บทที่ 101 พลัง 100 ช้างสาร กับข้อมูลเพิ่มเติมของเขตแดนลับ

ทว่า…

แม้ว่าเขาจะมีความคิดเช่นนั้น แต่อีกฝ่ายเป็นถึงตระกูลสวี่ที่ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ผู้มีอิทธิพลขนาดใหญ่แห่งฐานจินหลิง ยังไงเสีย… พวกเขาย่อมต้องมีกองกำลังที่ทรงพลังอยู่เบื้องหลังแน่ ๆ ไม่เพียงแค่นั้น ตระกูลนี้น่าจะมีตระกูลรองที่แข็งแกร่งอีกมากมายคอยช่วยเหลืออีก

แค่ลำพังเพียงความแข็งแกร่งของชายหนุ่มในตอนนี้ ยังยากเกินไปที่จะต่อกรด้วย

เพราะฉะนั้นสิ่งที่พอทำได้ก็คือ พยายามเร่งฝึกฝนให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุดเท่านั้น!

ตอนที่พยายามเร่งฝึกเพื่อให้ก้าวขึ้นเป็นจอมยุทธ์นั้น เขาใช้อาคารฝึกยุทธ์และกระบวนท่าฝึกฝนร่างกายเพื่อเสริมสร้างกระดูกและกล้ามเนื้อควบคู่ไปกับกระบวนท่าฝึกฝนอณูแห่งชีวิต ทำให้เขาสามารถอยู่เหนือกว่าคนอื่นได้

ตลอดมา พลังของเขามันติดขีดจำกัดจนไม่สามารถก้าวขึ้นเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ได้ เพราะงั้นจึงค้างอยู่ที่การเป็นจอมยุทธ์ระดับสูงอยู่นานมาก

แต่ในตอนนี้เขาก้าวขึ้นเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ได้แล้ว ด้วยการสั่งสมพลังจากรอบตัว เมื่อเขากลับไปใช้กระบวนท่าฝึกฝนร่างกายอีกครั้ง มันก็ทำให้ร่างกายนำพลังนั้นไปต่อยอดและสร้างขึ้นเป็นความแข็งแกร่งให้กับฉู่โม่วได้รวดเร็วและมีประสิทธิภาพที่สุด

…

ทุกครั้งที่เขาฝึกจบครบกระบวนท่า ความแข็งแกร่งของฉู่โม่วจะเพิ่มขึ้นอีกช้างสาร!

เพราะงั้นด้วยความเร็วระดับนี้ จึงถือว่าเขาไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นช้า ๆ แต่อย่างใด

ห้าวันให้หลัง

ในวันนี้

เขาไปทดสอบพลังของตนอีกครั้ง

ตู้ม!

กำปั้นของฉู่โม่วชกเข้าไปที่แป้นวัดพลังช้างสารเต็มแรง เครื่องนั้นสั่นก่อนจะเผยตัวเลขออกมา

112!

ที่ด้านหลังตัวเลขนั้นเป็นโลโก้ช้างตัวเล็ก ๆ!

นั่นหมายถึงกำลังของฉู่โม่วในตอนนี้ มีมากเทียบเท่า 112 ช้างสารแล้ว!

คราวนี้ฉู่โม่วลองหมุนเวียนอณูแห่งชีวิตและต่อยเข้าไปอีกครั้ง

บนหน้าจอแสดงค่ามีตัวเลขหมุนขึ้นมาอย่างรวดเร็วและหยุดนิ่งที่ 224 ช้างสาร!

เห็นตัวเลขเช่นนั้น ความพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉู่โม่ว

ในตอนนี้

ฉู่โม่วที่เพิ่งจะเริ่มเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ได้ไม่นาน แต่พลังกายของเขาก็เทียบเท่าปรมาจารย์ยุทธ์ระดับกลางได้แล้ว

แต่ไม่ว่าการแข็งแกร่งขึ้นด้วยความเร็วระดับนี้จะถือว่าเร็วมาก ๆ แล้วก็จริง แต่ยังไงเสียเขาก็จะปล่อยตัวให้แข็งแกร่งเร็วบ้าง ช้าบ้าง หรือหยุดไปเลยไม่ได้ ดังนั้นแล้วชายหนุ่มจึงพยายามฝึกฝนในทุก ๆ วันเพื่อให้ได้อย่างน้อยเพิ่มขึ้น 1 ช้างสารก็ยังดี!

