ตอนที่ 59 สองแม่ลูกจอมเจ้าเล่ห์

“นายหาในหมู่บ้านเราดีหรือยัง” สวี่ม่ายซุ่ยหันไปถามหลินเจี้ยนจวิน

หลินเจี้ยนจวินส่ายหัว “ไม่ได้หา ฉันนึกว่าหล่อนไม่รู้ เลยไม่ได้หาในหมู่บ้าน”

สวี่ม่ายซุ่ย “ตอนนี้เรากลับไปหาหล่อนเถอะ ไม่แน่ว่าชุ่ยชุ่ยอาจจะรออยู่ในหมู่บ้าน”

แม่ต้าเฉียงได้ยินก็พูดเร่งรัด “งั้นเรารีบไปเถอะ”

หลินเจี้ยนจวินเหลือบมองสวี่ม่ายซุ่ย ลังเลสักพักก่อนตอบ “พี่สะใภ้สามเองก็กลับด้วยใช่ไหม”

สวี่ม่ายซุ่ยรู้ว่าแม่เฒ่าหลินรอเธอกลับไปตลอด ได้ยินคำพูดนี้ก็พูดตามตรงว่า “กลับไปสิ มาถึงตอนนี้แล้ว สนใจอย่างอื่นไม่ได้แล้ว”

หลินเจี้ยนจวิน “ครับ”

พูดจบทั้งสามก็กลับไปหมู่บ้านหลินอย่างเร่งด่วน พอถึงทางเข้า แม่เฒ่าหลินก็เปล่งเสียงตะโกนด้วยสีหน้าดีใจว่า “ไอหยา พวกเธอมาดูเร็ว เจ้าสี่มันหาคู่ได้ดีจริง ๆ กตัญญูแท้ ดีกว่ายัยหมาป่าตาขาวสวี่ม่ายซุ่ยตั้งเยอะ”

“ชุ่ยชุ่ย เท้าฉันยังรู้สึกไม่ค่อยสบาย เธออย่าแค่ล้างสิ มานวดให้ฉันด้วย”

ชุ่ยชุ่ยข่มกลั้นความขยะแขยงไว้ในใจ ฝืนยิ้มไปแล้วยกเท้านางขึ้นมานวด

หลินเจี้ยนกั๋วสูบบุหรี่พลางมองไปด้วย “อืม น้องสะใภ้สี่ดีกว่ายัยหมาป่าตาขาวสวี่ม่ายซุ่ยตั้งเยอะ”

“แม่ได้รับโทษตอนไปหาหล่อนตั้งเยอะ หล่อนก็ไม่มาเยี่ยมแม่เลย”

“ยังมีเงินเดือนเจ้าสามที่ส่งมาแล้วตั้งครึ่งเดือน ยังไม่เห็นบอกว่าจะส่งมาแสดงความกตัญญูต่อแม่อีก เดี๋ยวเราก็ได้ไปกินแกลบเร็ว ๆ นี้หรอก”

แม่เฒ่าหลินมองหลินเจี้ยนกั๋วอย่างไม่สบอารมณ์พลางพูด “อยู่ดี ๆ ก็พูดอะไรขึ้นมา ทำชุ่ยชุ่ยตกใจหมด ดูแวบเดียวก็รู้ว่าชุ่ยชุ่ยเป็นเด็กดี ชุ่ยชุ่ย เธอชอบเจี้ยนจวินบ้านฉันใช่ไหม?”

ชุ่ยชุ่ยฟังจบก็ผงกหัวอย่างเขินอาย

แม่เฒ่าหลินฟังจบ รอยย่นตรงหางตาก็ขมวดเข้าหากัน ในใจกำลังคิดคำนวณ “อ่า เธอชอบเขา แต่เขาไม่ชอบเธอจะมีประโยชน์อะไร?”

หลินเจี้ยนกั๋ว “จะกลัวอะไรกับเรื่องนี้เล่า เจ้าสี่ไม่ใช่ว่าฟังแม่ทุกอย่างเหรอ แม่ให้เขาแต่งงานกัน เขายังจะกล้าไม่ฟังเหรอ”

แม่เฒ่าหลินตอบกลับอยากลำบากใจ “เรื่องมันขนาดนี้ แต่ฉันกลัวว่าจะหาได้แบบสะใภ้สามของแก ไม่กตัญญูแล้วจะทำยังไง”

หลินเจี้ยนกั๋ว “จะเป็นไปได้ไง ชุ่ยชุ่ยมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่ากตัญญู ชุ่ยชุ่ยเธอว่าใช่ไหม?”

