลังฟื้นจนสมบูรณ์กลับมาเป็นระดับสูงที่สุดดังเดิม เขาจึงพูดขึ้น “ไปต่อ!”

สิ้นเสียง

ร่างของฉู่โม่วก็เข้ามายังพื้นที่ใหม่

ชั้นที่ 61!

กรร!

เสียงที่ชวนให้ปิดหูดังกังวานขึ้นมาทันที

ฉู่โม่วหันมองตามเสียง แล้วก็พบสัตว์อสูรที่เปี่ยมไปด้วยพลังอันแรงกล้ากำลังพุ่งเข้ามา

ความเร็วของมันค่อนข้างสูง ร่างขนาดใหญ่นั้นเข้ามาถึงตัวฉู่โม่วได้ก่อนที่เขาจะเห็นมันได้ชัดเจนเสียอีก

เขาไม่มีเวลาตั้งตัวจริง ๆ มีเพียงจิตใต้สำนึกที่สั่งให้กระตุ้นพลังธาตุดินขึ้นมาเพื่อเพิ่มพลังป้องกันไว้

วินาทีต่อมา

ความรู้สึกเจ็บปวดผุดขึ้นที่หน้าอก เป็นไปได้ว่าอวัยวะภายในหลายชิ้นน่าจะเสียหายจากการปะทะเมื่อครู่แน่ ๆ ร่างกายของเขาจึงเจ็บแปลบไปทั่วทั้งร่างขณะที่กำลังลอยอยู่บนอากาศ

ต้องขอบคุณพลังธาตุไม้ที่ช่วยรักษาบาดแผลได้อย่างรวดเร็ว และทำให้เขาไม่ตายในทันที

แต่ด้วยความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย มันทำให้หัวใจของฉู่โม่วเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

“ร… เร็วจริง ๆ! นี่น่ะเหรอ ความน่ากลัวของสัตว์อสูรระดับ 6 น่ะ!?”

ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นสัตว์อสูรระดับ 6 สองตนสู้กันภายในรอยแยกมิติที่ฐานลู่หยาง แต่ตอนนั้นพวกมันก็สู้กันอยู่ไกลนับร้อยกิโลเมตร เขาจึงไม่รู้สึกถึงพลังของพวกมันมากนัก

หลังจากนั้น เขาก็สามารถกำจัดนกไฟได้ด้วยตัวเอง แต่นั่นก็เพราะอีกฝ่ายบาดเจ็บสาหัสมาจากการต่อสู้ก่อนหน้าแล้ว และมีพลังเหลืออีกไม่มากนัก

ด้วยเหตุนี้ วันนี้จึงนับเป็นครั้งแรกเลยที่เขาต้องมาเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับ 6 แบบหนึ่งต่อหนึ่งเช่นนี้

และในพริบตาแรกที่เข้ามายังเขตแดนของมัน เขาก็บาดเจ็บสาหัสเสียแล้ว!

ถึงแม้ว่าพลังของธาตุไม้จะช่วยฟื้นฟูความเสียหายที่ได้รับได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นอมตะแต่อย่างใด

หากการโจมตีดังกล่าวรุนแรงเกินไปหรือทำให้หัวเขาระเบิด นั่นหมายถึงความตายอย่างแน่นอน!

เวลานี้ สัตว์อสูรตัวร้ายเตรียมจะเปิดฉากการโจมตีอีกครั้งแล้ว

ฉู่โม่วไม่รอช้าที่จะใช้พลังแห่งห้วงมิติ แม้จะเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาที แต่เขาก็สามารถหลบการโจมตีนั้นได้อย่างหวุดหวิด พร้อมทั้งสามารถตั้งตัวเพื่อเตรียมโจมตีโต้ตอบได้ด้วย

ทว่าขณะที่ฟาดฟันกระบี่ลงไปแล้ว

บาดแผลที่เกิดจากคมกระบี่ไม่ต่างอะไรกับแผลแมวข่วนเลย มีเพียงเลือดปริมาณน้อยเท่านั้นที่หลั่งออกมาจากร่างของสัตว์อสูรระดับ 6 ตัวนี้

และเพียงไม่ถึงวินาที แผลนั้นก็หายสนิทคาตาฉู่โม่วเอาเสียดื้อ ๆ!

กรร!

