บทที่ 78

ลองทายว่าใครเป็นเจ้าของร้าน

บรรดาลูกค้าพากันประท้วงขึ้นพร้อมกันด้วยความไม่พอใจ

กลุ่มของกู่ชวนยืนมองสีหน้าบรรดาลูกค้าที่กำลังโมโหและกระตือรือร้นที่จะปกป้องสิทธิของตัวเอง “…”

สีหน้าของกู่ชวนเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่กำลังปูดโปนขึ้นมา เขาหยุดเดินไปข้างหน้าแถว แล้วหันหลังกลับเดินออกจากร้านมา

โกหกน่า! เขาเดินทางมาจากบริษัทเพื่อซื้อขนมปัง แค่ถูกคนธรรมดาด่าแค่เนี่ยถึงกับยอมแพ้?

เฟยอวี่ขมวดคิ้วแล้วเดินตรงเข้าไปหาและเรียกเขาว่า “คุณชวน” ในขณะที่ทั้งสองจะมีปากเสียงกัน ทันใดนั้นถังซือซือก็เดินออกมา พร้อมกับถาดขนมปังที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ ๆ ออกมาด้วย

หญิงสาวสวมผ้ากันเปื้อนลายเรียบง่าย เสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาว มัดผมทรงหางม้า มีกลิ่นหอมของขนมปังติดตัวมาด้วย

ทรงผมของเธอดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย แม้เช้านี้อากาศไม่ร้อนมาก มีหยดเหงื่อผุดพรายขึ้นมาแค่ไม่กี่เม็ด หน้าผากซับสีแดงอ่อน ๆ อาจเป็นเพราะเธอกำลังยุ่งและเหน็ดเหนื่อย

กู่ชวนมองถังซือซือที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า วันนี้สิว ฝ้า และกระบนใบหน้าของเธอดูไม่ค่อยเด่นชัดเท่าไหร่ พอมองโดยรวมแล้วก็ดูสบายตาดี

ทันใดนั้นเขาก็เริ่มชื่นชมหญิงสาวคนนี้ด้วยความจริงใจ

ตลอดชีวิตในเมืองหลวง เขารับใช้เซียวเฉินเยวียนมานาน และตอนนี้เขาได้เจอคนที่เจ้านายให้การยอมรับเป็นคนแรก

กลิ่นของขนมปังเล็ดลอดออกมาจากเตาอบ ทำให้บรรดาลูกค้าที่ยืนรออยู่ข้างนอกต่างคร่ำครวญกันออกมาไม่หยุด

“นี่ๆๆ! ฉันจะไปเรียนสายแล้ว! รุ่นพี่! ขอซื้อขนมปังสองก้อน! ฉันอยากกินจนรอไม่ไหวแล้ว!”

“เดี๋ยวๆๆ! จะกลัวไปเรียนสายทำไม? ปล่อยเรื่องเรียนไปสักวันสิ! ถ้าเธอมีโอกาสได้กินขนมปังนี้ทุกมื้อ ก็รักษาโอกาสนี้ไว้!”

“รุ่นพี่! ขนมปังของเธออร่อยมากเลยรึไง? ฉันต้องไปเรียนต่อนะ! พอดีฉันไม่เชื่อว่าอร่อยจริงอย่างที่เขาลือกัน! ขายขนมปังให้ฉันก่อนเถอะนะ!”

กลิ่นขนมปังหอมเย้ายวนทำให้กู่ชวน เฟยอวี่ และ คนอื่น ๆ เริ่มกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว เสียงท้องร้องของบางคนถึงกับคำรามออกมาดังสนั่น

ความน่าสงสารและหิวโหยปรากฏขึ้นเต็มใบหน้าของพวกเขา

ชักอยากลองซะแล้วสิ!

ถังซือซือสังเกตกู่ชวนและคนอื่น ๆ และนึกสงสัยขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง

ทำไมพวกเขาทั้งหมดมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?

