บทที่ 55

คงไม่รู้สินะว่ากำลังทำตัวหยาบคายใส่ใคร

หวงหมาวรู้สึกโมโหจนใครก็ฉุดไว้ไม่อยู่ “นี่พวกเธอกล้าอวดดีกับพี่จังเลยนะ… ฮ๊ะ!”

ทันใดนั้นถังซือซือหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะแล้วลุกขึ้น ก่อนสาดเข้าไปที่หน้าหวงหมาวเข้าอย่างจัง ตามด้วยปล่อยหมัดกระแทกเข้าไปที่เบ้าหน้าของคนที่มีผมสีแดงสุดแขนของเธอ

อันธพาลอีกสามคนที่เหลือมายืนดักหน้าถงโยวโยวไว้

ถงโยวโยวตกใจมากจนใบหน้าซีดเซียว ถังซือซือจึงรีบวิ่งเข้ามาผลักถงโยวโยวออกไปจากตรงนั้น ทำให้เธอไม่โดนพวกเขาทำร้ายร่างกาย

หลังจากนั้นถังซือซือวิ่งเข้าไปคว้าแขนหนึ่งในพวกอันธพาลด้วยมือเดียว ก่อนบิดแขนเขาไปข้างหลัง แล้วจับทุ่มสุดแรง!

อันธพาลคนนั้นลอยตัวหมุนรอบตัวเองครบสามร้อยหกสิบองศาก่อนตกลงพื้นอย่างรุนแรง แล้วเธอก็หันกลับมาจัดการอันธพาลอีกสองคนจนร่วงไปนอนกับพื้น ตอนนี้สภาพพวกเขาดูไม่ต่างจากหมากำลังนอนจมกองโคลน!

พวกเขาคงได้รู้แล้วว่าประสิทธิภาพความแข็งแรงของถนนเป็นยังไง?

คนที่มีผมสีแดงลุกขึ้นยืนอีกครั้ง “ย๊าก!” เขาตะโกนปลุกพลังใจก่อนวิ่งเข้าไปหาถังซือซือ แต่แล้วกลับถูกผลักไปด้านข้าง ก่อนจะโดนกระชากคอเสื้อเข้ามาตบที่แก้มซ้าย!

ใบหน้าของเขาถูกตบครั้งแล้วครั้งเล่า จนบวมเป่งขึ้นมาทันที

“พอรึยัง? ไม่พอหรอก ฉันตอบให้! อีกสักหน่อยแล้วกัน!” ถังซือซือเปลี่ยนมือแล้วตบเขารัว ๆ อีกครั้ง

ดูดีนะเนี่ย ดูเหมือนหน้าจะบวมเท่ากันแล้ว

“ผวัะๆๆ” ถังซือซือยังคงกระชากเขาเข้ามาตบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ท่าทีว่าจะหยุด

เขายืนนิ่งจนไม่สามารถขยับตัวได้ มีเพียงความรู้สึกวิ้ง ๆ ที่หูของตัวเอง ดวงตาเริ่มพร่ามัว

ฉัน… เป็นกลุ่มที่ใครก็ต้องหวาดกลัว ตอนนี้กำลังโดนผู้หญิงตบเอาตบเอาเนี่ยนะ?

มีทางออกไหนจะหนีได้บ้างไหมนะ?

ขณะเดียวกัน มีนักเลงอีกคนวิ่งเข้าไปหาถังซือซือ พอเธอเหลือบไปเห็นก็เตรียมตัวจะเตะสวนกลับ

เพียงชั่วพริบตา มีเงาของใครบางคนที่ว่องไวมาก ๆ เคลื่อนไหวผ่านหน้าเธอไปอย่างรวดเร็ว

ก่อนปล่อยลูกเตะเข้าไปกลางลำตัวของอันธพาลที่วิ่งเข้ามา จนเขากระเด็นออกไปไกลถึงหนึ่งเมตร!

ถังซือซือหันหน้าไปมองตาม เงาของคนคนนั้นยืนอยู่… เขาเป็นใครกัน?