สัตว์อสูรระดับ 6 ที่ไม่คาดฝันว่าฉู่โม่วจะสามารถทำให้ตนบาดเจ็บได้ก็ดูจะโกรธหนักขึ้นมาทันที

ความเร็วและพลังของมันสูงขึ้นอีกนิดหน่อยขณะที่หันมาสวนกลับ

ฉู่โม่วพยายามหลบหลีกอีกครั้ง

แต่ดูเหมือนเจ้าสัตว์อสูรตนนี้จะเลือดขึ้นหน้า มันวิ่งไล่ฉู่โม่วอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้เขาทำได้เพียงใช้พลังแห่งห้วงมิติอย่างต่อเนื่องเท่านั้น

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น

เลือดลมของฉู่โม่วก็เริ่มติดขัดขึ้นมา

ในที่สุด สัตว์อสูรตัวร้ายก็ได้โอกาสตามเขาทันและต่อยเขาด้วยหมัดทันที

ร่างของฉู่โม่วกระเด็นและแตกสลายไปจากมิติแห่งนี้

หลังจากที่ฉู่โม่วหายไปแล้ว ร่างของสัตว์อสูรก็สลายไปเช่นกัน

…

[ผู้เข้าทดสอบ ฉู่โม่ว พิชิตชั้นที่ 61 ของหอคอยวรยุทธ์ไม่สำเร็จ สถิติรวมทั้งหมด 60 ชั้น!]

ฉู่โม่วที่เพิ่งกลับมายังกายหยาบของตนอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าหนักใจขึ้นมาหลังได้ยินเสียงกล่าวของหอคอยวรยุทธ์

“ความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรระดับ 6 นี่มันคนละชั้นกับระดับ 5 เลยแฮะ…”

“ขนาดพลังระดับฉันตอนนี้ ยังสู้ไม่ได้เลยงั้นเหรอ!” เขาส่ายหัว

ภายหลังจากการทดสอบเสร็จสิ้นลง เขาก็ตั้งใจจะออกจากที่นี่

แต่ตอนนั้นเอง

พอคิดจะออกจากหอคอยวรยุทธ์ เขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้ และมันทำให้เขารีบกระตุ้นพลังธาตุความมืดและหาที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นก่อน

…

“เขาขึ้นไปถึงชั้น 61 แล้ว!”

“พระเจ้า! มีคนสามารถไปถึงชั้น 61 ได้!”

“มีใครบอกฉันได้บ้างไหมว่านี่ฉันกำลังตาฝาดหรือหอคอยวรยุทธ์นี้ผิดปกติ?”

“ทำไมถึงมีคนสามารถฝ่าไปได้จนถึงชั้น 61 เลยล่ะ!? เขาเป็นคนที่มีความสามารถขนาดไหนกัน!”

ที่ด้านนอกหอคอย

คนอื่น ๆ ต่างกำลังมองจุดสีขาวที่แสดงให้เห็นว่าชั้น 61 ถูกเปิดแล้ว พวกเขาทุกคนต่างตกตะลึงปนหวาดกลัวราวกับเห็นผีภายในเขตแดนลับนี้

ตั้งแต่ที่เขตแดนลับเมฆาครามเปิดออกและหอคอยวรยุทธ์ถูกค้นพบจนถึงวันนี้ ภายในฐานจินหลิง ยังไม่เคยมีใครที่ไปได้ไกลเกินชั้นที่ 50 มาก่อน!

แต่ในตอนนี้

ใครบางคนกลับฝ่าเข้าไปจนถึงชั้นที่ 60 ในไม่กี่อึดใจ!

และคนคนนั้นก็เอาชนะชั้นที่ 60 ไปได้ด้วย!

แบบนี้แล้วแสดงว่าเขาต้องมีความแข็งแกร่งเหนือกว่านายพลเมืองระดับสูงอีกงั้นเหรอ!?

เขากำลังจะก้าวขึ้นเป็นจ้าวยุทธ์หรือเปล่า?

คิดถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆ นานา สายตาของทุกคนก็เต็มไปด้วยความสับสนและความไม่อยากจะเชื่อ

ถ้างั้นเขาคนนี้ก็จะมีพลังขั้นจ้าวยุทธ์!

พลังที่เป็นกำลังสำคัญในการปกป้องมวลมนุษยชาติ!

พลังที่แข็งแกร่งกว่าทุกคนในฐานจินหลิง!

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ผู้ปลุกพลังขั้นต่าง ๆ หลายพันคนชื่นชมและนับถือเป็นอย่างมาก!