แล้วถ้าฉู่โม่วสามารถทำได้

นั่นหมายถึง เขาจะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้มากถึง 30 ช้างสารภายในหนึ่งเดือนเลย เพียงแค่สามเดือน ไม่สิ …เผลอ ๆ ไม่ถึงสามเดือน เขาก็จะถึงขีดจำกัดของขึ้นปรมาจารย์ยุทธ์ได้!

ไม่ต้องสงสัยเลย

มันจะกลายเป็นความเร็วที่น่าเหลือเชื่อแน่ ๆ!

หากสิ่งนี้มีคนนอกรับรู้ บางทีคนได้ยินอาจจะหวาดกลัวจนสติแตกไปเลยก็ได้!

หลังจากที่มีผู้มากมายสามารถทลายขีดจำกัดแล้วเข้าสู่การเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ได้ แต่ต่อให้พวกเขาจะฝึกฝนหนักขนาดไหน มันก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบปีกว่าจะถึงขีดจำกัดของปรมาจารย์ยุทธ์ได้

หรือถ้าคนคนนั้นมีพรสวรรค์สูงส่ง บางทีอาจจะเร็วกว่าคนอื่น ลดเหลือสามถึงห้าปีเพื่อไปให้ถึงขีดจำกัด

แต่ฉู่โม่วกลับใช้เวลาไม่ถึงสามเดือน ไต่เต้าตั้งแต่ปรมาจารย์ยุทธ์ระดับต้น และก้าวขึ้นเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูง แบบนี้แล้วจะไม่ถือว่าเร็วจนน่ากลัวได้หรือ?

มันน่ากลัวอย่างเถียงไม่ได้เลย

เหตุผลสำคัญที่ทำให้เขาสามารถพัฒนาตนเองได้เร็วขนาดนี้

มันเป็นเพราะลูกปัดหยกต้นกำเนิด!

ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่ลูกปัดหยกต้นกำเนิดหล่อหลอมรวมกับร่างกายของเขา และกลั่นให้กระดูกของเขากลายเป็นหยก มันค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนร่างกายของเขาจนทำให้ร่างกายของฉู่โม่วนี้ สามารถดูดซับอณูแห่งชีวิตมาพัฒนาร่างกายได้อย่างรวดเร็วกว่าเดิมอีกหลายเท่า

ผลลัพธ์นี้ให้ความเร็วที่น่ากลัวกว่าการฝึกฝนอย่างหนักเป็นพิเศษอยู่มากเลยทีเดียว!

‘ไม่แปลกใจเลยแฮะ ที่หมัวซานซานเคยพูดไว้ว่า ใครก็ตามที่มีพรสวรรค์มาตั้งแต่กำเนิด มันจะยิ่งทำให้เส้นทางของการฝึกวรยุทธ์ของเขานั้นราบรื่นขึ้น… ผู้ปลุกพลังทั่ว ๆ ไปต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบปีหรือไม่ก็หลายทศวรรษในการขึ้นสู่การเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูง ส่วนอนาคตหากคนเหล่านี้ต้องการที่จะขยับขึ้นเป็นนายพลเมืองนั้น… ความหวังเสมือนแสงหิ่งห้อย’

‘ในขณะที่ฉันกำลังจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูงในอีกสามเดือนข้างหน้า!’

‘แล้วถ้าในหนึ่งปีนี้ฉันสามารถก้าวขึ้นเป็นนายพลเมืองได้ละก็ ทุกสิ่งทุกอย่างก็คงไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว!’

‘ช่างเป็น การเติบโตที่เร็วจนน่ากลัวจริง ๆ!’

ฉู่โม่วคิดกับตนเอง

“ฉันต้องขยันฝึกต่อไป!”

“มุ่งมั่นที่จะทำให้พลังกายของตนเพิ่มขึ้นถึง 200 ช้างสารให้เร็วที่สุดก่อนที่เขตแดนลับจะเปิด!”

เขาดื่มเลือดสัตว์อสูรระดับ 6 ขวดสุดท้ายลงไปแล้วเริ่มทำการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง

ทว่า

ในขณะที่เขากำลังพักช่วงก่อนจะฝึกฝนต่อ คนที่หมัวซานซานส่งมาก็มาหาเขาเสียก่อน

คนเหล่านี้นำข้อมูลของเขตแดนลับมาให้

ฉู่โม่วไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากหยุดฝึกฝนก่อนแล้วหันมาอ่านรายละเอียดเหล่านี้แทน

