ตอนที่ 46 คิดตุกติก

ทางสวี่ม่ายซุ่ยที่มาถึงหน่วยงานก็เห็นหัวหน้าหน่วยย่อยของหมู่บ้าน เสมียน กับผู้จัดการฝ่ายสตรีที่ต่างก็มาถึงแล้ว พอเห็นเธอมา ทั้งหมดต่างก็หันมาทางเธอ

สวี่ม่ายซุ่ยพยักหน้าให้ฝูงชนกลุ่มนั้น จากนั้นจึงเดินเข้าไปมุมหนึ่ง เพิ่งจะหยุดเดินก็ได้ยินเสียงหัวหน้าหน่วยพูดว่า “ในเมื่อนักบัญชีสวี่มาแล้ว พวกเราก็มาเริ่มจัดการการทำงานที่พูดถึงกันวันนั้นเถอะ”

“นักบัญชีสวี่ นี่คือกุญแจของโกดัง อีกสักพักพวกเขาจะมารับเครื่องมือ พอถึงเวลาเธอก็ไปหาสักสองคนมาช่วยเธอ”

สวี่ม่ายซุ่ยรับกุญแจมาจากมือหัวหน้าหน่วยแล้วตอบรับ “ค่ะ”

ตอนสวี่ม่ายซุ่ยรับกุญแจ ผู้จัดการฝ่ายสตรีก็เดินมาพูดด้านหน้าเธอ “ฉันจะช่วยเธอก่อนให้เธอคุ้นเคย”

สวี่ม่านซุ่ย “ขอบคุณค่ะ”

หลังมีผู้จัดการฝ่ายสตรีมาช่วย ทุกอย่างก็ราบรื่นขึ้นมาก โกดังเก็บเครื่องมือของหมู่บ้านอยู่ที่หน่วยงานติดกับห้องที่เธอทำบัญชี แต่ว่าห้องเล็ก ๆ ที่เธออยู่แยกออกมาจากห้องโถงอีกที

ส่วนของโกดังถูกสร้างแยกออกมาเดี่ยว ๆ ดูภายนอกก็รู้ว่าใหญ่มาก

สวี่ม่ายซุ่ยไขกุญแจปลดล็อก พอประตูเปิด ฝุ่นก็พวยพุ่งใส่หน้าเธอ

สวี่ม่ายซุ่ยสำลักไออยู่หลายที ว่ากันว่าเจ็บครั้งหนึ่งก็จำไปอีกนาน แต่เธอไม่เคยจำแม้แต่นิดเดียว

ผู้จัดการฝ่ายสตรีเห็นสภาพเธอก็ยิ้มให้อย่างใจดี “ลืมบอกเธอเลย พวกฉันเปิดโกดังล่าสุดก็ตอนเพาะปลูก ไม่ได้ใช้มานาน ฝุ่นหนาหน่อยนะ”

สวี่ม่ายซุ่ย “เพาะปลูกเสร็จ ไม่ใช่ว่ายังต้องเก็บของอีกนี่ ยังไม่ได้ใช้อีกเหรอคะ?”

ผู้จัดการฝ่ายสตรี “เรื่องเก็บกวาดนั่นมันจะเยอะแค่ไหนกัน หัวหน้าหน่วยเราขี้เหนียวจะตาย เดิมทีก็ไม่ต้องใช้คนมากขนาดนั้น แล้วก็ไม่ต้องใช้เครื่องมือสักเท่าไร แค่คนบ้านตัวเองก็พอแล้ว”

เป็นชาวไร่ที่เพาะปลูกกันทั้งนั้น บ้านใครก็คงไม่ขาดเรื่องพวกเครื่องมืออยู่แล้ว

“เธอออกมาก่อน ฉันจะไปเก็บกวาดให้แล้วเธอค่อยเข้าไป”

สวี่ม่ายซุ่ยโบกมือพัดข้างหน้าสองที เห็นว่ากลิ่นไม่ได้แรงถึงได้พูด “พี่สาว ฉันไม่เป็นไร ชาวไร่ชาวนากันเองทั้งนั้น ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอก”

ผู้จัดการฝ่ายสตรีชำเลืองมองสวี่ม่ายซุ่ย ในใจคิดว่าเชื่อก็แย่แล้ว

ช่วงนี้สวี่ม่ายซุ่ยบำรุงตัวเองอย่างดี กินแต่ของดี ๆ อารมณ์ก็ดีไปด้วย เลยเปลี่ยนเป็นคนละคน ทั้งตัวล้วนขาวนุ่มนิ่ม ถ้าไม่ออกไปพูดคุยด้านนอกคงนึกว่าเธอโตมากับการซื้อธัญพืชในเมืองกิน

“ใช่ เห็นสภาพเธอแล้วก็คงไม่อ่อนแอหรอก แต่ว่าของนี้มันถือลำบาก ให้ฉันทำเถอะ”