นี่ใช่การแจ้งเกิดหรือเปล่า?

ทว่าตอนนั้นเอง ที่จู่ ๆ จุดสีขาวนั้นก็หายไปจากสายตาทุกคน

บนจอแสดงตำแหน่งนั้น จุดสีขาวได้เข้าไปหยุดอยู่ที่ชั้น 61 ก่อนจะหายไปราวกับไม่เคยมีอยู่จริง

ภาพนี้…

ทำเอาทุกคนต้องตกตะลึงอีกครั้ง

จากนั้นก็เกิดเสียงพูดคุยดังขึ้นมา

“เขาพ่ายแพ้แล้ว!”

“สถิติถูกหยุดไว้ที่ชั้น 61!”

“พระเจ้า ในที่สุดเขาก็ไม่ผ่านสักที! ไม่งั้นฉันต้องสติแตกแน่ ๆ ”

“แต่ถึงเขาจะพ่ายแพ้ให้กับชั้นที่ 61 แต่ความจริงที่ว่าไม่เคยมีใครไปถึงชั้น 60 ได้มาก่อน เรื่องนี้ไม่เปลี่ยนแปลง ฉันมั่นใจว่า คนคนนี้จะต้องมีพลังเทียบเท่านายพลเมืองระดับสูงสุด! หมอนี่เป็นใครกันแน่!”

“อีกเดี๋ยวเขาน่าจะออกมาแล้วล่ะ พวกเรามารอดูกันเถอะ!”

“เมื่อไรที่เขาออกมา ชื่อของเขาได้กระฉ่อนไปทั่วฐานจินหลิงแน่!”

ผู้คนที่ด้านนอกประตูหอคอยวรยุทธ์ต่างคาดหวังกับผู้ที่จะเดินออกมาจากประตูนี้

พวกเขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าผู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้คือใครกันแน่

แม้แต่เสิ่นชางยังกำหมัดแน่นขณะจ้องมองไปยังประตูทางออกหนึ่งเดียวของหอคอย

ทว่า…

หลังจากที่รออยู่เนิ่นนาน พวกเขาก็ไม่พบว่ามีใครออกมาเลย

“คนที่ว่านั่นอยู่ไหนน่ะ?”

“ทำไมเขายังไม่ออกมาอีก?”

“มีใครเห็นคนออกมาจากข้างในบ้างไหม?”

ทุกคนต่างงุนงงและประหลาดใจ

ทั้ง ๆ ที่มีคนเฝ้าหน้าประตูขนาดนี้ แต่กลับไม่มีใครเลยที่เห็นผู้มีพรสวรรค์คนนั้นออกมา

หรือจริง ๆ แล้วนี่เป็นเพียงความผิดพลาดของหอคอยวรยุทธ์กันนะ?

…

ฝูงชนร่วมหลักพันคนที่รอให้บุรุษปริศนาปรากฏตัว ไม่มีใครรู้เลยว่าคนที่พวกเขารอนั้นออกมาตั้งนานแล้ว

ฉู่โม่วออกจากที่แห่งนี้เงียบ ๆ ด้วยพลังของธาตุมืดที่เขามีอยู่

ภายใต้หน้าผาอันเงียบสงบ

ถ้ำที่ถูกกระบี่สร้างขึ้นมาเป็นสถานที่ที่ฉู่โม่วใช้สำหรับเก็บตัว

“ยังไม่สายเกินไป หลอมรวมหัวเชื้อปฐมวิญญาณก่อนดีกว่า!”

เขานั่งขัดสมาธิและหยิบเอาของรางวัลสุดล้ำค่าออกมาจากมิติพกพา

กระบวนการหลอมรวมและกลั่นดวงวิญญาณให้กลายเป็นจิตวิญญาณแรกเริ่มนั้นอันตรายมาก ๆ หากสำเร็จก็ดีไป แต่ถ้าเกิดผิดพลาดขึ้น นั่นจะทำให้ดวงวิญญาณในร่างกายเสียหายไปด้วย

ยิ่งความเจ็บปวดนั้นไม่ต้องพูดถึงเลย

ความแข็งแกร่งจะลดลงอย่างมาก บางทีอาจจะลดระดับที่กลายเป็นเพียงไอ้งั่งคนหนึ่งเลยก็ได้

แต่ตอนนี้ฉู่โม่วมีหัวเชื้อปฐมวิญญาณอยู่ในมือแล้ว ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีก

สิ่งที่ต้องทำมีเพียงซึมซับแก่นแท้แห่งจิตวิญญาณเข้าไปในดวงวิญญาณของตนเองได้ เขาก็จะสามารถกลั่นเอาปฐมวิญญาณออกมาได้!