ชุ่ยชุ่ยได้ฟังก็พยักหน้าอย่างรวดเร็วพลางตอบ “ค่ะ คุณป้าวางใจได้ ต่อไปนี้ฉันจะดูแลป้าอย่างแม่แท้ ๆ ของฉัน”

แม่ต้าเฉียงที่ยืนอยู่ด้านนอกได้ฟังก็โกรธจนหน้าดำคร่ำเครียด ยัยหมาป่าตาขาวนี่ ฉันเลี้ยงมาเสียข้าวสุกจริง ๆ

แม่เฒ่าหลินกับหลินเจี้ยนกั๋วได้ฟังก็สบตากันทันที พลันเห็นเขาถามชุ่ยชุ่ยอย่างเกรงใจ “ชุ่ยชุ่ย พ่อเธอก็อยู่ในกองทัพด้วยใช่ไหม?”

ชุ่ยชุ่ยผงกหัว

หลินเจี้ยนกั๋ว “งั้นตอนที่เธอออกมา พ่อแม่เธอคงให้เงินเธอมาไม่น้อยน่ะสิ เธอก็เห็นแล้วว่าช่วงนี้เร่งเก็บเกี่ยว สถานการณ์บ้านเราก็ไม่ค่อยดี กับแกล้มจะเติมให้พ่อแม่ยังไม่มีเลย”

ชุ่ยชุ่ยได้ฟังก็ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย หล่อนล้วงกระเป๋าเอาเงินออกมาห้าหยวนแล้วส่งไปอย่างไม่คิดอะไร “พี่ใหญ่ รอบนี้ฉันมารีบ ๆ เลยไม่ได้เอาเงินมาเยอะ พวกนี้พี่เอาก่อน…”

พูดยังไม่ทันขาดคำก็โดนหลินเจี้ยนกั๋วแย่งเอาไป “ห้าหยวนก็ห้าหยวน แค่น้อยไปหน่อย พอกินมื้อหนึ่งเอง ถ้าไม่ได้จริง ๆ เธอมาครั้งหน้าก็ขอพ่อเธอมาให้มากหน่อย”

ตอนที่ชุ่ยชุ่ยพยักหน้ารับนี่เอง แม่ต้าเฉียงก็ทนไม่ไหวแล้ว หล่อนผลักประตูบ้านเข้าไปแย่งเอาเงินจากมือหลินเจี้ยนกั๋วกลับมา

“ถุย แกมันไอ้แก่หน้าไม่อาย เงินใครแกก็อยากจะหลอกเอาหมด”

หลินเจี้ยนกั๋วถึงได้สติกลับมา มองแม่ต้าเฉียงด้วยความประหลาดใจพลางถาม “เธอเป็นใครเนี่ย! มาก่อกวนอะไรที่บ้านฉัน”

ชุ่ยชุ่ยมองแม่ของหล่อนด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ “แม่ แม่มาได้ไง”

แม่ต้าเฉียงหันมาด่าหล่อนด้วยสีหน้าผิดหวัง “ถ้าฉันไม่มา แกก็คงโง่โดนเขาหลอกอยู่นั่นแหละ แล้วยังจะไปขอบคุณเขาอีก”

ชุ่ยชุ่ย “แม่ แม่อย่าพูดมั่วซั่ว คุณป้ากับพี่ชายใหญ่ดีต่อฉันมาก”

แม่ต้าเฉียง “ถุย ฉันคิดผิดจริง ๆ ที่เลี้ยงคนโง่แบบแกขึ้นมา พวกหล่อนดีต่อแกมาก? ฉันไม่ดีกับแก เลี้ยงแกให้กินดีอยู่ดีเพื่อที่จะให้แกมาประคองล้างเท้าคนอื่นที่นี่ ปรนนิบัติล้างคนอื่นหรือไง”

ชุ่ยชุ่ย “แม่ ทำไมแม่พูดแบบนี้ นี่คือแม่ของพี่เจี้ยนจวินนะ ฉันปรนนิบัติล้างเท้าให้คุณป้าแล้วจะทำไม”

แม่ต้าเฉียง “แกเป็นอะไรกับเจี้ยนจวินถึงได้มาปรนนิบัติล้างเท้าให้หล่อน?”

ชุ่ยชุ่ยถูกแม่บีบคั้นจนหมดหนทางก็ตะโกนเสียงดัง “ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ไม่เห็นด้วย ฉันกับพี่เจี้ยนจวินคงดองกันไปนานแล้ว ตอนนี้จะต้องมาทำอะไรแบบนี้หรือเปล่า”

แม่ต้าเฉียง “แกนี่มันหน้าไม่อายจริง ๆ”

แม่เฒ่าหลินมองชุ่ยชุ่ยแล้วมองแม่ต้าเฉียงอยู่ด้านหนึ่ง รีบเสนอหน้าพูด “แม่ยาย เธออย่าโกรธไปเลย ชุ่ยชุ่ยคนนี้ฉันว่าดีออก เธอมีตรงไหนไม่เห็นด้วยกัน”

