บทที่ 157 แผนจับคนโกง

ฟังมาถึงตรงนี้ เกาซูก็เริ่มแน่ใจแล้วตระกูลหลู่ไม่ได้รับรู้ถึงการกระทำเลวทรามของจูหว่านหรงจริง ๆ

ที่ผ่านมาเธอมองคนผิดไป ขนาดมีประสบการณ์ชีวิตมาจะครึ่งร้อยปีแล้วก็ยังไม่วายจะโดนหลอก

“หึ กล้าหลอกมนุษย์ป้าแบบฉันได้ แกอยากลองดีมากใช่ไหม?” เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง ทำเอาคนฟังที่อยู่เบื้องหน้าถึงกับเอียงคอมองด้วยความไม่เข้าใจ

“เกาซู? เธอพูดอะไรเหรอ?”

เกาซูเปลี่ยนมาปั้นหน้ายิ้มเป็นปกติตามเดิม

“เปล่าค่ะพี่เหยาหลี่ แต่ฉันมีเรื่องสำคัญที่อยากจะบอกพี่เอาไว้ เพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับชื่อเสียงของตระกูลหลู่โดยตรง ฉันคิดว่าครอบครัวพี่ควรรับรู้ค่ะ”

เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หลู่เหยาหลี่ฟังอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง การรับรู้ความชั่วร้ายของน้องสะใภ้ทำให้เธอแทบจะเป็นลม

“เกาซู… เธอไม่ได้พูดเล่นหรอกใช่ไหม?”

“เรื่องนี้แม้แต่ฉันก็ยังไม่อยากเชื่อ ถ้าพี่ไม่มั่นใจ พี่ก็ลองให้คนตามสืบพฤติกรรมเธอดูก็ได้ค่ะ แต่ฉันคงต้องขอบอกพี่เอาไว้ ว่าฉันคงจะปล่อยให้เธอลอยหน้าลอยตาในสังคมอย่างมีความสุขไม่ได้ ไม่รู้เลยว่านอกจากฉันแล้วยังมีใครบ้างที่โดนหลอก เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะฉะนั้น พี่หาทางให้ผู้หมวดหลู่หย่ากับเธอก่อนที่จะเรื่องจะแดงจะดีกว่านะคะ อย่างน้อย จะได้ไม่ถูกสังคมตั้งคำถามว่าตระกูลหลู่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการกระทำผิดของเธอ”

ฟังมาถึงตรงนี้ หลู่เหยาหลี่ก็เห็นด้วยกับเกาซู ต่อให้ที่ผ่านมาน้องสะใภ้จะดีกับเธอมากแค่ไหน แต่คนทำผิดก็ควรได้รับโทษ

หลู่เหยาหลี่เริ่มต้นพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและเต็มไปด้วยความใจเย็น

“เกาซู ฉันคิดว่าเรื่องนี้เราต้องจัดการอย่างรอบคอบที่สุด” เธอมองตาเกาซูอย่างตั้งใจ “ฉันจะหาทางคุยเรื่องนี้กับครอบครัวเอง โดยเฉพาะกับพ่อแม่ พวกเขาต้องรู้เรื่องนี้เพื่อช่วยกันหาทางให้ตงเริ่นหย่ากับจูหว่านหรงโดยเร็วที่สุด”

เกาซูนั่งนิ่งฟังอย่างตั้งใจ ขณะที่หลู่เหยาหลี่ก็พูดต่อ “เธอต้องช่วยรอจนกว่าฉันจะติดต่อไปอีกทีนะ อย่าทำอะไรที่อาจจะทำให้จูหว่านหรงรู้ตัว ไม่อย่างนั้น เธออาจจะไหวตัวทันและหนีไปก่อนที่เราจะจัดการอะไรได้”

เกาซูพยักหน้าเล็กน้อย แต่ในใจเธอรู้ว่าการรอคอยไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก เวลาของเธอมีจำกัด ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าขณะที่เธอตอบ “ฉันเข้าใจนะคะพี่เหยาหลี่ แต่ฉันมีเวลาแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น หลังจากนั้นจูหว่านหรงจะต้องรู้ว่าฉันหลอกเอาเงินคืนมา” น้ำเสียงของเกาซูเย็นชาแต่แฝงความจริงจัง