ไม่มีอันตรายใด ๆ ทั้งนั้น!

และการกลั่นปฐมวิญญาณด้วยหัวเชื้อปฐมวิญญาณนี้ถือว่าช่วยลดภาระของผู้ปลุกพลังที่ฝึกวรยุทธ์คนนั้น ๆ ได้เยอะมาก เมื่อเทียบกับผู้ปลุกพลังที่ฝึกวรยุทธ์คนอื่นที่ต้องยืนด้วยลำแข้งของตนเองในการกลั่นปฐมวิญญาณแล้ว แม้ว่าจะได้มาซึ่งปฐมวิญญาณ แต่มันก็ยังเป็นแค่ระดับต้นเท่านั้น เขายังต้องใช้เวลาในการพัฒนาอย่างน้อย ๆ เกือบจะชั่วชีวิต

แต่ฉู่โม่วสามารถข้ามจุดนี้ไปได้เลย

มันช่วยให้เขาประหยัดเวลาขึ้นเยอะมาก

คิดได้ดังนั้นเขาก็เริ่มหลับตาลงและกลั่นดวงวิญญาณของตน

ด้วยเวลาที่ค่อย ๆ ผ่านไป หัวเชื้อปฐมวิญญาณก็ค่อย ๆ แทรกซึมเข้าไปในร่างของฉู่โม่วทีละนิด ๆ

ดวงวิญญาณภายในร่างเริ่มถูกกลั่นช้า ๆ ด้วยความช่วยเหลือของหัวเชื้อปฐมวิญญาณ

หนึ่งวันผ่านไป

หัวเชื้อจิตวิญญาณแห่งปฐมกาลนั้นถูกซึมซับเข้าไปในร่างของฉู่โม่วกว่าครึ่งดวงแล้ว

หนึ่งวันผ่านไป

ดวงวิญญาณของฉู่โม่วและหัวเชื้อปฐมวิญญาณได้หลอมรวมกันและกลายเป็นวิญญาณดวงใหม่โดยสมบูรณ์

ภายในร่างวิญญาณของฉู่โม่วตอนนี้ มันอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิเหมือนฉู่โม่ว และบนร่างของมันก็ปรากฏจุดแสงสว่างเจ็ดจุด ที่กำลังเปล่งแสงสีทองจาง ๆ ออกมา สิ่งนี้ดูทรงพลังและยิ่งใหญ่มาก ๆ

“ในที่สุดก็สำเร็จ!”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉู่โม่ว

เมื่อปฐมวิญญาณถูกสร้างอย่างสมบูรณ์แล้ว หลังจากการฝึกฝนสักระยะหนึ่ง มันสามารถออกมาจากร่างกายได้ ในขณะเดียวกันก็มีพลังในการเคลื่อนที่ไปทั่วทุกหนแห่ง สามารถซ่อนตัวตามหมู่ดอกไม้ ภายในต้นพืชหรือซึมลึกไปในหิน แถมยังมีความเร็วที่น่าเหลือเชื่ออีก!

ไม่เพียงเท่านั้น!

หากปฐมวิญญาณได้รับการฝึกฝนจนกล้าแกร่งในอนาคต มันจะสามารถสัมผัสสิ่งของในโลกนี้ได้อีกด้วย เรียกได้ว่ามีประโยชน์เลยทีเดียว

หลังจากที่ตรวจสอบดูอย่างแน่นอนแล้ว ฉู่โม่วก็ได้สติกลับมาอีกครั้ง

เขาจัดการเนื้อตัวให้สะอาด ขณะเดียวกันก็พึมพำไปด้วย “การฝึกฝนคัมภีร์มังกรคชสารอมตะนั้นดูจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย… มันอาจจะต้องใช้เวลานานแน่ ๆ ”

“โดยเฉพาะตอนนี้ที่ยังอยู่ในเขตแดนลับ โอกาสเช่นนี้ไม่ได้มีบ่อย ๆ จะเอามาใช้ฝึกฝนก็คงจะไม่ดีนัก”

“ถ้ายังไง ออกไปสำรวจเขตแดนก่อนดีกว่า ไว้ออกจากที่นี่แล้วค่อยหาเวลาไปฝึกฝน!”