พอคำพูดลอยมายังไม่ทันได้ลงมือ ก็เห็นสวี่ม่ายซุ่ยชิงลงมือก่อนแล้ว

“พี่สาว พวกเราหักฝักข้าวโพดกันยี่สิบกว่าคนใช่ไหม ดูท่าว่ากระบุงกับตะกร้าพวกนี้คงไม่พอ”

สวี่ม่ายซุ่ยหยิบเครื่องมือพลางพูด

ผู้จัดการฝ่ายสตรี “ไม่เป็นไร ถึงไม่พอ พวกหัวหน้าหน่วยย่อยก็ยังมีอยู่ เธอแค่จดให้ดีว่าหน่วยไหนเอาไปเท่าไรก็พอ”

สวี่ม่ายซุ่ย “ค่ะ”

การหักข้าวโพดนั้นใช้แค่คนกับภาชนะบรรจุ ในขณะที่การถอนถั่วลิสงนั้นใช้เครื่องมือเยอะ ล้วนต้องใช้กระบุงกับกระสอบแล้วก็คราด อันหนึ่งใช้แยกถั่วลิสง อีกอันใช้หาอันที่ตกหล่นไป

อย่างไรเสียก็ต้องใช้กระบุง สวี่ม่ายซุ่ยนับแล้วย้ายกระบุงจากตรงนั้นออกมาทั้งหมด

ทำไปครึ่งชั่วโมงก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งมา พอหล่อนเห็นสวี่ม่ายซุ่ยก็ถามอย่างอารี “นี่คงเป็นนักบัญชีสวี่ใช่ไหม?”

“ดูดีจริง ๆ มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนมีการศึกษา”

สวี่ม่ายซุ่ยมองผู้หญิงคนนี้ด้วยรอยยิ้มโง่งม เพราะไม่รู้จักหล่อน

เวลานี้เองที่ผู้หญิงด้านข้างเป็นฝ่ายกระซิบขึ้นมา “นี่คือภรรยาของหัวหน้าหน่วย เธอเรียกว่าคุณป้าก็พอ”

สวี่ม่ายซุ่ย “คุณป้า ชมเกินไปแล้วล่ะค่ะ ฉันไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ฉันเขินไปหมดแล้ว”

ภรรยาหัวหน้าหน่วยมองสวี่ม่ายซุ่ยที่ตอบกลับอย่างใจกว้าง ก็ยิ้มอย่างพอใจขึ้นไปอีกโดยไม่ปิดบัง

“หัวหน้าให้พวกเรามาช่วยพวกเธอ เธอดูซิว่ามีอะไรให้พวกเราทำได้บ้าง?”

สวี่ม่ายซุ่ยเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก มองพวกหล่อนแล้วพูดสองสามคำ “คุณป้าแบ่งพวกคุณป้าสามคนมาที่นี่แล้วย้ายของที่เก็บไว้ออกไป ที่เหลืออีกสองคนไปตรวจดูเครื่องมือก็เรียบร้อยแล้วค่ะ”

เครื่องมือพวกนี้ใช้มาหลายปีแล้ว บางอันก็พังจนดูไม่ได้แล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่มีใครมาจัดการ

ภรรยาหัวหน้าหน่วยฟังสวี่ม่ายซุ่ยพูดขนาดนี้ก็รีบจัดการทันที ไม่นานเครื่องมือทั้งหมดในห้องก็ถูกย้ายออกมา

ตอนที่สวี่ม่ายซุ่ยตรวจเครื่องมือที่เหลือก็เห็นภรรยาหัวหน้าหน่วยเดินมาอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ พูดกับสวี่ม่ายซุ่ยว่า “นักบัญชีสวี่ เธอพอจะช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม ฉันจะให้สะใภ้สามมาช่วยงานเธอที่นี่น่ะ”

สวี่ม่ายซุ่ยฟังจบก็ถามด้วยสีหน้าสงสัย “คุณป้า น้องสะใภ้สามเป็นอะไรเหรอ?”

ภรรยาหัวหน้าหน่วยพูดเสียงเบา “ท้องแล้ว เพิ่งสองเดือน อย่าเอาไปพูดข้างนอกละ ฉันกลัวหล่อนจะไปทำงานหนักในไร่แล้วเกิดอุบัติเหตุ ก็เลยอยากให้มาช่วยเธอที่นี่”

ภรรยาหัวหน้าหน่วยพูดประโยคนี้จบก็พูดต่ออย่างเกรงใจ “ที่สำคัญเดือนนี้หล่อนคงทำงานหนักไม่ไหว หลายวันก่อนก็ตกเลือด ขอแค่ผ่านช่วงสามเดือนนี้ไป หล่อนจะทำอะไรฉันคงไม่ต้องมารบกวนเธอ”

