บทที่ 51

กันเยว๋ ไอ้คนหลอกลวง

จ้าวเทียนหนิวยื่นขนมปังกับติ่มซำอย่างละหนึ่งชิ้นที่เตรียมมา แล้วส่งให้ถังซือซือ

“พี่ซือซือครับ! นี่เป็นเมนูจากทั้งหมดที่ผมมั่นใจว่าอร่อยที่สุด เชิญชิมได้เลยครับ!”

ถังซือซือรับเอาไว้แล้วเริ่มชิมทันที

สุดท้ายเป็นไปตามที่เธอคาดการณ์เอาไว้ หลังจากได้ชิมเมนูจากเขา เธอรู้สึกถึงความจืดชืดเหมือนกับดื่มน้ำเปล่า

จ้างเทียนหนิวรู้สึกหดหู่เล็กน้อย เมื่อเห็นการแสดงออกของถังซือซือ เพราะสมัยฝึกงาน สองเมนูนี้มีคนซื้อและชมเขามากที่สุด…

ถังซือซือไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร ก่อนถามขึ้นมาว่า “นายเรียนอยู่ชั้นไหนแล้ว?”

“เอ่อ… ผมเรียนอยู่มัธยมต้นครับ” เมื่อได้ยินเธอถามเกี่ยวกับวุฒิการศึกษา เขาจึงรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“ก็ยังเด็กมากอยู่ งั้นเดี๋ยวฉันจะให้สูตรขนมปังนะ นายต้องลองทำให้ฉันดู”

จ้าวเทียนหนิวรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย นี่พี่ซือซือไม่เชื่อฝีมือของเรารึไง? แล้วติ่มซำมันจะมีสูตรการทำมากกว่านั้นเหรอ? พี่ซือซือมีสูตรอะไรที่เราไม่รู้จัก?

ถังซือซือหยิบสูตรอาหารที่เขียนด้วยลายมือของตัวเองจากในกระเป๋าสะพายข้างแล้วพูดว่า

“ลองทำสูตรนี้ดูก่อน แล้วจากนี้ไป เมนูใหม่ ๆ จะมีการเปิดตัวทุกสัปดาห์ และฉันจะให้สูตรใหม่นายเมื่อถึงเวลา”

จ้าวเทียนหนิวรู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย และไม่คิดว่าสูตรนี้จะแตกต่างไปจากสูตรของเขา

แต่ใครจะไปรู้ถ้าไม่ได้อ่านสูตรนี้ดี ๆ…

กระบวนการทำขนมปังและติ่มซำมากกว่าหนึ่งโหลถูกบันทึกด้วยลายมือสวยงามทั้งยังอ่านให้เข้าใจได้ง่าย ชื่อของขนมปังและติ่มซำเต็มไปด้วยความคิดที่คิดสูตรมาอย่างรอบคอบ ถึงจะไม่มีส่วนที่แตกต่างกันมาก วัสดุที่ใช้ส่วนใหญ่เหมือนกัน เพียงแต่ว่ากระบวนการทำแตกต่างออกไปจากที่เขาเคยเรียนรู้มาอย่างสิ้นเชิง

จ้าวเทียนหนิวรู้สึกประหลาดใจมาก ๆ

ขนมปังกับติ่มซำมีสูตรเฉพาะตัวนี่ แล้วถ้าทำด้วยวิธีนี้จะอร่อยจริงดิ?

เขาเงยหน้าขึ้นมองถังซือซือด้วยความสงสัย และท่าทางของเธอยังคงเรียบเฉยแล้วพูดต่อว่า

“อุปกรณ์และส่วนผสมทั้งหมดมีครบอยู่แล้ว ลองทำตามสูตรนี้ดูได้เลย”

จ้าวเทียนหนิวไม่ตอบกลับอะไร ก่อนพยักหน้าแล้วเดินตรงไปยังพื้นที่ทำขนมปังด้านหลังร้าน

แปลกจัง ถงโยวโยวบอกว่าจะเข้ามาที่ร้านวันนี้แล้วตอนนี้อยู่ไหนกันนะ?

ถังซือซือออกมารอดูที่หน้าร้าน เพื่อรอต้อนรับถงโยวโยว

เพียงไม่กี่วินาที เธอสังเกตเห็นผู้หญิงร่างเล็กคนหนึ่งกำลังยืนก้มหน้าอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ห่างจากร้านไม่ไกลมากนัก

เธอมองจากข้างหลังดูเหมือนจะเป็นถงโยวโยว แต่ทำไมถึงได้เอาแต่ก้มหน้าลง และมีท่าทางโศกเศร้า?

ถังซือซือเดินเข้าไปสะกิดเรียกถงโยวโยว

เมื่อถงโยวโยวหันหน้ามา สีหน้าของเธอดูแย่เอามาก ๆ

ถังซือซือตกใจจนยืนนิ่งเงียบ โยวโยวไปโดนใครทำอะไรมากันเนี่ย?

เธอก้าวเข้าไปหาแล้วจับไหล่ถงโยวโยว ก่อนพูดขึ้นว่า

“โยวโยว เป็นอะไรรึเปล่า วันนี้ดูเธอเศร้า ๆ นะ”

เมื่อถงโยวโยวเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา หายใจเร็วจนแว่นตาขึ้นเป็นฝ้า

เมื่อเธอเห็นว่าเป็นถังซือซือที่เข้ามาทัก เธอก็ร้องไห้เสียงดังขึ้นมาแล้วพูดไม่หยุดขณะที่ร้องไห้ไปด้วย

“ซะ… พี่ซือซือ ฉะ… ฉันโดนมันหลอก! อะ… กันเยว๋ ไอ้คนหลอกลวง…”

เมื่อได้ฟัง ถังซือซือก็เดาได้คร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะเข้าไปโอบไหล่ถงโยวโยวแล้วปลอบใจเธอ

ถงโยวโยวเริ่มเล่าเรื่องด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

เธอเล่าว่าก่อนเดินทางมาที่ร้าน ระหว่างเดินผ่านลานจอดรถของมหาวิทยาลัย เธอเห็นกันเยว๋กับผู้หญิงอีกคนหนึ่งกำลังยืนกอดกันข้างรถหรูคันหนึ่ง

ความตกใจและความผิดหวังได้เกิดขึ้นในใจของ ถงโยวโยวทันทีอย่างไม่คาดคิด

เธอจำผู้หญิงคนนั้นได้ว่าคือตงเหมยจากภาควิชาภาษาต่างประเทศ ว่ากันว่าเป็นลูกสาวตระกูลไป๋ฟู่เหมย หนึ่งในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย ซึ่งเธอมีข่าวว่าคบผู้ชายเป็นว่าเล่นไม่ซ้ำหน้า

เหตุผลที่ถงโยวโยวรู้เรื่องนี้ เพราะสมาคมแบดมินตันของมหาวิทยาลัยที่กันเยว๋อยู่ เธอมักจะไปดูเขาซ้อม ทุกครั้งที่ไปเธอเองก็เคยเห็นตงเหมยอยู่ที่นั่นเหมือนกัน เธอคลุกคลีกับหนุ่ม ๆ มากมาย คอยยื่นน้ำ ผ้าเช็ดเหงื่อ และดูแลความสะดวกสบายให้เกือบทุกอย่าง

ตงเหมยเป็นผู้หญิงไม่กี่คนในสมาคมแบดมินตัน ที่ผู้หญิงคนอื่นไม่ค่อยชอบเธอ ถงโยวโยวจึงได้ยินข่าวลือหนาหูมากมาย เรื่องที่ตงเหมยคบผู้ชายหลายคนเป็นบุฟเฟ่ต์