บทที่ 61

อยู่สบายแต่ทำงานน้อย

ทีนี้ก็เลิกต่อล้อต่อเถียงฉันได้สักที!

เธอคิดว่าตัวเองคู่ควรมากนักรึไงมาสะเออะจะใช้รถของฉัน?

ขืนไม่ยอมหยุดละก็ เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่!

ถังซือซือแสดงรอยยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “รู้นะว่าอยากจะพูดอะไร” ก่อนแสดงสีหน้าแววตาเย้ยหยันมากขึ้น

มู่เชี่ยนลี่รู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เดิมทีเธอต้องการดูถูกอ้อม ๆ ใส่พี่สาวและหลานของเธอ แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้ตัวเองจะถูกพวกเธอกวนประสาทกลับ!

หลังจากทักทายกันเสร็จ พวกเธอทั้งหมดเดินเข้าไปที่ห้องโถงด้วยกัน

ระหว่างทางมู่เชี่ยนลี่พบญาติของฝั่งสามีพอดี เธอหยุดเดินแล้วเข้าไปแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับพี่สาวของเธอ

“คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงคะ! นี่คือพี่สาวของฉันเอง เธอเป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่งเพราะต้องพาลูกมาอยู่เมืองหลวงเพื่อหนีจากชู้ของสามี! นึกถึงทีไรก็อดสงสารไม่ได้ เธอมาเมืองหลวงครั้งแรกก็ไม่รู้จะไปอยู่ไหน โชคดีที่เจอฉันแล้วช่วยหาที่อยู่ให้”

ขณะมู่เชี่ยนลี่พูด เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าถือขึ้นมา แล้วแกล้งทำเป็นเช็ดน้ำตา

ญาติของฝั่งสามีและแขกคนอื่น ๆ บริเวณนั้นเริ่มกระซิบกัน

“ไม่รู้เลยว่าพี่สาวของคุณนายมู่ยากจนขนาดนี้ โชคดีที่มีน้องสาวแสนดีอย่างคุณมู่คอยช่วยเหลือ!”

“พี่น้องคู่นี้ ดูเหมือนต่างชั้นกันมากเลย ทั้งที่ได้แต่งงานก่อนแต่สามีกลับมีชู้ ส่วนน้องสาวกลับได้ดีจนมีชีวิตสุขสบาย”

“แล้วนี่พี่สาวคุณนายมู่พาลูกสาวมาเพื่อหวังจับคู่กับผู้ชายในงานนี้รึเปล่านะ? เพราะคงไม่ดีแน่! สภาพครอบครัวฝั่งพี่สาวเป็นแบบนี้คงไม่มีใครยอมรับหรอก!”

มู่ซูเสียนยืนฟังความเท็จจากปากของน้องสาวตัวเองที่ไม่ตรงกับความจริงเลยสักนิด ทำให้คนแปลกหน้าเหล่านี้วิจารณ์เธอและลูก ตอนนี้ปากของเธอสั่นไปด้วยความโกรธจนอยากจะร้องไห้!

จู่ ๆ ถังซือซือก็เดินขึ้นมาข้างหน้า ก่อนแสดงสีหน้าเย้ยหยันใส่มู่เชี่ยนลี่!

ที่อยู่ที่หาให้มันก็เป็นตึกโทรม ๆ กับตาลุงหื่นกามที่เป็นเจ้าของไม่ใช่เหรอ?

แล้วตอนนี้ยังกล้าตีหน้าซื่อเล่าความเท็จอีก ป้าคนนี้ต้องเจอบทเรียนซะบ้าง!

เธอรู้สึกไม่สบอารมณ์ก่อนพูดขึ้นว่า

“คุณน้าคะ! ที่อยู่ที่คุณน้าหาให้พวกเราก็เป็นตึกโทรม ๆ ในย่านเมืองเก่านะคะ! มีหอพักผิดกฎหมายเพียบเลยด้วย ตรอกซอยทั้งแคบแล้วก็มืดไปหมด มีแต่ขยะเกลื่อนไปทุกที่ ยุงก็เยอะ ยังมีหนูท่อเดินยั๊วเยี๊ยเต็มถนน! สกปรกจะตายไป! แต่ขอบคุณคุณน้านะคะที่อุตส่าห์หาให้ แต่แบบนี้อย่าหาให้ดีกว่า อีกอย่าง พวกเราตัดสินใจย้ายไปอยู่คอนโดในเขตเฟิงตันแล้ว!”