สวี่ม่ายซุ่ยมองไปยังด้านนอกแล้วมองภรรยาหัวหน้าหน่วย ลังเลสักพักก่อนตอบ “ค่ะ ถ้าฉันจัดการตรงนี้ได้แล้วจะให้หล่อนทำงานสบาย ๆ แต่แต้มทำงานอาจจะ…”

ภรรยาหัวหน้าหน่วยฟังจบก็รีบพูด “ฉันไม่สนเรื่องนี้ แค่กลัวว่าให้หล่อนว่างอยู่บ้านแล้วคนจะเอาไปพูดไม่ดี”

สวี่ม่ายซุ่ย “ค่ะ”

ครั้นหล่อนพูดดังนี้ สวี่ม่ายซุ่ยก็จัดการงานได้สะดวกมากขึ้น

หลังล็อกประตูเสร็จออกมา ก็เห็นพวกเขาตรวจเครื่องมือเสร็จแล้ว และวางเครื่องมือส่วนที่ใช้ไม่ได้แยกออกมาอีกกอง

หัวหน้าหน่วยเห็นเข้าก็เดินไพล่หลังเข้ามา “พวกนี้นี่ใช้ไม่ได้หมดเลยเหรอ?”

สวี่ม่ายซุ่ย “อืม ทั้งหมดเสียหายหนักมากค่ะ”

หัวหน้าหน่วยหยิบขึ้นมาดูสองสามชิ้น ต่อว่าด้วยสีหน้าเจ็บปวด “ไอ้ลูกล้างผลาญพวกนี้ นี่ยังใช้ไปไม่กี่ครั้งเอง ครั้งนี้เธอต้องดูดี ๆ ให้ฉันนะ”

สวี่ม่ายซุ่ย “ค่ะ งั้นเครื่องมือพวกนี้?”

หัวหน้าหน่วย “ช่างมันก่อน ถึงเวลาหน่วยงานมีรายได้ค่อยว่ากัน”

สวี่ม่ายซุ่ย “ค่ะ”

เห็นเธอจัดเก็บเครื่องมือแล้ว หัวหน้าหน่วยก็เข้าไปในห้อง ไม่นานในหน่วยก็มีเสียงเอะอะโวยวายขึ้นมาว่าให้พวกเขามารับเครื่องมือที่หน่วย

เพราะว่าก่อนหน้านี้แต่ละหน่วยประชุมกันแล้ว ดังนั้นทุกคนจึงทำงานรวดเร็วกันมาก

สวี่ม่ายซุ่ยเรียกสะใภ้สามของหัวหน้าหมู่บ้านมาช่วยเธอประกาศรายชื่อแจกเครื่องมือด้านข้างเธอ

หัวหน้าหน่วยเห็นเข้าก็มองเธอด้วยสายตาสื่อความหมาย แต่ไม่ได้พูดอะไร

สวี่ม่ายซุ่ยรู้หนังสือ แล้วยังเคยเห็นชื่อพวกเขามาก่อน ดังนั้นจึงจดได้เร็วมาก

“นักบัญชีสวี่ ไอ้คำว่าใหม่ ครึ่งใหม่ เก่านี่หมายความว่าอะไรเหรอ?” วัยรุ่นที่รู้หนังสือคนหนึ่งมองตัวหนังสือที่เธอจดแล้วถามด้วยความสงสัย

สวี่ม่ายซุ่ย “ป้องกันไม่ให้พวกเธอหยิบมั่ว ไม่รักษาของ เลยทำเครื่องหมายไว้ล่วงหน้า ถึงเวลาเอามาคืนก็ดูตามนี้ ถ้าเกิดเสียหายเยอะก็จะหักแต้มทำงาน”

คนในหมู่บ้านได้ยินก็ไม่พอใจทันที เริ่มหันมาโวยวายสวี่ม่ายซุ่ย “นักบัญชีสวี่ เธอนี่ดูก็รู้ว่าไม่เคยทำงาน เครื่องมือทำงานพวกนี้มีตรงไหนไม่สึกหรอกัน วิธีจดของเธอนี่ตกลงว่าจะให้เราทำงานหรือไม่ทำ? เอามารวมกันให้หมด ถึงเวลาเอาไปคืนให้เธอก็พอแล้ว”

สวี่ม่ายซุ่ยฟังจบก็เงยหน้า อธิบายอย่างจริงจังว่า “ถ้าเกิดว่าเครื่องมือเสียหายอย่างมีเหตุผล พวกเราจะได้ตรวจดูตามใบรายการได้ทั้งหมด ถ้ามีคนทำพัง ก็หักแต้มทำงาน”

……………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

รอบคอบไว้ก่อนดีแล้ว เกิดหายหรือชำรุดขึ้นมาจะได้ตามไปคาดโทษถูกคน

ชิวเฟิง