บทที่ 44

ลมอะไรพัดคุณมาถึงที่นี่

ต้าโปลั่งรีบตอบถังลี่ชาทันทีว่า “เด็กหน้าตาน่าเกลียดที่ไหนก็ไม่รู้ค่ะ คิดว่าตัวเองมีเงินเข้าหน่อยก็สะเออะเข้าร้านมา แต่อย่าไปสนใจเลยค่ะคุณหนูถังลี่ชา”

“อ๋อเหรอ ช่างมันละกัน เดี๋ยวพวกหล่อนไปเตรียมห้องส่วนตัวให้เรียบร้อย ฉันต้องการลองเสื้อล็อตใหม่ทั้งหมด”

ขณะเดียวกัน เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

ถังซือซือหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดรับสาย

“อยู่ที่ไหน?” น้ำเสียงเหมือนเพิ่งตื่นนอนของ เซียวเฉินเยวียนพูดขึ้น ถังซือซือถึงกับแอบเขินเมื่อได้ยินเสียงงัวเงียของเขา

เธอรายงานเขาว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน

“ผมหิวแล้ว” เขาเรียกร้องให้เธอรีบกลับไปทำอาหารให้

แล้วมาบอกฉันทำไมเนี่ย?

“อย่าลืมสิ คุณสัญญากับผมเมื่อคืน ว่าจะทำอาหารให้เมื่อผมต้องการ”

ก็ได้ ๆ เธอยินดีทำให้อยู่แล้ว แต่เธอต้องการเวลาซื้อเสื้อผ้ากับแม่ก่อนซะก่อนจึงตอบไปว่า

“ฉันทำให้ได้อยู่แล้ว แต่ฉันต้องซื้อเสื้อผ้าให้แม่ก่อน เรื่องเลือกเสื้อผ้าคงใช้เวลาสักหน่อย คุณรอไปอีกสักพักแล้วกันนะ” ถังซือซือตอบตามความจริง

หลังจากนั้นเซียวเฉินเยวียนก็วางสายไป

เดาใจเขาไม่ถูกเลยจริง ๆ…

แต่เอาเถอะ ตอนนี้ไปเลือกเสื้อผ้าต่อดีกว่า

พอถังซือซือเก็บโทรศัพท์มือถือเสร็จ เธอก็รีบไปเลือกเสื้อผ้าต่อทันที

“ชุดนี้ก็ดูพอใช้ ไหนพวกหล่อนไปเอามาชุดนั่นมาให้ฉันลองที”

ระหว่างที่ถังลี่ชากำลังรอลองชุด เธอเหลือบไปเห็น ชุดเดรสเอวสูงคอปกในมือของถังซือซือพอดี จึงหันไปสั่งต้าโปลั่งให้ไปหยิบชุดที่ถังซือซือมา

เมื่อต้าโปลั่งเดินมาอยู่ตรงหน้าถังซือซือก็พูดขึ้นว่า “คุณลูกค้าช่วยคืนชุดเดรสให้ทางร้านด้วยค่ะ”

“ทำไมล่ะ? แต่ฉันต้องการซื้อนะ!” ถังซือซือตอบกลับด้วยน้ำเสียงท้าทาย

“ฮ่าๆๆ นี่ดิฉันพูดด้วยดี ๆ แล้วนะคะ ไม่ชอบให้พูดสุภาพด้วยรึไง?”

พวกเธอรู้สึกตลกขบขันเมื่อได้คำพูดของถังซือซือ ถังลี่ชายกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ต้าโปลั่งและเฮิ่นเทียนเกาก็หัวเราะเสียงดังพร้อมกัน

“ขอโทษนะคะคุณลูกค้า พอดีว่าชุดนี้ราคาห้าหมื่นแปดพันหยวน แล้วก็ตัวนี้ไม่มีส่วนลดด้วยนะ”

ต้าโปลั่งบอกราคาเต็มด้วยน้ำเสียงดูถูก ย้ำเรื่องส่วนลดซ้ำไปซ้ำมาอีกครั้ง เพื่อให้ถังซือซือรู้ตัวว่าไม่มีทางจ่ายได้

“ฉันเกลียดคนที่มาปล้นความสุขของฉันมากที่สุด เธอนี่มันไร้มารยาท กล้ามากนะที่มาขัดความต้องการของฉันในตอนนี้!”

