บทที่ 45

ได้เจอความรักโรแมนติก

เรื่องบ้าอะไรเนี่ย?

ถังลี่ชายกมือปิดปากตัวเองด้วยความประหลาดใจ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

คุณกู่สั่งของให้เรางั้นเหรอ?

ไม่มีทาง โกหกน่า เหลือเชื่อเกินไปแล้ว!

เธอไม่สามารถหยุดครุ่นคิดได้เลย เธอคิดว่า… บางทีเซียวเฉินเยวียนอาจอยู่ใกล้ ๆ เธอนึกภาพตัวเองที่สวย บริสุทธิ์และเป็นที่ประทับใจของเขา และวันนี้… เขาก็ส่งผู้ช่วยส่วนตัวมาซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าให้เธอ?

วินาทีถัดมา เป็นไปได้ว่าเซียวเฉินเยวียนจะปรากฏตัวต่อหน้าเธอ แล้วสารภาพรัก…

นี่มัน… เหมือนกับฉากในซีรีส์ละครโรแมนติกในแพลตฟอร์มออนไลน์เลย มันกำลังเกิดขึ้นกับฉันจริง ๆ เหรอเนี่ย?

ไม่ไหว… หัวใจเต้นเร็วมาก… เขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว…

นี่คือความรู้สึกเมื่อได้เจอความรักสุดโรแมนติกงั้นเหรอ?

เหมือนหัวใจของฉันกำลังถูกผึ้งห้อมล้อมในสวนดอกไม้เลย ทำไมถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้กันนะ?

จู่ ๆ เธอก็ตัดสินใจ หันกลับไปเพื่อรีบร้อนเติมเครื่องสำอาง แล้วสั่งให้พนักงานช่วยจัดเสื้อผ้ากับกระเป๋าให้สวยงาม ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมถ่ายเซลฟี่

กรี๊ด! ฉันจะเป็นผู้หญิงที่ทุกคนต้องอิจฉา เตรียมลงรูปพร้อมแคปชั่นเด็ด ๆ ไว้แล้วว่า ฉันนี่แหละผู้หญิงของ เซียวเฉินเยวียน…

ต้าโปลั่งและเฮิ่นเทียนเกาต่างไม่เชื่อหูของตัวเอง หรือจะเป็นอย่างที่พวกเธอคิดไว้…

โอ้ พระเจ้า อย่าบอกนะว่าความคิดของพวกเราถูกต้อง?

ความโรแมนติกดั่งนิยายรัก กำลังจะเกิดขึ้นในร้านของพวกเราเหรอเนี่ย?

สำหรับสมาชิกระดับซูเปอร์แพลตตินั่มอย่างถังลี่ชาแล้ว เธออาจมีแนวโน้มที่จะเป็นเป้าหมายของประธานเซียว ซึ่งเป็นไปได้ในทางธุรกิจว่า ต่อจากนี้ไป กลุ่มลูกค้าผู้หญิงนับไม่ถ้วนจะแห่กันเข้ามาซื้อเสื้อผ้าร้านนี้เมื่อได้รู้ข่าวการสารภาพรัก…

กำไรอันมหาศาลกำลังกวักมือเรียกหาพวกเธอ!

การเลื่อนขั้นและการขึ้นเงินเดือนจะไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป!

ทั้งสองรีบ ‘แสดงความยินดี’ อย่างจริงใจให้กับถังลี่ชาทันที ที่ตอนนี้กำลังหมกมุ่นอยู่กับจินตนาการแห่งความสุขของตัวเองจนดึงสติกลับมาไม่ได้ เพราะเธอคิดไปไกลถึงการได้ขึ้นเป็นคุณผู้หญิงแห่งบริษัทตระกูลเซียวไปซะแล้ว!