สิ่งที่เขาได้รับจากข้อมูลนี้คือ เขตแดนลับแห่งใหม่ ชื่อว่าเขตแดนลับเมฆาคราม ที่นี่ถือเป็นเขตแดนที่มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษที่ซึ่งจะเปิดทุก ๆ สิบปี ผู้ที่เข้าไปได้คือผู้ปลุกพลังตั้งแต่อายุสิบขวบขึ้นไปเท่านั้น

ตราบใดก็ตามที่ผู้ปลุกพลังคนนั้นอายุเกินหกสิบปีไปแล้ว เขตแดนจะห้ามไม่ให้เข้า

ด้วยเหตุนี้

เขตแดนลับแห่งนี้จึงไม่ตกเป็นของกองกำลังใหญ่ ๆ เพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง พวกเขาจำเป็นต้องเปิดให้กองกำลังทั้งหมดสามารถส่งคนหนุ่มสาวเข้าไปสำรวจภายในเพื่อพิชิตเขตแดนลับนี้

ทรัพยากรทั้งหมดที่พบภายในนั้น จะเป็นของฝ่ายไหนบ้างก็ขึ้นอยู่กับฝ่ายนั้น ๆ แข็งแกร่งกันขนาดไหน

ยึดตามที่หลายกองกำลังของฐานจินหลิงเคยสำรวจมาแล้ว ระบุไว้ว่าเขตแดนลับแห่งนี้น่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของโลกที่ไม่เพียงแต่เป็นพื้นที่โล่งกว้าง แต่ยังมีซากปรักหักพังของสถานโบราณถูกทิ้งร้างไว้อีกด้วย

พวกเขาเรียกซากปรักหักพังนั้นว่า ‘หอคอยวรยุทธ์’

ว่ากันว่าที่นี่ ครั้งหนึ่งเคยถูกสาวกของกองกำลังโบราณนี้ใช้งานมาก่อน

เมื่อผู้ปลุกพลังได้เข้าไป พวกเขาจะได้รับการทดสอบ และแม้ว่าพวกเขาจะตาย นั่นไม่ได้หมายความว่าจะตายจริง ๆ แต่อย่างใด

และในทุกครั้งที่สามารถผ่านการทดสอบได้ ระดับการทดสอบจะสูงขึ้น ยิ่งระดับการทดสอบสูงขึ้น รางวัลที่ได้รับก็จะยิ่งวิเศษมากขึ้นตามไปด้วย

ตั้งแต่ที่เขตแดนลับแห่งนี้ถูกค้นพบ นี่ก็เป็นครั้งที่หกแล้วที่มันเปิดอีกครั้ง สถิติที่สูงที่สุดสำหรับผู้ปลุกพลังจากฐานจินหลิงที่เคยทำไว้ก็คือชั้นที่ 37 ซึ่งในชั้นนี้ พวกเขาได้รับคัมภีร์กระบวนท่าระดับทองคำที่ซึ่งหายากมาก ๆ มา

นอกจากหอคอยวรยุทธ์แล้ว

มันยังมีซากปรักหักพังและสถานที่ลึกลับอีกมากภายในเขตแดนลับนี้ นั่นหมายถึง ยังมีสมบัติและทรัพยากรอีกมากมายที่รอการพบเจออยู่

ทุกครั้งที่มันถูกเปิดออก เหล่ากองกำลังใหญ่จะได้รับทรัพยากรหรือสิ่งต่าง ๆ กลับมาในปริมาณมหาศาล

และในครานี้ หมัวซานซานเองก็นำเหล่าผู้ปลุกพลังจากหอการค้าหยกแก้วเข้าร่วมด้วยเช่นกัน

สมบัติที่เธอต้องการนั้นถูกซ่อนอยู่ในซากปรักหักพังที่ค่อนข้างอันตราย เพราะงั้นเธอจึงอยากได้ความช่วยเหลือของฉู่โม่วสำหรับสิ่งนี้

หลังจากที่อ่านข้อมูลเบื้องต้นของเขตแดนลับคร่าว ๆ ไปแล้ว ฉู่โม่วก็คิดตามสถานการณ์

ในเมื่อผู้ปลุกพลังส่วนใหญ่รู้ถึงการเปิดออกของประตูเขตแดนลับในครั้งนี้ เป็นไปได้ว่าเหล่าผู้มีพรสวรรค์วัยเยาว์จากหลาย ๆ กองกำลังเองก็น่าจะเข้ามาในเขตแดนลับนี้ด้วย

ท่ามกลางคนเหล่านั้น มีสี่คนที่ควรค่าแก่การได้รับความสนใจจากฉู่โม่ว

คนแรกหนีไม่พ้น ดาวประกายฟ้าแห่งฐานจินหลิง ผู้มีพรสวรรค์ในการ ‘สร้างค่ายกล’ ขั้นเทพ เสิ่นเทียนอวิ๋น!