ถังลี่ชาลุกขึ้นยืนแล้วเชิดหน้าขึ้น ก่อนพูดจาดูถูกถังซือซืออย่างเย่อหยิ่งต่อไป

ผ่านไปไม่กี่นาที ชายร่างสูงและผอมบางคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าร้าน

เฮิ่นเทียนเกาเหลือบไปเห็นพอดี เธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

หลังจากนั้น สีหน้าของเฮิ่นเทียนเกาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ตอนนี้เต็มกลับไปด้วยความตกใจจนหน้าซีดเผือด เธอรีบวิ่งออกไปต้อนรับทันที ก่อนโค้งตัวงอแทบจะเก้าสิบองศา พูดเสียงดังฟังชัด

“สวัสดีค่ะคุณกู่! วันนี้ลมอะไรพัดคุณมาถึงที่นี่ได้ เชิญเข้ามาก่อนเลยค่ะ!”

สีหน้าท่าทางดูประจบประแจงทำให้ทุกคนภายในร้านต่างพากันสงสัย

สีหน้าของต้าโปลั่งเองก็เต็มไปด้วยความตกใจและประหม่า

เดิมทีถังลี่ชาเป็นลูกค้าสมาชิกระดับซูเปอร์แพลตตินั่ม แต่สำหรับคุณกู่แล้ว เขาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของประธานเซียว ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของแบรนด์เสื้อผ้าร้านนี้

ว่ากันว่าถ้าสามารถทำให้คุณกู่ประทับใจในการบริการได้ จะมีโอกาสไม่น้อยที่จะได้เลื่อนตำแหน่งและขึ้นเงินเดือนในอนาคต ต้าโปลั่งจึงรีบวิ่งไปหากู่ชวนและแสดงสีหน้าท่าทางประจบประแจงให้มากกว่าเฮิ่นเทียนเกา

เมื่อเขาพบกับความเอาใจใส่อย่างกระตือรือร้นของพนักงานทั้งสอง เขาจึงให้หยิบทิปไม่กี่หยวนให้พนักงานทั้งสองไป

คุ้นเสียงนี้มาก ๆ เลยแฮะ

ถังซือซือตกใจมากเมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียง

มาไงเนี่ย?

จู่ ๆ กู่ชวนก็โผล่มาเฉยเลย

หลังจากกู่ชวนเดินเข้ามาในร้าน เขาก็เดินตรงไปยังทิศทางที่ถังลี่ชากับถังซือซือยืนอยู่ทันที

เมื่อถังลี่ชาเห็นกู่ชวนเดินมา เธอก็รู้สึกประหม่าจนมือสั่นไม่หยุด

เหตุผลที่ทุกคนต่างเกรงใจกู่ชวน เพราะเขาเป็นถึงผู้ช่วยส่วนตัวของเซียวเฉินเยวียน เจ้าของคนปัจจุบันของบริษัทตระกูลเซียว ครอบครัวที่ร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งของเมืองหลวง

มีกี่คนกันที่พยายามจะบรรลุความร่วมมือทางธุรกิจกับท่านประธานเซียว โดยหวังปีนป่ายผ่านบุคคลที่เรียกได้ว่าเป็นมือขวาของเขา?

ถังลี่ชายืนนิ่งจนเกร็งไปทั้งตัว เธอพยายามอย่างมากที่จะฝืนยิ้มออกมาเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าตัวเองกำลังประหม่า

กู่ชวนหันหน้ามาหาต้าโปลั่งแล้วพูดขึ้นว่า “จัดเสื้อผ้าและกระเป๋าล็อตใหม่ล่าสุดทั้งหมดให้คุณหนูถังเดี๋ยวนี้”