แล้วตาคุณชายนั่นล่ะ…

นี่เขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่เนี่ย…

บรรดาลูกค้ายังคงหันไปส่งสายตากดดันกลุ่มของกู่ชวน หลังจากนั้นกลุ่มของเขาจึงยอมไปต่อแถวเพื่อรอคิวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สีหน้าของกู่ชวนและเฟยอวี่ดูไม่พอใจ แต่ถังซือซือก็พูดขึ้นมาว่า

“น้าใหญ่ น้ารองคะ! พวกคุณไม่ต้องกังวลไป! ขนมปังเพิ่งออกมาจากเตาเลย! เดี๋ยวฉันจะแบ่งไว้ให้นะคะ!”

นะ… น้าใหญ่เหรอ?

กู่ชวนยืนนิ่งเงียบเป็นรูปปั้น ก่อนจะพยายามฝืนยิ้มออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความหงุดหงิดในใจ

นะ… น้ารองเนี่ยนะ?

เหมือนเส้นเลือดในหัวจะระเบิด เฟยอวี่ตกใจมากที่มีคนกล้าพูดกับเขาแบบนี้ ก่อนยืนอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น

เมื่อหัวหน้าแต่ละแผนกได้ยินว่าหัวหน้าของพวกเขาทั้งสองไม่ต้องต่อแถว พวกเขาจึงเกิดความสงสัยขึ้นมา และพยายามคาดเดาความสัมพันธ์

อยากรู้ชะมัดว่าพวกเขาไปรู้จักกันตอนไหน

เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่าเกลียดคนหนึ่ง

แล้วความสัมพันธ์ของเธอกับท่านประธานเป็นอะไรกัน?

เมื่อบรรดาลูกค้าได้ยินคำพูดของถังซือซือ พวกเขาก็เกิดความหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ไม่กี่วินาทีจ้าวเทียนหนิวและ ถงโยวโยวนำขนมปังถาดใหม่ออกมาได้ทันเวลาพอดี ดังนั้นพวกเขาจึงดึงความสนใจกลับมาจากลุงสองคนนั้น แล้วเรียกร้องสั่งออเดอร์ต่อ

ผู้หญิงในกลุ่มของกู่ชวนคนหนึ่ง เมื่อเธอเห็นถังซือซือ ตาของเธอเปิดกว้างทันที เธอผลักแว่นตาขึ้นก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วคลิกเข้าไปใน วีแชท ‘กลุ่มเทพธิดาสำนักงานใหญ่’

“ลองทายสิว่าใครเป็นเจ้าของร้านขนมปังที่ท่านประธานสั่งให้มาอุดหนุน?!”

ไม่กี่วินาทีหลังจากส่งข้อความ ก็มีคนตอบกลับมาทันที

“คนนั้นใช่… หลี่หรูยี่รึเปล่า?”

หลี่หรูยี่เป็นลูกสาวของตระกูลหลี่ ซึ่งเป็นตระกูลที่ร่ำรวยเป็นอันดับสองในเมืองหลวง ว่ากันว่าตระกูลนี้และตระกูลเซียวรู้จักกัน ดังนั้นหลายคนมักจะพูดว่าเธออาจจะเป็นภรรยาในอนาคตตระกูลเซียว

ดังนั้นพอมีใครถามคำถามนี้ขึ้นมา ทุกคนก็มักจะคาดเดาว่าน่าจะเป็นหลี่หรูยี่แน่นอน

แต่ความจริง ไม่เคยมีใครได้ยินเรื่องอื้อฉาวของทั้งสองคนมาก่อนเลย จึงมีคนในกลุ่มปฏิเสธขึ้นมา

“ไม่มีทาง! หลี่หรูยี่มาที่หนานซานเพื่อเปิดร้านเบเกอรี่เนี่ยนะ? แน่ใจรึเปล่า? ไม่ใช่ว่าเห็นคนผิดเหรอ?”

“ใช่แล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่น่าใช่เธอ บอกฉันทีเถอะว่าจริง ๆ แล้วเจ้าของร้านเป็นใคร”