เฮิ่นเทียนเการีบถอดเสื้อผ้าบนราวทีละตัว ส่วนต้าโปลั่งก็เดินตรงปรี่ไปที่ถังซือซือและแอบคิดในใจว่าจะสร้างความประทับใจให้คุณกู่ด้วยการทวงเสื้อผ้าให้กับคุณหนูถังจากผู้หญิงหน้าตาน่าเกลียดคนนี้

“ขอโทษนะคะคุณลูกค้าไร้วาสนา พอดีเสื้อผ้าแถวนี้ทั้งหมดเป็นของคุณหนูถังลี่ชาค่ะ กรุณาช่วยคืนชุดเดรสในมือให้ดิฉันด้วยนะคะ”

กู่ชวนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถังซือซืออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ผมพูดไม่ชัดเจนพอรึไง?! ถือสิทธิ์อะไรมาพูดจาพล่อย ๆ ใส่คุณหนูถังแบบนี้? ผมขอย้ำอีกครั้ง จัดเสื้อผ้าและกระเป๋าล็อตใหม่ล่าสุดทั้งหมดให้คุณหนูถังซือซือเดี๋ยวนี้ แล้วทีหลังหัดพูดจาให้สุภาพกับคุณหนูด้วย!”

อะไรนะ?

มะ… ไม่ใช่เราหรอกเหรอ?

ถะ ถัง… คุณหนูถังซือซือเนี่ยนะ?

ล้อกันเล่นแน่ ๆ… เด็กผู้หญิงหน้าตาน่าเกลียด แต่งตัวกะโปโลอย่างกับเด็กไร้บ้าน จริง ๆ แล้ว… ปะ เป็นถึง…

เหมือนกับฟ้าผ่าฟาดลงตรงกลางใจ ผู้หญิงสามคนในร้านถึงกับตกใจสุดขีดจนตาค้าง ยกเว้นแต่ถังซือซือที่ยืนนิ่งพร้อมกับแสดงสีหน้าเรียบเฉย ขณะที่ทั้งสามคนต่างยืนนิ่งแล้วถกเถียงกับตัวเองในใจ

ซวยแล้ว… ฉันพูดอะไรไปบ้างเนี่ย?

เป็นไปได้ยังไงกัน?… ยัยนั่นก็ชื่อถัง แถมยังเป็นคุณหนูอีกด้วย

หลังจากที่ถังลี่ชารู้ตัวว่าเธอคิดเองเออเองทั้งหมด ใบหน้าจึงเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ยิ่งคิดว่าเมื่อกี้นี้ตัวเองเพ้อฝันไปมากแค่ไหน ก็ยิ่งอับอายมากเท่านั้น จนอยากจะหารูในดินโคลนเพื่อคลานเข้าไปซ่อนตัว

เธอไม่มีหน้าจะยืนอยู่ตรงนี้อีกต่อไป ได้แต่ฝืนยิ้มออกมาทั้งน้ำตา แล้ววิ่งหนีออกจากร้านไป

โธ่เอ๊ย… น่าขายหน้าชะมัด… ปากแจ๋วด่ามันไปตั้งเยอะ ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายจะเป็นเราเองที่ต้องเจ็บใจ…

รู้แล้วแหละ… คงเป็นไปไม่ได้หรอกที่ตระกูลถังของเราจะมีโอกาสได้ดองกับตระกูลเซียว…

ทางด้านของต้าโปลั่งและเฮิ่นเทียนเกา พวกเธอเริ่มรู้สึกถึงความไม่มั่นคงในอาชีพ ถึงแม้พวกเธอจะทำอาชีพเป็นพนักงานขายเสื้อผ้าแบรนด์เนมในร้านนี้มานานหลายปี มีโอกาสสนิทสนมกับลูกค้าสาวไฮโซและลูกค้าขาจรมากมาย แต่วันนี้ พวกเธอมีตาแต่กลับไร้แวว แถมยังเผลอสร้างความขุ่นเคืองกับคนที่ไม่ควรขุ่นเคืองด้วย ต่อให้ต้องตายเป็นหมื่นครั้งก็ยังชดใช้ไม่พอ