แม่ต้าเฉียงหันมามองหล่อน หัวเราะเยาะพลางพูด “อย่าเอะอะไป? ที่ฉันไม่เห็นด้วยก็เป็นเพราะแกนี่แหละ คนขี้เหนียวแบบแก ใครจะกล้ามาบ้านแก”

แม่เฒ่าหลินโดนแม่ต้าเฉียงตอบกลับมาขนาดนี้ ก็หน้าเปลี่ยนสีพูดจิกกัดทันที “พูดซะเหมือนใครบางคนที่เริ่มมาบ้านฉันแบบเธอเลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวเธอมาบ้านฉัน ฉันจะให้หล่อนปรนนิบัติเหรอ ดูลูกบ้านตัวเองไม่ดี แล้วยังมาแสดงอำนาจบาตรใหญ่บ้านคนอื่นอีก

ชุ่ยชุ่ยเอ๋ย! ถ้าแม่เธอไม่เห็นด้วย อย่ามาหาว่าป้าใจดำเลยนะ เจี้ยนจวินบ้านฉันโตมาทั้งหน้าตาดีทั้งมีความสามารถ มีผู้หญิงอีกมากมายต่อแถวรอ ไม่ได้ยังไงฉันจะได้แนะนำให้คนอื่นเขา”

ชุ่ยชุ่ยร้อนรนทันที โมโหใส่แม่หล่อนพลางพูด “แม่ แม่ดูแม่สิ แม่นี่ทำเรื่องดี ๆ ทั้งนั้น”

แม่ต้าเฉียง “ฉัน…”

แม่เฒ่าหลิน “เห็นหรือยังล่ะว่าไม่ใช่พวกฉันเริ่มก่อนแต่เป็นพวกแกที่เริ่มก่อน”

หลินเจี้ยนจวินกับสวี่ม่ายซุ่ยเดิมทีก็ไม่ได้วางแผนจะเข้ามา หนึ่งคือไม่อยากไปพัวพันกับแม่เฒ่าหลิน อีกหนึ่งคือไม่อยากไปพัวพันกับชุ่ยชุ่ย แต่พอได้ยินคำพูดนี้ก็นั่งไม่ติด เดินเข้าไปด้านในด้วยกัน

“แม่อย่ามาพูดมั่ว ๆ นะ” พอเข้ามาถึง เจี้ยนจวินก็หันมาพูดกับแม่เฒ่าหลินด้วยสีหน้าไม่ยินยอม

พอชุ่ยชุ่ยเห็นหลินเจี้ยนจวินเข้ามาก็เผยอารมณ์แบบสาวน้อย เขินอายไม่กล้ามองเขา

หลินเจี้ยนกั๋วกับแม่เฒ่าหลินทั้งสองคนเห็นสวี่ม่ายซุ่ยที่อยู่ด้านหลังก็จ้องตาโต “แก นังปีศาจจิ้งจอก แกยังกล้ากลับมานะ”

สวี่ม่ายซุ่ย “ทำไมฉันจะไม่กล้ากลับมาล่ะ ชุ่ยชุ่ย เธอฟังแม่เธอ พวกเรากลับกันเถอะ”

ชุ่ยชุ่ยฟังจบก็ส่ายหน้าทันที มองหลินเจี้ยนจวินพลางตอบกลับ “ฉันไม่กลับ”

สวี่ม่ายซุ่ยฟังจบก็ผลักหลินเจี้ยนจวินบอกเป็นนัยให้เขาพูด “หลิวชุ่ย ความประทับใจที่ฉันมีต่อเธอก็ตามที่แม่สื่อบอกไปแล้ว ฉันคิดว่าเธออายุยังน้อย เราไม่เหมาะสมกัน”

ชุ่ยชุ่ยได้ฟังก็น้ำตาไหล “ฉันไม่เชื่อ แม่ฉันบังคับให้พี่พูดใช่ไหม”

หลินเจี้ยนจวิน “ไม่ใช่ ถ้าฉันจะชอบใครสักคน ใครก็มาเปลี่ยนความคิดฉันไม่ได้”

ชุ่ยชุ่ยฟังจบก็รับไม่ได้ ร้องไห้วิ่งออกไป แม่ต้าเฉียงเห็นก็รีบวิ่งตามไป

สวี่ม่ายซุ่ยเองก็พูดชัดเจนแล้ว จึงจะจากไปด้วย

แม่เฒ่าหลินเห็นก็รีบส่งสายตาให้หลินเจี้ยนกั๋ว เขาเลยรีบดึงสวี่ม่ายซุ่ยพลางถาม”เธอจะไปไหน!”

……………………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

ความรักบังตาเหรอสาว ผู้ชายเขาบอกอยู่ว่าไม่ได้ชอบเธอ จะมาลดตัวเป็นทาสนังแก่นี่ไปทำไม

อย่ารั้งม่ายซุ่ยนะคะขอเตือนไว้ก่อน เดี๋ยวได้เปิดฉากบวกแล้วจะหนาว

ชิวเฟิง