บทที่ 60

รถเบนซ์ของฉัน

แต่ชุดก็ดูมีราคานี่ รุ่นใหม่ล่าสุดของแบรนด์หรูของตระกูลเซียว ดูไม่เหมือนใครและเลียนแบบยาก ฉันไม่รู้หรอกนะว่าได้มันมายังไง คงไปยืมมาจากใครสักคนตอนไปทำความสะอาดบ้านเศรษฐีสินะ?

หน้าตาโทรมอย่างกับผี ความงามของพี่ใหญ่ตระกูลถังหายไปไหนหมดแล้วล่ะ?

แล้วไหนจะมือที่หยาบกระด้างนั่นอีก เมื่อก่อนเนียนขาวไร้ที่ติเลยนี่ แล้วหายไปไหน เอาไปโยนทิ้งแล้วรึไง?

เครื่องประดับก็น้อย คงจะไม่มีเงินซื้อ เหม็นกลิ่นคนจนจริง ๆ ดูน่าเวทนาไปมากนะซูเสียน

เมื่อฟู่ม่านโหรวเห็นถังซือซือ ในใจของเธอกำลังด่าทอและเย้ยหยันครั้งแล้วครั้งเล่า

ลูกพี่ลูกน้องสองคนนี้เคยเจอกันหลายครั้งแล้วสมัยยังเด็ก หน้าตาของถังซือซือสมัยเรียนมัธยมต้นยังไม่มีสิว ฝ้าหรือกระมากนัก จึงดูน่ารักกว่าตอนนี้มาก

จนกระทั่งย้ายมาเมืองหลวงแล้วได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง ถังซือซือคนนี้ดูน่าเกลียดขึ้นทุกวันด้วยสิว ฝ้า และกระที่ขึ้นเต็มทั้งหน้า เธอต้องวิ่งหนี พยายามหลบหน้า ต้องทนต่อเสียงด่าทอ หยอกล้อ และสารพัดคำดูถูก

ตอนนี้รูปร่างสัดส่วนก็ไม่ดีเท่าเมื่อก่อน แม้แต่นิ้วเดียวของเธอก็ยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับฟู่ม่านโหรวได้

ฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเธอมากหรอกนะที่ต้องลดตัวไปเปรียบเทียบด้วย แต่ถ้าแม่ของฉันไม่ปลูกฝังเรื่องนี้ตอนเด็ก เธอจะเก่งกว่าลูกพี่ลูกน้องในทุกเรื่อง ซึ่งฉันไม่ยอมแน่ ใครจะไปยอมรับให้ครอบครัวเธอเหนือกว่าตลอดล่ะ?

ฉันไม่ยอมรับเธอหรอกซือซือ!

มู่เชี่ยนลี่และฟู่ม่านโหรวยิ้มให้กัน การดูถูกในสายตาของพวกเธอเริ่มชัดเจนขึ้น หลังจากนั้นก็เสแสร้งยิ้มออกมา ก่อนเดินเข้าไปต้อนรับทักทาย

ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ มู่เชี่ยนลี่และฟู่ม่านโหรวหยุดชะงักทันที แล้วทักทายอย่างห่าง ๆ เพราะไม่อยากเข้าไปใกล้มู่ซูเสียนและถังซือซือเกินไป

แต่ฝั่งของถังซือซือและแม่ของเธอ กลับทักทายด้วยความยินดี แล้วกล่าวอวยพรสองถึงสามคำ

มู่เชี่ยนลี่พยักหน้ารับและตอบกลับด้วยรอยยิ้ม แล้วมองมู่ซูเสียนตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนแสร้งทำเป็นพูดเกินจริงว่า

“พี่สาวที่แสนดีของน้อง! ทำไมพี่ถึงมาด้วยรถโทรม ๆ แบบนั้นล่ะ? แค่บอกว่าไม่มีรถ เดี๋ยวทางนี้ให้คนขับไปรับได้ ถึงรถเบนซ์ของฉันจะไม่ใช่รถหรูหราหมาเห่าอะไร แต่ก็เพียงพอที่รับพี่กับหลานมาได้นะ!”

มู่ซูเสียนยืนฟังการเสียดสีทางคำพูดของมู่เชี่ยนลี่ เธอพยายามสงบอารมณ์ไม่ตอบกลับไป แล้วถังซือซือก็ตอบแทนไปว่า

“ก็ดีนะคะคุณน้า! เยี่ยมมากเลยถ้าเป็นแบบนั้น! พอดีเรากังวลว่าจะกลับยังไงดีด้วยสิ? เพราะบ้านของคุณน้ามีทั้งรถทั้งคนขับ ฉันกับแม่ก็จะได้ประหยัดค่าแท็กซี่ไปสักพักใหญ่เลย!”

มู่เชี่ยนลี่ตกใจเมื่อฟังคำตอบของถังซือซือ เธอคิดว่าแม่ลูกคู่นี้คงไม่กล้าโต้ตอบอะไรแล้วได้แต่ยืนนิ่งให้โดนดูถูก แต่นี่ ถังซือซือตอบกลับอย่างรวดเร็วด้วยท่าทางที่ดูมีชั้นเชิง ทำให้เธอประหม่าเล็กน้อย

ฟู่ม่านโหรวรีบแก้เกมกลับจึงพูดสวนขึ้นมาว่า

“น่าเสียดายจัง! พอดีหลังจบงานฉันว่าจะให้คนขับไปส่งญาติกลับน่ะ! เกรงว่าจะไปส่งพวกเธอไม่ได้แล้ว! ขอโทษด้วยแล้วกัน ฉันผิดเองแหละ”

หลังจากเธอพูดสวนกลับไป เธอคิดว่าถังซือซือคงไม่กล้าขอยืมใช้รถของบ้านเธออย่างหน้าด้าน ๆ อีก

เพราะไม่ต้องการให้ญาติที่มีฐานะยากจนมานั่งรถเบนซ์หรูหราของเธอ!

ถังซือซือยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนแสร้งทำเป็นตอบกลับด้วยความกันเอง “ไม่เป็นไร ไม่อยากรบกวนคุณน้ามากหรอก แต่ครอบครัวของคุณน้ามีรถมากกว่าหนึ่งคันใช่ไหมคะ? พอดีฉันเพิ่งได้ใบขับขี่มา ฉันขับรถกลับเองก็ได้! ไม่ต้องโทษตัวเองไปหรอกม่านโหรว!”

อะไรของยัยนี่?

จะขับรถของบ้านฉันเนี่ยนะ?

เห็นรถหรูหราเป็นรถอะไรกัน?

เห็นเป็นรถเช่าราคาถูกให้คนจนอย่างเธอมาขับเล่นรึไง!

“ซือซือ เธอไม่รู้เหรอว่าวันนี้มีญาติและเพื่อนของฉันมากันหลายคน รถทั้งหกคันของบ้านฉันถูกจัดไว้หมดแล้ว คงให้เธอยืมไปขับไม่ได้หรอก”

ฟู่ม่านโหรวตอบกลับด้วยสีหน้าบูดบึ้ง