เมื่อเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ…

ดูจากข้างหลังแล้ว เขาคือเฟยอวี่นั่นเอง

รถเบนซ์คันหนึ่งขับมาจอดอยู่ตรงริมถนน เซียวเฉินเยวียนพับแขนเสื้อขึ้น พร้อมกับแสดงแววตาที่ดูเย็นชาจนน่ากลัว

ถังซือซือยืนนิ่งด้วยความประหม่า ก่อนวิ่งเหยาะ ๆ ออกมาจากที่เกิดเหตุ

ดวงตาของเขาในตอนนี้ดูเย็นชามาก ก่อนหันไปมอง ถังซือซือ

“คราวหน้าห้ามเธอมาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่อีก”

หลังจากนั้น… เมื่อเขาสังเกตเห็นพวกอันธพาลที่กำลังนอนหมดสภาพอยู่บนพื้น ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เหตุการณ์นี้ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ และยังทำให้ตระหนักเป็นครั้งแรกว่า นี่อาจจะเป็นบางสิ่งบางสิ่งที่เขาควบคุมไม่ได้

จากประสบการณ์ในอดีต ทำให้เขาไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก!

ถังซือซือรีบเดินเข้าไปวางมือไว้ที่อกของเขาทันที ก่อนเอื้อมมือไปคว้าแขนทั้งสองข้างของเขาแล้วก้มหน้าลงเหมือนกับยอมรับผิด

“ไม่กล้าทำอีกแล้ว ได้โปรดอย่าโกรธเลยนะ ให้อภัยฉันเถอะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ”

อีกด้านหนึ่ง เฟยอวี่ผู้ซึ่งไร้ความปรานี เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ก่อนต่อยและเตะโจมตีพวกอันธพาลเหล่านั้นทั้งหมด จนได้ยินแต่เสียงกรีดร้องโอดครวญ ‘โอ๊ย โอ๊ย’ ไม่มีอันธพาลคนไหนเลยที่ลุกขึ้นยืนไหว

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที หวงหมาวกำลังจะลุกขึ้นยืน แต่สภาพของเขาตอนนี้อ่อนล้าเกินกว่าจะฝืนลุกได้

เขาเป็นแค่คนโง่คนหนึ่งที่พยายามจะต่อต้าน แต่มีใครบ้างไหมกล้าต่อกรกับคนที่เชี่ยวชาญวิธีต่อสู้แบบนี้?

เมื่อเขาเหลือบไปเห็นดวงตาอันเย็นยะเยือกของ เซียวเฉินเยวียนจากริมถนน เห็นได้ชัดว่าเป็น ‘ชายร่างผอมสูงใหญ่’ ด้วยออร่าที่เย็นยะเยือกแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกถูกกดดัน มาก ๆ จนไม่กล้าเคลื่อนไหว ทำได้เพียงปล่อยให้ตัวเองทรุดตัวลงไปนอนกับพื้น

แต่เฟยอวี่ไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ ก่อนเดินเข้าไปยืนอยู่ข้างหน้าเขา แล้วยกเท้าซ้ายขึ้นเหยียบไปบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างเขา หลังจากนั้นเฟยอวี่ก้มตัวลงไปจ้องหน้าอย่างน่ากลัว

หวงหมาวและพรรคพวกครองถนนสายนี้มานาน พวกเขาเป็นคนกลุ่มเดียวที่รังแกคนอื่นมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าศักดิ์ศรีความเป็นอันธพาลของตัวเองหายไปไหนหมดแล้ว

ในเวลานี้ เมื่อมองดูเด็กชายอันธพาลที่เอาแต่ใช้ชีวิตไร้จุดหมายไปวัน ๆ ก่อนจะหันกลับไปมองผู้ชายรูปงามที่ยืนอยู่ข้างหลัง ซึ่งแผ่ออร่าอันแข็งแกร่งออกมา เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

ไม่รู้จริง ๆ ว่าวันนี้อะไรดลจิตใจของเขาให้กลายเป็นบ้า

เฟยอวี่เหยียดมือออกแล้วตบหัวของหวงเหมาอีกครั้ง น้ำลายหวงหมาวกระจายไปเต็มพื้นทุกครั้งที่ถูกตบ

“แกคงไม่รู้สินะว่ากำลังทำตัวหยาบคายใส่ใคร? เก่งกาจซะจริงนะพ่อคุณ! ระวังตัวไว้เถอะ”