ขา ลำตัว และแขนถูกผ้าพันแผลห่อ เผยผิวเพียงบางส่วน ราวถักทอเป็นเดรสเพื่อเธอ ลมหายใจเบาบาง 

ใต้ใบหน้าหลับใหล ในม่านรัตติกาล แต่สีผมเรืองริบหรี่ดั่งหิ่งห้อย แม้ลาโมแลคอยู่ตรงหน้า แต่เธอมองไม่เห็น ไม่ได้ยิน ปลดเปลื้องทุกการป้องกัน 

หากหมายล่วงล้ำล้วนง่ายดาย เป็นความรู้สึกเร้าอารมณ์ เมื่อได้เฝ้ามองหญิงสาวในนิทรา

ใต้วิสัยอำไพเปล่งกลางโลกอับแสง ฝ่ามือลูบไล้ร่างกายอ่อนไหว แววตาพินิจจับจ้องทุกส่วนประกอบ ปลายพู่กันลากเส้นแต้มแต่งรายละเอียด

 แกะสลักภาพความทรงจำฝังลงผืนผ้า 

หวังจดจำจรดฟ้าดินสิ้นสูญ

กลิ่นสีผสานฟุ้งเป็นรสประหลาด แต่เอฟราโก้คุ้นชินดี เพื่อเฉดสีที่ถวิลหา เพื่อเธอที่ปรารถนา 

ไม่มีสิ่งใดเกินทน 

สีผมคุณค่อนข้างผสมยากเลยนะคะ  เสียงรำพันซ่อนเร้นเพียงผู้เดียว

ใบหน้าสงบนิ่ง ปิดเปลือกตาลงพักผ่อนเงียบสงัด สง่างาม ทั้งบนผืนผ้าและบนเตียงเบื้องหน้า 

พลันแน่นิ่งครุ่นคิดถึงริมฝีปากซีดจาง เหลือบมองถาดสี ดันพลาดหลงลืม ครุ่นคิดเพียงครู่ 

เอฟราโก้ขบฟันกัดลิ้น หยดเลือดหลั่งริน ป้ายนิ้วโป้งแต้มปาดผืนผ้า แลพู่กันจัดรูปให้สมบูรณ์พร้อม

เมื่อวกสายตามองต้นแบบก็ยากหักห้ามใจ ยักษ์สาวลุกจากผู้เฝ้ามอง 

พู่กันโชกเลือดตวัดชโลมลง เติมแต่งต้นฉบับ 

สีแดงเหมาะกับคุณเป็นที่สุดเลยค่ะ  สีชาดย้อมริมฝีปากผู้นิทรา ประติมากรคลี่ยิ้มปลื้มปริ่ม สุดหลงใหล

กลางอันธการที่มีเพียงสองเรา ปราศจากเสียงรบกวนใด บรรยากาศราวกับเป็นใจ

แต่น่าเสียดายหากคุณไม่ร่วมจดจำ ไร้ความหมาย 

ใบหน้าเคยแน่นิ่งขยับไปตามสิ่งเร้า ปลายลิ้นแลบชิมรสเลือดบนริมฝีปาก เสียงครวญจากในลำคอเขย่าทั้งทรวงใน หัวใจพลันหวั่นไหว 

เสียงเราะเคาะในลำคอยักษ์ชมชอบ 

หวังว่าคุณจะชอบเลือดดิฉัน 

เหมือนที่ดิฉันชอบเลือดคุณนะคะ

ผลงานเสร็จสมบูรณ์ถูกนำออกมา ประดับไว้บนผนังห้องข้างล่าง ยกสูงจากพื้นโดดเด่นเพียงลำพัง

นี่คือผลงานชิ้นเอกที่อยากเชิดชู 

และชมชอบเป็นที่สุด

 เอฟราโก้ยืนเชยชมไม่ใช่แค่ผลงาน แต่เป็นใบหน้าในภาพ หญิงสาวเส้นผมมีเขียวอมฟ้า

ตั้งแต่เมื่อใดกันนะ ที่การได้มองคุณ คิดถึงคุณ และเฝ้ารอคุณตื่นขึ้นมา เป็นเรื่องชวนยินดีขนาดนี้ 

เรียกว่า เสพติดเป็นที่สุดเลย

ในมุมเดียวดาย ยักษ์สาวโน้มตัวลงสัมผัสริมฝีปากสีชาดไร้ชีวิต เผลอไผลไหลตามห้วงอารมณ์

ฉันควรจัดการตัวเองบ้าง 

เธอส่ายหน้ากับกิริยาน่าละอาย

เอฟราโก้นั่งปอกผลไม้ลูกใหญ่ หั่นเป็นชิ้นวางบนถาดสำหรับป้อนลาโมแลค 

ระหว่างนั่งฟังเธอเล่าเรื่องราวการเดินทาง 

” เงือกสาวที่รู้ว่าต้องจากกันแล้ว เลยเอาเครื่องประดับที่เก็บได้จากก้นทะเลให้เป็นของขวัญ ” 

