บทที่ 81

ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของท่านประธาน

คนที่ถามคำถามนี้ขึ้นมาก็นึกขึ้นได้ว่าเพิ่งทำพลาดไปก่อนจะรู้กลัวจนมือสั่น ทำไมถึงถามออกไปได้นะ ลืมไปได้ยังไงว่าท่านประธานก็อยู่ในกลุ่มนี้?

ไอ้โง่ๆๆ!

หัวหน้าแผนกคนอื่นก็ไม่ตอบกลับกันสักคน!

จริง… จริงเหรอเนี่ย!

ท่านประธานมีแฟนแล้ว และผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนท่าน!

แฟนของท่านประธานเปิดร้านเบเกอรี่ในเขตของมหาวิทยาลัย!

ท่านประธานของเรามีแฟนแล้ว! นี่เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การสอดรู้สอดเห็นมาก ๆ!

อย่าบอกนะว่าจะมีงานแต่งอย่างเป็นทางการของท่านประธานกับแฟนสาวเร็ว ๆ นี้!?

บ้าสุด ๆ!

ผู้หญิงคนนั้นได้เป็นแฟนท่านประธาน…

ถ้าไม่นับเรื่องหน้าตาก็ได้อยู่ คงจะเป็นคู่สามีภรรยาอันหอมหวานเหมือนขนมปังแน่เลย!

ท่านประธานจะมีแฟนเป็นผู้หญิงแบบนั้นได้ไง!

แต่รสชาติขนมปังของเธอดีมากเลยนะ?

ขนมปังรสชาติดีจริง ๆ…

โอ้โฮ… ทำใจเชื่อได้ยากนะเนี่ย…

แต่ช่างเหอะ ใครจะสงสัยอะไรท่านประธานก็สงสัยไป ขนมปังนี่น่าสนใจกว่าเรื่องชาวบ้านตั้งเยอะ…

สับสนจริง ๆ กับเรื่องแบบนี้…

เหมือนกับโดมิโนที่กำลังล้มทับกันอย่างต่อเนื่อง เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารกระจายข่าวออกไปอย่างรวดเร็ว เรื่องที่เป็นแค่ข่าวซุบซิบแพร่กระจายออกไปจนหนาหูภายในไม่กี่นาที สำนักงานใหญ่เกือบทั้งหมดรู้เรื่องนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

อาคารสำนักงานใหญ่ตรงหน้าที่ดูเงียบสงบ แต่อันที่จริง ในแชทของพนักงานทุกคนราวกับถูกไฟช็อตเป็นแสนโวลต์ จนแทบไม่สามารถประคองสติทำงานกันต่อได้

เหล่าพนักงานหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานต่างพากันนั่งทุกข์ใจไปพร้อมกัน อายุการทำงานก็นานหลายปี แต่สิ่งที่เคยคาดหวังกลับสลายไป

แม้แต่กู่ชวนและเฟยอวี่ก็ตกตะลึงกับสภาพของพนักงานทุกคน

คุณผู้ชายตกเป็นข่าวใหญ่เข้าซะแล้ว…

กู่ชวนที่เพิ่งได้สติกลับคืนมาก็นึกขึ้นในใจได้ว่า เวรแล้ว! เขายังไม่ได้นำขนมปังสำหรับคุณผู้ชายขึ้นไปส่งเลยนี่นา!

มัวสนใจอะไรไร้สาระเนี่ยตากู่!

เขารีบออกตัววิ่งไปขึ้นลิฟต์แล้วกดปุ่มตรงขึ้นไปชั้นบนสุด

“คุณผู้ชาย ผมขอโทษที่มาช้าครับ”

กู่ชวนรีบวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของเซียวเฉินเยวียน ก่อนยืนตรงด้วยท่าทางหอบเหนื่อยพร้อมแสดงความเคารพ หลังจากนั้นเขาก็ส่งขนมปังที่ถังซือซือจัดให้ลงบนโต๊ะของเซียวเฉินเยวียน

สีหน้าของเขาเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลง ก่อนค่อย ๆ คลี่ถุงกระดาษสีชมพูออกมา จนเห็นหัวตัวการ์ตูนที่พิมพ์ลายอยู่บนถุงด้านใน