“ด้วยวัยเพียงสามสิบเจ็ดปีก็สามารถเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูงได้ คนคนนี้มีพลังกายในระดับเหนือมนุษย์ รวมถึงมีพรสวรรค์ในการสร้างค่ายกลอันเป็นเอกลักษณ์ ครั้งหนึ่งเขาเคยสร้างค่ายกลดักสัตว์อสูรระดับ 5 ชั้นสูงด้วยพรสวรรค์ของเขาเอง!”

พลังในการสร้างค่ายกล!

นี่เองก็เป็นความสามารถที่หาได้ยากมาก ๆ อีกเช่นกัน

ผู้ปลุกพลังที่ครอบครองพลังนี้ หากเขาสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้เต็มที่ คนคนนั้นจะได้รับประโยชน์สูงสุดถึงสองเท่าทั้งที่ใส่ความพยายามไปเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น!

และการที่คนคนนี้สามารถใช้ค่ายกลดังจับสัตว์อสูรระดับ 5 ชั้นสูงและทำให้มันตายได้ด้วยค่ายกล แสดงว่าความแข็งแกร่งของเขาย่อมต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ เช่นนั้นแล้วจะไม่สามารถมองข้ามได้

ฉู่โม่วแอบจดชื่อนี้เอาไว้

จากนั้นก็เริ่มดูชื่อคนต่อ ๆ ไป

“กู้อวิ๋นเซียว เป็นคนจากหนึ่ง ในสี่กองกำลังหลักที่เกิดในตระกูลกู กู้อวิ๋นเซียวมีอายุ 31 ปี เป็นนายพลเมืองระดับต้น มีพรสวรรค์ธาตุไฟระดับ 4 มีพลังต่อสู้ในระดับที่แข็งแกร่งมาก ครั้งหนึ่งเคยฆ่านายพลเมืองระดับกลางได้ด้วยตนเอง!”

“เสิ่นชาง เป็นหนึ่งในสี่กองกำลังหลักเช่นกัน เกิดในตระกูลเสิ่น เสิ่นค่าง อายุ 42 ปี เป็นนายพลเมืองระดับกลาง มีพรสวรรค์ธาตุสายฟ้าระดับ 4 พลังกายระดับสุดยอดและเคยสู้กับสัตว์อสูรได้ถึงสามตนโดยไม่เสียเปรียบแต่อย่างใด!”

“หนึ่ง ในสี่กองกำลังหลัก สวี่อวี่ป๋อ เกิดในตระกูลสวี่ สวี่อวี่ป๋อ อายุ 33 ปี เป็นนายพลเมืองระดับต้น คนคนนี้เป็นบุคคลที่ถูกตระกูลสวี่เก็บซ่อนเอาไว้ ทว่าทางพันธมิตรพ่อค้าหยกแก้วเผอิญได้พบเจอ เป็นบุคคลที่น่าสงสัยว่าจะมีพลังของธาตุความมืดและชำนาญการลอบสังหาร น่ากลัว …ต้องระวังตัวไว้!”

ข้อมูลสวี่อวี่ป๋อถูกเน้นด้วยสีแดง แทนคำว่าอันตรายมาก ๆ

เห็นเช่นนั้น ฉู่โม่วก็อดยิ้มไม่ได้

‘ดูเหมือนว่าหอการค้าหยกแก้วจะยังไม่รู้สินะว่าสวี่อวี่ป๋อคนนี้ถูกฉันเด็ดหัวทิ้งไปแล้ว’

นอกจากบุคคลที่ได้ย้ำเตือนไปข้างต้นแล้ว ก็ยังมีผู้มีพรสวรรค์คนอื่น ๆ อีกนิดหน่อย

รวม ๆ แล้วก็ประมาณสิบกว่าคน

คนเหล่านั้นล้วนแต่เป็นนายพลเมืองที่เริ่มมีอายุแล้วกัน หรือถ้าหนุ่มสาวหน่อยก็เป็นเพียงปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสุง ถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะไม่ได้อ่อนแอแต่สำหรับฉู่โม่ว ถือว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง

เพราะงั้นแล้ว หลังจากอ่านผ่าน ๆ แล้วเขาจึงข้ามคนเหล่านี้ไปเลย

“ยึดตามการคาดการของสัมพันธมิตรพ่อค้าหยกแก้ว เมื่อเขตแดนลับนี้เปิด จะมีผู้เข้าร่วมอย่างน้อย ๆ พันคนที่ซึ่งมาจากกองกำลังทั้งหมดในฐาน!”