” แต่พอฉันมองดวงตาเธอ ดันรู้สึกผิดขึ้นมา จะให้เอาของจากสาวน้อยไร้เดียงสาไปกินเหล้ากับเล่นพนันมันก็ยังไงอยู่ ” 

”  สุดท้ายฉันเลยบอกไว้ว่า ” 

” ถือว่าติดไว้ เป็นสัญญาที่ฉันจะกลับมาหาเธออีกครั้ง ” ลาโมแลคเงียบลงครู่หนึ่ง

” แต่นั่น ก็นานมากแล้ว ” ใบหน้ากล้ำกลืน บอกถึงความรู้สึกผิด 

เอฟราโก้ถอนหายใจกับพฤติกรรมลาโมแลค 

ผ่านมาราวกับวสันต์อ่อนโยน และจากไปพร้อมกับหัวใจดวงน้อย

” คุณ ให้สัญญากับสาวไปทั่วเลยนะคะ ” รอยยิ้มกรุ้มกริ่มทั้งพึงพอใจในเรื่องราว 

และหวั่นไหวต่อฉากจบ ยากยอมรับ

” กำลังหึงอยู่ล่ะสิ ”

ลาโมแลคหยอกล้อทำตาหยีเปลี่ยนอารมณ์ 

เอฟราโก้หลุบตาลงเล็กน้อย ริมฝีปากขยับ

” เป็นที่สุดเลยค่ะ ” เธอไม่ปฏิเสธ น้ำเสียงชัดเจน ความซื่อตรงของเธอมาพร้อมผลคริสตัลมูนป้อน 

เนื้อในมีเส้นสีเหลืองอ่อนโยนราวแสงจันทร์เรืองรอง ลาโมแลคอ้าปากกิน สัมผัสรสหวานปนเปรี้ยวเล็กน้อย รู้สึกเย็นลิ้น สดชื่น แต่สิ่งที่ชูให้อร่อยเลิศคือเอฟราโก้ 

” อย่างน้อย ตอนนี้ฉันอยู่ในกำมือเธอนะ ” ถ้อยคำจำนน สายตาเงยขึ้นสบตายักษ์สาวผู้อยู่คอยดูแลในหลายวันที่ผ่านมา 

” จะบอกว่า ดิฉันมีความเป็นเจ้าของคุณมากกว่าใครเหรอคะ ” จากเรื่องเล่า เอฟราโก้ตระหนักดี 

สำหรับเสือสาว เธอเคยอยู่ใต้อ้อมแขนคนอื่น ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะได้รู้ซึ้งถึงความริษยา กระทั่งตอนนี้  

นัยน์ตาอำไพจดจ่อมณีฟ้าคราม เฝ้ารอวาจา คาดหวังเติมเต็ม 

” ไม่ใช่ แต่ฉันเป็นของเธอแล้ว ” แม้ครึ่งในใจจะรู้ว่าเป็นเพียงคำพูด แต่อีกเหลือนั้นกลับหลงระเริงชมชอบ 

เสียงหัวเราะปัดเป่าภวังค์ฝัน กลิ่นหอมผลคริสตัลมูนบนนิ้วมือยักษ์สาวเอื้อมลงปิดปากลาโมแลค สายตาเชือดเฉือนจ้องมอง

” คุณคงต้องผิดสัญญากับหญิงสาวทุกคนแล้วค่ะ ” รอยยิ้มสง่างาม เพียงพริบตาเอฟราโก้กลับมามั่นคง

” ดิฉันเป็นพวกหวงของนะคะ ” ลาโมแลคประหลาดใจกับท่าที คิดว่าจะหยอดจนละลายเธอได้อีกสักรอบ 

น่าเสียดาย

 ลาโมแลคยกแขนจับมือเอฟราโก้ยักษ์สาวยอมคล้อยตาม นำทางลงมาสัมผัสเสียงหัวใจ 

” หากโลกทั้งใบของฉัน จะเหลือแค่เธอ มันคงสวยงามที่สุดแล้ว ” เสียงเต้นเป็นจังหวะ อบอุ่นส่งผ่านผิวหนัง 

เอฟราโก้เบือนหน้าหลบ คล้ายจะซ่อนเร้นรอยยิ้มเบิกบาน หางหลบซ่อนเกิดแกว่งสายไปมาในมุมมืด 

คุณจะเป็นของดิฉัน ไปตลอดกาลค่ะ 

ฝ่ามือเอฟราโก้บนร่างกายลาโมแลค สองสายตาเฝ้ามอง เชยชม สอดผสาน ดึงดูด ดื่มด่ำ เงาไม่เคลื่อนไหว หยดน้ำประนิ่งงัน ไร้ซึ่งสายลม 

