บทที่ 84

ตกอยู่ในความฝันที่น่าหวาดกลัว

หยานเจ๋อเรียกถังซือซือให้เดินออกมาข้างนอกห้อง ก่อนพูดคุยเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์จบการศึกษาของเธอ

ในขณะเดียวกันผู้หญิงคนที่กดดันถังซือซือนั้นรู้สึกโกรธมาก ก่อนหยิบหนังสือขึ้นมาแล้วทุบลงบนโต๊ะเสียงดัง “ปัง” ลั่นห้อง

“ทำไมถึงเป็นนังคางคกที่ได้ดิบได้ดีเกินหน้าเกินตาแบบนี้!”

จะเป็นใครก็ได้ฉันยอมหมด! แต่ถ้าเป็นนังคางคกนี่ฉันยอมไม่ได้!

ไม่สบอารมณ์สุด ๆ เลยโว้ย!

ผู้หญิงสามคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอก็มีสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน “อาจารย์หยานเจ๋อไม่ยุติธรรมเลย”

คำตอบของถังซือซือในชั้นเรียนยังคงดังก้องอยู่ในใจของนักศึกษาคนอื่นในคลาส มันเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อมาก

เมื่อนึกถึงสีหน้าและสิ่งที่น่าชื่นชมของถังซือซือขึ้นมา เธอพยายามอย่างหนักเพื่อลบภาพเหล่านั้นออกจากหัว

หลินหงที่เพิ่งยกมือขึ้นในชั้นเรียนแล้วยุยงให้ถังซือซือตอบคำถาม เธอคนนี้เป็นหนึ่งในผู้ติดตามเย่ปี้ถง

ในเวลานี้สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ หมกมุ่นอยู่กับความเจ็บใจที่ก่อตัวขึ้น!

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดสองถึงสามครั้ง

“ฉันจะบอกให้พี่ปี้ถงมาที่นี่”

เมื่อคนในกลุ่มที่เหลือได้ยินประโยคนี้ พวกเธอแทบรอไม่ไหวที่จะดีใจจนออกหน้าออกตา

ฮ่าๆๆ เดี๋ยวคางคกจะได้กินฝ่ามือพิฆาตแล้ว!

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อในหอพักที่สิบเจ็ด พวกเธอยังคงไม่ลืมความเจ็บแค้นในวันนั้น

สภาพของหลี่จิ้งอี๋เหมือนกับ ‘ผีเร่ร่อน’ ไม่มีผิด จากตอนที่เขามาช่วยจัดการถังซือซือให้กับพันหม่าลี่ แต่ดันเกิดเรื่องพลิกผันขึ้น เธอกลับกลายเป็นคนที่เจ็บระบมไปทั้งตัว ต้องบอกที่บ้านว่าตัวเองเดินสะดุดล้มจึงมีรอยฟกช้ำ

จำได้แค่ว่าคืนนั้นพันหม่าลี่และคนที่เหลือ เข้าไปรุมกระทืบถังซือซือในความมืด ส่วนเธอถูกใครบางคนทุบตีและโดนผลักเข้ามาโดนกระทืบในความมืดอีกคน

ส่วนทางด้านพันหม่าลี่ เธอไม่ค่อยเข้าเรียนมาสักพักใหญ่แล้ว แม้แต่คลาสของหยานเจ๋อก็ยังไม่เข้าเรียน

แต่เมื่อคิดดี ๆ คนที่ทุบตีเธอคือนังคางคก แล้วโดนผลักเข้าไปในความมืด จึงทำให้เธอต้องอยู่ในสภาพนี้

แกมันน่ารำคาญและน่ารังเกียจที่สุด

ตั้งแต่ปีแรกที่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยมา ฉันเห็นแกเป็นตัวตลกและเป็นคนที่น่ากลั่นแกล้งมาตลอด แต่ทำไมวันนี้ทุกอย่างถึงพลิกกลับหัวกลับหางไปหมด?