“ท่ามกลางคนเหล่านี้ มีจอมยุทธ์รวมอยู่ด้วยครึ่งหนึ่ง ในอีกส่วนหนึ่งที่เหลือจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ทั้งหมด”

“จำนวนของนายพลเมืองที่เข้าร่วมมีราว ๆ ยี่สิบคน!”

เห็นค่าตัวเลขเหล่านี้แล้วฉู่โม่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

สมเป็นฐานขนาดใหญ่จริง ๆ!

ขนาดนายพลเมืองว่าเป็นกันยาก แต่ยังอุตส่าห์มีมากถึงยี่สิบคน แล้วยี่สิบคนนี้ก็ยังเป็นวัยรุ่นกันหมดเลยด้วย!

หากไม่ติดว่ามีอายุการเข้าจำกัดละก็ เผลอ ๆ ได้มีนายพลเมืองกว่าร้อยคนจากทั่วทั้งฐานจินหลิงเข้าร่วมแน่ ๆ!

แล้วถ้าเป็นแบบนั้น จำนวนของเหล่าปรมาจารย์ยุทธ์ก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นอีกหลายเท่าตัวเลย!

ภายในฐานลู่หยางที่เขาจากมา มีปรมาจารย์ยุทธ์เพียงห้าคนเท่านั้น แต่ภายในฐานจินหลิงแห่งนี้ มันกลายกลายเป็นว่ามีปรมาจารย์ยุทธ์อยู่แทบจะทุกหนทุกแห่งเสียอย่างนั้น

อย่างที่เขาว่าจริง ๆ

ว่าผู้ปลุกพลังที่ฝึกวรยุทธ์ในฐานจินหลิงนั้น มีศักยภาพสูงกว่าในฐานเล็ก ๆ เป็นไหน ๆ

ส่วนหนึ่งก็มาจากจำนวนประชากรด้วย

ฐานขนาดใหญ่ที่มีประชากรเยอะ นั่นแสดงว่าต้องมีผู้มีพรสวรรค์โดยกำเนิดขึ้นมากเป็นเรื่องธรรมดา

แน่นอนว่า

สิ่งสำคัญของกลไกนี้ คือครอบครัวที่เป็นผู้ปลุกพลังนั่นเอง

ยิ่งครอบครัวไหนเป็นผู้ปลุกพลังที่มีขั้นการฝึกวรยุทธ์สูงส่ง การให้กำเนิดบุตรในครอบครัวก็จะยิ่งยากมากขึ้น แต่ตราบใดก็ตามที่พวกเขาสามารถให้กำเนิดบุตรได้ มันก็มีโอกาสสูงที่เด็กคนนั้นจะมาพร้อมกับพรสวรรค์ที่เหนือล้ำกว่าใคร!

ผู้คนในฐานจินหลิงรักษาสิ่งเหล่านี้ไว้มาหลายรุ่นแล้ว ดังนั้นด้วยการทำซ้ำต่อ ๆ กันมาเช่นนี้ ผลลัพธ์มันเลยทำให้ผู้ปลุกพลังที่เกิดในฐานนี้มีศักยภาพสูง มีพรสวรรค์เลิศล้ำ และสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้พวกเขาสามารถเติบใหญ่เป็นกำลังที่สำคัญให้แก่ฐานได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย!

วัฏจักรเหล่านี้

ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในฐานขนาดเล็ก

ตามปกติแล้ว เมื่อผู้ปลุกพลังภายในฐานขนาดเล็กเติบใหญ่ขึ้นระดับหนึ่ง พวกเขาก็มักจะเลือกโยกย้ายทางมายังฐานขนาดใหญ่กันหมด

เพราะแบบนี้มันเลยทำให้ฐานขนาดใหญ่ เกิดการเติบใหญ่ขึ้นอยู่ตลอดเวลา

“เฮ้อ…”

“ดูท่าว่าเขตแดนลับครั้งนี้คงจะชุลมุนกันน่าดูเลยสินะ”

หลังจากที่ได้อ่านข้อมูลทั้งหมดแล้ว ฉู่โม่วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและบ่นพึมพำ

ผู้ปลุกพลังจากทุก ๆ กองกำลังจะถูกส่งเข้ามาในเขตแดนแห่งนี้ และด้วยจำนวนที่มากถึงหลักพัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า หากในบรรดาคนเหล่านี้ มีคู่อริปนเข้ามาอยู่ด้วย ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในเขตแดนลับได้ มันจะต้องเกิดการแข่งขันกันขึ้นแน่ ๆ ไม่ว่าจะด้วยการแข่งกันหาสมบัติบรรพกาลของโลกหรือสวรรค์ จนลามไปถึงต่อสู้กันเองก็ไม่เกินจริง

ด้วยข้อมูลเหล่านี้ มันคงจะกลายเป็นเพียงความฝันเลยหากใครก็ตามที่อยากจะเข้าไปด้านในเพียงคนเดียว

“ท้ายสุดแล้วคนเราก็ต้องการพลัง”

“ตราบใดที่มีพลัง มันก็จะไม่มีอะไรต้องเกรงกลัวอีก!”

ฉู่โม่วสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดออกมา

คิดได้ดังนั้น

เขาก็เก็บเอาข้อมูลที่ได้รับมาใส่ไปในมิติพกพา จากนั้นก็เริ่มขับไล่ความคิดมากมายในหัวเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกฝนร่างกายขั้นต่อไป เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เขาก็ไม่รอช้าที่จะเริ่มลงมือฝึกต่อทันที

…

ขณะเดียวกัน

ณ ห้องประชุมคฤหาสน์สวี่

สวี่หล่างนั่งอยู่ที่เก้าอี้หลักภายในห้องด้วยสีหน้าที่ดูบิดเบี้ยว

นี่เป็นเวลาห้าวันเต็มแล้วหลังจากที่ส่งสวี่อวี่ป๋อไป โดยที่เขาไม่ได้กลับมาอีกเลย ไม่มีแม้กระทั่งข้อมูลหรือข่าวสารใด ๆ กลับมาด้วย

ไม่ต้องสงสัย

มันแสดงให้เห็นว่าสวี่อวี่ป๋อประสบเรื่องเลวร้ายไปแล้วแน่นอน

ทว่า…

“สวี่อวี่ป๋อ เป็นนายพลเมืองที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง แถมเขายังมีธาตุมืดไว้ในครอบครองอีก ต่อให้เป็นผู้ปลุกพลังที่พลังกายแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ก็ไม่น่ามีใครสามารถตรวจจับการมีอยู่ของเขาได้นี่! ทำไมในครั้งนี้ ทั้ง ๆ ที่เป้าหมายลอบสังหารยังไม่ได้ขยับขึ้นเป็นปรมาจารย์ยุทธ์แท้ ๆ แต่ทำไมสวี่อวี่ป๋อถึงไม่กลับมาแบบนี้! เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่!?”

“ใครพอจะบอกฉันได้บ้างว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น!”

สวี่หลางพูดด้วยเสียงดัง

หัวใจของเขากำลังเจ็บปวด

สวี่อวี่ป๋อคนนี้ถือเป็นไพ่ตายที่สำคัญที่ตระกูลสวี่คอยเก็บเป็นความลับและส่งทรัพยากรให้เขาฝึกฝนพลังอยู่ตลอด

แต่เดิมชายหนุ่มจะต้องถูกส่งตัวเข้าไปแสดงฝีมือในเขตแดนลับที่จะเปิดในอนาคตนี้ ทว่าจู่ ๆ เขาก็กลับหายตัวไปอย่างลึกลับเสียอย่างนั้น

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ถือได้ว่าทำให้แผนที่วางไว้ของตระกูลสวี่สั่นคลอนได้หนักหน่วงอยู่เหมือนกัน

ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ เหล่าบรรพบุรุษที่เพิ่งจะออกไปเมื่อวานนี้ แสดงให้เห็นชัดเจนว่าพวกเขาไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้พอสมควร

มันทำให้สวี่หล่างรู้สึกขวัญเสียมาก ๆ

บรรพบุรุษเหล่านี้ถือเป็นเสาหลักของตระกูลสวี่เลย

หากเขาทำให้คนเหล่านี้ไม่พอใจ บางทีตำแหน่ผู้นำตระกูลสวี่ของเขา อาจจะถูกคนอื่นนั่งแทนเพียงแค่บรรพบุรุษเอ่ยคำเดียวก็ยังได้

ความกลัวกัดกินจิตใจของเขา ความกลัวที่ไม่อยากจะถูกถอดถอนยศผู้นำตระกูลเช่นนี้

ดังนั้นแล้วเขาไม่สามารถยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ได้เด็ดขาด!