เมื่อญาติฝั่งสามีและแขกคนอื่น ๆ ได้ฟังก็ตกใจ ทุกคนส่ายหัวแล้วพูดคุยกัน

“ย่านเมืองเก่าเนี่ยนะ? ครอบครัวคุณนายมู่รวยมาก ฉันคิดว่าพวกเขาหาบ้านดี ๆ ให้อยู่ซะอีก!”

“ความจริงทั้งหมดเป็นอย่างนี้นี่เอง! แต่คอนโดในเขตสวนเฟิงตันมีราคาสูงนี่ แปลว่าพี่สาวของเธอก็ต้องมีเงิน! ต่อจากนี้ เราคงเชื่อถือคำพูดของคุณมู่ไม่ค่อยได้แล้วแหละ!”

“แต่ย่านเมืองเก่าน่ะสิ ที่นั่นมีแต่โจรแล้วก็บ้านช่องสกปรก! น้องสาวแท้ ๆ กล้าทำกับพี่สาวและหลานของตัวเองขนาดนี้เลยเหรอ?”

มู่เชี่ยนลี่ไม่คาดคิดว่าคำพูดและบุคลิกที่น่าเชื่อถือของเธอจะถูกถังซือซือลบล้างไปทั้งหมด เมื่อได้ฟังความคิดเห็นที่ไม่พอใจของบรรดาแขก เธอหันไปมองถังซือซือด้วยแววตาของความโกรธแค้น ก่อนรีบพูดต่อขึ้นมาว่า

“ซือซือ หนูจะไปรู้เรื่องอะไร ตอนหนูกับแม่มาที่เมืองหลวงก็มีปัญหาเรื่องเงินอยู่แล้ว น้าบอกให้แม่ของหนูทำงานเก็บเงินไปอีกสักพัก น้าเลยหาบ้านราคาถูกให้ไปก่อน”

เมื่อพูดจบ เธอก็หันไปหามู่ซูเสียนแล้วแกล้งถามด้วยความเป็นห่วง

“พี่สาว แล้วงานที่ฉันหาให้ล่ะมันไม่ดีเหรอ? หรืองานมันหนักเกินไป”

“บอกฉันเรื่องงานที่พี่ทำมาสิ ผลงานของพี่เป็นยังไงบ้าง พี่ขาดงานไปเท่าไหร่? งานมันยากก็จริง แต่ฉันก็ช่วยได้เท่านี้ งานหนักเป็นเรื่องธรรมดา พี่จะรอให้ฉันช่วยอย่างเดียวไม่ได้ พี่เองก็ต้องดิ้นรนทำงานด้วยตัวเองบ้าง ทำงานหาเงินสมัยนี้ไม่ง่ายหรอกนะ”

ใบหน้าของมู่ซูเสียนซีดจางลงทันที

เมื่อบรรดาแขกรอบ ๆ ได้ยิน ทุกคนเปลี่ยนความคิดแล้วเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง

“พี่สาวของเธอเป็นคนไร้ความสามารถสินะ? คงเป็นเหตุนี้รึเปล่าที่เธอถูกสามีทิ้งไปมีชู้?”

“น้องสาวพยายามช่วยหางานให้ทำ แต่พี่สาวของเธอคงทำดีที่สุดแล้วล่ะมั้ง! แต่อย่างว่าแหละ ไม่มีใครหรอกที่อยากเห็นพี่น้องของตัวเองลำบาก”

“พี่สาวของเธอเอาแต่จะหวังอยู่สบายแต่ทำงานน้อยแน่เลย ใคร ๆ ก็รู้ว่าเกณฑ์การทำงานในเมืองหลวงมันสูง การหางานโดยไม่มีใครช่วยเหลือมันเป็นเรื่องยาก แต่เธอดันทิ้งโอกาสซะงั้น”