แกมีดีมากอะไรขนาดนั้น ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ

เวลาต่อมา หยานเจ๋อพูดกับถังซือซือไม่กี่ประโยค ก่อนแยกย้ายกันหลังคุยจบ

ถังซือซือคิดถึงโครงร่างของวิทยานิพนธ์อยู่พักใหญ่ ก่อนหันหลังแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิง

ในเวลานี้ห้องน้ำหญิงไม่มีใครเลย ถังซือซือเดินตรงไปที่ห้องสุดท้าย

ข้างนอกห้องน้ำ เย่ปี้ถงและผู้ติดตามกำลังยืนกอดอก บางคนเอามือล้วงกระเป๋า ก่อนแสร้งเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิง

เย่ปี้ถงออกคำสั่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นสาวผิวดำรูปร่างอ้วนชื่อว่า เฉินเจินจู ให้ก้าวไปอยู่หน้าประตูห้องสุดท้าย แล้วกระทืบประตูห้องน้ำอย่างแรง

“นังคางคกน่าเกลียด! พี่ปี้ถงเรียกให้แกออกมา รีบย้ายก้นเน่า ๆ ออกมาซะ อย่าให้ต้องใช้กำลัง!”

“ฮ่าๆๆๆ…” หลินหงและผู้ติดตามอีกสามคนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แล้วแสดงสีหน้าเย่อหยิ่ง

สีหน้าของถังซือซือเผยรอยยิ้มออกมาแล้วพูดในใจว่า ฮิฮิ ในที่สุดก็มาหาฉันสักที

เย่ปี้ถง ผู้หญิงจากคลาส B ชั้นปีสุดท้ายของแผนกวรรณกรรม เธอเกิดและเติบโตที่เมืองหลวงทั้งยังมีอำนาจเล็กน้อยจากธุรกิจของครอบครัว เธอสามารถรังแกใครก็ได้ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เพราะเหลิงในอำนาจ เธอแอบล่วงละเมิดกฎต่าง ๆ และทุบตีเพื่อนร่วมชั้นหลายคน รวมถึงยึดเครื่องแต่งกายและรีดไถเงินเพื่อเก็บเป็นค่าธรรมเนียมในการคุ้มครองถ้าใครไม่อยากถูกเธอทำร้าย

หากใครได้เจอหรือโดนหาเรื่องขึ้นมา จะต้องยอมให้สิ่งของที่เธอต้องการ หรือจ่ายให้มากพอเพื่ออยู่รอด

สิ่งเหล่านี้เป็นกฎของเธอที่นักศึกษาในแผนกวรรณกรรมทุกคนต่างรู้ดี

นักศึกษาบางคนที่ไม่ใช่ผู้ติดตามของเธอเลือกอยู่ข้างความชอบธรรม แม้พวกเขาอยากจะฟ้องเรื่องนี้ให้มหาวิทยาลัยมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีใครกล้าเป็นพยานเลยสักคน สุดท้ายก็จะจบลงไปอย่างเงียบ ๆ เพื่อนร่วมชั้นบางคนที่ถูกรังแก และดันมีพ่อแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด หรืออยู่ในเมืองหลวงแต่ไม่มีเงินมากพอ จึงไม่สามารถเอาผิดเธอได้ แล้วถ้าเรื่องนี้หลุดไป พวกเขาจะต้องเผชิญกับการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งจากเย่ปี้ถง จึงทำให้ไม่มีใครกล้าขัดขืน แล้วต้องยอมเชื่อฟังเย่ปี้ถงอย่างไม่เต็มใจ

ดังนั้นหลายปีที่ผ่านมา ก็ไม่เคยมีใครขัดขืนเธอเลย ทุกคนต้องตกอยู่ในความฝันที่น่าหวาดกลัวนี้มาเป็นเวลานาน

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผู้หญิงจากคลาส B ทนไม่ไหวจึงลาออกไป แต่เย่ปี้ถงก็ไม่ยอมหยุด แล้วตามไปกลั่นแกล้งต่อจนเธอสมดั่งใจ

ซึ่งคนนั้นคือคนก่อนหน้าถังซือซือ ที่ถูกกลุ่มของเย่ปี้ถง กลั่นแกล้งมาโดยตลอด