เมื่อปราศจากถ้อยคำ ล้วนเห็นพ้องต้องกัน

ขอภาวนาให้เวลาหยุดลง ติดตรึงนาทีนี้ไว้ 

นานอีกหน่อย ตราบใจของเราละลายไปกับเปลวเทียน แต่แม้ไฟดับลงแต่ในรัตติกาลนิรันดร์ 

ดิฉันไม่ยินยอมให้คุณจากไปไหน

หัวใจเต้นถี่ระรัว เอฟราโก้รับรู้ถึงจังหวะเปลี่ยนแปลง เมื่อได้มองใบหน้าแดงระรื่นเย้ายวน 

บางทีตอนนี้ดิฉัน คงมีสีหน้าที่ไม่ต่างกัน เมื่อเผชิญคำเชิญนี้ ใครจะสามารถปฏิเสธ เอฟราโก้โน้มใบหน้าลง ริมฝีปากใกล้ชิด แววตาคล้อยต่ำคล้ายร่วงหล่น 

เมื่อครั้งจะสัมผัสลง ลาโมแลคกลับอ้าปากกัดลงริมวจี รอยฟันฝังหลั่งเลือด ความเจ็บฉุดเอฟราโก้จากห้วงอารมณ์เร่าร้อน 

เสียงลมหายใจสะดุด เสียงร้องเล็กแหลมเล็ดลอดไม่อาจห้าม เผยความตื่นตระหนกเมื่อถูกจู่โจมทีเผลอ หางเผลอสะบัดใต้ผ้าคลุม มืออีกข้างจิกบนผ้าปูเตียง 

 ยักษ์สาวเหลือบมองเหยื่อเบื้องล่าง พลิกผันจากปรารถนาเป็นเจ็บใจ แววตาเชือดเฉือนหงุดหงิด เป็นฝ่ายยั่วแต่กลับกลั่นแกล้ง 

” ถ้าขืนเธอทำจริง ฉันตายแน่ ” ลาโมแลคยิ้มระรื่นไม่สลด เอฟราโก้ได้แต่จำยอม เป็นอีกครั้งที่พลาดไหลไปกับความรู้สึก

” ไว้คราวหลังแล้วกันนะ ”  ถ้อยคำกระซิบแผ่วข้างใบหู สัมผัสได้ถึงไออุ่น ราวกับจะส่งมาถึงหัวใจ 

” คุณนี่ สัญญาไปทั่วเลยนะคะ ” ถ้อยคำจากริมฝีปากเปื้อนเลือด สีชาดแต่งแต้ม

 ลาโมแลคกัดแรงและลึก เสมือนตีตราลงร่างกาย 

ครั้งนี้ ไม่มีคราวหลังให้คุณค่ะ

เอฟราโก้ดื้อดึงจูบลงริมฝีปากหญิงสาวในกำมือ ป้ายสีแดงที่ลาโมแลคทำลงบนตัวเธอเอง แววตาจดจ่อจ้องมองกลับ รสชาติน้ำลายปนเปโลหิต 

แม้ปฏิเสธแต่ไม่คิดขัดขืน ท่วงทำนองเร่าร้อนทั้งสองดื่มด่ำร่วมเคียง 

เวลาจวนหมดลง ลาโมแลคเริ่มหายใจลำบาก ความอัดอั้นเผยผ่านใบหน้า ทว่าเอฟราโก้กลับถลำลึก มากกว่านี้ ให้เลยเถิดไกลยิ่งกว่า 

ร่างกายบอบบางดิ้นขัดขืน ใต้การเฝ้ามองแสนปีตินัยน์ตาอำไพ หยาดน้ำไหลร่วงผ่านหางตา 

การได้เห็นทั้งด้านสุข และทุกข์ของคุณเป็นความงดงามในชีวิตดิฉัน

เอฟราโก้จึงยอมปล่อย ยักษ์สาวไม่ได้ถอยห่างแต่กลับล้มลงนอนใกล้ชิด ฝ่ามือสัมผัสใบหน้ารุ่มร้อน 

” บทลงโทษค่ะ ” น้ำเสียงเย้ายวนเอ่ย เอฟราโก้เอาคืนลาโมแลคและก็ยังหักห้ามตัวเองไว้ได้ เธอคลี่ยิ้มพึงพอใจ

ปลายลิ้นสัมผัสรสชาติเอฟราโก้ เลือดของเธอ แม้เพียงแววตาอ่อนล้า

กลับปลุกเร้ายักษ์สาวสะเทือนห้วงหัวใจ 

” วิเศษ ”  ทั้งบทลงโทษและตัวเธอ 

ไม่ต้องการถ้อยคำใด เอฟราโก้นอนมองลมหายใจลาโมแลค เพียงแค่สบตาและคลี่ยิ้มมอบแก่กัน 

เพียงพอแล้ว 

ภายใต้เปลวเทียน รอยกัด รอยยิ้ม คราบน้ำตาและหยดเลือด สลักความทรงจำแสนวิเศษ มีเพียงสองเราเข้าใจ