ขนมปังรูปวงรี สีน้ำตาล กลิ่นหอมหวนเย้ายวน ปรากฏอยู่ต่อหน้าเซียวเฉินเยวียนแล้ว

พอมีขนมปังอยู่ตรงหน้า จากสีหน้าเรียบเฉยก็ปรากฏรอยยิ้มอ่อน ๆ สีหน้าดูมีความสุขขึ้นมาทันตาเห็น

นอกจากนี้ยังมีตัวอักษรเล็ก ๆ หนึ่งบรรทัดเขียนไว้ในถุงว่า ‘สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณชายปีศาจ’

เซียวเฉินเยวียนยิ้มกว้างทันที ราวกับขบขันประโยคดังกล่าวเสียเต็มประดา

กู่ชวนหรี่ตามองด้วยความประหลาดใจ

คุณ… คุณชายปีศาจ?

ใจกล้ามากที่เขียนมาแบบนี้

จริง ๆ แล้ว… ลวดลายบนขนมปังก็ไม่ได้แตกต่างจากขนมปังทั่วไปสักเท่าไหร่ แต่รสชาติเมื่อได้กินแล้วกลับอิ่มเอมใจ

ที่สำคัญกว่านั้นคือ นานแล้วที่ไม่เห็นคุณผู้ชายพึงพอใจกับอะไรแบบนี้…

อาคารเรียนแผนกวรรณกรรม คลาสเลขที่ 201

ถังซือซือวิ่งเข้าไปในห้องเรียนก่อนที่คลาสจะเริ่มหนึ่งนาทีพอดิบพอดี

ภายในห้องเรียนแออัดไปด้วยผู้คนมากมาย

คลาสในเช้าวันนี้คือวิชาที่สอนโดยศาสตราจารย์ หยานเจ๋อ อย่างไรก็ตาม เพื่อป้องกันไม่ให้นักศึกษาคนไหนโดดเรียน หยานเจ๋อจึงขอให้ทุกคนเลือกที่นั่งในวันแรกของชั้นเรียน เพื่อจะได้ตรวจสอบว่าใครบ้างต่อจากนี้ที่ขาดเรียนหรือโดดเรียน

ที่นั่งของถังซือซืออยู่ตรงกลางของแถวแรก และมีแค่เธอคนเดียวที่นั่งอยู่ในแถว

เธอเดินตรงมาที่โต๊ะของตัวเองโดยทันที

เธอกวาดสายตาไปทั่วทั้งห้องเรียนแล้วพบว่า

เดี๋ยวสิ? ผู้ชายคนนั้น จำได้ว่าเหมือนจะชื่อซ่งหลี่สินะ ทำไมถึงทำหน้าตาแปลก ๆ แบบนั้น?

ครึ่งซ้ายของแก้มบวมเป่งจนผิดรูป แถมยังมีรอยมือ จาง ๆ ติดอยู่

ซ่งหลี่ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นถังซือซือมองมาที่เขา

ทำตัวแปลกพิลึกแท้ หลบหน้าฉันไปเฉยเลย…

แต่ช่างเถอะ

ถังซือซือไม่คิดมาก แล้วหันหน้ากลับมาเตรียมตัวเรียนต่อ

มีเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังออกมาจากหลังห้อง

จากนั้นหยานเจ๋อก็เดินเข้ามาพร้อมกับหนังสือเรียน

วิชาเลือกนี้คือวิชาศึกษาวรรณกรรม ‘ความฝันในหอแดง’ ซึ่งเรื่องนี้ได้เล่าถึงผู้หญิงแกร่งคนหนึ่ง

เดิมทีถังซือซือคนก่อนชอบวรรณกรรมเรื่องความฝันในหอแดงมาก โดยเฉพาะชะตากรรมของผู้หญิงในหนังสือ เพราะเธอประทับใจตรงที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมแพ้กับอะไรง่าย ๆ

ดังนั้น เธอจึงจดบันทึกอย่างจริงจัง ด้วยความที่เธอนั่งอยู่ในแถวคนเดียว จึงเป็นที่สะดุดตาของหยานเจ๋อมาก ๆ