หลู่เหยาหลี่นิ่งไปครู่หนึ่ง เธอเข้าใจดีว่าเกาซูกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก การต่อรองกับเวลาเป็นเรื่องที่เสี่ยง แต่หากรีบร้อนเกินไป มันอาจทำให้ทุกอย่างพังลงได้ง่าย ๆ

“ฉันเข้าใจดี แต่ขอให้เชื่อใจฉันเถอะนะ ถ้าเราวางแผนอย่างรอบคอบ เราจะสามารถจัดการทุกอย่างได้โดยไม่พลาด”

บรรยากาศในห้องกลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง ทั้งสองคนจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ขณะที่ทุกการกระทำที่ตามมาจะต้องถูกคำนวณอย่างรอบคอบที่สุดเพื่อไม่ให้จูหว่านหรงมีโอกาสหนีไปได้

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะรีบโทรศัพท์ไปหากองทัพ เพื่อจะได้คุยเรื่องนี้กับเสี่ยวตง ยังไงก็ช่วยรอหน่อยนะ ถ้าเรื่องแล้วฉันจะไปหาที่บ้านเอง”

“ตกลงค่ะ”

เกาซูออกจากบ้านตระกูลหลู่มาด้วยสีหน้าโล่งใจเล็กน้อย ตอนนี้เธอมีผู้ร่วมแผนการจับคนร้ายแล้ว ที่เหลือก็รอให้หลู่ตงเริ่นกลับมาหย่า

ระหว่างทาง เธอแวะส่งโทรเลขไปบอกมู่อวิ่นเฉิงถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น จากนั้นสามวัน เธอก็ได้รับโทรเลขกลับคืนจากอีกฝ่าย โดยมีใจความว่า ‘ฉันกับหลู่ตงเริ่นรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว จะรีบไปหาภายในหนึ่งสัปดาห์’

ห้าวันต่อมา เกาซูใช้เวลาระหว่างรอในการคุยเล่นและสอนหนังสือให้จงอี้ จนเธอแทบลืมไปแล้วว่ามู่อวิ่นคงจะกลับมาภายในวันสองวันนี้

เมื่อถึงวันที่มู่อวิ่นเฉิงสัญญาว่าจะกลับมา เกาซูรู้สึกตื่นเต้นและกระวนกระวายใจ เธอนั่งอยู่ในห้องรับแขก คอยมองออกไปนอกหน้าต่างเป็นระยะ จนในที่สุดก็เห็นรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน

มู่อวิ่นเฉิงก้าวลงจากรถพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ เขาเดินตรงมาที่ประตูบ้านด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง เกาซูรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูต้อนรับ

“อวิ่นเฉิง คุณกลับมาแล้ว!” เธอร้องทักทายด้วยรอยยิ้ม

มู่อวิ่นเฉิงยิ้มตอบอย่างอบอุ่น “อืม ฉันรีบจัดการธุระทุกอย่างที่กองทัพให้เสร็จเร็วที่สุดเพื่อจะได้กลับมาหาเธอ”

ทั้งสองเดินเข้าไปในบ้าน มู่อวิ่นเฉิงวางกระเป๋าลงแล้วนั่งลงบนโซฟา เกาซูก็รีบไปชงชามาให้

“เป็นไงบ้าง” มู่อวิ่นเฉิงถามขึ้น

เกาซูส่ายหน้า “ฉันทั้งหงุดหงิด เสียใจ แล้วก็โมโหมากจริง ๆ หว่านหรงทำแบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่น่าไว้ใจเกินไปเลยจริง ๆ โชคดีที่ฉันรู้ความจริงเร็ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้คิดแผนเอาเงินคืนได้แบบนี้หรอก”

มู่อวิ่นเฉิงพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันได้คุยกับหมวดหลู่แล้ว เราวางแผนกันมาพอสมควร”

เกาซูขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณมีแผนยังไงบ้าง?”

ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ “เราจะจัดงานเลี้ยงที่บ้านตระกูลหลู่ แล้วเชิญจูหว่านหรงมาร่วมงาน จากนั้นก็…”

มู่อวิ่นเฉิงเล่าแผนการให้เกาซูฟังอย่างละเอียด เกาซูก็ฟังด้วยความสนใจ พลางพยักหน้ารับเป็นระยะ

“แผนนี้ค่อนข้างเสี่ยงเลยนะ” เกาซูแสดงความกังวล “ถ้าหว่านหรงรู้ตัวก่อนล่ะ?”

มู่อวิ่นเฉิงยิ้มมุมปาก “เราก็ทำให้เธอไม่มีทางรู้ตัวสิ ทุกคนในบ้านตระกูลหลู่จะแสดงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกว่าจะถึงเวลานั้นเธอไม่มีทางรู้อยู่แล้วว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง”

เกาซูพยักหน้าอย่างเข้าใจ ทั้งสองคุยกันต่อเรื่องรายละเอียดของแผนการจนดึก

ก่อนเข้านอน เกาซูอดไม่ได้ที่จะถามถึงหลู่ตงเริ่น “แล้วหมวดหลู่ล่ะ เขาเป็นยังไงบ้าง?”

มู่อวิ่นเฉิงถอนหายใจเบา ๆ “เขาเสียใจมาก แถมรู้สึกผิดที่ภรรยาของตัวเองทำเรื่องแบบนี้ โดยเฉพาะกับเธอที่เป็นเพื่อนสนิทและมีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลหลู่”

เกาซูรู้สึกสงสารหลู่ตงเริ่นขึ้นมาทันที “ฉันไม่ได้โทษเขาหรอก เขาก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน ใครบ้างที่อยากผิดพลาดในชีวิต ตอนนี้เขาคงทรมานมาก ฉันไม่ซ้ำเติมเขาหรอก”

มู่อวิ่นเฉิงพยักหน้า “หมวดหลู่บอกว่าจะช่วยเหลือทุกคนที่ถูกหลอกให้ได้เงินคืนให้ได้ เพราะฉะนั้นเธอสบายใจได้เลย”

เกาซูรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินเช่นนั้น เธอหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผน

วันรุ่งขึ้น มู่อวิ่นเฉิงและเกาซูเดินทางไปที่บ้านตระกูลหลู่ พวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากทุกคนในบ้าน

ในห้องรับแขก หลู่เหยาหลี่ หลู่ตงเริ่น คุณนายหลู่ และหลู่หวางจวงนั่งล้อมวงอยู่ มู่อวิ่นเฉิงและเกาซูก็เข้าร่วมวงสนทนา

“เรามาคุยกันถึงรายละเอียดของแผนการกันดีกว่า” หลู่เหยาหลี่เอ่ยขึ้น

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย มู่อวิ่นเฉิงจึงเริ่มอธิบายแผนการอีกครั้ง

“เราจะจัดงานเลี้ยงฉลองการเลื่อนตำแหน่งของหมวดหลู่ แล้วต้องทำให้ให้จูหว่านหรงมาร่วมงาน ระหว่างงาน เกาซูจะชวนจูหว่านหรงดื่ม พอเธอเมาได้ที่ เราก็จะพาไปนอนที่ห้องรับรองแขก”

หลู่ตงเริ่นฟังด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แต่ก็พยักหน้ารับทุกขั้นตอน

มู่อวิ่นเฉิงพูดต่อ “จากนั้น เราจะให้แขกที่เป็นเพื่อนทหารของผมเข้าไปนอนข้าง ๆ จูหว่านหรง พอเธอตื่นขึ้นมา ทุกคนในบ้านก็จะเข้าไปเจอพอดี”

คุณนายหลู่ทำหน้าไม่สบายใจ “แผนนี้ค่อนข้างโหดร้ายไปหน่อยไหม?”

หลู่หวางจวงส่ายหน้า “นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เสี่ยวตงหย่ากับเธอได้โดยที่เธอไม่มีข้อแก้ตัว และไม่ต้องพูดถึงเงินที่เธอโกงไป”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย แม้จะรู้สึกไม่สบายใจกับแผนการนี้ แต่ก็เห็นว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุด