บทที่ 41

ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาของเซียวเฉินเยวียน เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ทำให้คนในครอบครัวและคนรอบข้างพลอยกังวลไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

หลังจากพ่อและแม่ของเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุได้ไม่นาน เขาก็ได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทตระกูลเซียวทันที ผู้สนับสนุนทุกคนในคฤหาสน์เฟิงตันต่างรู้ดีว่าเขาต้องแบกรับภาระหนักไม่น้อย ฝางเสวี่ยหลานหรือคุณยายของเขาก็ชราลงมากทั้งยังป่วยหนักอีกด้วย เมื่อเห็นว่าหลานชายคนเดียวของเธอยังไม่มีคู่ชีวิต ด้วยเหตุนี้จะไม่ให้เธอร้อนใจได้ยังไง?

สำหรับกู่ชวนแล้ว ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของ เซียวเฉินเยวียนมานาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจ้านายของตัวเองมีท่าทีอ่อนโยนต่อผู้หญิงคนหนึ่ง

เฮ้อ เราคงกังวลมากไป นี่อาจเป็นสัญญาณที่ดีก็ได้…

แม้ว่าในความคิดของกู่ชวน ถังซือซือนั้นแทบไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเจ้านายของตัวเองเลย แต่เธอสามารถเปลี่ยนแปลงเขาได้ และกู่ชวนเองก็ประทับใจในเรื่องนั้น…

บางที ผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นคนที่เข้ามาเติมเต็มคุณผู้ชายอย่างที่หมอซูบอกไว้ก็เป็นได้…

คอนโดเฟิงตัน

ถังซือซือกำลังเปิดกล่องลังกระดาษที่เซียวเฉินเยวียนส่งมาให้ ภายในกล่องส่วนใหญ่จะเป็นวัตถุดิบทำอาหาร และเครื่องดื่มราคาแพงหลายยี่ห้อ

เธอส่ายหัวทันทีเมื่อรู้ดีว่าเขาส่งมาเพื่ออะไร ก่อนจะถอนหายใจ แต่แล้วก็เจอกับของบางอย่างที่ต่างออกไป

มันเป็นโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของแบรนด์มือถืออันดับหนึ่งในเมืองหลวง

เมื่อโทรศัพท์รุ่นนี้เปิดตัวครั้งแรก กลุ่มลูกค้าทั่วเมืองหลวงต่างให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก พวกเขายอมลงทุนกางเต็นท์ค้างคืนหน้าห้างสรรพสินค้าเพื่อรอซื้อโทรศัพท์รุ่นนี้…

ถังซือซือหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าของตัวเองขึ้นมา แล้วเปรียบเทียบกับโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ ระดับคุณภาพของทั้งสองเครื่องช่างต่างกันจริง ๆ

ทันใดนั้น ก็มีเสียงอึกทึกเหมือนประตูถูกกระแทกอย่างแรง พร้อมกับเสียงคนพูดดังขึ้นมาว่า

“ยกตูดโง่ ๆ ของแกออกมาจากห้องเดี๋ยวนี้! อย่าให้ต้องพูดซ้ำนะนังอัปลักษณ์! อย่ามัวมุดหัวอยู่แต่ในห้องและทำเป็นไม่สนใจนะ! ฉันเตะประตูแกพังแน่ถ้าไม่ยอมออกมา! พูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่! แกต้องชดใช้ที่มารังแกแม่ของฉัน!”

เสียงดังโหวกเหวกอะไรกัน?

มู่ซูเสียนกำลังอาบน้ำแล้วได้ยินเสียงดังลอดเข้ามา ถังซือซือกลัวว่าจะเป็นคนไม่ดีมาบุกห้อง จึงรีบวิ่งไปหน้าประตูเพื่อจัดการเรื่องทั้งหมดด้วยตัวเอง

ข้างนอกประตูมีผู้ชายหัวล้านวัยกลางคนยืนอยู่ ใบหน้าของเขาอ้วนกลม สวมเสื้อยืดตัวเล็กจนเห็นพุงยื่นปริออกมา นอกจากความอ้วนแล้วยังมีขนาดตัวที่ใหญ่มาก ตอนนี้เขากำลังจ้องมองถังซือซือด้วยสายตาเคียดแค้น เหมือนกับว่าเขาสามารถกลืนเธอได้ทั้งเป็น

เสียงที่ฟังดูคุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลังเขา

“ลูกแม่ นังเด็กหน้าตาอัปลักษณ์คนนี้แหละ! ที่มันโยนถุงยางใส่กระเป๋าแม่! มันทำให้แม่ต้องเสียเงินและอับอายขายขี้หน้า! กระทืบมันให้ตายเลยลูก! ยัยอัปลักษณ์นิสัยโสโครก!”

นั่นยายมนุษย์ป้าที่ซูเปอร์มาร์เก็ตไม่ใช่เหรอ ตามมาถึงที่นี่ได้ยังไง?

เมื่อพวกเขาเห็นว่าถังซือซืออยู่ที่นี่คนเดียว และยังดูอ่อนแอมาก ๆ เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าลูกชายของเธอ เธอรู้สึกดีใจมากที่ได้มีโอกาสแก้แค้น ก่อนเลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดต่อว่า

“ลูกแม่ เล่นงานมันจนกว่าลูกจะสมใจเลยนะ! นังนี่สมควรโดนแล้ว! ดูหน้าขี้เหร่ ๆ ของมันสิ! ไม่มีผู้ชายเอาแล้วยังมาทำนิสัยแบบนี้!”

“พวกคุณกลับบ้านไปแปรงฟันให้สะอาดก่อนเถอะ ปากเหม็นขนาดนี้” ถังซือซือมองทั้งสองคนด้วยสีหน้าเย็นชา ตอบกลับอย่างท้าทาย

“ยายเด็กเวร กรี๊ดๆๆ! หน้าตาอย่างกับคางคกไม่พอ ยังมากล้าปากดีอีก!” คุณป้าแสดงสีหน้าโกรธจัดยิ่งกว่าเดิม

ลูกชายของคุณป้ายืนมองร่างกายผอมบางของถังซือซือ และใบหน้าที่เต็มไปด้วยสิว ฝ้า และกระ ก่อนแสดงรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา เอื้อมมือออกไปหมายจะจับตัวถังซือซือ

“แกน่ะ…”

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ถังซือซือก็ยกมือขึ้นอย่างรวดเร็ว ตบไปที่ปากของเขา

“เผียะๆๆ!”

เธอกระชากคอเสื้อของเขาลงมา แล้วลงมือตบผู้ชายร่างอ้วนตัวใหญ่ต่อไป!

เขาถูกตบปากซ้ำ ๆ อย่างต่อเนื่อง สายตาที่มองถังซือซือเต็มไปด้วยความตกใจ ก่อนจะยกมือขึ้นมาจับปากของตัวเองที่กำลังบวมเป่งเป็นสีม่วง

ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะถูกผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่ท่าทางอ่อนแอตบเอาได้!

“ยัยบ้า…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบอีกครั้ง ยังไม่ทันที่คำสบถจะออกจากปาก ถังซือซือก็เงื้อมือฟาดปากของเขาอย่างรุนแรงต่อไป!

ถังซือซือพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันบอกให้แกกลับไปแปรงฟันให้สะอาด มันยากนักหรือไง หรือฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องกันแน่ ห๊ะ?”